4.2. Evidence for a critical period

4.2. Evidence for a critical period after flowering in season 1
Our results provide evidence for a critical period of sensitivity of bud fertility and berry number per bunch in season 2 to water deficit experienced during season 1. This period occurred from 400to 700◦Cd after budburst in season 1, the most critical time being between 500 and 600◦Cd. As flowering happens generally at about400◦Cd after budburst, this phenological stage can be identified as the beginning of the sensitive period. According to Swanepoel and Archer (1988), inflorescence formation in the first two latent buds (from shoot base) occurs from 20 days before full bloom to 25days after full bloom. Our results show that the formation of grape inflorescences is more sensitive to water deficits after full bloom. Critical periods for bud fertility and berry number per bunch were the same. This probably related to the branching process of inflorescences. Indeed, after its production by the shoot apical meristem in the latent bud, the uncommitted primordium matures into an inflorescence primordium or a tendril depending on its level of branching: inflorescence primordia are formed by extensive branching of the anlage (Vasconcelos et al., 2009; Srinivasan andMullins, 1981). Number of inflorescences per shoot and number of flowers per inflorescence are therefore linked because of the functional association between primary branching and flower number of inflorescences (Dunn and Martin, 2007). Our results most probably reveal the effect of water deficit on the branching process of the anlage and the subsequent immature inflorescence. They are consistent with those of Matthews and Anderson (1989), who observed that the number of berries per bunch in season 2 depended on vine water status prior to veraison in season 1 and hypothesized that it was because of an effect of water status on the branching of inflorescence primordia. In their review on the flowering process of Vitis vinifera, Vasconcelos et al. (2009) stressed that the relative importance of this branching process during season 1 prior to dormancy and around budburst in season 2 in controlling the potential number of flowers per inflorescence were poorly understood. In experiment 1, the number of berries per bunch correlated better with grapevine’sFTSW during the critical period of season 1 than at bud burst in season 2. Therefore, in our experimental conditions, branching of inflorescences during season 1 was much more important than branching around budburst in season 2 for the Shiraz cultivar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2. หลักฐานในช่วงวิกฤติหลังดอกในฤดูกาลที่ 1 Our results provide evidence for a critical period of sensitivity of bud fertility and berry number per bunch in season 2 to water deficit experienced during season 1. This period occurred from 400to 700◦Cd after budburst in season 1, the most critical time being between 500 and 600◦Cd. As flowering happens generally at about400◦Cd after budburst, this phenological stage can be identified as the beginning of the sensitive period. According to Swanepoel and Archer (1988), inflorescence formation in the first two latent buds (from shoot base) occurs from 20 days before full bloom to 25days after full bloom. Our results show that the formation of grape inflorescences is more sensitive to water deficits after full bloom. Critical periods for bud fertility and berry number per bunch were the same. This probably related to the branching process of inflorescences. Indeed, after its production by the shoot apical meristem in the latent bud, the uncommitted primordium matures into an inflorescence primordium or a tendril depending on its level of branching: inflorescence primordia are formed by extensive branching of the anlage (Vasconcelos et al., 2009; Srinivasan andMullins, 1981). Number of inflorescences per shoot and number of flowers per inflorescence are therefore linked because of the functional association between primary branching and flower number of inflorescences (Dunn and Martin, 2007). Our results most probably reveal the effect of water deficit on the branching process of the anlage and the subsequent immature inflorescence. They are consistent with those of Matthews and Anderson (1989), who observed that the number of berries per bunch in season 2 depended on vine water status prior to veraison in season 1 and hypothesized that it was because of an effect of water status on the branching of inflorescence primordia. In their review on the flowering process of Vitis vinifera, Vasconcelos et al. (2009) stressed that the relative importance of this branching process during season 1 prior to dormancy and around budburst in season 2 in controlling the potential number of flowers per inflorescence were poorly understood. In experiment 1, the number of berries per bunch correlated better with grapevine’sFTSW during the critical period of season 1 than at bud burst in season 2. Therefore, in our experimental conditions, branching of inflorescences during season 1 was much more important than branching around budburst in season 2 for the Shiraz cultivar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 หลักฐานสำหรับช่วงเวลาที่สำคัญหลังดอกบานในช่วงฤดู ​​1
ผลของเราแสดงหลักฐานสำหรับช่วงเวลาที่สำคัญของความไวของความอุดมสมบูรณ์หน่อและจำนวนผลไม้เล็ก ๆ ต่อพวงใน 2 ฤดูกาลที่จะมีประสบการณ์การขาดน้ำในช่วงฤดู ​​1. ช่วงนี้เกิดจากการ 400to 700◦Cdหลังจาก budburst ใน รุ่น 1 เวลาที่สำคัญที่สุดระหว่าง 500 และ600◦Cd ในฐานะที่เป็นดอกที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปที่about400◦Cdหลังจาก budburst นี้เวที phenological สามารถระบุได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของช่วงเวลาที่สำคัญ ตาม Swanepoel และอาร์เชอร์ (1988), การสร้างช่อดอกในสองครั้งแรกตาแฝง (จากฐานยิง) เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ 20 วันก่อนที่จะบานเต็มไป 25days หลังดอกบาน ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการก่อตัวของช่อดอกองุ่นที่ไวต่อการขาดดุลน้ำหลังดอกบาน ช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับความอุดมสมบูรณ์หน่อและจำนวนผลไม้เล็ก ๆ ต่อเครือได้เหมือนกัน นี้อาจเกี่ยวข้องกับกระบวนการแขนงช่อดอก อันที่จริงหลังจากที่การผลิตโดยการถ่ายเนื้อเยื่อปลายในตาแฝง primordium ปราศจากข้อผูกมัดผู้ใหญ่เป็น primordium ช่อดอกหรือ Tendril ขึ้นอยู่กับระดับของการแยกทาง: primordia ช่อดอกจะเกิดขึ้นจากกิ่งที่กว้างขวางของ Anlage (Vasconcelos et al, 2009. ; Srinivasan andMullins, 1981) จำนวนช่อดอกต่อยอดและจำนวนดอกต่อช่อดอกมีการเชื่อมโยงดังนั้นเพราะของสมาคมที่ทำงานระหว่างแขนงหลักและจำนวนดอกช่อดอก (ดันน์และมาร์ติน 2007) ผลของเราส่วนใหญ่อาจเผยให้เห็นถึงผลกระทบของการขาดน้ำในกระบวนการของการแยกทาง Anlage และช่อดอกอ่อนที่ตามมา พวกเขามีความสอดคล้องกับบรรดาของแมตทิวส์และเดอร์สัน (1989) ที่ตั้งข้อสังเกตว่าจำนวนของผลเบอร์รี่ต่อพวงในฤดูกาลที่ 2 ขึ้นอยู่กับสถานะการน้ำเถาก่อนที่จะ veraison ในซีซั่นที่ 1 และตั้งสมมติฐานว่ามันเป็นเพราะผลกระทบของน้ำบนสถานะ แตกแขนงของ primordia ช่อดอก ในการตรวจสอบของพวกเขาในกระบวนการออกดอกของ Vitis vinifera, Vasconcelos และคณะ (2009) เน้นว่าความสำคัญของกระบวนการแขนงนี้ในช่วง 1 ฤดูกาลก่อนที่จะมีการพักตัวและรอบ budburst ใน 2 ฤดูกาลในการควบคุมที่มีศักยภาพจำนวนดอกต่อช่อดอกถูกเข้าใจ การทดลองที่ 1 จำนวนของผลเบอร์รี่ต่อเครือมีความสัมพันธ์ที่ดีกับ grapevine'sFTSW ในระหว่างช่วงเวลาที่สำคัญของฤดูกาล 1 กว่าที่ตาออกมาในฤดูกาลที่ 2 ดังนั้นในเงื่อนไขการทดลองของเราแตกแขนงช่อดอกในช่วงฤดู ​​1 มีความสำคัญมากขึ้นกว่าที่แตกแขนง รอบ budburst ในฤดูกาลที่ 2 สำหรับพันธุ์ชีราซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 . หลักฐานสำหรับช่วงเวลาหลังออกดอกในฤดูที่ 1
ผลของเราให้หลักฐานสำหรับช่วงเวลาของความไวของความอุดมสมบูรณ์ของดอกตูมและเบอร์เลขต่อพวงใน 2 ฤดูกาลกับการขาดน้ำที่มีประสบการณ์ในระหว่างฤดูกาล 1 ช่วงเวลานี้เกิดขึ้นจาก 400to 700 ◦ซีดีหลังจาก budburst ในฤดูกาล 1 เวลาที่สําคัญที่สุดอยู่ระหว่าง 500 และ 600 ◦ CDเป็นดอกที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปใน about400 ◦ซีดีหลังจาก budburst เวที phenological นี้สามารถระบุว่าเป็นจุดเริ่มต้นของช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อน ตาม Swanepoel และอาร์เชอร์ ( 1988 ) , การเกิดดอกช่อแรกสองแฝงตูม ( จากยิงฐาน ) เกิดขึ้นจาก 20 วัน ก่อนจะ 25days บานหลังเต็มบานผลของเราแสดงให้เห็นว่าการพัฒนาของช่อดอกองุ่นมีความไวต่อน้ำประมาณหลังเต็มบาน ช่วงวิกฤตสำหรับความอุดมสมบูรณ์ของดอกตูมและหมายเลขเบอร์ต่อพวงอยู่เหมือนกัน นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับขบวนการแตกแขนงจากช่อดอก . แน่นอน หลังจากผลิตโดยเนื้อเยื่อเจริญบริเวณปลายยอด ใน บัด ที่ซ่อนเร้นลไม่ได้ผูกมัดเป็นช่อที่ 3 ลหรือทางขึ้นอยู่กับระดับของการแยก : ช่อ ไพรม ์เดียรูปแบบโดยกว้างขวางแยกของตู้เสื้อผ้า ( Vasconcelos et al . , 2009 ; srinivasan andmullins , 1981 )จำนวนช่อดอกต่อต้น และจำนวนดอกต่อช่อ จึงเชื่อมโยงเพราะสมาคมการทำงานระหว่างหลักและจำนวนดอกช่อดอกแตกแขนง ( ดันน์และ มาร์ติน , 2007 ) ผลของเราส่วนใหญ่อาจเปิดเผยผลของการขาดน้ำในขบวนการแตกแขนงของตู้เสื้อผ้าและช่อดอกอ่อนที่ตามมาพวกเขาจะสอดคล้องกับบรรดา แมทธิว แอนเดอร์สัน ( 1989 ) ซึ่งพบว่า ตัวเลขของผลเบอร์รี่ต่อพวงในซีซั่นที่ 2 ขึ้นอยู่กับสภาพน้ำเถาก่อน veraison ในฤดูกาลที่ 1 และตั้งสมมติฐานว่า เป็นเพราะผลของภาวะน้ำบนกิ่งของช่อดอก ไพรม ์เดีย . ในการตรวจสอบของพวกเขาในกระบวนการขององุ่นออกดอก vinifera Vasconcelos , et al .( 2009 ) เน้นที่ความสำคัญของกระบวนการในการเปรียบเทียบนี้ 1 ฤดูกาลก่อนวันเกิดเหตุ และ รอบ ๆ budburst ในฤดูกาลที่ 2 ในการควบคุมจำนวนดอกต่อช่อ อาจได้งานครับ ในการทดลองที่ 1 จำนวนผลต่อพวง มีความสัมพันธ์ที่ดีกับ grapevine'sftsw ช่วงวิกฤต 1 ฤดูกาลกว่าที่แตกหน่อออกมาในซีซั่น 2 ดังนั้นในเงื่อนไขการทดลองของเรา , กิ่งของช่อดอกใน 1 ฤดูกาลเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าการไป budburst ใน 2 ฤดูกาล สำหรับพันธุ์ Shiraz .