Cities in developing countriesDisti

Cities in developing countries
Distinguishing characteristics
Numerous differences exist between the cities of developing countries and those in the developed world. In particular, differences exist in their ability to adopt GIS technologies. Some important distinguishing characteristics of the cities in developing countries which affect their ability to adopt spatial information technologies include:
(1) The rapid growth in population is not matched by growth in delivery of land for housing, services, utilities and infrastructure important to sustain a reasonable quality of life. This is evident from the sprawl of informal settlements, increase in congestion, air and water pollution, poor and deteriorating infrastructure, and dilapidated housing (Williamson, 1991).
(2) The growth of cities is dictated by market forces rather than strategic planning. Urban development is often uncoordinated and land speculation pursues quick financial gains. The suburban and rural areas are invaded by market-induced developments.
(3) Laws and guidelines for land registration, planning and land management is diverse and often uncoordinated in developing countries. The reasons are many and varied between different countries with different traditions and political structures. Thus, the establishment of SDI cannot be easily standardized for developing countries.
(4) Developed countries in general have moved from a prescriptive form of land use planning (e.g.Master Plan) towards a market oriented “spot zoning” approach conforming to environmental guidelines. However prescriptive urban land use planning is adopted in most of developing countries, resulting in long term land use and master plans which are less market sensitive and consequently often not followed.
(5) In order to cater for an urgent demand for housing, almost all cities in developing countries have a significant proportion of the population living as squatters in slums or informal settlements. As a result tenure and ownership is often obscured and unregulated in the cities of developing countries with access to land and security of tenure being major problems. Planning and the management of services is very poor or non existent in these circumstances. Since these informal settlements are a special phenomenon in cities of developing countries, the strategies for managing cities in the developed world are inappropriate to these circumstances.
(6) Unplanned developments make it difficult to provide utilities, while providing utilities at a later stage is very costly. As a result of poor systems for land administration and either poor or nonexistent base mapping, city administrations usually do not know the location of existing services. It follows that efficient maintenance of services and infrastructure is almost impossible. Without proper land information, the acquisition of land for public facilities or the undertaking of any city planning exercise is very cumbersome, if not
impossible.
(7) There is little or no spatial information infrastructure(and particularly large scale base maps). The biggest single barrier stopping the construction of a spatial infrastructure is a lack of data. Other limitations include inefficient processes for purchasing spatial information or GIS technology; lack of skilled personnel to establish and manage the infrastructure; and lack of funding or political will to support the construction of the infrastructure.

In addition to these specific characteristics, there is a growing expectation within the developed world, that cities in the developing world will meet externally prescribed standards in terms of environmental protection and working conditions. These external constraints imply improved information flow to administer effective plans for urban management, resource allocation and distribution (Lai, 1996). The lessons from the developed world are that to do any progressive planning of these cities it is necessary to develop a spatial information system which can be an efficient tool for management of their urban resources. The development of such spatial data infrastructures and the resulting GIS which can build upon them are considered an essential requirement for the cities of the developed world to improve their management. The status of SDIs in developing countries is summarized below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองในประเทศกำลังพัฒนาลักษณะเด่น ความแตกต่างมากมายระหว่างเมืองของประเทศกำลังพัฒนาและในประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความแตกต่างมีความสามารถในการนำเทคโนโลยี GIS บางลักษณะเด่นสำคัญของเมืองในประเทศกำลังพัฒนาซึ่งมีผลต่อความสามารถในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเชิงพื้นที่รวมถึง:(1) ไม่มีการจับคู่การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในประชากร โดยเติบโตในการส่งมอบที่ดินสำหรับอยู่อาศัย บริการ สาธารณูปโภค และโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญเพื่อให้มีคุณภาพชีวิตที่เหมาะสม นี้จะเห็นได้จากนั่นของเดือน เพิ่มในโครงสร้างพื้นฐานไม่ดี และเสื่อม ความแออัด มลพิษทางอากาศและน้ำ และทรุดโทรมที่อยู่อาศัย (วิลเลียมสัน 1991)(2) การเติบโตของเมืองเป็นตามกลไกตลาดมากกว่าการวางแผนกลยุทธ์ มักจะเป็นการพัฒนาเมืองด้วย และการเก็งกำไรที่ดิน pursues กำไรเงินที่รวดเร็ว มีรุกรานพื้นที่ชานเมือง และชนบท โดยพัฒนาตลาดเกิด(3) กฎหมายและแนวทางการจัดการลงทะเบียน การวางแผน และที่ดินที่ดินจะหลากหลาย และด้วยบ่อยในประเทศกำลังพัฒนา เหตุผลมีมากมาย และหลากหลายระหว่างประเทศแตกต่างกัน ด้วยประเพณีที่แตกต่างและโครงสร้างทางการเมือง ดังนั้น ของ SDI ไม่สามารถได้อย่างง่ายดายได้มาตรฐานสำหรับประเทศกำลังพัฒนา(4) ประเทศพัฒนาโดยทั่วไปจะเคลื่อนไปจากรูปแบบที่เหมาะกับการใช้ที่ดินการวางแผน (แผน e.g.Master) ไปสู่วิธีการตลาดที่เน้น "จุดจัดโซน" ที่สอดคล้องกับแนวทางด้านสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ ตามการวางแผนการใช้ที่ดินในเมืองเหมาะกับใช้ใน ใช้ที่ดินส่วนใหญ่ของประเทศกำลังพัฒนา เป็นผลในระยะยาว และแผนหลักซึ่งมีน้อยกว่าตลาดสำคัญ และดังนั้น มักจะไม่ปฏิบัติตาม(5) เพื่อตอบสนองความต้องการเร่งด่วนสำหรับอยู่อาศัย เกือบทุกเมืองในประเทศกำลังพัฒนามีสัดส่วนสำคัญของประชากรที่อาศัยอยู่เป็น squatters ในสลัมหรือเดือน ดังนั้น ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้ามักจะบดบัง และอลหม่านในเมืองของประเทศกำลังพัฒนาสามารถเข้าถึงที่ดินและความปลอดภัยของดำรงตำแหน่งเป็นปัญหาที่สำคัญ การวางแผนและการจัดการการบริการจะดีมาก หรือไม่มีอยู่ในสถานการณ์เหล่านี้ ตั้งแต่เดือนนี้เป็นปรากฏการณ์พิเศษในเมืองของประเทศกำลังพัฒนา กลยุทธ์ในการบริหารเมืองในโลกพัฒนาไม่เหมาะสมกับสถานการณ์เหล่านี้(6) ไม่ได้วางแผนพัฒนาทำให้ยากที่จะมีโปรแกรมอรรถประโยชน์ ในขณะที่ให้อรรถประโยชน์ในภายหลังเป็นค่าใช้จ่ายมาก เนื่องจากระบบไม่ดีสำหรับการจัดการที่ดินและการแม็ปที่มีฐานยากจน หรือไม่มีอยู่ เมืองเข็มมักจะไม่ทราบตำแหน่งที่ตั้งของบริการที่มีอยู่ มันตามการบำรุงรักษาที่มีประสิทธิภาพของบริการ และโครงสร้างพื้นฐานเป็นไปไม่ได้เกือบ ข้อมูลที่ดินที่เหมาะสม การซื้อที่ดินสำหรับสถานที่สาธารณะหรือการดำเนินการเมืองที่มีการวางแผนการออกกำลังกายไม่ยุ่งยากมาก ถ้าไม่เป็นไปไม่(7) มีน้อย หรือไม่มีโครงสร้างพื้นฐานข้อมูลเชิงพื้นที่ (และแผนที่ฐานขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง) หยุดการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานเชิงพื้นที่อุปสรรคเดียวที่ใหญ่ที่สุดคือ การขาดข้อมูล ข้อจำกัดอื่น ๆ ได้แก่กระบวนการขาดประสิทธิภาพการซื้อข้อมูลหรือเทคโนโลยี GIS ขาดบุคลากรที่มีทักษะการสร้าง และจัดการโครงสร้างพื้นฐาน และจะขาดทุน หรือการเมืองเพื่อสนับสนุนการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานนอกจากนี้ลักษณะเฉพาะ มีคาดหวังเติบโตภายในประเทศที่พัฒนา ที่เมืองในประเทศกำลังพัฒนาจะตามมาตรฐานที่กำหนดจากภายนอกในแง่ของการป้องกันสิ่งแวดล้อมและสภาพการทำงาน ข้อจำกัดเหล่านี้ภายนอกบ่งบอกถึงกระแสข้อมูลการจัดการแผนประสิทธิภาพการบริหารจัดการเมือง การจัดสรรทรัพยากร และการกระจาย (ไล 1996) บทเรียนจากประเทศที่พัฒนาจะทำการวางแผนก้าวหน้าของเมืองเหล่านี้ จำเป็นในการพัฒนาระบบข้อมูลเชิงพื้นที่ซึ่งสามารถเป็นเครื่องมือสำหรับการจัดการทรัพยากรของพวกเขาในเมือง การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานข้อมูลเชิงพื้นที่ดังกล่าวและ GIS เป็นผลลัพธ์ที่สามารถสร้างพวกเขาจะถือว่าเป็นความต้องการจำเป็นสำหรับเมืองของโลกพัฒนาขึ้นเพื่อปรับปรุงการจัดการของพวกเขา มีสรุปสถานะของ SDIs ในประเทศกำลังพัฒนาด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองในประเทศกำลังพัฒนา
ลักษณะเด่น
ที่แตกต่างกันจำนวนมากอยู่ระหว่างเมืองของประเทศกำลังพัฒนาและผู้ที่อยู่ในประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งความแตกต่างอยู่ในความสามารถของพวกเขาที่จะนำเทคโนโลยีระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ บางลักษณะเด่นที่สำคัญของเมืองในประเทศกำลังพัฒนาที่มีผลต่อความสามารถในการที่จะนำเทคโนโลยีสารสนเทศเชิงพื้นที่รวมถึง
( นี้จะเห็นได้จากการแผ่กิ่งก้านสาขาของการตั้งถิ่นฐานเป็นทางการเพิ่มขึ้นในความแออัดอากาศและมลพิษทางน้ำโครงสร้างพื้นฐานยากจนและทวีความรุนแรงขึ้นและที่อยู่อาศัยทรุดโทรม
( การพัฒนาเมืองมักจะเป็นจังหวะและการเก็งกำไรที่ดินแสวงหาผลประโยชน์ทางการเงินอย่างรวดเร็ว พื้นที่ชานเมืองและชนบทจะบุกโดยการพัฒนาตลาดที่เกิดขึ้น
( เหตุผลที่มีจำนวนมากและหลากหลายระหว่างประเทศที่แตกต่างกันกับประเพณีที่แตกต่างและโครงสร้างทางการเมือง ดังนั้นสถานประกอบการของ
( " จุดแบ่งเขต" วิธีการที่สอดคล้องกับแนวทางด้านสิ่งแวดล้อม แต่กำหนดให้การวางแผนการใช้ที่ดินในเมืองถูกนำมาใช้ในส่วนของประเทศกำลังพัฒนาที่มีผลในระยะยาวการใช้ประโยชน์ที่ดินและปริญญาโทแผนซึ่งเป็นตลาดสำคัญน้อยกว่าจึงมักจะไม่ปฏิบัติตาม
( ในฐานะที่เป็นผลการครอบครองและเป็นเจ้าของมักจะถูกบดบังและอลหม่านในเมืองของประเทศกำลังพัฒนาที่มีการเข้าถึงที่ดินและการรักษาความปลอดภัยของการดำรงตำแหน่งเป็นปัญหาที่สำคัญ การวางแผนและการจัดการการให้บริการเป็นที่น่าสงสารมากหรือไม่อยู่ในสถานการณ์เหล่านี้ ตั้งแต่เหล่านี้ตั้งถิ่นฐานเป็นทางการเป็นปรากฏการณ์พิเศษในเมืองของประเทศกำลังพัฒนากลยุทธ์สำหรับการจัดการเมืองในประเทศที่พัฒนาแล้วจะไม่เหมาะสมกับสถานการณ์เหล่านี้
( อันเป็นผลมาจากระบบการบริหารจัดการที่ดีสำหรับทั้งที่ดินและการทำแผนที่ฐานที่ไม่ดีหรือไม่มีเข็มเมืองมักจะไม่ทราบตำแหน่งของการให้บริการที่มีอยู่ มันตามที่การบำรุงรักษาที่มีประสิทธิภาพในการให้บริการและโครงสร้างพื้นฐานที่เป็นไปไม่ได้เกือบ โดยข้อมูลที่ดินที่เหมาะสมการซื้อที่ดินสำหรับสถานที่สาธารณะหรือการดำเนินการของการออกกำลังกายการวางแผนเมืองใด ๆ ที่ยุ่งยากมากถ้าไม่
เป็นไปไม่ได้
( อุปสรรคเดียวที่ใหญ่ที่สุดหยุดการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานเชิงพื้นที่คือการขาดข้อมูล ข้อ จำกัด อื่น ๆ ได้แก่ กระบวนการที่ไม่มีประสิทธิภาพในการซื้อข้อมูลเชิงพื้นที่หรือเทคโนโลยี ขาดบุคลากรที่มีทักษะในการสร้างและจัดการโครงสร้างพื้นฐาน และขาดเงินทุนหรือเจตจำนงทางการเมืองเพื่อสนับสนุนการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานนอกจากลักษณะเฉพาะเหล่านี้มีความคาดหวังการเติบโตภายในประเทศที่พัฒนาแล้วว่าเมืองในประเทศกำลังพัฒนาจะได้พบกับที่กำหนดไว้ภายนอกมาตรฐานในแง่ของการรักษาสิ่งแวดล้อมและการทำงาน เงื่อนไข ข้อ จำกัด เหล่านี้บ่งบอกถึงภายนอกไหลของข้อมูลที่ดีขึ้นในการจัดการแผนการที่มีประสิทธิภาพสำหรับการจัดการเมืองการจัดสรรทรัพยากรและการจัดจำหน่าย บทเรียนจากประเทศที่พัฒนาแล้วที่จะทำการวางแผนความก้าวหน้าใด ๆ ของเมืองเหล่านี้มีความจำเป็นในการพัฒนาระบบข้อมูลเชิงพื้นที่ซึ่งสามารถใช้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการจัดการทรัพยากรในเมืองของพวกเขา การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานข้อมูลเชิงพื้นที่ดังกล่าวและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ที่เกิดขึ้นซึ่งสามารถสร้างเมื่อพวกเขาได้รับการพิจารณาความต้องการที่จำเป็นสำหรับเมืองของประเทศที่พัฒนาแล้วในการปรับปรุงการบริหารจัดการของพวกเขา สถานะของ