“Really?”“It’s common knowledge, yo

“Really?”

“It’s common knowledge, you know?”

This would likely prevent further inquiries. Rather than appear a suspicious individual who was clearly hiding secrets, it was better to give what appeared to be a plausible explanation.

Dorothea wasn’t likely to dig deeper than that, and indeed she did not. Instead, she changed the topic.

“Suimei-san, you sound just like a lecturer on magic. —Do you mind if I ask something? If not by incantation, then how else can magic be activated?”

“That’s a secret.”

“Hmph. You’re surprisingly stingy, Suimei-san.”

“Are there really people that expose their secrets so easily?” Suimei replied with a shrug.

Dorothea seemed to accept that answer.

“I guess that’s true,” she said, before switching topics yet again. “…I have to say, though… While Roha-san is definitely a rather impulsive person, but sudden incidents like the one earlier sure have been happening a lot more lately.”

Dorothea’s remark seemed intended to alleviate some of the blame Suimei may have placed on the guild staff. This led Suimei to ask a question of his own.

“…There are really that many people who play pranks?”

“Yeah, there really are. There are those who approach the reception window dreaming of the adventurer’s life despite not having the least bit of combat ability, as well as more unpleasant types who only care about the advantages of guild membership. I think it might be due to the Hero’s appearance, but starting from three days ago, there’s been a lot more of them.”

It seemed like this had caused a lot of trouble for guild staff, causing Dorothea to sigh heavily as they walked. For humanity, disheartened as it was in the wake of the fall of Noxeas at the hands of the demons, the summoning of the Hero had been like a shot in the arm. He wasn’t quite sure what most people thought of the Hero, but if their feelings were anything like those in the city, then lack of evidence notwithstanding, they likely viewed his existence as the symbol of their victory. Indeed, they had likely been inspired to think that with a little effort, they could do anything. For that reason, a number of people had likely been “infected” to the point that they’d lost sight of reality and begun to think that will could take the place of ability.

It had been this rabid enthusiasm that had caused the incident earlier.

“Does that mean I’m going to run into people like that where we’re going?”

In his mind, he envisioned a crowd of chuunibyou-suffers gathered together.

“Nope. You’re the last person left to be evaluated today. Everyone else has finished already.”

“…I see.”

“Something strange about that?”

“…No, it’s nothing. Nothing at all.”

Suimei waved off the issue before the puzzled Dorothea, prompting her to change the topic yet again.

“Oh, that reminds me, Suimei-san. Did you happen to see the Hero during the parade?”

“Well, I guess you could say that…”

Or rather, the sight of that face had been a daily occurrence for him before – but it went without saying that this was something that ought not be shared.

Dorothea seemed admiring.

“Reiji-sama, right? He really has just this indescribable aura to him, as expected of one called Hero. From what I’ve heard, every generation of Hero seems like they just about embody courage and justice.”

As she spoke, she suddenly stopped and closed her eyes, an expression of yearning on her face. She must have been reliving the moment of the parade.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"จริง ๆ หรือ""มันเป็นความรู้ทั่วไป คุณรู้หรือไม่"มีแนวโน้มทำให้สอบถามเพิ่มเติม แทนที่ปรากฏ บุคคลน่าสงสัยที่ชัดเจนซ่อนความลับ ก็ดีกว่าการให้สิ่งที่ปรากฏเป็น คำอธิบายที่เป็นไปได้โดโรเธียแห่งไม่ได้จะขุดลึกกว่านั้น และแน่นอนเธอไม่ แทน เธอเปลี่ยนหัวข้อ"Suimei-ซาน คุณเสียงเหมือนวิทยากรวิเศษ — คุณคิดถ้าฉันถามอะไร ถ้าไม่ โดยปลุกเสก แล้ววิธีการอื่นสามารถมายากลใช้งาน""ที่เป็นความลับ""Hmph คุณจะแปลกใจที่ตระหนี่ถี่เหนียว Suimei ซัง ""มีจริง ๆ คนที่เปิดเผยความลับของพวกเขาได้หรือไม่" Suimei ตอบกลับ ด้วยการยักโดโรเธียแห่งดูเหมือนจะ ยอมรับคำตอบว่า"ผมคิดว่า ที่เป็นจริง เธอกล่าวว่า ก่อนสลับหัวข้ออีกครั้ง “… อยากจะพูด แต่... ในขณะที่ Roha ซังเป็นคนค่อนข้างหุนหันพลันแล่น แต่เหตุการณ์ฉับพลันเหมือนแน่ใจว่าก่อนหน้านี้ได้เกิดมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้"หมายเหตุของโดโรเธียแห่งดูเหมือนตั้งใจจะบรรเทาบางตำหนิอาจวาง Suimei พนักงานกิลด์ นี้นำ Suimei คำถามของเขาเอง“… มีหลายที่จริง ๆ คนเล่น pranks ""ใช่ จริง ๆ มี มีผู้ที่เข้ารับหน้าต่างฝันการผจญภัยชีวิตแม้จะไม่มีชนิดบิตอย่างน้อยความสามารถในการต่อสู้ เป็นไม่พึงประสงค์มากขึ้นที่จะ ดูแลเกี่ยวกับข้อดีของการเป็นสมาชิกของกิลด์ ผมคิดว่า อาจเป็น เพราะของฮีโร่ลักษณะ แต่เริ่มต้นจากสามวันที่ผ่านมา มีการมากขึ้นของพวกเขา"ดูเหมือนว่านี้ได้เกิดปัญหาสำหรับกิลด์ โดโรเธียแห่งถอนหายใจอย่างหนักทั้งที่ก่อให้เกิด สำหรับมนุษยชาติ ท้อแท้ในการปลุกของฤดูใบไม้ร่วงของ Noxeas ราว ๆ ปีศาจ อัญเชิญของพระเอกได้เช่นยิงแขน เขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าคนส่วนใหญ่คิดว่า พระเอก แต่ถ้าความรู้สึกอะไรอย่างเช่นในเมือง แล้วขาดหลักฐานอย่างไรก็ตาม พวกเขาจะดูอยู่เป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะของพระองค์ แน่นอน อาจได้แรงบันดาลใจให้คิดว่า มีความพยายามเล็ก ๆ พวกเขาสามารถทำอะไร สำหรับเหตุผลที่ จำนวนคนมีแนวโน้ม "ติดไวรัส" เพื่อ จุดว่า มีการสูญเสียสายตาของความเป็นจริง และเริ่มคิดว่า จะสามารถใช้แทนความสามารถมันได้รับความกระตือรือร้นนี้ประชาธิปไตยที่ได้เกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้"มีความหมาย ว่า ฉันจะทำงานเป็นคนเช่นนั้นที่เรากำลังจะ"ในใจของเขา เขาจินตนาการฝูงชนของ chuunibyou-ป่วยรวบรวมกัน"Nope คุณเป็นคนสุดท้ายซ้ายให้ประเมินวันนี้ ทุกคนเสร็จแล้ว"“… อืมม""บางสิ่งบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับที่"“… ไม่ มันเป็นอะไร ตำแหน่งที่ตั้ง"Suimei โบกปิดปัญหาก่อนโดโรเธียแห่งงง พร้อมท์ให้เธอเปลี่ยนแปลงหัวข้ออีกครั้ง"โอ้ ที่นึก Suimei ซัง ไม่คุณเป็นอย่างไรสามารถดูฮีโร่ในระหว่างขบวนแห่""ดี ผมคิดว่า คุณสามารถพูดได้ว่า..."หรือมากกว่า สายตาของใบหน้าที่ได้รับเป็นประจำวันเกิดมาก่อน – แต่มันไปโดยไม่บอกว่า นี่คือสิ่งที่ไม่ควรแบ่งปันโดโรเธียแห่งประจักษ์ชื่นชม"Reiji จา ขวา เขาจริง ๆ มีแค่นี้ออร่าพรรณนาเขา ตามที่คาดไว้ของฮีโร่หนึ่งเรียกว่า จากสิ่งที่ผมเคยได้ยิน ทุกรุ่นของพระเอกดูเหมือนว่าพวกเขาแค่รวบรวมความกล้าหาญและความยุติธรรม"เธอพูด เธอก็หยุด และปิดดวงตาของเธอ นิพจน์ของโหยหน้าของเธอ เธอต้องมีการรำลึกช่วงเวลาของขบวนพาเหรด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"จริงเหรอ?" "มันเป็นความรู้ทั่วไปคุณรู้หรือไม่" นี้มีแนวโน้มที่จะป้องกันไม่ให้สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม แทนที่จะปรากฏเป็นบุคคลที่น่าสงสัยที่เห็นได้ชัดว่าหลบซ่อนตัวอยู่ความลับก็ยังดีกว่าที่จะให้สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้. โดโรธีก็ไม่น่าที่จะขุดลึกไปกว่านั้นและแน่นอนเธอไม่ได้ แต่เธอเปลี่ยนหัวข้อ. "Suimei ซังคุณเสียงเช่นเดียวกับอาจารย์ในมายากล ต้องการให้คุณคิดว่าฉันถามอะไร? ถ้าไม่ได้โดยคาถาแล้ววิธีอื่นสามารถมายากลสามารถใช้งานได้? " " นั่นคือความลับ. " " ฮึ่ม คุณตระหนี่น่าแปลกใจ Suimei ซัง. " " จริงๆมีคนที่เปิดเผยความลับของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย? "Suimei ตอบพร้อมกับยัก. โดโรธีดูเหมือนจะยอมรับคำตอบว่า. " ฉันเดาว่าเป็นความจริง "เธอกล่าวว่าก่อนที่จะเปลี่ยนหัวข้อ อีกครั้ง " ... ผมต้องบอกว่า แต่ ... ในขณะที่ Roha ซังแน่นอนเป็นคนที่ค่อนข้างห่าม แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันเช่นเดียวกับก่อนหน้านี้แน่ใจว่าได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้." คำพูดของโดโรธีดูเหมือนตั้งใจจะบรรเทาบางส่วนของโทษ Suimei อาจมี วางอยู่บนเจ้าหน้าที่สมาคม นี้นำ Suimei จะถามคำถามของเขาเอง. " ... มีจริงๆที่หลาย ๆ คนที่เล่นแผลงเป็นใคร?" "ใช่มีจริงๆ มีผู้ที่เข้ามาใกล้หน้าต่างแผนกต้อนรับส่วนหน้าฝันของชีวิตนักผจญภัยที่แม้จะไม่ได้มีบิตอย่างน้อยความสามารถในการต่อสู้เช่นเดียวกับประเภทที่ไม่พึงประสงค์อื่น ๆ อีกมากมายที่จะดูแลเกี่ยวกับข้อได้เปรียบของการเป็นสมาชิกกิลด์ที่มี ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของพระเอก แต่เริ่มต้นจากสามวันที่ผ่านมามีการมากขึ้นของพวกเขา. " มันลำบากเช่นนี้ได้ก่อให้เกิดปัญหามากสำหรับเจ้าหน้าที่สมาคมทำให้โดโรธีที่จะถอนหายใจอย่างหนักขณะที่พวกเขาเดิน เพื่อมนุษยชาติท้อแท้ที่มันเป็นในการปลุกของการล่มสลายของ Noxeas อยู่ในมือของปีศาจที่เรียกของฮีโร่ที่ได้รับเช่นการยิงที่แขน เขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่คนส่วนใหญ่คิดว่าพระเอก แต่ถ้าความรู้สึกของพวกเขาอะไรเช่นผู้ที่อยู่ในเมืองแล้วขาดหลักฐาน แต่อย่างไรก็ตามพวกเขามีแนวโน้มมองว่าการดำรงอยู่ของเขาเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะของพวกเขา อันที่จริงพวกเขาได้รับแรงบันดาลใจมีแนวโน้มที่จะคิดว่ามีความพยายามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขาสามารถทำอะไรได้ สำหรับเหตุผลที่ผู้คนจำนวนมากได้มีโอกาสรับการ "ติดเชื้อ" ไปยังจุดที่พวกเขาต้องการสูญเสียสายตาของความเป็นจริงและเริ่มที่จะคิดที่จะสามารถใช้สถานที่ของความสามารถในการ. จะได้รับความกระตือรือร้นนี้บ้าที่เกิดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ . "หมายความว่าฉันกำลังจะไปทำงานเป็นคนชอบว่าที่เรากำลังจะไปไหน?" ในใจของเขาที่เขามองเห็นภาพฝูงชนของ chuunibyou-ทุกข์ชุมนุมกัน. "Nope คุณเป็นคนสุดท้ายที่เหลือจะได้รับการประเมินในวันนี้ คนอื่น ๆ ได้เสร็จสิ้นแล้ว. " " ... ฉันเห็น. " " อะไรบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับที่? " " ... ไม่มีก็ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรที่ทั้งหมด. " Suimei โบกมือปัญหาก่อนที่จะงงงวยโดโรธีกระตุ้นให้เธอเปลี่ยนหัวข้ออีกครั้ง. " โอ้ที่เตือนฉัน Suimei ซัง หรือไม่คุณเกิดขึ้นที่จะเห็นพระเอกในระหว่างขบวนแห่ " " ดีฉันคิดว่าคุณสามารถพูดได้ว่า ... " หรือค่อนข้างสายตาของใบหน้าที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตประจำวันสำหรับเขาก่อน - แต่มันไปโดยไม่บอกว่านี่คือสิ่งที่ ไม่ควรใช้ร่วมกัน. โดโรธีดูเหมือนชื่นชม. "Reiji ซามะใช่มั้ย? เขาจริงๆมีเพียงแค่นี้ออร่าสุดจะพรรณนาให้เขาเป็นที่คาดหวังของหนึ่งเรียกว่าฮีโร่ จากสิ่งที่ผมเคยได้ยินรุ่นของฮีโร่ทุกดูเหมือนว่าพวกเขาเพียงเกี่ยวกับการรวบรวมความกล้าหาญและความยุติธรรม. " ขณะที่เธอพูดเธอก็หยุดและปิดตาของเธอแสดงออกของความปรารถนาบนใบหน้าของเธอ เธอจะต้องได้รับการผ่อนคลายช่วงเวลาของขบวนพาเหรด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จริงเหรอ ? "" มันเป็นความรู้ทั่วไป คุณรู้มั้ย ? "นี้อาจป้องกัน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม มากกว่าที่ปรากฏเป็นผู้ต้องสงสัยที่ชัดเจน ซ่อนความลับ มันจะดีกว่าเพื่อให้สิ่งที่ปรากฏจะเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้โดโรเธียไม่ได้มีแนวโน้มที่จะขุดลึกกว่านั้น และแน่นอนเธอไม่ได้ . . . แทน เธอเปลี่ยนหัวข้อ" suimei ซาน ฟังดูเหมือนเป็นอาจารย์ทางเวทมนตร์ - คุณจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันขอถามอะไรหน่อย ? ถ้าไม่ใช่ด้วยคาถา แล้ววิธีการอื่นที่สามารถใช้เวทมนตร์ ? "" เป็นความลับ "" หืม นายจู่ ๆ ขี้เหนียว suimei ซาน”" มีจริงๆคนที่เปิดเผยความลับของพวกเขาได้อย่างไร ? " suimei ตอบพร้อมกับยักไหล่โดโรเธียดูเหมือนจะยอมรับว่าตอบ" นั่นสินะ " เธอพูด ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง " . . . . . . . ผมต้องบอกว่า . . . . . . . ในขณะที่ Roha ซานแน่นอนคนห่ามค่อนข้าง แต่เหตุการณ์ฉับพลันเหมือนก่อนหน้านี้ว่า มีเกิดขึ้นบ่อยๆ น่ะ "โดโรเธียพูดดูเหมือนตั้งใจที่จะบรรเทาบางส่วนของโทษ suimei อาจจะวางไว้บนเจ้าหน้าที่สมาคม นี้นำ suimei ที่จะถามคำถามของตัวเอง" . . . . . . . มีคนที่เล่นพิเรนทร์ ? "" ใช่ มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ มีผู้ที่เข้ารับต่างฝันถึงชีวิตของนักผจญภัยที่แม้จะไม่ได้มีความสามารถในการต่อสู้แม้แต่น้อย รวมทั้งไม่พึงประสงค์มากกว่าประเภทที่สนใจแต่เรื่องข้อดีของสมาชิกกิลด์ ฉันคิดว่ามันอาจจะเกิดจากลักษณะของฮีโร่ แต่ตั้งแต่สามวันที่แล้ว มีมากขึ้นของพวกเขา . "ดูเหมือนว่านี้จะสร้างปัญหาให้กับเจ้าหน้าที่สมาคม ทำให้ โดโรเธียถอนใจอย่างหนักเช่นที่พวกเขาเดิน เพื่อมนุษยชาติ ท้อแท้ ตามที่มันเป็นในการปลุกของฤดูใบไม้ร่วงของ noxeas ในมือของปีศาจที่เรียกพระเอกได้เหมือนยิงที่แขน เขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่คนส่วนใหญ่คิดของพระเอก แต่ถ้าความรู้สึกอะไรแบบนี้ในเมือง แล้วขาดหลักฐาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาอาจดูชีวิตของเขาเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะของพวกเขา แน่นอน พวกเขาอาจได้รับแรงบันดาลใจที่จะคิดว่ามีความพยายามเพียงเล็กน้อย พวกเขาจะทำอะไรก็ได้ สำหรับเหตุผลที่ , ตัวเลขของคนที่มีโอกาสถูก " ติดเชื้อ " ไปยังจุดที่พวกเขาจะสูญเสียสายตาของความจริง และเริ่มคิดว่าจะสามารถใช้สถานที่ของความสามารถจะได้รับนี้คลั่งความกระตือรือร้นที่ได้เกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้" หมายความว่าผมจะเจอคนแบบนั้น เรากำลังจะไปไหนกัน "ในความคิดของเขา เขามองเห็นภาพฝูงชนของ chuunibyou ทุกข์ร่วมกัน" ไม่ คุณเป็นคนสุดท้ายที่เหลือจะถูกประเมินในวันนี้ ทุกคนได้เสร็จสิ้นแล้ว ." . . . . . . . ผมเห็น”" มีอะไรแปลกๆเหรอ "" . . . . . . . เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรที่ทั้งหมด . "suimei โบกปิดประเด็นก่อนงง โดโรเธีย , แจ้งเธอเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง" โอ้ นั่นทำให้ฉันนึกถึง suimei ซาน เธอได้เจอพระเอกในขบวนแห่ "" อืม ฉันเดาว่าเธอคงพูดแบบนั้น . . . . . . . "หรือจะเห็นใบหน้านั้นได้เกิดขึ้นทุกวัน ให้เขามาก่อน ( แต่ก็ไม่ได้บอกว่านี่เป็นบางอย่างที่ไม่ควรจะถูกใช้ร่วมกันโดโรเธียดูชื่นชม ." เรอิจิซามะ ใช่ไหม ? เขาแค่ไม่สามารถอธิบายราศีเขาจริงๆ สมกับเป็นหนึ่ง เรียกว่า ฮีโร่ จากที่ฉันได้ยิน ทุกรุ่นของพระเอกดูเหมือนพวกเขาเพียงเกี่ยวกับรวบรวมความกล้าหาญและความยุติธรรม "ขณะที่หล่อนพูด หล่อนก็หยุดลง และหลับตา สีหน้าโหยหาบนใบหน้าของเธอ เธอต้องหวนคิดถึงช่วงเวลาของขบวนแห่