The problem and effect of the polit

The problem and effect of the political corruption,Thailand
Political corruption is the use of powers by government officials for illegitimate private gain. An illegal act by an officeholder constitutes political corruption only if the act is directly related to their official duties, is done under color of law or involves trading in influence. Forms of corruption vary, but include bribery, extortion, cronyism, nepotism, patronage, graft, and embezzlement.
Corruption may facilitate criminal enterprise such as trafficking, money, and human trafficking, though is not restricted to these activities. Misuse of government power for other purposes, such as repression of political opponents and general police, is also considered political corruption. Neither are illegal acts by private persons or corporations not directly involved with the government.
The activities that constitute illegal corruption differ depending on the country or jurisdiction. For instance, some political funding practices that are legal in one place may be illegal in another. In some cases, government officials have broad or ill-defined powers, which make it difficult to distinguish between legal and illegal actions. Worldwide, bribery alone is estimated to involve over 1 trillion US dollars annually. A state of unrestrained political corruption is known as a kleptocracy, literally meaning "rule by thieves". Some forms of corruption – now called "institutional corruption"– are distinguished from bribery and other kinds of obvious personal gain. A similar problem of corruption arises in any institution that depends on financial support from people who have interests that may conflict with the primary purpose of the institution.
In politics, corruption undermines democracy and good governance by flouting or even subverting formal processes. Corruption in elections and in the legislature reduces accountability and distorts representation in policymaking; corruption in the judiciary compromises the rule of law; and corruption in public administration results in the inefficient provision of services. It violates a basic principle of republicanism regarding the centrality of civic virtue. More generally, corruption erodes the institutional capacity of government if procedures are disregarded, resources are siphoned off, and public offices are bought and sold. Corruption undermines the legitimacy of government and such democratic values as trust and tolerance. Recent evidence suggests that variation in the levels of corruption amongst high-income democracies can vary significantly depending on the level of accountability of decision-makers. Evidence from fragile states also shows that corruption and bribery can adversely impact trust in institutions
In the private sector, corruption increases the cost of business through the price of illicit payments themselves, the management cost of negotiating with officials and the risk of breached agreements or detection. Although some claim corruption reduces costs by cutting bureaucracy, the availability of bribes can also induce officials to contrive new rules and delays. Openly removing costly and lengthy regulations are better than covertly allowing them to be bypassed by using bribes. Where corruption inflates the cost of business, it also distorts the playing field, shielding firms with connections from competition and thereby sustaining inefficient firms. Corruption also generates economic distortion in the public sector by diverting public investment into capital projects where bribes and kickbacks are more plentiful. Officials may increase the technical complexity of public sector projects to conceal or pave the way for such dealings, thus further distorting investment. Corruption also lowers compliance with construction, environmental, or other regulations, reduces the quality of government services and infrastructure, and increases budgetary pressures on government.
Economists argue that one of the factors behind the differing economic development in Africa and Asia is that in Africa, corruption has primarily taken the form of rent extraction with the resulting financial capital moved overseas rather than invested at home (hence the stereotypical, but often accurate, image of African dictators having Swiss bank accounts). In Nigeria, for example, more than $400 billion was stolen from the treasury by Nigeria's leaders between 1960 and 1999. University of Massachusetts Amherst researchers estimated that from 1970 to 1996, capital flight from 30 Sub-Saharan countries totaled $187bn, exceeding those nations' external debts.[9] (The results, expressed in retarded or suppressed development, have been modeled in theory by economist Man cur Olson.) In the case of Africa, one of the factors for this behavior was political instability, and the fact that new governments often confiscated previous governments corruptly obtained assets.
This encouraged officials to stash their wealth abroad, out of reach of any future expropriation. In contrast, Asian administrations such as Suharto's New Order often took a cut on business transactions or provided conditions for development, through infrastructure investment, law and order, etc.

Corruption is often most evident in countries with the smallest per capita incomes, relying on foreign aid for health services. However, political exploitation of these funds have been noted to occur in the past, especially in the Sub-Saharan African nations, where it was reported in the 2006 World Bank Report that about half of the funds that were donated for health usages, were never invested into the health sectors or given to those needing medical attention. Instead, they were expended through "counterfeit drugs, siphoning off of drugs to the black market, and payments to ghost employees". Ultimately, there is a sufficient amount of money for health in developing countries, but this cash is given to the wrong hands, which leads to political and governmental corruption that takes away medical attention necessary for the citizens of these regions, and rather, used for personal gain.
Corruption facilitates environmental destruction. Corrupt countries may formally have legislation to protect the environment, it cannot be enforced if officials can easily be bribed. The same applies to social rights worker protection, unionization prevention, and child labor. Violation of these laws rights enables corrupt countries to gain illegitimate economic advantage in the international market.
The Nobel Prize-winning economist Amartya Sen has observed that "there is no such thing as an apolitical food problem." While drought and other naturally occurring events may trigger famine conditions, it is government action or inaction that determines its severity, and often even whether or not a famine will occur. Governments with strong tendencies towards kleptocracy can undermine food security even when harvests are good. Officials often steal state property. In Bihar, India, more than 80% of the subsidized food aid to poor is stolen by corrupt officials. Similarly, food aid is often robbed at gunpoint by governments, criminals, and warlords alike, and sold for a profit. The 20th century is full of many examples of governments undermining the food security of their own nations – sometimes intentionally.
The scale of humanitarian aid to the poor and unstable regions of the world grows, but it is highly vulnerable to corruption, with food aid, construction and other highly valued assistance as the most at risk. Food aid can be directly and physically diverted from its intended destination, or indirectly through the manipulation of assessments, targeting, registration and distributions to favor certain groups or individuals. Elsewhere, in construction and shelter, there are numerous opportunities for diversion and profit through substandard workmanship, kickbacks for contracts and favoritism in the provision of valuable shelter material. Thus while humanitarian aid agencies are usually most concerned about aid being diverted by including too many, recipients themselves are most concerned about exclusion.
Access to aid may be limited to those with connections, to those who pay bribes or are forced to give sexual favors. Equally, those able to do so may manipulate statistics to inflate the number of beneficiaries and siphon off additional assistance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาและผลกระทบของความเสียหายทางการเมือง ประเทศไทย คอรัปชั่นคือ การใช้อำนาจโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐสำหรับกำไรส่วนตัวนอกกฎหมาย กระทำที่ผิดกฎหมาย โดยการ officeholder ถือคอรัปชั่นเท่านั้นถ้าการกระทำโดยตรงที่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ของตนอย่างเป็นทางการ ภายใต้สีของกฎหมาย หรือเกี่ยวข้องกับการซื้อขายในอิทธิพล รูปแบบของความเสียหายแตกต่างกัน แต่มีการติดสินบน ฐานกรรโชกทรัพย์ cronyism คติเห็นแก่ญาติ อุปถัมภ์ รับสินบน และยักยอก ทุจริตอาจอำนวยความสะดวกองค์กรอาชญากรรมค้ามนุษย์ เงิน และการ ค้ามนุษย์ แม้ว่าจะไม่จำกัดกิจกรรมเหล่านี้ นำอำนาจเพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ เช่นปราบปรามฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองและตำรวจทั่วไป นอกจากนี้ยังถือว่าคอรัปชั่น ไม่กระทำผิดกฎหมาย โดยบุคคลส่วนตัวหรือบริษัทโดยตรงไม่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลกิจกรรมที่เป็นการทุจริตผิดกฎหมายแตกต่างกันขึ้นอยู่กับประเทศหรืออำนาจ ตัวอย่าง ปฏิบัติบางทุนการเมืองที่ถูกต้องตามกฎหมายที่อาจไม่ถูกต้องอีก ในบางกรณี เจ้าหน้าที่ของรัฐได้กว้าง หรือ ill-defined อำนาจ ซึ่งทำให้ยากที่จะแยกแยะระหว่างการดำเนินการตามกฎหมาย และไม่ถูกต้อง ทั่วโลก มีประเมินการติดสินบนคนเดียวเกี่ยวกว่า 1 ล้านล้านดอลลาร์ต่อปี สถานะของการทุจริตทางการเมืองในเมื่อเรียกว่า kleptocracy การ หมายถึง "กฎ โดยขโมย" อย่างแท้จริง ของ –ตอนนี้เรียกว่า "สถาบันทุจริต" – ความเสียหายจะแตกต่างจากการติดสินบนและกำไรชัดเจนส่วนบุคคลชนิดอื่น ๆ ปัญหาคล้ายกันความเสียหายที่เกิดขึ้นในสถาบันใด ๆ ที่ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนทางการเงินจากคนที่มีผลประโยชน์ที่อาจขัดแย้งกับวัตถุประสงค์หลักของสถาบันในเมือง ความเสียหายทำลายประชาธิปไตยและธรรมาภิบาล โดย flouting หรือแม้แต่ subverting กระบวนการอย่างเป็นทางการ ลดความรับผิดชอบความเสียหาย ในการเลือกตั้ง และทูลเกล้าทูลกระหม่อม และ distorts การแสดงใน policymaking ความเสียหายอย่างลดระดับในเรื่องกฎของกฎหมาย และการทุจริตในราชการผลในบริการการให้ต่ำ มันละเมิดหลักการพื้นฐานของ republicanism เกี่ยวกับเอกภาพของพลเมืองคุณธรรม เพิ่มเติมโดยทั่วไป เสียหายกัดกร่อนกำลังสถาบันของรัฐบาล ถ้าถูกละเลยกระบวนการ ทรัพยากรมี siphoned ปิด ซื้อ และขายสำนักงานสาธารณะ ความเสียหายทำลายชอบธรรมของรัฐบาลและค่าประชาธิปไตยเช่นความน่าเชื่อถือและยอมรับ หลักฐานล่าสุดแนะนำว่า เปลี่ยนแปลงในระดับของการทุจริตอยู่เหมือน ๆ รายได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับระดับของความรับผิดชอบของผู้ผลิตตัดสินใจ หลักฐานจากรัฐเปราะบางยังแสดงว่า การติดสินบนและการทุจริตสามารถส่งผลกระทบความน่าเชื่อถือในสถาบันภาคเอกชน การทุจริตเพิ่มต้นทุนของธุรกิจผ่านราคาการชำระเงินผิดกฎหมายตัวเอง ต้นทุนการจัดการเจรจากับเจ้าหน้าที่และความเสี่ยงของการสำรองเฉพาะข้อตกลงหรือตรวจสอบ แม้ว่าบางอย่างเรียกร้องความเสียหายลดต้นทุน โดยตัดระบบราชการ ความพร้อมของแมคอินทอชสามารถยังก่อให้เกิดหน้าที่ contrive กฎใหม่และความล่าช้า ระเบียบค่าใช้จ่ายสูง และยาวเอาอย่างเปิดเผยจะดีกว่าประสงค์ทำให้สามารถข้ามโดยแมคอินทอช ซึ่งความเสียหายของ inflates ต้นทุนของธุรกิจ มัน distorts เล่นฟิลด์ shielding บริษัทเชื่อมต่อจากการแข่งขัน และเพื่อช่วยเหลือบริษัทไม่ ยังความเสียหายสร้างความผิดเพี้ยนทางเศรษฐกิจในภาครัฐ โดยโอนการลงทุนภาครัฐในโครงการหลวงที่แมคอินทอชและ kickbacks อุดมสมบูรณ์มากขึ้น เจ้าหน้าที่อาจเพิ่มความซับซ้อนทางด้านเทคนิคของโครงการภาครัฐปกปิด หรือไต่ดังกล่าวติดต่อ ดัง distorting ลงทุนเพิ่มเติม ยังออกปฏิบัติงานก่อสร้าง สิ่งแวดล้อม หรือกฎระเบียบอื่น ๆ ลดคุณภาพของบริการรัฐบาลและโครงสร้างพื้นฐาน และเพิ่มความดันงบประมาณรัฐบาลนักเศรษฐศาสตร์โต้เถียงว่า หนึ่งในปัจจัยอยู่เบื้องหลังการพัฒนาแตกต่างกันทางเศรษฐกิจในแอฟริกาและเอเชียเป็นที่แอฟริกา ความเสียหายมีหลักนำแบบฟอร์มแยกให้เช่า ด้วยทุนทางการเงินได้ย้ายไปต่างประเทศ มากกว่าที่ลงทุนที่บ้าน (เพราะ stereotypical แต่มักถูกต้อง รูปของเผด็จแอฟริกามีสวิสธนาคารบัญชี) ประเทศไนจีเรีย เช่น มากกว่า 400 พันล้านเหรียญถูกขโมยจากธนารักษ์ โดยผู้นำของไนจีเรียระหว่าง 1960 และ 1999 นักวิจัยมหาวิทยาลัยแมสซาชูเซตส์มเฮิร์ทประเมินว่า จากปี 1970 ถึงปี 1996 ทุนบินจาก 30 ประเทศซาฮารารวม $187bn เกินหนี้ภายนอกประชาชาติเหล่านั้น[9] (ผล แสดง retarded หรือหยุดพัฒนา มีการจำลองทฤษฎี โดยนักเศรษฐศาสตร์คนปัจจุบันโอลสัน) ในกรณีของแอฟริกา หนึ่งของลักษณะการทำงานนี้คือความไม่มีเสถียรภาพทางการเมือง และความจริงที่ว่า รัฐบาลใหม่จะเอารัฐบาลก่อนหน้า corruptly รับสินทรัพย์นี้สนับสนุนให้เจ้าหน้าที่เพื่อสะสมสมบัติต่างประเทศ พ้นจากมือของ expropriation ใด ๆ ในอนาคต ในทางตรงกันข้าม จัดการเอเชียเช่นสั่งใหม่ของซูมักจะเอาการตัดธุรกรรมธุรกิจ หรือมีเงื่อนไขสำหรับการพัฒนา ผ่านการลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน กฎหมาย และสั่ง ฯลฯความเสียหายมักจะชัดที่สุดในประเทศด้วยเล็กที่สุดต่อหัวรายได้ พึ่งพาความช่วยเหลือต่างประเทศเพื่อบริการสุขภาพ อย่างไรก็ตาม แสวงหาประโยชน์ทางการเมืองของกองทุนเหล่านี้มีการสังเกตเกิดขึ้นในอดีต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชาติแอฟริกาซาฮารา ซึ่งมันเป็นรายงานในรายงานธนาคารโลก 2006 ว่า ประมาณครึ่งหนึ่งของเงินที่ได้บริจาคสำหรับสุขภาพประเพณี ไม่ลงทุนในภาคสุขภาพ หรือให้กับผู้ที่ต้องการทางการแพทย์ แทน พวกเขาถูกใช้ผ่าน "ปลอมยา ยักย้ายถ่ายเทออกจากยาเสพติดไปยังตลาดดำ และการชำระเงินกับพนักงานผี" ในที่สุด มีจำนวนเพียงพอของเงินเพื่อสุขภาพในประเทศกำลังพัฒนา ได้เงินสดนี้จะให้กระจอก ซึ่งนำไปสู่ความเสียหายทางการเมือง และรัฐบาลที่จะไปที่พยาบาลที่จำเป็นสำหรับประชาชนของภูมิภาคเหล่านี้ และ ใช้สำหรับประโยชน์ส่วนตัว ความเสียหายช่วยทำลายสิ่งแวดล้อม ประเทศเสียหายอย่างเป็นกิจจะลักษณะอาจมีกฎหมายปกป้องสิ่งแวดล้อม ไม่สามารถบังคับใช้หากเจ้าหน้าที่ง่าย ๆ สามารถจะ bribed เดียวกันใช้กับสิทธิทางสังคมของผู้ปฏิบัติงานป้องกัน การป้องกัน unionization และแรงงานเด็ก การละเมิดกฎหมายสิทธิเหล่านี้ทำให้ประเทศเสียหายจะได้รับประโยชน์จากเศรษฐกิจนอกกฎหมายในตลาดต่างประเทศนักเศรษฐศาสตร์รางวัลโนเบลชนะอมรรตยะเสนได้พบว่า "มีสิ่งดังกล่าวเป็นปัญหา apolitical อาหาร" ในขณะที่ภัยแล้งและเหตุการณ์อื่น ๆ เกิดขึ้นตามธรรมชาติอาจทำให้เกิดภาวะ เป็นการกระทำของรัฐบาลหรือ inaction ที่กำหนดความรุนแรงของมัน และบ่อยครั้งแม้ว่า จะเกิดภาวะ รัฐบาล มีแนวโน้มแข็งแกร่งต่อ kleptocracy สามารถบั่นทอนความปลอดภัยอาหารแม้ harvests ดี เจ้าหน้าที่มักจะขโมยทรัพย์สินของรัฐ พิหาร อินเดีย ขโมยมากกว่า 80% ของอาหารที่ทดแทนกันได้ช่วยเหลือให้ดี โดยเจ้าหน้าที่เสียหาย ในทำนองเดียวกัน ช่วยเหลืออาหารคือมักจะปล้นที่ gunpoint โดยรัฐบาล อาชญากร เหมือน ขุนศึก และขายสำหรับกำไร ศตวรรษ 20 เป็นตัวอย่างมากของรัฐบาลบั่นทอนความปลอดภัยอาหาร ของประเทศตนเอง – บางครั้งตั้งใจเต็ม ขยายมาตราส่วนของความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมกับภูมิภาคยากจน และไม่เสถียรของโลก แต่มีความเสี่ยงต่อการทุจริต ช่วยเหลืออาหาร ก่อสร้าง และอื่น ๆ ขอความช่วยเหลือมูลค่าสูงเป็นส่วนใหญ่ที่มีความเสี่ยงสูง อาหารช่วยสามารถได้โดยตรง และร่างกายรับการโอน จากของปลายทางที่กำหนด หรือโดยทางอ้อม ผ่านการประเมินผล กำหนดเป้าหมาย การลงทะเบียนและการกระจายการชอบเฉพาะกลุ่มหรือบุคคล อื่น ๆ ในการก่อสร้างและที่พักพิง มีโอกาสผันและกำไรผ่านมาตรฐานฝีมือ kickbacks สัญญาและพรรคในการให้วัสดุกำบังมีคุณค่ามากมาย ดังนั้น ในขณะที่หน่วยงานมีปกติมากที่สุดความกังวลเกี่ยวกับความช่วยเหลือที่ถูกเปลี่ยนแปลงโดยรวมมากเกินไปช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม ผู้รับตัวเองได้สุดห่วงแยกออก เข้าไปช่วยอาจจะจำกัดการเชื่อมต่อ สำหรับผู้ที่จ่ายเงินสินบน หรือบังคับให้หอมเพศ ผู้ เท่า ๆ กัน ที่สามารถทำได้อาจใช้สถิติเพื่อขยายจำนวนผู้รับผลประโยชน์ และการกาลักน้ำออกช่วยเหลือเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาและผลกระทบจากการทุจริตทางการเมืองไทย
ทุจริตทางการเมืองคือการใช้อำนาจโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวนอกสมรส การกระทำผิดกฎหมายโดยเจ้าหน้าที่รัฐถือว่าเป็นการทุจริตทางการเมืองเฉพาะในกรณีที่การกระทำที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการปฏิบัติหน้าที่อย่างเป็นทางการของพวกเขาจะกระทำภายใต้สีของกฎหมายหรือเกี่ยวข้องกับการซื้อขายในอิทธิพล รูปแบบของการทุจริตแตกต่างกัน แต่รวมถึงการให้สินบนกรรโชกวิจารณ์การเล่นพรรคเล่นพวกพระบรมราชูปถัมภ์, การรับสินบนและการทุจริต.
ความเสียหายอาจอำนวยความสะดวกในองค์กรอาชญากรรมเช่นการค้ามนุษย์, เงิน, และการค้ามนุษย์แม้ว่าจะไม่ได้ จำกัด อยู่กับกิจกรรมเหล่านี้ วัตถุประสงค์ของการใช้พลังงานของรัฐบาลเพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ เช่นการปราบปรามของฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองและตำรวจโดยทั่วไปยังถือว่าเป็นความเสียหายทางการเมือง ทั้งมีการกระทำที่ผิดกฎหมายโดยบุคคลหรือ บริษัท เอกชนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับรัฐบาล.
กิจกรรมที่ก่อให้เกิดการทุจริตผิดกฎหมายที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับประเทศหรือเขตอำนาจ ยกตัวอย่างเช่นบางการปฏิบัติการระดมทุนทางการเมืองที่ถูกต้องตามกฎหมายในสถานที่หนึ่งอาจจะผิดกฎหมายในอีก ในบางกรณีเจ้าหน้าที่ของรัฐที่มีอำนาจในวงกว้างหรือไม่ชัดเจนซึ่งทำให้มันยากที่จะแยกแยะระหว่างดำเนินการตามกฎหมายและผิดกฎหมาย ทั่วโลกติดสินบนคนเดียวคาดว่าจะเกี่ยวข้องกับการมากกว่า $ 1000000000000 เป็นประจำทุกปี รัฐของการทุจริตทางการเมืองดุเดือดเลือดพล่านเป็นที่รู้จักกัน kleptocracy อักษรความหมาย "กฎโดยขโมย" บางรูปแบบของการทุจริต - ตอนนี้เรียกว่า "การทุจริตสถาบัน" - มีความโดดเด่นจากการติดสินบนและชนิดอื่น ๆ ของผลประโยชน์ส่วนตัวที่เห็นได้ชัด ปัญหาที่คล้ายกันของการทุจริตที่เกิดขึ้นในสถาบันการศึกษาใด ๆ ที่ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนทางการเงินจากผู้ที่มีความสนใจที่อาจขัดแย้งกับวัตถุประสงค์หลักของสถาบันการศึกษา.
ในการเมืองการทุจริตทำลายประชาธิปไตยและธรรมาภิดีโดยการเยาะเย้ยหรือแม้กระทั่งการบ่อนทำลายกระบวนการอย่างเป็นทางการ และปราบปรามการทุจริตในการเลือกตั้งและในสภานิติบัญญัติจะช่วยลดความรับผิดชอบและบิดเบือนการเป็นตัวแทนในการกำหนดนโยบาย; การทุจริตในองค์กรตุลาการ compromises กฎของกฎหมาย และการทุจริตในการบริหารงานสาธารณะส่งผลในการให้บริการที่ไม่มีประสิทธิภาพของ มันเป็นการละเมิดหลักการพื้นฐานของการปับเกี่ยวกับศูนย์กลางของคุณธรรมของพลเมือง โดยทั่วไปความเสียหายผุกร่อนจุสถาบันของรัฐบาลถ้าขั้นตอนจะถูกปัดทิ้งทรัพยากรถูกดูดออกไปและสำนักงานสาธารณะจะซื้อและขาย และปราบปรามการทุจริตทำลายความชอบธรรมของรัฐบาลและค่านิยมประชาธิปไตยเช่นความไว้วางใจและความอดทน หลักฐานล่าสุดแสดงให้เห็นว่าในการเปลี่ยนแปลงระดับของการทุจริตในหมู่ประชาธิปไตยมีรายได้สูงจะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับระดับของความรับผิดชอบของผู้มีอำนาจตัดสินใจ หลักฐานจากรัฐที่เปราะบางยังแสดงให้เห็นว่าการทุจริตและการติดสินบนอาจมีผลกระทบต่อความเชื่อมั่นในสถาบันการศึกษา
ในภาคเอกชนการทุจริตเพิ่มต้นทุนของธุรกิจผ่านราคาของการชำระเงินที่ผิดกฎหมายของตัวเอง, ค่าใช้จ่ายในการบริหารจัดการของการเจรจาต่อรองกับเจ้าหน้าที่และความเสี่ยงของสัญญาละเมิดหรือการตรวจสอบ . แม้ว่าการทุจริตเรียกร้องบางอย่างจะช่วยลดค่าใช้จ่ายโดยการตัดราชการ, ความพร้อมของการให้สินบนยังสามารถกระตุ้นเจ้าหน้าที่ประดิษฐ์กฎใหม่และความล่าช้า เปิดเผยเอากฎระเบียบค่าใช้จ่ายสูงและมีความยาวจะดีกว่าซ่อนเร้นช่วยให้พวกเขาข้ามโดยใช้สินบน ในกรณีที่ความเสียหายพองค่าใช้จ่ายของธุรกิจก็ยังบิดเบือนสนามเด็กเล่น, การป้องกัน บริษัท ที่มีการเชื่อมต่อจากการแข่งขันและจะช่วยค้ำจุน บริษัท ไม่มีประสิทธิภาพ และปราบปรามการทุจริตยังสร้างการบิดเบือนทางเศรษฐกิจในภาครัฐโดยการชักจูงการลงทุนภาครัฐในโครงการทุนที่สินบนและสินบนมีมากมายมากขึ้น เจ้าหน้าที่อาจเพิ่มความซับซ้อนทางเทคนิคของโครงการภาครัฐที่จะปกปิดหรือปูทางสำหรับการติดต่อดังกล่าวจึงต่อการบิดเบือนการลงทุน และปราบปรามการทุจริตยังช่วยลดความสอดคล้องกับการก่อสร้างสิ่งแวดล้อมหรือกฎระเบียบอื่น ๆ ที่จะช่วยลดคุณภาพของการบริการภาครัฐและโครงสร้างพื้นฐานและเพิ่มแรงกดดันงบประมาณรัฐบาล.
นักเศรษฐศาสตร์ยืนยันว่าหนึ่งในปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันในแอฟริกาและเอเชียที่อยู่ในแอฟริกา ความเสียหายส่วนใหญ่ได้ดำเนินการในรูปแบบของการสกัดให้เช่าที่มีทุนทางการเงินที่เกิดขึ้นในต่างประเทศย้ายมากกว่าการลงทุนที่บ้าน (เพราะฉะนั้นโปรเฟสเซอร์ แต่มักจะถูกต้องภาพของเผด็จการแอฟริกันมีบัญชีธนาคารสวิส) ในประเทศไนจีเรียเช่นมากกว่า $ 400,000,000,000 ถูกขโมยจากคลังโดยผู้นำไนจีเรียระหว่างปี 1960 และปี 1999 มหาวิทยาลัยแมสซาชูเซตนักวิจัย Amherst คาดว่า 1970-1996 บินทุนจาก 30 ประเทศทะเลทรายซาฮารามีจำนวนทั้งสิ้น $ 187bn เกินประชาชาติเหล่า 'หนี้ภายนอก. [9] (ผลที่แสดงออกในการพัฒนาปัญญาอ่อนหรือระงับได้รับการสร้างแบบจำลองในทฤษฎีเศรษฐศาสตร์โดยคนเลวโอลสัน.) ในกรณีของทวีปแอฟริกาหนึ่งในปัจจัยสำหรับพฤติกรรมนี้คือความไม่แน่นอนทางการเมืองและความเป็นจริง ว่ารัฐบาลใหม่ที่มักจะยึดรัฐบาลก่อนหน้านี้ได้รับสินทรัพย์เลวทราม.
นี้ได้รับการสนับสนุนเจ้าหน้าที่จะสะสมความมั่งคั่งของพวกเขาในต่างประเทศให้พ้นจากการเวนคืนใด ๆ ในอนาคต ในทางตรงกันข้ามการบริหารในเอเชียเช่นคำสั่งซื้อใหม่ของซูฮาร์โตมักจะใช้เวลาตัดในการทำธุรกรรมทางธุรกิจหรือเงื่อนไขที่สำหรับการพัฒนาผ่านการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานของกฎหมายและสั่งเป็นต้นและปราบปรามการทุจริตมักจะเห็นมากที่สุดในประเทศที่มีขนาดเล็กที่สุดรายได้ต่อหัวของประชากรอาศัยต่างประเทศ ความช่วยเหลือสำหรับการให้บริการสุขภาพ อย่างไรก็ตามการแสวงหาผลประโยชน์ทางการเมืองของกองทุนเหล่านี้ได้รับการตั้งข้อสังเกตที่จะเกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศแอฟริกาทะเลทรายซาฮาราที่มีรายงานในโลก 2006 รายงานธนาคารซึ่งประมาณครึ่งหนึ่งของเงินที่ได้รับบริจาคสำหรับประเพณีสุขภาพไม่เคย ลงทุนในภาคสุขภาพหรือมอบให้กับผู้ที่ต้องไปพบแพทย์ แต่พวกเขาได้รับการใช้จ่ายผ่าน "ยาปลอม, ดูดออกของยาเสพติดในตลาดสีดำและการชำระเงินให้กับพนักงานผี" ในท้ายที่สุดมีปริมาณที่เพียงพอของเงินเพื่อสุขภาพในประเทศกำลังพัฒนา แต่เงินสดนี้จะได้รับการมือผิดซึ่งนำไปสู่การทุจริตทางการเมืองและภาครัฐที่จะไปให้ความสนใจทางการแพทย์ที่จำเป็นสำหรับประชาชนในภูมิภาคนี้และค่อนข้างที่ใช้สำหรับ ประโยชน์ส่วนตน. และปราบปรามการทุจริตอำนวยความสะดวกในการทำลายสิ่งแวดล้อม ประเทศเสียหายอย่างเป็นทางการอาจจะมีการออกกฎหมายเพื่อปกป้องสิ่งแวดล้อมก็ไม่สามารถมีผลบังคับใช้ในกรณีที่เจ้าหน้าที่สามารถจะติดสินบน เช่นเดียวกับการป้องกันสิทธิทางสังคมของผู้ปฏิบัติงานการป้องกันสหภาพแรงงานและการใช้แรงงานเด็ก เป็นการละเมิดสิทธิของกฎหมายเหล่านี้จะช่วยให้ประเทศที่เสียหายเพื่อให้ได้เปรียบทางเศรษฐกิจนอกกฎหมายในตลาดต่างประเทศ. นักเศรษฐศาสตร์รางวัลรางวัลโนเบลอมาตยาเซนได้ตั้งข้อสังเกตว่า "ไม่มีสิ่งเช่นปัญหาอาหารเหี้ยน." ในขณะที่ภัยแล้งและเหตุการณ์อื่น ๆ ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่อาจก่อให้เกิดสภาวะความอดอยากก็คือการกระทำของรัฐบาลหรือเฉยที่กำหนดความรุนแรงและบ่อยครั้งที่แม้หรือไม่อดอยากจะเกิดขึ้น รัฐบาลที่มีแนวโน้มแข็งแกร่งต่อ kleptocracy สามารถทำลายความมั่นคงทางอาหารแม้ในขณะที่การเก็บเกี่ยวที่ดี เจ้าหน้าที่มักจะขโมยทรัพย์สินของรัฐ ในแคว้นมคธประเทศอินเดียกว่า 80% ของเงินอุดหนุนช่วยเหลือด้านอาหารแก่คนยากจนถูกขโมยโดยข้าราชการทุจริต ในทำนองเดียวกันความช่วยเหลือด้านอาหารที่ถูกปล้นมักจ่อโดยรัฐบาลอาชญากรและขุนศึกเหมือนกันและขายเพื่อหากำไร ศตวรรษที่ 20 ที่เต็มไปด้วยตัวอย่างมากมายของรัฐบาลบ่อนทำลายความมั่นคงทางอาหารของประเทศตัวเองของพวกเขา -. บางครั้งจงใจขนาดของความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมไปยังภูมิภาคที่ยากจนและความไม่แน่นอนของโลกเติบโตขึ้น แต่มันเป็นอย่างสูงที่เสี่ยงต่อการทุจริตด้วยความช่วยเหลืออาหาร การก่อสร้างและความช่วยเหลืออื่น ๆ มูลค่าสูงที่สุดเท่าที่ที่มีความเสี่ยง ความช่วยเหลือด้านอาหารสามารถเบี่ยงเบนทางตรงและทางร่างกายจากปลายทางตั้งใจของตนหรือโดยอ้อมผ่านการจัดการของการประเมินผลการกำหนดเป้าหมายการลงทะเบียนและการกระจายเพื่อให้ประโยชน์แก่คนบางกลุ่มหรือบุคคล ที่อื่น ๆ ในการก่อสร้างและที่อยู่อาศัยมีโอกาสมากมายสำหรับการเบี่ยงเบนและกำไรผ่านฝีมือถึงขนาดสินบนในการทำสัญญาและการเล่นพรรคเล่นพวกในการจัดหาวัสดุที่อยู่อาศัยที่มีคุณค่า ดังนั้นในขณะที่หน่วยงานความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมที่มักจะมีความกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับความช่วยเหลือที่ถูกหันเหความสนใจโดยรวมมากเกินไปผู้รับตัวเองมีความกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับการยกเว้น. การเข้าถึงเพื่อให้ความช่วยเหลืออาจ จำกัด ให้กับผู้ที่มีการเชื่อมต่อไปยังผู้ที่จ่ายเงินสินบนหรือถูกบังคับให้บริการทางเพศ พอ ๆ กันเหล่านั้นสามารถที่จะทำเช่นนั้นอาจจะจัดการกับสถิติการขยายจำนวนของผลประโยชน์และสูบฉีดออกช่วยเหลือเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาและผลกระทบของการคอร์รัปชั่น ทุจริตทางการเมืองไทย
คือการใช้อำนาจเจ้าหน้าที่รัฐเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ลูกนอกสมรส การกระทำที่ผิดกฎหมายโดยการแหวกถือเป็นการทุจริตทางการเมืองเท่านั้น ถ้าทำจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับหน้าที่ราชการของตน กระทำภายใต้กฎหมายหรือที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายในสีที่มีอิทธิพล รูปแบบของการทุจริตแตกต่างกัน แต่รวมถึงการให้สินบนคติเห็นแก่ญาติการเล่นพรรคเล่นพวก , กรรโชก , คุณูปการ รับสินบน และยักยอกเงิน
การทุจริตอาจอำนวยความสะดวกในองค์กรอาชญากรรม เช่น การเงิน และการค้ามนุษย์ แต่ไม่ จำกัด กับกิจกรรมเหล่านี้ ใช้อำนาจรัฐเพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆเช่น ปราบปรามฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง และตำรวจทั่วไป ยังถือว่าการทุจริตทางการเมืองก็ไม่ได้ผิดกฏหมาย โดยเอกชน หรือบริษัทไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรง กับรัฐบาล
กิจกรรมที่เป็นทุจริต ผิดกฎหมาย จะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประเทศหรือรัฐ . ตัวอย่างเช่นบางกองทุนทางการเมือง การปฏิบัติที่เป็นกฎหมายในสถานที่หนึ่งอาจจะผิดกฎหมายในอีก ในบางกรณี ข้าราชการได้ในวงกว้าง หรือป่วยที่กำหนดอำนาจซึ่งทำให้ยากที่จะแยกแยะระหว่างการกระทำที่ถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย ทั่วโลก การอยู่คนเดียว คือ ประมาณพันกว่า 1 ล้านล้านดอลลาร์ต่อปี สถานะของการคอร์รัปชั่น อยากไปไหนก็ไปเรียกว่าเคลพโตเครซี , อักษรความหมาย " กฎโจร "บางรูปแบบของการทุจริตและเรียกว่าตอนนี้ " คอร์รัปชั่น " สถาบันฯ มีความโดดเด่นจากการติดสินบนและชนิดอื่น ๆของผลประโยชน์ที่เห็นได้ชัด ปัญหาที่คล้ายกันของการทุจริตที่เกิดขึ้นในสถาบันใดนั้นขึ้นอยู่กับการสนับสนุนทางการเงินจากบุคคลที่มีความสนใจที่อาจขัดแย้งกับวัตถุประสงค์หลักของสถาบัน
ในการเมืองทุจริตทำลายประชาธิปไตยและธรรมาภิบาลโดยหยาม หรือแม้แต่ทำลายกระบวนการอย่างเป็นทางการ การทุจริตในการเลือกตั้งและในรัฐสภาลดความรับผิดชอบและมิวแทนในนโยบายการทุจริตในการบั่นทอนหลักนิติธรรม และการทุจริตในการบริหารผลในการจัดการไม่มีประสิทธิภาพของบริการมันเป็นการละเมิดหลักการพื้นฐานของภากร เกี่ยวกับความสำคัญของคุณธรรมของความเป็นพลเมือง . โดยทั่วไปการคอร์รัปชั่นกัดกร่อนความสามารถสถาบันของรัฐบาล ถ้าวิธีการ เพิกเฉย ทรัพยากรถูกดูดออกไป และสำนักงานที่ซื้อ และขาย ทุจริตทำลายความชอบธรรมของรัฐบาล และค่านิยมประชาธิปไตย เช่น ความไว้วางใจ และความอดทนหลักฐานล่าสุดชี้ว่า การเปลี่ยนแปลงในระดับของการทุจริตในหมู่ประเทศที่มีรายได้สูงจะสามารถแตกต่างกันอย่างมากขึ้นอยู่กับระดับของความรับผิดชอบของตั . หลักฐานจากสหรัฐยังเปราะบาง แสดงให้เห็นว่า การทุจริตและให้สินบนสามารถส่งผลกระทบในทางลบความน่าเชื่อถือในสถาบัน
ในภาคเอกชนการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายของธุรกิจ โดยราคาของผิดกฎหมาย เงินตัวเอง ต้นทุนการจัดการเจรจากับเจ้าหน้าที่และความเสี่ยงของการละเมิดข้อตกลง หรือการตรวจสอบ แม้ว่าบางคนเรียกร้องความเสียหาย ลดต้นทุนโดยตัด ได้แก่ ความพร้อมของสินบนยังสามารถชักนำให้เจ้าหน้าที่เพื่อประดิษฐ์กฎระเบียบใหม่และความล่าช้าเปิดเผยเอาค่าใช้จ่ายและกฎระเบียบที่ดีกว่าอย่างลับ ๆที่อนุญาตให้พวกเขาสามารถข้ามโดยการติดสินบน การพองตัวที่ต้นทุนของธุรกิจ นอกจากนี้ยังเปลี่ยนสนามเล่น , ป้องกันบริษัทต่อจากการแข่งขันและยั่งยืน บริษัทจึงไม่มีประสิทธิภาพยังสร้างการบิดเบือนทางเศรษฐกิจ การทุจริตในภาครัฐ โดยการโอนการลงทุนภาครัฐในโครงการทุนที่เป็นเงินสินบน และอุดมสมบูรณ์มากขึ้น เจ้าหน้าที่อาจเพิ่มความซับซ้อนทางเทคนิคของภาครัฐในโครงการที่จะปกปิดหรือปูทางสำหรับการบิดเบือนดังกล่าวจึงเพิ่มการลงทุน ยังช่วยลดการทุจริตสอดคล้องกับการก่อสร้าง สิ่งแวดล้อมหรือระเบียบอื่น ๆ จะช่วยลดคุณภาพของบริการภาครัฐและโครงสร้างพื้นฐาน และเพิ่มแรงกดดันต่องบประมาณของรัฐบาล
นักเศรษฐศาสตร์ยืนยันว่าปัจจัยหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังที่มีการพัฒนาเศรษฐกิจในแอฟริกาและเอเชียอยู่ในแอฟริกาและเป็นหลักยึดรูปแบบของการสกัดเช่ากับผลทางการเงินย้ายเมืองหลวงจากต่างประเทศมากกว่าการลงทุนในบ้าน ( เพราะโปรเฟสเซอร์ แต่ที่ถูกต้อง มักภาพแอฟริกาเผด็จการมีบัญชีธนาคารในสวิส ) ในประเทศไนจีเรีย ตัวอย่างเช่น มากกว่า $ 400 ล้านถูกขโมยไปจากกระทรวงการคลัง โดยผู้นำไนจีเรียระหว่าง 1960 และปี 1999มหาวิทยาลัยไอโอวานักวิจัยประมาณว่า จากปี 1970 ถึงปี 1996 เที่ยวบินทุน จาก 30 ประเทศ ซับซาฮารวมยอด $ 187bn เกินประเทศเหล่านั้นภายนอกหนี้สิน [ 9 ] ( ผลที่แสดงออกในการปัญญาอ่อน หรือหยุดพัฒนา ได้สร้างทฤษฎีโดยนักเศรษฐศาสตร์คนตะคอก โอลเซ่น ในกรณีของหนึ่งของแอฟริกา ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมนี้คือ ความไม่แน่นอนทางการเมืองและความจริงที่ว่ารัฐบาลใหม่มักจะยึดรัฐบาลก่อนหน้านี้ corruptly ได้รับทรัพย์สิน นี้สนับสนุนให้เจ้าหน้าที่ไปซ่อน
ความมั่งคั่งของพวกเขาในต่างประเทศออกจากการเข้าถึงของการใด ๆในอนาคต ในทางตรงกันข้าม , การบริหารเอเชียเช่นซูฮาร์โตใหม่สั่งมักจะเอาตัดธุรกรรมทางธุรกิจหรือให้เงื่อนไขสำหรับการพัฒนา ผ่านการลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน กฎหมาย คำสั่งศาล ฯลฯ

การทุจริตมักจะเห็นได้ชัดมากที่สุดในประเทศที่มีรายได้ต่อหัวประชากรที่น้อยที่สุดโดยอาศัยความช่วยเหลือจากต่างประเทศ สำหรับบริการสุขภาพ อย่างไรก็ตาม การใช้ประโยชน์ทางการเมืองของเงินเหล่านี้ได้รับการกล่าวที่จะเกิดขึ้นในอดีต โดยเฉพาะในแอฟริกาซับซาฮาประชาชาติที่ถูกรายงานใน 2549 ธนาคารโลกรายงานว่าประมาณครึ่งหนึ่งของเงินที่ได้รับบริจาคเพื่อประโยชน์สุขภาพ