Collecting my bag, I shrug on my ja

Collecting my bag, I shrug on my jacket and head for the door. Out in the early evening air of Seattle, I take a deep breath. It doesn’t begin to fill the void in my chest, a void that’s been present since Saturday morning, a painful hollow reminder of my loss. I walk toward the bus stop with my head down, staring at my feet and contemplating being without my beloved Wanda, my old Beetle . . . or the Audi.

I shut the door on that thought immediately. No. Don’t think about him. Of course, I can afford a car—a nice, new car. I suspect he has been overgenerous in his payment, and the thought leaves a bitter taste in my mouth, but I dismiss it and try to keep my mind as numb and as blank as possible. I can’t think about

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เก็บกระเป๋าของฉัน ฉัน shrug บนเสื้อของฉันสำหรับประตู ออกอากาศช่วงเย็นของซีแอตเทิล ฉันจะหายใจลึก ๆ มันไม่เริ่มการกรอกโมฆะในหน้าอกของฉัน โมฆะซึ่งได้ถูกนำเสนอตั้งแต่วันเสาร์เช้า เตือนกลวงความเจ็บปวดของการสูญเสียของฉัน ฉันเดินไปป้ายรถเมล์กับศีรษะลง จ้องเท้าของฉัน และคิดไม่รักดา ด้วงเก่าของฉัน... หรือออดี้ฉันปิดประตูบนที่คิดทันที ไม่ใช่ ไม่คิดถึงเขา แน่นอน ฉันสามารถซื้อรถตัวรถใหม่ ดี ฉันสงสัยว่า เขาได้รับ overgenerous ในการชำระเงินของเขา และคิดทิ้งรสขมในปากของฉัน แต่ฉันบอกเลิกมัน และพยายามให้จิตใจของฉันเป็น numb และว่างเปล่าเป็นที่สุด ไม่คิดถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดเก็บกระเป๋าของฉันฉันยักในแจ็คเก็ตของฉันและมุ่งหน้าประตู ออกมาในอากาศช่วงเย็นของซีแอตผมใช้เวลาหายใจเข้าลึก ๆ มันไม่ได้เริ่มต้นที่จะเติมช่องว่างในหน้าอกของฉัน, เป็นโมฆะที่ได้รับในปัจจุบันตั้งแต่เช้าวันเสาร์, เตือนกลวงเจ็บปวดของการสูญเสียของฉัน ฉันเดินไปสู่ป้ายรถประจำทางที่มีหัวของฉันลงจ้องมองที่เท้าของฉันและใคร่ครวญเป็นโดยไม่ต้องรักของแวนด้า, ด้วงเก่าของฉัน . . หรือออดี้. ฉันปิดประตูในความคิดทันที ที่ไม่คิดว่าเกี่ยวกับเขา แน่นอนฉันสามารถจ่ายได้รถดีรถคันใหม่ ฉันสงสัยว่าเขาได้รับ overgenerous ในการชำระเงินของเขาและคิดว่าใบรสขมในปากของฉัน แต่ฉันยกเลิกมันและพยายามที่จะเก็บใจของฉันเป็นชาและว่างเปล่าเท่าที่จะทำได้ ฉันไม่สามารถคิดเกี่ยวกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รวบรวมกระเป๋าฉัน ฉันยักไหล่บนเสื้อและหัวสำหรับประตู ในช่วงเย็นของอากาศ ซีแอตเทิล หายใจเข้าลึกๆ มันไม่ได้เริ่มต้นที่จะเติมช่องว่างในอก ช่องว่างที่ถูกนำเสนอตั้งแต่ตอนเช้าวันเสาร์ เตือนกลวงเจ็บปวดของการสูญเสียของผม ฉันเดินไปทางป้ายรถเมล์ก้มหน้ามองเท้าของฉันและใคร่ครวญโดยที่แวนด้า ที่รัก ด้วงเก่าของฉัน . . . . . . .หรือ Audi .

ฉันปิดประตู คิดได้ทันที ไม่ ไม่คิดถึงเขา แน่นอน ฉันสามารถ car-a ดี , รถใหม่ ฉันสงสัยว่าเขาได้ overgenerous ในเงินของเขา และคิดว่าใบมีรสขมในปากผม แต่ผมไม่สนใจมัน และพยายามทำให้จิตใจของฉันเป็นเหน็บ และว่างที่สุด ผมไม่ได้คิดเรื่อง