J Am Psychiatr Nurses Assoc. Author

J Am Psychiatr Nurses Assoc. Author manuscript; available in PMC Aug 29, 2011.
Published in final edited form as:
J Am Psychiatr Nurses Assoc. May 2008; 14(2): 136–143.
doi: 10.1177/1078390308315613
PMCID: PMC3163527
NIHMSID: NIHMS314454
Hildegard Peplau’s Theory and the Healthcare Encounters of Survivors of Sexual Violence
Tamra J. Courey, MSN, Assistant Professor, Donna S. Martsolf, PhD, Professor, Claire B. Draucker, PhD,Distinguished Professor, and Karen B. Strickland, MSN, Research Associate
Author information ► Copyright and License information ►
The publisher's final edited version of this article is available at J Am Psychiatr Nurses Assoc
See other articles in PMC that cite the published article.
Background
Individuals who experience sexual violence often seek services in a variety of healthcare settings. Although research indicates that survivors often report that interactions with healthcare professionals are distressing, little is known about what renders these encounters helpful or hurtful.
Objective
The purpose of this study was to use Hildegard Peplau’s (1952) conceptualization of nurses’ helping roles (i.e., stranger, resource person, teacher, leadership, surrogate, counselor, technical expert) in nurse-client interactions to explore how survivors of sexual violence perceive their encounters with healthcare professionals.
Study Design
Content analysis was conducted on the transcripts of 60 minimally structured interviews in which participants discussed their experiences of sexual violence.
Results
The results revealed that the helping roles of counselor and technical expert, as identified by Peplau, were most important to survivors of sexual violence. Regardless of role, participants perceived healthcare professionals to be helpful when they exhibited interpersonal sensitivity, especially in regards to the participants’ experiences with violence.

Conclusions
The findings indicate that healthcare professionals need to maintain an attentive and compassion stance when working with survivors of sexual violence. Those who serve in a counselor role need to create an atmosphere of trust so that clients may explore in depth how violence has affected their lives.
Keywords: Peplau, sexual violence, roles of the nurse
Introduction
Sexual violence is a serious public health problem. As many as 1.2 children per 1,000 experienced sexual abuse in the United States annually between 2000 and 2004 (U.S. Department of Health and Human Services 2006). The National Crime Victimization Survey (U.S. Department of Justice, Bureau of Justice Statistics, 2005) estimates 0.8 individuals per 1,000 experienced rape/sexual assault in the United States in 2004 to 2005. The National Violence Against Women Survey (National Institute of Justice Studies, 2006a), sponsored by the National Institute of Justice and Centers for Disease Control, found that 14.8% of surveyed women had experienced a completed rape, and 2.8% had experienced an attempted rape; 2.1% of the men had experienced a completed rape, and 0.9% had experienced an attempted rape.
Myriad negative health outcomes stem from sexual violence experienced either in childhood or adulthood. In addition to injuries sustained during an assault, common long-term physical concerns associated with sexual violence include headaches (Golding, 1999), pelvic pain (McCauley et al., 1997), gastrointestional complaints (Heitkemper et al., 2001), and chronic non-malignant pain (Goldberg & Goldstein, 2000). Mental health sequelae of sexual violence may include depression, anxiety disorders, posttraumatic stress disorder, and substance abuse (Elliott, Mok, & Briere, 2004; Koss, Figueredo, & Prince, 2002; Saunders, Kilpatrick, Hanson, Resnick, & Walker, 1999).
Because survivors of sexual violence often seek services in a variety of healthcare settings, they have frequent contact with healthcare professionals. While many survivors of sexual violence report benefit from their encounters with professionals, others describe encounters that leave them feeling distressed, distrustful, and reluctant to seek further services (Campbell, Wasco, Ahrens, Sefl, & Barnes, 2001). Experts suggest this may be due to secondary victimization, defined as “the victim-blaming attitudes, behaviors, and practices engaged in by community services providers, which result in additional trauma for rape survivors” (Campbell, 2005, p. 56). Researchers have reported that 29% of rape survivors who receive medical services, 25% who receive mental health services, and 12% who receive rape crisis services report the services to be hurtful (Campbell et al., 2001). Survivors of childhood sexual abuse also report negative experiences with professionals who treat them harshly, do not listen to their stories of abuse, and, in some cases, further victimize them (Armsworth, 1990; Baker, 2003; Draucker, 1999). Despite reports of survivors’ negative experiences with healthcare professionals, little is known about what renders encounters with healthcare providers helpful or harmful.
In 1952, Hildegard Peplau, a legendary nurse theorist, introduced a theory of interpersonal relationships in nursing. She argued that the purpose of the nurse-client relationship is to provide effective nursing care leading to health promotion and maintenance. Within the nurse-client relationship, the nurse adopts one or more of six helping roles when providing care: stranger, resource person, teacher, leader, surrogate, and counselor. A seventh role, technical expert, was added later (Fawcett, 2005). Although the seventh role was not included in Peplau’s original theory, all the roles will be referred to as “Peplau’s helping roles” in this article as is customary in the nursing literature. The helping roles have been described as follows:
The stranger role occurs when the nurse and the client first meet and become acquainted. They begin the relationship as strangers, each with preconceived expectations for the first encounter. The goal of the nurse is to establish the relationship and build trust with the client. Peplau (1952) believed that compassionate verbal and nonverbal communication, a respectful approach, and nonjudgmental behavior are essential to this role. Successful implementation of the stranger role is the foundation for development of a therapeutic relationship and a necessary condition for the establishment of the other roles.
In the resource person role, the nurse provides specific factual health information in response to a client’s questions (Lego, 1998) and interprets the clinical plan of care (Peplau, 1952). Essential to this role are expert professional knowledge, the ability to deliver information in a sensitive manner, and critical thinking skills needed to process the client’s questions and offer a therapeutic response.
Assisting the client to attain knowledge to improve health is the primary goal of the teacher role (Forchuk et al., 1989). This process may be formal, such as providing detailed instructions for individuals or conducting training sessions for groups to teach a health-related behavior, or the process may be informal, such as modeling patterns of health and wellness in the therapeutic relationship (Lego, 1998).
The leadership role involves collaboration between the nurse and the client to meet desired treatment goals. The nurse offers guidance, direction, and support to promote the client’s active participation in maintaining his or her health. The goal of the nurse is to help the client accept increased responsibility for the plan of care (Peplau, 1952).
In the surrogate role, the nurse functions as an advocate or a substitute for another human being who is well known to the client, such as a parent, sibling, other relative, friend, or teacher (Lego, 1998). Through this process a client may unconsciously transfer behaviors or emotions that are connected to a significant other onto the nurse. The nurse addresses this reaction and assists clients to recognize the differences as well as similarities between themselves and the other.
In the counselor role, the nurse encourages the client to explore his or her current situation or presenting problem. The nurse must be aware that such exploration often engenders anxiety and, therefore, must facilitate an atmosphere that is conducive for the client to safely express his or her concerns (Peplau, 1952). To successfully implement the counseling role, the nurse must demonstrate active listening skills, apply therapeutic communication techniques, provide guidance and support in the process of self-discovery, and maintain professional boundaries and self-awareness (Gastmans, 1998).
Although Peplau (1952) did not include the technical expert role in her original work, it is now considered to be one of the primary helping roles of the nurse-client relationship (Peplau, 1965, 1992). As a technical expert, the nurse demonstrates technical skills to perform nursing care. The technical expert role includes physical assessment and interventions and the use of equipment, such as intravenous pumps, blood pressure cuffs, and ventilators.
The implementation of the helping roles (Peplau, 1952) has been described in a number of settings, including psychiatric and mental health (Doncliff, 1994; Feely, 1997; Forchuk et al., 1989; Forchuk, Jewell, Schofield, Sircelj, & Valledor, 1998; Lego, 1998), surgical (Marchese, 2006; Price, 1998), medical (Hall, 1994;McGuinness & Peters, 1999), and palliative care (Fowler, 1994, 1995). The roles have also been described in relation to nursing care for specific clinical scenarios, including AIDS (Hall, 1994), end-of-life (Fowler, 1994), multiple sclerosis (McGuinness & Peters, 1999), urinary diversion (Marchese, 2006), and body image after mastectomy (Price, 1998).
When analyzing transcripts of semistructured interviews conducted for a study of women’s and men’s responses to sexual violence (referred to as the parent study), the a

Conclusions
The findings indicate that healthcare professionals need to maintain an attentive and compassion stance when working with survivors of sexual violence. Those who serve in a counselor role need to create an atmosphere of trust so that clients may explore in depth how violence has affected their lives.
Keywords: Peplau, sexual violence, roles of the nurse
Introduction
Sexual violence is a serious public health problem. As many as 1.2 children per 1,000 experienced sexual abuse in the United States annually between 2000 and 2004 (U.S. Department of Health and Human Services 2006). The National Crime Victimization Survey (U.S. Department of Justice, Bureau of Justice Statistics, 2005) estimates 0.8 individuals per 1,000 experienced rape/sexual assault in the United States in 2004 to 2005. The National Violence Against Women Survey (National Institute of Justice Studies, 2006a), sponsored by the National Institute of Justice and Centers for Disease Control, found that 14.8% of surveyed women had experienced a completed rape, and 2.8% had experienced an attempted rape; 2.1% of the men had experienced a completed rape, and 0.9% had experienced an attempted rape.
Myriad negative health outcomes stem from sexual violence experienced either in childhood or adulthood. In addition to injuries sustained during an assault, common long-term physical concerns associated with sexual violence include headaches (Golding, 1999), pelvic pain (McCauley et al., 1997), gastrointestional complaints (Heitkemper et al., 2001), and chronic non-malignant pain (Goldberg & Goldstein, 2000). Mental health sequelae of sexual violence may include depression, anxiety disorders, posttraumatic stress disorder, and substance abuse (Elliott, Mok, & Briere, 2004; Koss, Figueredo, & Prince, 2002; Saunders, Kilpatrick, Hanson, Resnick, & Walker, 1999).
Because survivors of sexual violence often seek services in a variety of healthcare settings, they have frequent contact with healthcare professionals. While many survivors of sexual violence report benefit from their encounters with professionals, others describe encounters that leave them feeling distressed, distrustful, and reluctant to seek further services (Campbell, Wasco, Ahrens, Sefl, & Barnes, 2001). Experts suggest this may be due to secondary victimization, defined as “the victim-blaming attitudes, behaviors, and practices engaged in by community services providers, which result in additional trauma for rape survivors” (Campbell, 2005, p. 56). Researchers have reported that 29% of rape survivors who receive medical services, 25% who receive mental health services, and 12% who receive rape crisis services report the services to be hurtful (Campbell et al., 2001). Survivors of childhood sexual abuse also report negative experiences with professionals who treat them harshly, do not listen to their stories of abuse, and, in some cases, further victimize them (Armsworth, 1990; Baker, 2003; Draucker, 1999). Despite reports of survivors’ negative experiences with healthcare professionals, little is known about what renders encounters with healthcare providers helpful or harmful.
In 1952, Hildegard Peplau, a legendary nurse theorist, introduced a theory of interpersonal relationships in nursing. She argued that the purpose of the nurse-client relationship is to provide effective nursing care leading to health promotion and maintenance. Within the nurse-client relationship, the nurse adopts one or more of six helping roles when providing care: stranger, resource person, teacher, leader, surrogate, and counselor. A seventh role, technical expert, was added later (Fawcett, 2005). Although the seventh role was not included in Peplau’s original theory, all the roles will be referred to as “Peplau’s helping roles” in this article as is customary in the nursing literature. The helping roles have been described as follows:
The stranger role occurs when the nurse and the client first meet and become acquainted. They begin the relationship as strangers, each with preconceived expectations for the first encounter. The goal of the nurse is to establish the relationship and build trust with the client. Peplau (1952) believed that compassionate verbal and nonverbal communication, a respectful approach, and nonjudgmental behavior are essential to this role. Successful implementation of the stranger role is the foundation for development of a therapeutic relationship and a necessary condition for the establishment of the other roles.
In the resource person role, the nurse provides specific factual health information in response to a client’s questions (Lego, 1998) and interprets the clinical plan of care (Peplau, 1952). Essential to this role are expert professional knowledge, the ability to deliver information in a sensitive manner, and critical thinking skills needed to process the client’s questions and offer a therapeutic response.
Assisting the client to attain knowledge to improve health is the primary goal of the teacher role (Forchuk et al., 1989). This process may be formal, such as providing detailed instructions for individuals or conducting training sessions for groups to teach a health-related behavior, or the process may be informal, such as modeling patterns of health and wellness in the therapeutic relationship (Lego, 1998).
The leadership role involves collaboration between the nurse and the client to meet desired treatment goals. The nurse offers guidance, direction, and support to promote the client’s active participation in maintaining his or her health. The goal of the nurse is to help the client accept increased responsibility for the plan of care (Peplau, 1952).
In the surrogate role, the nurse functions as an advocate or a substitute for another human being who is well known to the client, such as a parent, sibling, other relative, friend, or teacher (Lego, 1998). Through this process a client may unconsciously transfer behaviors or emotions that are connected to a significant other onto the nurse. The nurse addresses this reaction and assists clients to recognize the differences as well as similarities between themselves and the other.
In the counselor role, the nurse encourages the client to explore his or her current situation or presenting problem. The nurse must be aware that such exploration often engenders anxiety and, therefore, must facilitate an atmosphere that is conducive for the client to safely express his or her concerns (Peplau, 1952). To successfully implement the counseling role, the nurse must demonstrate active listening skills, apply therapeutic communication techniques, provide guidance and support in the process of self-discovery, and maintain professional boundaries and self-awareness (Gastmans, 1998).
Although Peplau (1952) did not include the technical expert role in her original work, it is now considered to be one of the primary helping roles of the nurse-client relationship (Peplau, 1965, 1992). As a technical expert, the nurse demonstrates technical skills to perform nursing care. The technical expert role includes physical assessment and interventions and the use of equipment, such as intravenous pumps, blood pressure cuffs, and ventilators.
The implementation of the helping roles (Peplau, 1952) has been described in a number of settings, including psychiatric and mental health (Doncliff, 1994; Feely, 1997; Forchuk et al., 1989; Forchuk, Jewell, Schofield, Sircelj, & Valledor, 1998; Lego, 1998), surgical (Marchese, 2006; Price, 1998), medical (Hall, 1994;McGuinness & Peters, 1999), and palliative care (Fowler, 1994, 1995). The roles have also been described in relation to nursing care for specific clinical scenarios, including AIDS (Hall, 1994), end-of-life (Fowler, 1994), multiple sclerosis (McGuinness & Peters, 1999), urinary diversion (Marchese, 2006), and body image after mastectomy (Price, 1998).
When analyzing transcripts of semistructured interviews conducted for a study of women’s and men’s responses to sexual violence (referred to as the parent study), the a

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

J เป็น Psychiatr พยาบาลรศผู้เขียนฉบับ มีในเอ็มที่ 29 สิงหาคม 2011เผยแพร่ในขั้นสุดท้ายแบบฟอร์มแก้ไขเป็น:J Psychiatr น.พยาบาลรศ 2551 พฤษภาคม 14(2): 136-143ดอย: 10.1177/1078390308315613PMCID: PMC3163527NIHMSID: NIHMS314454Hildegard Peplau ของทฤษฎีและการพบแพทย์ของผู้รอดชีวิตของความรุนแรงทางเพศTamra J. Courey, MSN ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดอนน่า S. Martsolf ดร. ศาสตราจารย์ แคลร์ B. Draucker ดร. ศาสตราจารย์แตกต่าง และกะเหรี่ยง B. Strickland, MSN วิจัยรศผู้เขียนข้อมูล►ลิขสิทธิ์และสิทธิ์การใช้งานข้อมูล►ผู้เผยแพร่การแก้ไขรุ่นสุดท้ายของบทความนี้ได้ที่รศนพ Psychiatr พยาบาลแบบ J เป็นดูบทความอื่น ๆ ในเอ็มที่อ้างอิงบทความเผยแพร่พื้นหลังผู้ประสบความรุนแรงทางเพศมักจะแสวงหาในความหลากหลายของค่าแพทย์ แม้ว่างานวิจัยบ่งชี้ว่า ผู้รอดชีวิตมักจะรายงานว่า โต้ตอบกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพกำลังเศร้า น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับ อะไรวาทกรรมเหล่านี้พบดี หรือ hurtfulวัตถุประสงค์วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ใช้ Hildegard Peplau conceptualization (1952) ช่วยพยาบาลบทบาท (เช่น คนแปลกหน้า ทรัพยากรบุคคล ครู ผู้นำ ตัวแทน ที่ปรึกษา ผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิค) ในไคลเอนต์พยาบาลโต้ตอบเพื่อสำรวจว่าผู้รอดชีวิตของความรุนแรงทางเพศสังเกตพวกเขาพบกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพได้ศึกษาออกแบบมีดำเนินการวิเคราะห์เนื้อหาในใบแสดงผลของการผ่าโครงสร้าง 60 การสัมภาษณ์ผู้เรียนกล่าวถึงประสบการณ์ของพวกเขาของความรุนแรงทางเพศผลลัพธ์ผลการเปิดเผยว่า บทบาทช่วยปรึกษาและผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิค ที่ระบุ Peplau มีสิ่งสำคัญที่สุดของความรุนแรงทางเพศผู้ ผู้เรียนถือว่าผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพได้ดีเมื่อพวกเขาจัดแสดงไวมนุษยสัมพันธ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการให้ผู้เข้าร่วมประสบการณ์ความรุนแรงว่าบทบาทบทสรุปผลการวิจัยระบุว่า ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพต้องรักษาท่าทางการเอาใจใส่และความเมตตาเมื่อทำงานกับผู้รอดชีวิตของความรุนแรงทางเพศ ผู้ที่ทำหน้าที่ในบทบาทที่ปรึกษาจำเป็นต้องสร้างบรรยากาศของความไว้วางใจเพื่อให้ลูกค้าอาจสำรวจลึกว่าความรุนแรงมีผลต่อชีวิตคำสำคัญ: Peplau ความรุนแรงทางเพศ บทบาทของพยาบาลแนะนำความรุนแรงทางเพศเป็นปัญหาสาธารณสุขที่ร้ายแรง เด็กเป็น 1.2 ต่อ 1000 ละเมิดทางเพศประสบการณ์ในสหรัฐอเมริกาเป็นประจำทุกปีระหว่าง 2000 และ 2004 (สหรัฐอเมริกากรมสุขภาพและบริการมนุษย์ 2549) ชาติอาชญากรรม Victimization สำรวจ (สหรัฐอเมริกากรมยุติธรรม สำนักงานยุติธรรมของสถิติ 2005) ประเมินบุคคล 0.8 ต่อ 1000 การโจมตีมีประสบการณ์ข่มขืน/เพศในสหรัฐอเมริกาในปี 2004-2005 ชาติความรุนแรงกับผู้หญิงสำรวจ (ชาติสถาบันยุติธรรมการศึกษา 2006a), สนับสนุน โดยสถาบันยุติธรรมแห่งชาติและศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค พบว่า 14.8% ของผู้หญิงที่สำรวจมีประสบการณ์ข่มขืนเสร็จสมบูรณ์ และ 2.8% มีประสบการณ์ในการพยายามข่มขืน 2.1% ของคนที่มีประสบการณ์ข่มขืนเสร็จสมบูรณ์ และ 0.9% มีประสบการณ์ข่มขืนการพยายามผลลัพธ์สุขภาพพักลบเกิดจากความรุนแรงทางเพศที่มีประสบการณ์ ในวัยเด็กหรือวัยผู้ใหญ่ได้ นอกจากบาดเจ็บที่ยั่งยืนระหว่างโจมตี ทั่วไประยะยาวทางกายภาพความกังวลเกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางเพศรวมถึงอาการปวดหัว (โกล์ดดิง 1999), ปวดอุ้งเชิงกราน (McCauley et al., 1997), ร้องเรียน gastrointestional (Heitkemper และ al., 2001), และอาการปวดที่ไม่ร้ายแรงเรื้อรัง (Goldberg และ Goldstein, 2000) สุขภาพจิต sequelae ความรุนแรงทางเพศอาจมีภาวะซึมเศร้า โรควิตกกังวล โรคเครียด posttraumatic และละเมิดสิทธิสาร (ต หมอก และ Briere, 2004 Koss, Figueredo, & เจ้า ชาย 2002 ซอนเดอร์ส คิลแพทริคมา แฮนสัน Resnick และ วอล์คเกอร์ 1999)เนื่องจากความรุนแรงทางเพศผู้มักจะแสวงหาบริการหลากหลายค่าแพทย์ พวกเขาได้ติดต่อบ่อยกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ ในขณะที่ผู้รอดชีวิตหลายรายงานความรุนแรงทางเพศได้รับประโยชน์จากการพบกับผู้เชี่ยวชาญ ผู้อื่นอธิบายผลงานที่ทำให้พวกเขารู้สึกเป็นทุกข์ distrustful และเกรงใจใฝ่บริการอื่น ๆ (Campbell, Wasco, Ahrens, Sefl และ Barnes, 2001) ผู้เชี่ยวชาญแนะนำนี้อาจเป็น เพราะ victimization รอง กำหนดเป็น "เหยื่อ blaming ทัศนคติ พฤติกรรม การปฏิบัติที่หมั้นในชุมชนบริการผู้ให้บริการ ซึ่งทำให้บาดเจ็บเพิ่มเติมสำหรับผู้ข่มขืน" (Campbell, 2005, p. 56) นักวิจัยได้รายงานว่า 29% ของการข่มขืนผู้ที่ได้รับบริการทางการแพทย์ 25% ที่ได้รับบริการสุขภาพจิต และ 12% ที่ได้รับบริการวิกฤตข่มขืนรายงานบริการเป็น hurtful (Campbell et al., 2001) ผู้ถูกล่วงละเมิดทางเพศเด็กรายงานประสบการณ์ลบยัง มีผู้เชี่ยวชาญที่รักษาดุ ไม่ฟังเรื่องราวของพวกเขาถูกล่วงละเมิด และ ในบางกรณี เพิ่มเติม victimize (Armsworth, 1990 ให้ เบเกอร์ 2003 Draucker, 1999) แม้ มีรายงานของประสบการณ์เชิงลบของผู้รอดชีวิตผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับปัตย์ที่พบกับผู้ให้บริการสุขภาพเป็นประโยชน์ หรือเป็นอันตรายใน 1952, Hildegard Peplau การพยาบาลตำนาน theorist นำทฤษฎีของมนุษยสัมพันธ์ในการพยาบาล เธอโต้เถียงว่า วัตถุประสงค์ของความสัมพันธ์ลูกค้า-พยาบาลจะมีพยาบาลที่มีประสิทธิภาพที่นำไปสู่การสร้างเสริมสุขภาพและการบำรุงรักษา ภายในความสัมพันธ์ลูกค้า-พยาบาล พยาบาล adopts บทบาทช่วย 6 หรือเมื่อให้การดูแล: คนแปลกหน้า ทรัพยากรบุคคล ครู ผู้นำ ตัวแทน และปรึกษา บทบาทเจ็ด ผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิค มีเพิ่มในภายหลัง (Fawcett, 2005) แม้ว่าบทบาทเจ็ดไม่รวมอยู่ในทฤษฎีดั้งเดิมของ Peplau บทบาททั้งหมดจะอ้างอิงเพื่อเป็น "ของ Peplau ช่วยบทบาท" ในบทความนี้เป็นพิธีในเอกสารข้อมูลทางการพยาบาล ช่วยที่ได้อธิบายไว้ว่าเป็นหน้าที่ดังต่อไปนี้:บทบาทคนแปลกหน้าเกิดขึ้นเมื่อพยาบาลและไคลเอนต์แรกพบ และกลายเป็นความคุ้นเคย พวกเขาเริ่มความสัมพันธ์เป็นคนแปลกหน้า ด้วยเข้าใจความคาดหวังพบครั้งแรก เป้าหมายของการพยาบาลคือการ สร้างความสัมพันธ์ และสร้างความน่าเชื่อถือกับลูกค้า Peplau (1952) เชื่อว่าการสื่อสารด้วยวาจา และ nonverbal สังเวช วิธีเคารพ และ nonjudgmental ลักษณะการทำงานจำเป็นสำหรับบทบาทนี้ ดำเนินงานประสบความสำเร็จของบทบาทคนแปลกหน้าเป็นรากฐานสำหรับการพัฒนาของความสัมพันธ์รักษาและเงื่อนไขจำเป็นในการก่อตั้งบทบาทอื่น ๆในบทบาทบุคคลทรัพยากร พยาบาลให้ข้อมูลสุขภาพเฉพาะเรื่องตอบคำถามของลูกค้า (เลโก้ 1998) และแปลแผนคลินิกดูแล (Peplau, 1952) จำเป็นต่อบทบาทนี้มีความรู้ระดับมืออาชีพ ความสามารถในการส่งข้อมูลในลักษณะสำคัญ และทักษะการคิดสำคัญที่จำเป็นสำหรับการประมวลผลคำถามของลูกค้า และมีการตอบสนองต่อการรักษาให้ความช่วยเหลือลูกค้าให้บรรลุความรู้ในการปรับปรุงสุขภาพเป็นเป้าหมายหลักของบทบาทครู (Forchuk et al., 1989) กระบวนการนี้อาจเป็นทาง เช่นให้คำแนะนำโดยละเอียดสำหรับแต่ละบุคคล หรือการดำเนินการฝึกอบรมสำหรับกลุ่มสอนลักษณะสุขภาพ หรือกระบวนการอาจเป็น เช่นรูปแบบของสุขภาพในความสัมพันธ์บำบัด (เลโก้ 1998) การสร้างโมเดลบทบาทเป็นผู้นำเกี่ยวข้องกับการทำงานร่วมกันระหว่างพยาบาลและไคลเอนต์เพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องรักษา พยาบาลให้คำแนะนำ ทิศทาง และสนับสนุนส่งเสริมการมีส่วนร่วมงานของไคลเอ็นต์ในการรักษาสุขภาพของตน เอง เป้าหมายของการพยาบาลคือการ ช่วยให้ลูกค้ารับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นสำหรับแผนของ (Peplau, 1952)ในบทบาทตัวแทน พยาบาลหน้าที่เป็นทนายความหรือแทนมนุษย์อื่นที่เป็นที่รู้จักกันดีกับลูกค้า เช่นหลัก พี่น้อง ญาติ เพื่อน หรืออื่น ๆ ครู (เลโก้ 1998) ผ่านขั้นตอนนี้ ลูกค้าอาจรับโอนพฤติกรรมหรืออารมณ์ที่เชื่อมต่อกับ other สำคัญไปพยาบาล พยาบาลอยู่ปฏิกิริยานี้ และช่วยเหลือลูกค้ารับรู้แตกต่างรวมทั้งความคล้ายคลึงระหว่างตัวเองและอื่น ๆในบทบาทที่ปรึกษา พยาบาลให้ไคลเอ็นต์เพื่อสำรวจสถานการณ์ปัจจุบันหรือปัญหาที่นำเขา หรือเธอ พยาบาลจะต้องตระหนักว่า การสำรวจดังกล่าว engenders มักจะวิตกกังวล และ ดังนั้น จึง ต้องอำนวยความสะดวกในบรรยากาศที่เอื้อสำหรับไคลเอนต์เพื่อแสดงความกังวลของเขา หรือเธอ (Peplau, 1952) ได้อย่างปลอดภัย สำเร็จใช้บทบาทให้คำปรึกษา พยาบาลต้องใช้ทักษะการฟัง ใช้เทคนิคการสื่อสารบำบัด ให้คำแนะนำ และสนับสนุนกำลัง self-discovery และรักษาขอบเขตวิชาชีพและ self-awareness (Gastmans, 1998)แม้ว่า Peplau (1952) ไม่มีบทบาทผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิคในการทำงานเดิมของเธอ ตอนนี้ถือว่าเป็นหนึ่งในบทบาทช่วยหลักของความสัมพันธ์ลูกค้า-พยาบาล (Peplau, 1965, 1992) เป็นผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิค พยาบาลแสดงให้เห็นทักษะเทคนิคการพยาบาล บทบาทผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิครวมถึงประเมินทางกายภาพ และการแทรกแซง และการใช้อุปกรณ์ ปั๊มฉีด ความดันโลหิต cuffs และ ventilatorsปฏิบัติหน้าที่ช่วย (Peplau, 1952) ได้อธิบายไว้ในการตั้งค่า รวมทั้งสุขภาพจิต และจิตเวช (Doncliff, 1994 Feely, 1997 Forchuk et al., 1989 Forchuk, Jewell, Schofield, Sircelj, & Valledor, 1998 เลโก้ 1998) ผ่าตัด (Marchese, 2006 ราคา 1998) แพทย์ (ฮอลล์ 1994McGuinness และ Peters, 1999), และบรรเทา (ฟาวเลอร์ ปี 1994, 1995) ยังมีการอธิบายบทบาทเกี่ยวกับพยาบาลดูแลเฉพาะสถานการณ์ทางคลินิก รวมทั้งเอดส์ (ฮอลล์ 1994), สิ้นสุด--ชีวิต (ฟาวเลอร์ 1994), เส้นโลหิตตีบหลาย (McGuinness และ Peters, 1999), หยุดท่อปัสสาวะ (Marchese, 2006), และรูปร่างหลังจากสูญเสียเต้านม (ราคา 1998)เมื่อวิเคราะห์ใบแสดงผลการสัมภาษณ์ semistructured ดำเนินการสำหรับการศึกษาตอบรับความรุนแรงทางเพศ (เรียกว่าศึกษาหลัก), ผู้หญิงและผู้ชายมี

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

J เป็น psychiatr พยาบาล รศ. ต้นฉบับผู้เขียน ; ใช้ได้ใน PMC สิงหาคม 29 , 2011 .
ตีพิมพ์สุดท้ายแก้ไขแบบฟอร์ม :
J เป็น psychiatr พยาบาล รศ. พฤษภาคม 2551 ; 14 ( 2 ) : 136 ) 143 .
ดอย : 10.1177 / 1078390308315613
pmcid : pmc3163527
nihmsid : nihms314454
hildegard peplau ทฤษฎีและ สุขภาพพบผู้รอดชีวิตของความรุนแรงทางเพศ
Tamra เจ. courey , MSN , ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดอนน่า S martsolf , ปริญญาเอก ,ศาสตราจารย์ แคลร์ พ. draucker , ปริญญาเอก , ศาสตราจารย์พิเศษ และคาเรน พ. สตริคแลนด์ , MSN , ผู้ช่วยนักวิจัย
เขียนข้อมูล►ลิขสิทธิ์และใบอนุญาต
►ข้อมูลของผู้เผยแพร่สุดท้ายรุ่นแก้ไขของบทความนี้มีเจ เป็นพยาบาล psychiatr รศ
ดูบทความอื่น ๆใน PMC ที่อ้างถึงบทความเผยแพร่

พื้นหลัง .บุคคลผู้ที่มีประสบการณ์ความรุนแรงทางเพศมักจะแสวงหาบริการในความหลากหลายของการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ แม้ว่าการวิจัยบ่งชี้ว่า ผู้รอดชีวิตมักจะรายงานว่า การสื่อสารกับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่น่าวิตก , น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้การเผชิญหน้าเหล่านี้เป็นประโยชน์หรือเป็นอันตราย .

วัตถุประสงค์การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อใช้เป็น hildegard peplau ( 1952 ) แนวความคิดของพยาบาลช่วยบทบาท ( เช่น , คนแปลกหน้า , ทรัพยากรบุคคล , ครู , ภาวะผู้นำ , ตัวแทน , ที่ปรึกษา , ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิค ) ในพยาบาลลูกค้าการโต้ตอบเพื่อสํารวจว่าผู้รอดชีวิตจากความรุนแรงทางเพศรับรู้การเผชิญหน้ากับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ .

ออกแบบ ศึกษาวิเคราะห์เนื้อหา เนื้อหาเกี่ยวกับหลักฐานของโครงสร้างน้อยที่สุดซึ่งผู้เข้าร่วมสัมภาษณ์ใน 60 ของพวกเขากล่าวถึงประสบการณ์ความรุนแรงทางเพศ ผล

ผลปรากฎว่าช่วยให้บทบาทของที่ปรึกษาและผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิคที่ระบุไว้โดย peplau เป็นสำคัญที่สุดสำหรับผู้รอดชีวิตจากความรุนแรงทางเพศ ไม่ว่าบทบาทผู้เข้าร่วมการรับรู้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญจะเป็นประโยชน์เมื่อพวกเขามีความไวต่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความนับถือเพื่อเข้าร่วมประสบการณ์กับความรุนแรง .

สรุป พบว่า แพทย์ต้องดูแลเอาใจใส่และเห็นใจท่าทางเมื่อทำงานกับผู้รอดชีวิตจากความรุนแรงทางเพศ .ผู้ที่ให้บริการในบทบาทที่ปรึกษา ต้องสร้างบรรยากาศของความไว้วางใจที่ลูกค้าอาจสำรวจในเชิงลึกว่า ความรุนแรงที่ได้รับผลกระทบชีวิตของพวกเขา .
คำสำคัญ : peplau , ความรุนแรงทางเพศ , บทบาทของพยาบาล

แนะนำ ความรุนแรงทางเพศ เป็นปัญหาสาธารณสุขที่ร้ายแรง เท่าที่ 1.2 ต่อ 1 , 000 ประสบการณ์เด็กทารุณกรรมทางเพศในสหรัฐอเมริกาปีระหว่าง 2000 และ 2004 ( สหรัฐอเมริกากรมสุขภาพและบริการมนุษย์ 2006 ) เหยื่ออาชญากรรมแห่งชาติสำรวจ ( สหรัฐอเมริกากรมยุติธรรม สำนักสถิติยุติธรรม 2005 ) ประมาณ 0.8 ต่อ 1 บุคคลมีประสบการณ์ / ข่มขืนล่วงละเมิดทางเพศในสหรัฐอเมริกาในปี 2004 กับ 2005 ความรุนแรงต่อสตรีแห่งชาติสำรวจ ( สถาบันแห่งชาติของการศึกษา ความยุติธรรม 2006a )สนับสนุนโดยสถาบันแห่งชาติของความยุติธรรม และศูนย์ควบคุมโรค พบว่า ร้อยละ 14.8 การสำรวจผู้หญิงมีประสบการณ์ที่เสร็จสมบูรณ์แล้วข่มขืน และ 2.8% มีประสบการณ์พยายามข่มขืน ; 2.1% ของผู้ชายมีประสบการณ์ที่เสร็จสมบูรณ์แล้วข่มขืน และ 0.9% มีประสบการณ์ ข่มขืน
ผลสุขภาพเชิงลบมากมายที่เกิดจากความรุนแรงทางเพศ ประสบการณ์ในวัยเด็กหรือผู้ใหญ่นอกจากการบาดเจ็บในระหว่างการโจมตีทางกายภาพร่วมกันระยะยาว ความกังวลที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางเพศ ได้แก่ ปวดศีรษะ ( Golding , 1999 ) อาการปวดกระดูกเชิงกราน ( McCauley et al . , 1997 ) gastrointestional ร้องเรียน ( heitkemper et al . , 2001 ) , และไม่ปวดเรื้อรัง มะเร็ง ( โกลด์เบิร์ก& Goldstein , 2000 ) ทางหัวใจ สุขภาพจิตของความรุนแรงทางเพศอาจรวมถึงภาวะซึมเศร้า , ความผิดปกติของความวิตกกังวลตลาดหลักทรัพย์โตเกียวและสารเสพติด ( Elliott , มอก & briere , 2004 ; คอส figueredo & , , เจ้าชาย , 2002 ; ซอนเดอร์ส คิล แฮนสัน เรสนิค , & , วอล์คเกอร์ , 1999 ) .
เพราะผู้รอดชีวิตจากความรุนแรงทางเพศมักจะแสวงหาบริการในความหลากหลายของการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ พวกเขามีการติดต่อบ่อยกับผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพขณะที่ผู้รอดชีวิตหลายประโยชน์รายงานความรุนแรงจากการเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญ คนอื่นอธิบายการเผชิญหน้าที่ปล่อยให้พวกเขารู้สึกทุกข์ใจ ขี้ระแวง และไม่เต็มใจที่จะแสวงหาบริการเพิ่มเติม ( Campbell , คุณสามารถ sefl & Ahrens , , , บาร์นส์ , 2001 ) ผู้เชี่ยวชาญแนะนำว่า นี้อาจจะเนื่องจากรองเหยื่อ กําหนดเป็น " โทษเหยื่อทัศนคติ พฤติกรรมและการปฏิบัติการร่วมในการบริการชุมชน โดยผู้ให้บริการซึ่งผลในการบาดเจ็บเพิ่มเติมสำหรับผู้รอดชีวิตข่มขืน " ( Campbell , 2548 , หน้า 56 ) นักวิจัยได้รายงานว่า ร้อยละ 29 ของการข่มขืนผู้รอดชีวิตที่ได้รับการบริการทางการแพทย์ , 25% ที่ได้รับบริการสุขภาพจิต และ 12% ซึ่งรับบริการวิกฤตข่มขืนรายงานการบริการจะน้อยใจ ( Campbell et al . , 2001 )ผู้รอดชีวิตจากการทารุณกรรมทางเพศในวัยเด็กยังรายงานประสบการณ์เชิงลบ กับผู้ที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างรุนแรง ไม่ฟังเรื่องราวของการละเมิดของพวกเขา , และ , ในบางกรณี , เพิ่มเติมโกงพวกเขา ( armsworth 1990 ; Baker , 2003 ; draucker , 1999 ) แม้จะมีรายงานของผู้รอดชีวิต ' ประสบการณ์เชิงลบกับผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้การเผชิญหน้ากับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพที่เป็นประโยชน์หรือเป็นอันตราย .
ในปี 1952 hildegard peplau , ทฤษฎีพยาบาลตํานานแนะนำทฤษฎีสัมพันธภาพทางการพยาบาล เธอแย้งว่าจุดประสงค์ของพยาบาล ความสัมพันธ์ของไคลเอ็นต์ให้มีประสิทธิภาพเพื่อนำไปสู่การส่งเสริมสุขภาพ การพยาบาล และการบำรุงรักษา ภายในห้องพยาบาล ลูกค้าสัมพันธ์พยาบาลใช้หนึ่งหรือมากกว่าของหกช่วยบทบาทเมื่อการให้การดูแล : คนแปลกหน้า , ทรัพยากรบุคคล , ครู , ผู้นำ , ตัวแทนและที่ปรึกษา 1 / 7 บทบาทผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิค , เพิ่มทีหลัง ( ฟอว์เซตต์ , 2005 ) แม้ว่าบทบาท 7 ก็ไม่รวมอยู่ใน peplau ดั้งเดิม ทฤษฎีบทบาททั้งหมดจะถูกเรียกว่า " peplau ช่วยบทบาท " ในบทความนี้เป็นจารีตประเพณีในวรรณคดี พยาบาล ช่วยให้บทบาท มีอธิบายดังนี้ :
คนแปลกหน้าบทบาทที่เกิดขึ้นเมื่อพยาบาลและลูกค้าแรกเจอและกลายเป็นที่รู้จักกัน พวกเขาเริ่มต้นความสัมพันธ์เป็นคนแปลกหน้าละอุปาทาน ความคาดหวังในการพบกันครั้งแรกเป้าหมายของพยาบาลที่จะสร้างความสัมพันธ์ และสร้างความเชื่อมั่นให้กับลูกค้า peplau ( 1952 ) เชื่อว่าการแผ่เมตตาด้วยวาจา และอวัจนภาษา เป็นวิธีเคารพและพฤติกรรม nonjudgmental สําคัญกับบทบาทนี้การดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของคนต่างด้าวบทบาทเป็นรากฐานสำหรับการพัฒนาความสัมพันธ์การรักษาและเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการสร้างบทบาทอื่น ๆ .
ในทรัพยากรบุคคล บทบาท พยาบาลให้ข้อมูลข้อเท็จจริงที่เฉพาะเจาะจงในการตอบสนองต่อปัญหาสุขภาพของลูกค้า ( เลโก้ , 1998 ) และอธิบายแผนของการดูแลทางคลินิก ( peplau 1952 )สรุปบทนี้มีความรู้ความเชี่ยวชาญระดับมืออาชีพ ความสามารถในการส่งข้อมูลในลักษณะที่ละเอียดอ่อน และทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณต้องกระบวนการคำถามของลูกค้า และเสนอการตอบสนองการรักษา
ช่วยลูกค้าเพื่อให้บรรลุความรู้เพื่อปรับปรุงสุขภาพเป็นเป้าหมายหลักของครู บทบาท forchuk et al . , 1989 ) ขั้นตอนนี้อาจจะอย่างเป็นทางการเช่นการให้คำแนะนำรายละเอียดสำหรับบุคคลหรือการดำเนินการฝึกอบรมสำหรับกลุ่มที่จะสอนพฤติกรรมสุขภาพ หรือกระบวนการที่อาจจะไม่เป็นทางการ เช่น การจำลองรูปแบบของสุขภาพและสุขภาพในสัมพันธภาพเพื่อการบำบัด ( เลโก้ , 1998 ) .
ภาวะผู้นำบทบาทเกี่ยวข้องกับความร่วมมือระหว่างพยาบาลและลูกค้าที่ต้องการรักษาตามเป้าหมาย พยาบาลมีการแนะแนวทิศทาง และสนับสนุนส่งเสริมการมีส่วนร่วมของลูกค้าในการรักษาสุขภาพของเขา หรือเธอ เป้าหมายของพยาบาลเพื่อช่วยให้ลูกค้ายอมรับความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นสำหรับแผนการดูแล ( peplau , 1952 ) .
ในบทบาทตัวแทน พยาบาลมีหน้าที่เป็นทนาย หรือแทนมนุษย์อีกคนที่เป็นที่รู้จักกันดีกับลูกค้า เช่น พ่อแม่ พี่น้อง ญาติ เพื่อนหรือครู ( เลโก้ , 1998 ) ผ่านขั้นตอนนี้ลูกค้าอาจโดยไม่รู้ตัวถ่ายทอดพฤติกรรมหรืออารมณ์ที่เชื่อมต่อกับอย่างอื่นเข้าพยาบาล พยาบาลที่อยู่ปฏิกิริยานี้และช่วยให้ลูกค้าตระหนักถึงความแตกต่างรวมทั้งความคล้ายคลึงกันระหว่างตนเองและอื่น ๆ .
ในที่ปรึกษาในบทบาทพยาบาลกระตุ้นให้ลูกค้าเพื่อสำรวจสถานการณ์ปัจจุบันของเขาหรือเธอหรือเสนอปัญหา พยาบาลต้องตระหนักว่า การสำรวจดังกล่าวมักจะ engenders ความวิตกกังวลและ , จึง , ต้องให้มีบรรยากาศที่เอื้อต่อลูกค้าได้อย่างปลอดภัยแสดงความกังวลของเขาหรือเธอ ( peplau , 1952 ) เรียบร้อยแล้วใช้ปรึกษาบทบาท พยาบาลจะต้องแสดงให้เห็นถึงทักษะการฟังที่ใช้งานการใช้เทคนิคการสื่อสาร ให้คำแนะนำ และสนับสนุนในกระบวนการของการค้นพบตนเอง และรักษาขอบเขตของมืออาชีพและนับถือ ( gastmans , 1998 ) .
ถึงแม้ว่า peplau ( 2495 ) ไม่รวมผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิคและบทบาทในที่ทำงานเดิมของเธอนั้น ขณะนี้ถือว่าเป็นหนึ่งในหลักช่วยให้บทบาทของพยาบาล ( ลูกค้าสัมพันธ์ peplau , 1965 , 1992 )เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิค , พยาบาลสาธิตเทคนิคทักษะการดูแลพยาบาล ผู้เชี่ยวชาญด้านบุคคลรวมถึงการประเมินและการแทรกแซงทางกายภาพและการใช้อุปกรณ์ เช่น ปั๊มฉีด ความดันโลหิต กุญแจมือ และเครื่องช่วยหายใจ
การนำช่วยบทบาท ( peplau , 1952 ) ได้ถูกอธิบายไว้ในหมายเลขของการตั้งค่ารวมทั้งจิตเวชและสุขภาพจิต ( doncliff , 1994 ; ฟีลี่ , 1997 ; forchuk et al . , 1989 ; forchuk มณี สโกฟิลด์ sircelj , , , valledor & , 2541 , เลโก้ , 1998 ) , การผ่าตัด ( ขุนนางอิตาลีที่มีตำแหน่งเหนือกว่า count , 2006 ; ราคา , 1998 ) , การแพทย์ ( Hall , 1994 ; เมิ่กกีเนิส& Peters , 1999 ) การดูแลแบบประคับประคอง ( Fowler , 1994 , 1995 ) บทบาทยังได้อธิบายเกี่ยวกับการพยาบาลเฉพาะทางสถานการณ์รวมทั้งโรคเอดส์ ( Hall , 1994 ) , วันสิ้นสุดของชีวิต ( Fowler , 1994 ) , หลายเส้นโลหิตตีบ ( เมิ่กกีเนิส& Peters , 1999 ) ตี่จับ ( ขุนนางอิตาลีที่มีตำแหน่งเหนือกว่า count , 2006 ) , และภาพลักษณ์หลังผ่าตัด ( ราคา , 1998 ) .
เมื่อวิเคราะห์ประวัติของการสัมภาษณ์ดำเนินการสร้างเพื่อการศึกษาของหญิงและชาย การตอบสนองต่อความรุนแรง ทางเพศ ( เรียกว่าผู้ปกครองศึกษา ) , เป็น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.