Customary Law in Forest Resources U

Customary Law in Forest Resources Use and Management - A Case Study among the Dzao and Thai People in North-West Vietnam


Vietnam is home to 53 ethnic minority groups who mostly live in the forested uplands. Numbering over twelve million people, they highly depend on forests for their livelihood and development. But the pressures on these forests are ever increasing, posing a serious threat to the lives and stability of millions of people.

Since the early 1990s, Vietnam has attempted to address deforestation by decentralizing forest management. Under the forest land allocation programme long-term use rights over forest land are provided to individual households and communities. However, while the programme has been successful in improving forest conservation, the benefits of the programme have been unevenly distributed. Especially in mountainous areas, where the majority of ethnic minorities live, its implementation has been slow and many communities remain without secure tenure rights.

One of the key challenges for the forest land allocation programme is how customary land rights and institutions can be formally recognized under statutory law. Vietnam’s forest law recognizes local forest users as rights holders and customary practices and culture as the basis for assigning forests to these people. There is however a considerable discrepancy between the law on paper and its implementation on the ground.

While participatory approaches in conservation and development are gaining ground, research that takes a closer look at the role of customary law in forest management and conservation in Vietnam is still scarce. This study seeks to help fill this gap. It documents customary law applied in forest resource use and management among Thai and Dzao communities and concludes with a set of recommendations which can contribute to an improvement of forest related laws and policies.
The findings and recommendations of this report are particularly relevant in light of the fact that Vietnam is currently busy preparing for REDD – Reduced Emissions from Deforestation and Forest Degradation, one of the global initiatives to mitigate climate change under the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC).

During the presently ongoing readiness phase REDD countries like Vietnam are supposed to draw up national strategies or action plans, policies and measures necessary for implementing REDD. This also includes devising mechanisms to ensure the social and environmental safeguards provided for in UNFCCC’s Draft Decision of December 2010. Among these safeguards are the respect for the knowledge and rights of indigenous peoples and local communities, and their full and effective participation in REDD.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายจารีตประเพณีในการใช้ทรัพยากรป่าไม้และการบริหาร - กรณีศึกษาในหมู่ Dzao และคนไทยในตะวันตกเฉียงเหนือเวียดนามเวียดนามเป็นบ้านที่53 ชนกลุ่มน้อยที่ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในป่าโกรก หมายเลขสิบสองล้านคนพวกเขาสูงขึ้นอยู่กับป่าเพื่อการดำรงชีวิตและการพัฒนาของพวกเขา แต่แรงกดดันในป่าเหล่านี้จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยวางตัวเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อชีวิตและความมั่นคงของผู้คนนับล้าน. ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 เวียดนามได้พยายามที่จะตัดไม้ทำลายป่าโดยการกระจายการจัดการป่าไม้ ภายใต้โครงการจัดสรรที่ดินป่าไม้ในระยะยาวมากกว่าสิทธิการใช้พื้นที่ป่าไม้ให้แก่ผู้ประกอบการของแต่ละบุคคลและชุมชน อย่างไรก็ตามในขณะที่โปรแกรมที่ได้รับความสำเร็จในการปรับปรุงการอนุรักษ์ป่าประโยชน์ของโปรแกรมที่ได้รับการกระจายไม่สม่ำเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่เป็นภูเขาซึ่งส่วนใหญ่ของชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่การดำเนินงานที่ได้รับช้าและหลายชุมชนยังคงไม่มีสิทธิในการดำรงตำแหน่งที่มีความปลอดภัย. หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญสำหรับโปรแกรมการจัดสรรที่ดินป่าเป็นวิธีการที่สิทธิในที่ดินจารีตประเพณีและสถาบันการศึกษาได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการภายใต้ กฎหมายตามกฎหมาย กฎหมายป่าไม้ของเวียดนามตระหนักถึงผู้ใช้ป่าท้องถิ่นเป็นผู้ถือสิทธิและการปฏิบัติจารีตประเพณีและวัฒนธรรมเป็นพื้นฐานสำหรับการกำหนดป่าเพื่อคนเหล่านี้ มี แต่ความแตกต่างมากระหว่างกฎหมายบนกระดาษและการดำเนินงานที่อยู่บนพื้นดิน. ในขณะที่วิธีการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์และการพัฒนาจะดึงดูดพื้นดินการวิจัยที่ใช้เวลามองใกล้ที่บทบาทของกฎหมายจารีตประเพณีในการจัดการป่าไม้และการอนุรักษ์ในเวียดนามยังคงเป็น หายาก การศึกษาครั้งนี้พยายามที่จะช่วยเติมช่องว่างนี้ มันเอกสารกฎหมายจารีตประเพณีนำไปใช้ในทรัพยากรป่าไม้การใช้งานและการจัดการระหว่างชุมชนไทยและ Dzao และสรุปกับชุดของคำแนะนำที่สามารถนำไปสู่การปรับปรุงกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับป่าไม้และนโยบาย. ผลการวิจัยและข้อเสนอแนะของรายงานฉบับนี้มีความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของ ความจริงที่ว่าประเทศเวียดนามในขณะนี้ไม่ว่างเตรียมความพร้อมสำหรับเรดด์ -. การปล่อยมลพิษที่ลดลงจากการตัดไม้ทำลายป่าและความเสื่อมโทรมของป่าซึ่งเป็นหนึ่งในความคิดริเริ่มระดับโลกเพื่อลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศภายใต้กรอบอนุสัญญาสหประชาชาติเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCCC) ในระหว่างขั้นตอนการเตรียมความพร้อมอย่างต่อเนื่องในปัจจุบันประเทศ REDD เช่นเวียดนาม ควรจะวาดขึ้นกลยุทธ์แห่งชาติหรือแผนปฏิบัติการนโยบายและมาตรการที่จำเป็นสำหรับการดำเนินการโครงการ REDD นี้ยังรวมถึงการณ์กลไกเพื่อให้แน่ใจว่าการป้องกันทางสังคมและสิ่งแวดล้อมที่ระบุไว้ในการตัดสินใจร่าง UNFCCC ของเดือนธันวาคม 2010 ท่ามกลางการรักษาความปลอดภัยเหล่านี้มีความเคารพต่อความรู้และสิทธิของชนพื้นเมืองและชุมชนท้องถิ่นและมีส่วนร่วมเต็มรูปแบบและมีประสิทธิภาพใน REDD

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จารีตในการใช้ทรัพยากรป่าไม้ และการจัดการศึกษาของ dzao และคนไทยอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนาม


เวียดนามบ้าน 53 ชนกลุ่มน้อยกลุ่มซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในป่าบริเวณนั้น . กว่าล้านบาท จำนวน 12 คน พวกเขาขอขึ้นกับป่าเพื่อการดำรงชีวิตและการพัฒนา แต่แรงกดดันในป่าเหล่านี้ เคย เพิ่มวางตัวเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อชีวิตและความมั่นคงของผู้คนนับล้าน .

ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 , เวียดนามได้พยายามที่จะอยู่โดย decentralizing ป่าไม้การจัดการป่าไม้ ภายใต้โครงการจัดสรรที่ดินป่าไม้ระยะยาวใช้สิทธิเหนือที่ดินป่าไม้ให้แก่บุคคลครอบครัวและชุมชน อย่างไรก็ตามในขณะที่โปรแกรมที่ประสบความสำเร็จในการปรับปรุง อนุรักษ์ป่า ประโยชน์ของโครงการมีการกระจายซึ่ง โดยเฉพาะในพื้นที่ภูเขาที่ส่วนใหญ่ของชนกลุ่มน้อยอยู่ ปฏิบัติได้ช้า และหลายชุมชน ยังคงมีสิทธิการถือครอง

หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญสำหรับการจัดสรรที่ดินป่าไม้ โครงการว่าสิทธิที่ดินจารีตประเพณีและสถาบันสามารถได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการภายใต้กฎหมายกฎหมาย กฎหมายป่าไม้เวียดนามตระหนักถึงผู้ใช้ป่าไม้เป็นผู้ถือสิทธิและจารีตประเพณีวัฒนธรรมการปฏิบัติและเป็นพื้นฐานสำหรับการป่ากับคนพวกนี้แต่มีความแตกต่างมากระหว่างกฎหมายบนกระดาษและใช้งานบนพื้นดิน

ตอนที่เข้ามามีส่วนร่วมในการอนุรักษ์และพัฒนาสู่พื้นดิน การวิจัยที่ใช้เวลามองใกล้ที่บทบาทของกฎหมายและจารีตประเพณีในการจัดการป่าอนุรักษ์ในเวียดนามยังขาดแคลน การศึกษานี้มุ่งที่จะช่วยเติมช่องว่างนี้ .เอกสารที่ใช้ในการใช้กฎหมายจารีตประเพณีและการจัดการทรัพยากรป่าไม้ของชุมชนไทย และ dzao และสรุปกับชุดของข้อเสนอแนะที่สามารถนำไปสู่การปรับปรุงกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับป่าไม้
และนโยบายผลการวิจัยและข้อเสนอแนะของรายงานนี้จะเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของความเป็นจริงว่า เวียดนามกำลังยุ่งกับการเตรียมโครงการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการทำลายป่าและป่าเสื่อมโทรม และเป็นหนึ่งในการริเริ่มทั่วโลกเพื่อลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ภายใต้อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( UNFCCC )

ในช่วงปัจจุบันอย่างต่อเนื่องพร้อมเฟสเรดประเทศเวียดนาม ควรจะวาดขึ้นกลยุทธ์ระดับชาติหรือแผนปฏิบัติการ นโยบาย และมาตรการที่จำเป็นสำหรับการดำเนินงานโครงการ . นี้ยังรวมถึงการสร้างกลไกเพื่อให้แน่ใจว่า สังคม สิ่งแวดล้อม การป้องกันให้ในสภาพภูมิอากาศของการตัดสินใจแบบร่างของเดือนธันวาคม 2553ในการป้องกันนี้เป็นเคารพความรู้และสิทธิของชุมชน กลุ่มชนพื้นเมืองและท้องถิ่นและการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่และมีประสิทธิผล Redd .