Robert Morris is perhaps the single

Robert Morris is perhaps the single most important figure for understanding the shift from minimal to postminimal art. As a pioneer of minimal sculpture during the early 1960s, Morris was one of the first artists to take into account the spatial and physical relationship between a viewer's body and a work of art. In columns, cubes, boxes, and L-beams, Morris's early works explored the body's interaction with specific objects and forms. As he explained in an interview with the critic E. C. Goossen, "I'm very much involved with that relationship towards things that has to do with the body's response."

By the late 1960s, Morris was already experimenting with what he termed "anti form." Turning away from the modular construction of his earlier sculptures, Morris began making works in materials such as felt, thread waste, and even steam in order to explore the unusual properties of these different media. In 1967 he began a series of works using industrial felt—seeing how it behaved when stacked, draped, folded, hung, cut into pieces, or dropped into a tangled heap. The following year Morris articulated the stakes of his new concerns in an Artforum essay titled "Anti Form," in which he stated: "Random piling, loose stacking, hanging, give passing form to the material. Chance is accepted and indeterminacy is implied since replacing will result in another configuration." What Morris was at pains to emphasize, in other words, is that a single "anti form" work holds the potential to take a different shape each time it is presented, based on the arbitrary behavior of the materials from which it is composed.

Untitled, 1976, is from the seminal Felts series. Although hung on a wall like a painting, this stubbornly tactile work compels both through its unpredictable form and its assertive physical presence, putting it in dialogue with National Gallery works by Eva Hesse and Richard Serra among others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรเบิร์ตมอร์ริสอาจจะเป็นตัวเลขสำคัญเดียวในการทำความเข้าใจกะจากน้อยที่สุดเพื่อศิลปะ postminimal เป็นผู้บุกเบิกของประติมากรรมที่น้อยที่สุดในช่วงต้นปี 1960 มอร์ริสเป็นหนึ่งในศิลปินแรกถึงปริภูมิ และทางกายภาพความสัมพันธ์ระหว่างร่างกายของตัวแสดงและงานศิลปะ ในคอลัมน์ cube กล่อง และ L-คาน งานแรก ๆ ของมอร์ริสอุดมโต้ตอบของร่างกาย ด้วยข้อมูลและแบบฟอร์ม ตามที่เขาอธิบายไว้ในการสัมภาษณ์กับนักวิจารณ์ E. C. Goossen "ฉันมากเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่มีต่อสิ่งที่ต้อง มีการตอบสนองของร่างกาย" โดยปลายปี 1960 มอร์ริสได้แล้วทดลองกับสิ่งที่เขาเรียกว่า "การป้องกันแบบฟอร์ม" เปิดจากประติมากรรมของเขาก่อนหน้านี้สร้างโมดูลาร์ มอร์ริสเริ่มทำงานในวัสดุเช่นความรู้สึก ด้ายเสีย และแม้กระทั่งไอน้ำเพื่อสำรวจคุณสมบัติปกติของสื่อเหล่านี้แตกต่างกัน ในค.ศ. 1967 เขาเริ่มชุดงานใช้สักหลาดอุตสาหกรรมซึ่งเห็นว่าจะทำงานเมื่อซ้อน ภาพยนตร์ พับ แขวน หั่น หรือลดลงเป็นกอง tangled มอร์ริสพูดชัดแจ้งเงินเดิมพันของความกังวลของเขาใหม่ใน Artforum การเรียงความชื่อว่า "ป้องกันฟอร์ม ที่เขาระบุไว้ปีต่อไปนี้: "สุ่มค้าง loose ซ้อน แขวน ให้แบบฟอร์มผ่านวัสดุ ยอมรับโอกาส และ indeterminacy โดยนัยเนื่องจากแทนที่จะส่งผลในการกำหนดค่าอื่น" อะไรมอร์ริสก็ปวดเน้น กล่าว คือที่ เดียว "ป้องกันฟอร์ม" งานมีศักยภาพในการใช้แต่ละครั้งจะแสดง ตามอำเภอใจพฤติกรรมของวัสดุซึ่งประกอบด้วยรูปร่างที่แตกต่างกัน ไม่มีชื่อ 1976 มาจากชุด Felts บรรลุถึง แม้ว่าจะแขวนบนผนังเช่นจิตรกรรม งานนี้เพราะดันทุรังร็อก ทั้งรูปแบบที่ไม่แน่นอนและทำกายภาพอยู่ของ ใส่ในต่างแดนกับงานหอศิลป์แห่งชาติเฮ Eva และริชาร์ด Serra หมู่คนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรเบิร์ตมอร์ริสอาจจะเป็นรูปเดียวที่สำคัญที่สุดสำหรับการทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงจากที่น้อยที่สุดเพื่อ postminimal ศิลปะ ในฐานะผู้บุกเบิกของประติมากรรมที่น้อยที่สุดในช่วงต้นปี 1960 ที่มอร์ริสเป็นหนึ่งในศิลปินกลุ่มแรกที่จะคำนึงถึงความสัมพันธ์เชิงพื้นที่และทางกายภาพระหว่างร่างกายของผู้ชมและงานศิลปะ ในคอลัมน์ก้อนกล่องและ L-คานงานแรกของมอร์ริสสำรวจการทำงานร่วมกันของร่างกายกับวัตถุและรูปแบบที่เฉพาะเจาะจง ในขณะที่เขาอธิบายในการให้สัมภาษณ์กับนักวิจารณ์ EC Goossen ที่ว่า "ฉันมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมากกับความสัมพันธ์ที่มีต่อสิ่งที่ว่าจะทำอย่างไรกับการตอบสนองของร่างกาย." ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960, มอร์ริสได้แล้วทดลองกับสิ่งที่เขาเรียกว่า "รูปแบบการป้องกัน . " เปลี่ยนไปจากการก่อสร้างแบบแยกส่วนของรูปปั้นของเขาก่อนหน้านี้มอร์ริสเริ่มทำผลงานในวัสดุเช่นรู้สึกเสียด้ายและแม้กระทั่งการอบไอน้ำเพื่อสำรวจคุณสมบัติที่ผิดปกติของสื่อที่แตกต่างกันเหล่านี้ ในปี 1967 เขาเริ่มที่ชุดของการใช้งานอุตสาหกรรมรู้สึกเห็นวิธีการที่จะประพฤติเมื่อซ้อนพาดพับแขวนหั่นเป็นชิ้นหรือลดลงในกองอีนุงตุงนัง ในปีต่อไปมอร์ริสก้องเงินเดิมพันของความกังวลใหม่ของเขาในการเขียนเรียงความ Artforum หัวข้อ "แบบฟอร์มการต่อต้าน" ซึ่งเขากล่าวว่า "เสาเข็มสุ่มซ้อนหลวมแขวนให้ผ่านรูปแบบวัสดุที่มีโอกาสได้รับการยอมรับและเป็นนัยกำหนดตั้งแต่. แทนจะส่งผลในการกำหนดค่าอื่น. " สิ่งที่มอร์ริสที่ปวดจะเน้นในคำอื่น ๆ ที่เป็นที่เดียว "รูปแบบการต่อต้าน" งานถือศักยภาพที่จะใช้รูปทรงที่แตกต่างกันในแต่ละครั้งที่จะนำเสนอบนพื้นฐานของพฤติกรรมโดยพลการของวัสดุจากที่มีการแต่ง. ไม่ได้ตั้งชื่อ 1976 จากน้ำเชื้อชุด Felts แม้ว่าจะแขวนบนผนังเช่นภาพวาดนี้ทำงานสัมผัสหัวชนฝาบังคับให้ทั้งสองผ่านรูปแบบคาดเดาไม่ได้และการปรากฏกายของการแสดงออกที่เหมาะสมวางไว้ในการสนทนากับหอศิลป์แห่งชาติทำงานโดยอีวาเฮสส์และริชาร์ดเซอร์ร่าหมู่คนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรเบิร์ตมอร์ริสคือบางทีเดียวที่สำคัญที่สุดรูปเพื่อความเข้าใจกะจากที่น้อยที่สุด postminimal ศิลปะ เป็นผู้บุกเบิกของประติมากรรมที่น้อยที่สุดในต้นปี 1960 , มอร์ริสเป็นหนึ่งในศิลปินแรกที่คำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่ทางกายภาพและร่างกายของผู้ชมและงานศิลปะ ในคอลัมน์ l-beams ก้อน , กล่อง , และ ,มอร์ริสเริ่มทำงานสำรวจปฏิกิริยาของร่างกายกับวัตถุที่เฉพาะเจาะจงและรูปแบบ ที่เขาอธิบายในการสัมภาษณ์กับนักวิจารณ์ อี. ซี. goossen " ฉันมีส่วนร่วมอย่างมากกับความสัมพันธ์ต่อสิ่งที่ได้จะทำอย่างไรกับการตอบสนองของร่างกาย "

โดยปลายทศวรรษที่ 1960 , มอร์ริสได้ทดลองสิ่งที่เขาเรียกว่า " ต่อต้านรูปแบบ" เปลี่ยนไปจากการก่อสร้าง modular ของเขาก่อนหน้านี้ประติมากรรม , มอร์ริสเริ่มทำงานในวัสดุเช่นรู้สึกเสียด้าย ไอน้ำและแม้แต่เพื่อศึกษาคุณสมบัติที่ผิดปกติของสื่อต่าง ๆเหล่านี้ ในปี 1967 เขาเริ่มทำงานโดยใช้ชุดของอุตสาหกรรมก็เห็นว่ามันมี เมื่อซ้อนกัน , draped , พับ , แขวน , ตัดเป็นชิ้น หรือลดลงเป็นยุ่งเหยิงกองสูงปีต่อไปนี้ มอร์ริสก้องเดิมพันความกังวลใหม่ของเขาในชื่อ " artforum เรียงความต่อต้านรูปแบบ " ซึ่งเขากล่าวว่า : " สุ่มซ้อนซ้อน , หลวม , แขวน , ให้ผ่านรูปแบบกับวัสดุ โอกาสเป็นที่ยอมรับและกำหนดเป็นนัยตั้งแต่เปลี่ยนจะมีผลในการกำหนดค่าอื่น อะไร " มอร์ริสคือหนักเน้น ในคำอื่น ๆคือว่าเดียว " ต่อต้านรูปแบบ " งานถือศักยภาพในการใช้รูปทรงที่แตกต่างกันในแต่ละครั้งที่มันเป็นที่นำเสนอบนพื้นฐานของพฤติกรรมหนึ่งของวัสดุที่เป็นส่วนประกอบ

ชื่อ 2519 จากชุดผ้าขนสัตว์อสุจิ แม้ว่าจะแขวนบนผนัง เช่น ภาพวาด งานนี้ทั้งคู่ก็สัมผัสบังคับผ่านรูปแบบไม่แน่นอนและกายภาพของความเชื่อมั่นใส่ในการสนทนากับผลงานที่หอศิลป์แห่งชาติโดย EVA เฮสส์และ Richard Serra ในหมู่คนอื่น ๆ