In 1687, the Parthenon was extensiv

In 1687, the Parthenon was extensively damaged in the greatest catastrophe to befall it in its long history. The Venetians sent an expedition led by Francesco Morosini to attack Athens and capture the Acropolis. The Ottoman Turks fortified the Acropolis and used the Parthenon as a gunpowder magazine – despite having been forewarned of the dangers of this use by the 1656 explosion that severely damaged the Propylaea – and as a shelter for members of the local Turkish community. On 26 September a Venetian mortar round, fired from the Hill of Philopappus, blew up the magazine, and the building was partly destroyed. The explosion blew out the building's central portion and caused the cella's walls to crumble into rubble. Greek architect and archaeologist Kornilia Chatziaslani writes that "...three of the sanctuary’s four walls nearly collapsed and three-fifths of the sculptures from the frieze fell. Nothing of the roof apparently remained in place. Six columns from the south side fell, eight from the north, as well as whatever remained from eastern porch, except for one column. The columns brought down with them the enormous marble architraves, triglyphs and metopes." About three hundred people were killed in the explosion, which showered marble fragments over nearby Turkish defendersand caused large fires that burned until the following day and consumed many homes.
Accounts written at the time conflict over whether this destruction was deliberate or accidental; one such account, written by the German officer Sobievolski, states that a Turkish deserter revealed to Morosini the use to which the Turks had put the Parthenon expecting that the Venetians would not target a building of such historic importance. Morosini was said to have responded by directing his artillery to aim at the Parthenon. Subsequently, Morosini sought to loot sculptures from the ruin and caused further damage in the process. Sculptures of Poseidon and Athena's horses fell to the ground and smashed as his soldiers tried to detach them from the building's west pediment.
The following year, the Venetians abandoned Athens to avoid a confrontation with a large force the Turks had assembled atChalcis; at that time, the Venetians had considered blowing up what remained of the Parthenon along with the rest of the Acropolis to deny its further use as a fortification to the Turks, but that idea was not pursued
After the Turks had recaptured the Acropolis they used some of the rubble produced by this explosion to erect a smaller mosque within the shell of the ruined Parthenon For the next century and a half, portions of the remaining structure were looted for building material and any remaining objects of value.
The 18th century was a period of Ottoman stagnation; as a result, many more Europeans found access to Athens, and the picturesque ruins of the Parthenon were much drawn and painted, spurring a rise in philhellenism and helping to arouse sympathy in Britain and France for Greek independence. Amongst those early travellers and archaeologists were James Stuartand Nicholas Revett, who were commissioned by the Society of Dilettanti to survey the ruins of classical Athens. What they produced was the first measured drawings of the Parthenon published in 1787 in the second volume of Antiquities of Athens Measured and Delineated. In 1801, the British Ambassador at Constantinople, the Earl of Elgin, obtained a questionable firmanfirman (edict) from the Sultan, whose existence or legitimacy has not been proved until today, to make casts and drawings of the antiquities on the Acropolis, to demolish recent buildings if this was necessary to view the antiquities, and to remove sculptures from them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1687 ปรินท์ได้อย่างกว้างขวางเสียหายในแผ่นดินไหวมากที่สุดเพื่อ befall ในประวัติศาสตร์ยาวนาน Venetians ที่ส่งเร่งการนำ โดยฟราน Morosini โจมตีเอเธนส์ และจับกดส่ง หมู่เกาะเติกส์ออตโตมันธาตุกดส่ง และใช้ปรินท์ เป็นดินปืนเป็นนิตยสาร – แม้จะมีการ forewarned อันตรายของการใช้โดยการกระจาย 1656 ที่รุนแรงเสียหาย Propylaea – และใช้ เป็นพักอาศัยสำหรับสมาชิกของชุมชนท้องถิ่นตุรกี บน 26 กันยายนเวเป็นปูนรอบ ยิงจากเนินเขา Philopappus, blew ขึ้นวารสาร และอาคารมีบางส่วนถูกทำลาย การกระจายได้พัดออกส่วนกลางของอาคาร และทำให้ผนังของ cella ยุ่ยเป็นอิฐ สถาปนิกกรีกและ archaeologist Kornilia Chatziaslani ที่เขียน "... .three ของแซงกำแพงสี่เกือบยุบและสาม-fifths ของประติมากรรมจาก frieze ตก เห็นได้ชัดอะไรหลังคายังคงอยู่ในตำแหน่ง คอลัมน์ที่ 6 จากด้านใต้ล้ม แปดจากเหนือ ตลอดจนสิ่งยังคงจากระเบียงตะวันออก ยกเว้นคอลัมน์หนึ่ง คอลัมน์ที่นำมาลงกับ architraves หินอ่อนขนาดมหึมา triglyphs และ metopes " ประมาณสามร้อยคนถูกฆ่าตายในการระเบิด ที่นี้บางส่วนของหินอ่อนกว่าบริเวณใกล้เคียง defendersand ตุรกีที่เกิดไฟไหม้ใหญ่ที่เขียนลงไป และใช้ในบ้าน เขียนที่ความขัดแย้งเวลามากกว่าว่าทำลายนี้เป็นเจตนา หรือ ตั้งใจ บัญชี หนึ่งเช่นบัญชี เขียน โดยเจ้าหน้าที่เยอรมัน Sobievolski ระบุว่า deserter ตุรกีเปิดเผยการ Morosini ที่เติร์กที่มีใส่หน้าที่ที่คาดหวังว่า Venetians ที่จะกำหนดเป้าหมายอาคารสำคัญทางประวัติศาสตร์เช่นการใช้ Morosini ได้กล่าวว่า การตอบสนอง โดยผู้กำกับของเขาปืนจ้องปรินท์ ต่อมา Morosini พยายามที่จะยกเค้าประติมากรรมจากการทำลาย และเกิดความเสียหายเพิ่มเติมในกระบวนการ ประติมากรรมของโพไซดอนและอธีนาของม้าล้มลงถึงดิน และซึ่งได้ถูกทุบเป็นทหารของเขาพยายามที่จะแยกพวกเขาออกจาก pediment ตะวันตกของอาคาร ปีต่อมา Venetians ถูกทอดทิ้งเอเธนส์เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับกองทัพใหญ่ ให้พวกเติร์กได้ประกอบ atChalcis ในขณะนั้น Venetians ที่ได้ถือพัดค่าอะไรยังคงของปรินท์ส่วนที่เหลือของรโพจะปฏิเสธการใช้เพิ่มเติมเป็นระบบป้อมปราการที่เติร์ก แต่ว่าไม่ได้ติดตามความคิดหลังจากให้พวกเติร์กมีลูกกดส่งจะใช้ของ อิฐที่ผลิตนี้กระจายยกมัสยิดที่มีขนาดเล็กลงภายในเปลือกของปรินท์เจ๊งสำหรับศตวรรษหน้า และครึ่ง ส่วนของโครงสร้างที่เหลือถูก looted สำหรับการสร้างวัสดุและสิ่งของมีค่าที่เหลือ ศตวรรษ 18 เป็นระยะเวลาของออตโตมันถด ดัง ยุโรปเพิ่มเติมมากถึงเอเธนส์ และโบราณสถานอันงดงามปรินท์ได้มากวาด เพ้นท์ หนุนขึ้น philhellenism และช่วยกระตุ้นการเห็นใจในสหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสในกรีกเอกราชทาง ท่ามกลางเหล่านักท่องเที่ยวก่อนและนักโบราณคดีได้ James Stuartand นิโคลัส Revett ซึ่งสังคม Dilettanti ได้โดยกล่าวว่าการสำรวจซากปรักหักพังของเอเธนส์คลาสสิก ผลิตงานของพวกเขาถูกภาพวาดวัดแรกของหน้าที่เผยแพร่ใน 1787 ในย่านของเอเธนส์วัดและ Delineated ระดับสอง ใน 1801 ราชทูตอังกฤษที่เปิล เอิร์ลลกิ้น firmanfirman อาจ (พระบรมราชโองการ) จากสุลต่าน ที่มีอยู่ หรือได้พิสูจน์ชอบธรรมจนถึงทุกวันนี้ การทำ casts และภาพวาดโบราณวัตถุที่บนรโพ รื้ออาคารล่าสุดถ้านี้คือจำเป็น เพื่อดูว่าจะเป็นสินค้าที่ และประติมากรรมจากพวกเขาไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 1687, วิหารพาร์เธนอนได้รับความเสียหายอย่างกว้างขวางในภัยพิบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นไปในประวัติศาสตร์อันยาวนาน Venetians ส่งเดินทางนำโดยฟรานเชส Morosini ที่จะโจมตีกรุงเอเธนส์และจับบริวารที่ ออตโตมันเติร์กเสริม Acropolis และใช้วิหารพาร์เธนอนเป็นนิตยสารดินปืน - แม้จะได้รับการเตือนถึงอันตรายของการใช้งานโดยการระเบิด 1656 นี้ที่เสียหายอย่างรุนแรง Propylaea - และเป็นที่พักพิงสำหรับสมาชิกของตุรกีชุมชนท้องถิ่น เมื่อวันที่ 26 กันยายนรอบปูนเวนิสไล่ออกจากเนิน Philopappus พัดนิตยสารและอาคารถูกทำลายบางส่วน การระเบิดพ่นออกมาส่วนภาคกลางของอาคารและก่อให้เกิดกำแพงขื่อที่จะพังลงไปในซากปรักหักพัง สถาปนิกและนักโบราณคดีชาวกรีก Kornilia Chatziaslani เขียนว่า "... สามของวิหารสี่กำแพงทรุดตัวลงเกือบ 3/5 ของประติมากรรมจากผนังลดลง. ไม่มีอะไรของหลังคาเห็นได้ชัดว่ายังคงอยู่ในสถานที่. หกคอลัมน์จากด้านทิศใต้ลดลงแปด จากทิศเหนือเช่นเดียวกับสิ่งที่ยังคงอยู่จากระเบียงตะวันออกยกเว้นสำหรับหนึ่งคอลัมน์. คอลัมน์นำมาลงกับพวกเขา architraves หินอ่อนขนาดใหญ่และ triglyphs metopes. " เกี่ยวกับสามร้อยคนถูกฆ่าตายในการระเบิดที่ถล่มเศษหินอ่อนในช่วงใกล้เคียงตุรกี defendersand ที่เกิดไฟไหม้ขนาดใหญ่ที่ถูกเผาจนวันรุ่งขึ้นและบริโภคบ้านจำนวนมาก.
บัญชีเขียนความขัดแย้งเวลามากกว่าว่านี้คือการทำลายโดยเจตนาหรือไม่ตั้งใจ; หนึ่งบัญชีดังกล่าวเขียนโดยนายทหารเยอรมัน Sobievolski, ระบุว่าทหารตุรกีเผยให้เห็นถึงการใช้ Morosini ที่พวกเติร์กได้วางวิหารพาร์เธนอนคาดหวังว่า Venetians จะไม่กำหนดเป้าหมายอาคารที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ดังกล่าว Morosini ก็บอกว่าจะมีการตอบสนองโดยการกำกับของเขาที่จะยิงปืนใหญ่เล็งไปที่วิหารพาร์เธนอน ต่อมา Morosini พยายามที่จะปล้นประติมากรรมจากการทำลายและก่อให้เกิดความเสียหายต่อไปในกระบวนการ ประติมากรรมของโพไซดอนและม้าของ Athena ล้มลงกับพื้นและถูกทุบเป็นทหารของเขาพยายามที่จะแยกพวกเขาจากทางทิศตะวันตกของอาคารจั่ว.
ในปีต่อไปที่ถูกทิ้งร้าง Venetians เอเธนส์เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับกองกำลังขนาดใหญ่เติร์กมาชุมนุม atChalcis; ในเวลานั้น Venetians ได้พิจารณาเป่าขึ้นสิ่งที่เหลืออยู่ของวิหารพาร์เธนอนพร้อมกับส่วนที่เหลือของ Acropolis ที่จะปฏิเสธใช้งานต่อไปในฐานะที่เป็นป้อมปราการเติร์ก
แต่ความคิดที่ไม่ได้ดำเนินการหลังจากที่พวกเติร์กได้ตะครุบบริวารที่พวกเขาใช้บางส่วนของซากปรักหักพังที่เกิดจากการระเบิดนี้จะสร้างมัสยิดที่มีขนาดเล็กที่อยู่ในเปลือกของวิหารพาร์เธนอนเจ๊งสำหรับศตวรรษถัดไปและครึ่งส่วนของโครงสร้างที่เหลือถูกปล้นสำหรับวัสดุก่อสร้างและวัตถุใด ๆ ที่เหลืออยู่ของค่า.
ศตวรรษที่ 18 เป็นระยะเวลา ความเมื่อยล้าของออตโตมัน; เป็นผลให้ชาวยุโรปอื่น ๆ อีกมากมายพบการเข้าถึงเอเธนส์และซากปรักหักพังที่งดงามของวิหารพาร์เธนอนถูกดึงมากและทาสีกระตุ้นการเพิ่มขึ้นของ philhellenism และช่วยกระตุ้นความเห็นอกเห็นใจในสหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสเพื่อเอกราชกรีก ในบรรดานักท่องเที่ยวที่เดินทางมาในช่วงต้นเหล่านั้นและนักโบราณคดีเจมส์ Stuartand Revett นิโคลัสที่ได้รับมอบหมายจากสังคมของมือสมัครเล่นเพื่อสำรวจซากปรักหักพังของคลาสสิกเอเธนส์ สิ่งที่พวกเขาผลิตเป็นภาพวาดที่วัดแรกของวิหารพาร์เธนอนที่ตีพิมพ์ใน 1787 ในหนังสือเล่มที่สองของโบราณวัตถุเอเธนส์วัดและคดี ใน 1801 เอกอัครราชทูตอังกฤษในอิสตันบูลเอิร์ลแห่งเอลกินได้ firmanfirman ปัญหา (คำสั่ง) จากสุลต่านที่มีการดำรงอยู่หรือถูกต้องตามกฎหมายยังไม่ได้รับการพิสูจน์แล้วจนถึงวันนี้ที่จะทำให้บรรยากาศและภาพวาดของโบราณวัตถุใน Acropolis ที่จะรื้อถอน อาคารที่ผ่านมาว่านี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อดูโบราณวัตถุและการลบประติมากรรมจากพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1 , วิหารพาร์เธนอนได้รับความเสียหายอย่างกว้างขวางในภัยพิบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของ การ venetians ส่งคณะสำรวจนำโดย ฟรานเชสโก้ morosini โจมตีเอเธนส์และจับเมืองบริวารออตโตมันเติร์กเสริม Acropolis และใช้วิหารพาร์เธนอนเป็นนิตยสารดินปืน–แม้จะมีการเตือนถึงอันตรายจากการใช้โดย 490 การระเบิดที่เสียหายหนัก propylaea –และที่พักพิงสำหรับสมาชิกของชุมชนชาวตุรกีท้องถิ่น เมื่อวันที่ 26 กันยายน เป็นเวเนเชี่ยนรอบปูนไล่ออกจากเนินเขาของ philopappus , พัดขึ้นนิตยสารและอาคารถูกทำลายบางส่วน . ระเบิดระเบิดส่วนกลางของอาคาร และทำให้ผนังของเซลล่าจะแตกเป็นเศษหินหรืออิฐ สถาปนิกชาวกรีก และนักโบราณคดี คอร์นีเลีย chatziaslani เขียนว่า " . . . . . . . สามของวิหารสี่ผนังเกือบล้มลง และสามห้าของประติมากรรมจากบัวหล่น อะไรของมุงดูเหมือนยังคงอยู่ในสถานที่คอลัมน์ที่หกจากทิศใต้ล้ม แปด จากทางเหนือ เป็นสิ่งที่ยังคงจากตะวันออกเฉลียง , ยกเว้นสำหรับหนึ่งคอลัมน์ คอลัมน์มาด้วย architraves หินอ่อนขนาดใหญ่ และ triglyphs metopes " ประมาณ 3 แสนคนถูกฆ่าตายในการระเบิดซึ่งให้เศษหินอ่อนกว่าใกล้เคียง defendersand ตุรกีเกิดไฟไหม้ขนาดใหญ่ที่เผาจนวันรุ่งขึ้นและบริโภคหลายบ้าน
บัญชีเขียนความขัดแย้งเวลาว่า การทำลายนี้เป็นโดยเจตนาหรือไม่ตั้งใจ ; บัญชีเช่นหนึ่ง เขียนโดย sobievolski เจ้าหน้าที่เยอรมันระบุว่า ทหารหนีทัพตุรกี เปิดเผยกับ morosini ใช้ซึ่งเติร์กใส่ Parthenon คาดหวังว่า venetians จะไม่เป็นเป้าหมายของอาคารที่สำคัญทางประวัติศาสตร์เช่น morosini ถูกกล่าวได้ตอบสนองโดยการปืนใหญ่ของเขาเพื่อมุ่งที่ Parthenon . ต่อมา morosini พยายาม loot ประติมากรรมจากทำลาย และก่อให้เกิดความเสียหายในกระบวนการประติมากรรมของโพไซดอนและ Athena เป็นม้าล้มลงกับพื้น และถูกทุบเป็นทหารของเขาพยายามที่จะแยกออกจากอาคาร หน้าบันด้านตะวันตก
ปีต่อไปนี้ venetians ทอดทิ้งเอเธนส์เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับกองทัพใหญ่เติร์กได้ประกอบ atchalcis ณเวลานั้นการ venetians คิดระเบิดสิ่งที่ยังคงของวิหารพาร์เธนอนพร้อมกับส่วนที่เหลือของ Acropolis ปฏิเสธใช้ต่อไปมันเป็นปราการให้เติร์ก แต่ความคิดนั้นก็ไม่ได้ติดตาม
หลังเติร์กก็ตะครุบเมืองบริวารที่พวกเขาใช้บางส่วนของเศษหินหรืออิฐที่ผลิตโดยระเบิดนี้เพื่อสร้างมัสยิดขนาดเล็กภายในเปลือกของ ทำลาย Parthenon สำหรับศตวรรษหน้าครึ่งส่วนของโครงสร้างที่เหลือถูกขโมยของวัสดุอาคารและวัตถุใด ๆที่เหลือค่า
ศตวรรษที่ 18 เป็นช่วงของออตโตมันเฉื่อยชา ; เป็นผลให้มากมากกว่าชาวยุโรปพบเข้าเอเธนส์ และโบราณสถานที่งดงามของวิหารพาร์เธนอนถูกวาดและทาสี กระตุ้นการเพิ่มขึ้นใน philhellenism และช่วยกระตุ้นความเห็นอกเห็นใจในอังกฤษ และ ฝรั่งเศส เพื่ออิสรภาพกรีกในหมู่ผู้ที่ก่อนเดินทางและนักโบราณคดีได้ เจมส์ stuartand นิโคลัส revett ที่ได้รับมอบหมายโดยสมาคม dilettanti สำรวจซากปรักหักพังของเอเธนส์คลาสสิก สิ่งที่พวกเขาผลิตเป็นครั้งแรกวัดภาพวาดของ Parthenon ที่ตีพิมพ์ใน 1787 ในเล่มที่สองของโบราณวัตถุของเอเธนส์วัดและประ . ใน ค.ศ. 1801 , ทูตอังกฤษในคอนสแตนติโนเปิล ,เอิร์ลแห่งเอลกินได้รับ firmanfirman น่าสงสัย ( คำสั่ง ) จากสุลต่านที่มีตัวตนหรือความถูกต้องไม่ได้พิสูจน์ จนถึงวันนี้ ทำให้ตนและภาพวาดของวัตถุโบราณใน Acropolis , รื้ออาคารล่าสุดถ้าจำเป็นเพื่อดูโบราณสถาน และลบ
ประติมากรรมจากพวกเขา