They both stared at Kakarotto for a

They both stared at Kakarotto for a moment. Kakarotto felt scared again 'What did I do?' he thought nervously.



Yamcha chuckled, "Did you hurt your head kid?" he asked.

"No sir..." Kakarotto said quietly, still confused.

"Did he just say he's from another planet?" Puar turned to Yamcha.

Yamcha sighed and looked at her, "I knew something was wrong with the kid. He's crazy, and this is all your fault. What am I going to do with him?" he said in annoyance.

"I think we should still help him." Puar said sternly, "We can't just leave him alone. He's probably not an adult, come on Yamcha..." she pleaded.

"You ask for too much." Yamcha said groggily, "I have my own things to do, I can't look after a sick person.."

"I'll look after him-"

"Your a cat, Puar. Sorry, but you are. You can't look after a human." Yamcha said.

'Did they forget I was here?' Kakarotto thought while frowning, "I'm a Saiyajin, actually." he said.

"What's that?" Puar asked.

"A different race.." Kakarotto sighed. 'What are wrong with these people? If anything, I think they are the one's who are crazy, not me.'

"Your a person....." Yamcha corrected, talking as if he was speaking to a 3 year old.

"I'm 18..." Kakarotto stated quietly.

"OK..." Yamcha said, still using the same tone of voice.

This started to annoy Kakarotto. But he kept himself silent about it. 'I'm very close to disliking Earthling's...' was in his mind.

Puar seemed to notice the irritated look on the young man's face and looked back to Yamcha, "Maybe he's hungry..?" she tried changing the subject.

"I am..." Kakarotto said shyly.

"You can eat." Yamcha said walking out the door, "Follow me, I'll take you to the kitchen."

"Thank you.." Kakarotto said quietly and gave a small smile of appreciation. He was starting to lean towards the human and trust him. Yamcha was offering food after all, wasn't that nice?

He slowly stepped out from the bed and held onto the wall as he walked. He felt so weak, it was hard to move..

The floating cat was nice enough to help him by holding his other arm and slowly pulling him out of the room. She noticed his golden tail, "Hey, you have a tail..." she said in suprisement.

"Uh yeah..." Kakarotto said and looked down at it as it slowly waved around.

They made it to the kitchen where Yamcha was standing by the open fridge, looking at the food that was in there. He noticed the other two walk and in and he turned to them, "Um, I'm not sure what you like eating..." he said.

"Anything." Kakarotto replied but too quiet.

"What?"

"Anything." he repeated a little louder.

"All right then." Yamcha said and was about to turn around to the fridge again until he heard his friend's voice stop him.

"Hey Yamcha," Puar started, "This guy has a tail too..."

"Huh?" Yamcha looked at Kakarotto and finally detected it. There was a long yellow tail, swaying slowly behind him. "Whoa..." Yamcha said in shock and stepped back a little, "That's weird..."

"I'm not a human..." Kakarotto comfirmed, "I told you before I was a Saiyajin. I'm not from this planet..."

"Is that why....You were in that spaceship?" Puar asked.

"Yes.." Kakarotto said then suddenly jumped up, "Oh no! The spaceship! I must destory it!" that was the first time he raised his voice.

"What?" They both asked at the same time.

"Why?" Yamcha questioned.

"Because the other Saiyajin's might track it down and find out I'm on this planet!" Kakarotto said hurrily.

"The thing as at Bulma's house, which isn't far. Do you want to go now or later?" Yamcha asked.

"I have to go there NOW." Kakarotto said quickly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาทั้งสองเริ่มที่ Kakarotto สำหรับครู่ สักหลาด Kakarotto กลัวอีก 'ไม่ได้ไร' เขาคิดว่า คน Yamcha เบา ๆ "ไม่ได้คุณทำร้ายเด็กหัวของคุณ" เขาถาม"ไม่รัก..." Kakarotto กล่าวว่า เงียบ ๆ ยังคงสับสน"ได้เขาว่า เขามาจากดาวเคราะห์ดวงอื่นหรือไม่" Puar เปิด Yamchaถอนหายใจ Yamcha และมองเธอ "ผมรู้ ว่า มีอะไรผิดปกติกับเด็ก เขาเป็นบ้า และนี้เป็นข้อบกพร่องทั้งหมดของคุณ เขาว่าผมจะไปทำกับเขา "กล่าวว่า ในความรำคาญ"ผมคิดว่า เราจะยังคงช่วยเขา" Puar sternly ว่า "เราไม่สามารถปล่อยให้เขาคนเดียว เขาคงไม่มีผู้ใหญ่ มา Yamcha... "เธอ pleaded"คุณขอมากเกินไป" กล่าว Yamcha groggily "มีกิจกรรมของตัวเอง ฉันไม่สามารถดูแลผู้ป่วย...""ฉันจะดูแลเขา-""ของคุณแมว Puar ขออภัย แต่คุณจะ คุณไม่สามารถค้นหาหลังจากมนุษย์" Yamcha กล่าว'ไม่ได้พวกเขาลืมที่นี่ได้' Kakarotto คิดว่า ในขณะที่ frowning "ฉันเป็น Saiyajin จริงๆ" เขากล่าวว่า"นั่นคืออะไร" Puar ถาม"ความแตกต่างการแข่งขัน..." Kakarotto ถอนหายใจ "ผิดกับคนเหล่านี้คืออะไร ถ้าอะไร ฉันคิดว่า พวกเขาเป็นหนึ่งของที่บ้า ฉันไม่ '"คุณคน..." Yamcha แก้ไข พูดว่าเขาถูกพูดถึงเป็น 3 ปี"ฉัน 18..." Kakarotto ที่ระบุไว้อย่างเงียบ ๆ"ตกลง..." Yamcha กล่าว ใช้เสียงเดียวกับเสียงนี้เริ่มรบกวน Kakarotto แต่เขาเก็บตัวเองเงียบเลย 'ฉันมากใกล้กับ disliking Earthling ของ...' อยู่ในจิตใจของเขาPuar ประจักษ์ สังเกตดูระคายเคืองบนใบหน้าของชายหนุ่ม และมองกลับไป Yamcha "บางทีคงจะหิว... " เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ฉัน... " Kakarotto shyly กล่าว"กิน" Yamcha กล่าวว่า เดินออกจากประตู "ทำตาม จะพาคุณไปยังห้องครัว""ขอบคุณ..." Kakarotto กล่าวว่า เงียบ ๆ และให้รอยยิ้มเล็ก ๆ ขอบคุณ เขากำลังเริ่มเอนไปทางมนุษย์ และไว้ใจเขา Yamcha ถูกเสนออาหารหลังจากที่ทุก ไม่ที่ดีเขาช้าก้าวออกจากเตียง และจับบนผนังขณะที่เขาเดิน เขารู้สึกอ่อนแอดังนั้น มันยากที่จะย้าย...แมวน้ำได้ดีพอที่จะช่วยเขา โดยการจับแขนของเขา และช้าดึงเขาออกไปนอกห้อง เธอสังเกตเห็นเขาทองหาง "Hey คุณมีหาง..." เธอกล่าวใน suprisement"บริการใช่..." Kakarotto กล่าวว่า และมองลงไปที่มันเป็นมัน waved รอบช้าพวกเขาทำมันไปในครัวที่ Yamcha ยืน โดยตู้เย็นเปิด ค้นหาอาหารที่มี เขาสังเกตเห็นการเดิน 2 และในและเขาเหล่านั้น "อุ่ม ฉันไม่แน่ใจว่าคุณชอบกิน..." เขากล่าวว่า"อะไรกัน" Kakarotto ตอบกลับแต่เงียบเกินไป"อะไร""อะไรกัน" เขาซ้ำดังขึ้นเล็กน้อย"ขวาทั้งหมดแล้ว" Yamcha กล่าว และกำลังจะเปิดรอบตู้เย็นอีกครั้งจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเพื่อนของเขาที่หยุดเขา"เฮ้ Yamcha, " Puar เริ่มต้น, "ผู้ชายคนนี้มีหางมากเกินไป...""ฮะ" Yamcha มอง Kakarotto และในที่สุดก็ พบ มีหางยาวสีเหลือง ต้นช้าหลังเขา "โอ้โฮ..." Yamcha ว่า ช็อก และก้าวกลับน้อย "ก็แปลก...""ฉันไม่มนุษย์..." Kakarotto comfirmed "ฉันบอกคุณก่อนได้ Saiyajin ฉันไม่จากโลกนี้...""ว่าทำไม... คุณอยู่ในยานอวกาศนั้น" Puar ถาม"ใช่..." Kakarotto ว่า แล้วก็ไป " Oh ไม่ ยานอวกาศ ผมต้อง destory มัน "ที่เป็นครั้งแรกที่เขายกเสียงของเขา"อะไร" พวกเขาทั้งสองถามในเวลาเดียวกัน"ทำไม" Yamcha ไต่สวน"เนื่องจากเป็น Saiyajin อื่น ๆ อาจติดตามลง และค้นหา ฉันในโลกนี้" Kakarotto hurrily กล่าว"สิ่งที่เป็นของ Bulma เฮ้าส์ ซึ่งไม่ไกลกัน คุณต้องไปตอนนี้ หรือในภายหลังหรือไม่" Yamcha ถาม"แล้วไปมีตอนนี้" Kakarotto กล่าวว่า อย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาทั้งสองจ้องที่ Kakarotto สักครู่ Kakarotto รู้สึกกลัวอีกครั้ง "ผมทำอะไร? เขาคิดว่าประหม่า. Yamcha หัวเราะ "ต้อนรับคุณทำร้ายเด็กหัวของคุณ?" เขาถาม. "ไม่มีครับ ... " Kakarotto กล่าวอย่างเงียบ ๆ ยังคงสับสน. "ไม่เขาก็บอกว่าเขามาจากดาวเคราะห์ดวงอื่นได้หรือไม่" Puar หันไป Yamcha. Yamcha ถอนหายใจและมองไปที่เธอว่า "ผมรู้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติกับเด็ก. เขาบ้าและทั้งหมดนี้เป็นความผิดของคุณ. สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไรกับเขา?" เขากล่าวในการแกล้ง. "ผมคิดว่าเรายังจะช่วยให้เขา." Puar อย่างรุนแรงกล่าวว่า "เราไม่สามารถเพียงแค่ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว. เขาอาจจะไม่ได้เป็นผู้ใหญ่มา Yamcha ... " เธอสารภาพ. "คุณขอมากเกินไป." Yamcha groggily กล่าวว่า "ผมมีสิ่งที่ตัวเองจะทำฉันไม่สามารถดูแลคนป่วย .. " "ฉันจะดูแลตัวเขา" "แมวของคุณ Puar. ขออภัย แต่คุณ. คุณสามารถ ' เสื้อดูแลของมนุษย์. " Yamcha กล่าว. 'ต้อนรับพวกเขาลืมฉันอยู่ที่นี่? Kakarotto คิดว่าในขณะที่หน้ามุ่ย "ฉัน Saiyajin จริง." เขากล่าวว่า. "มีอะไรที่?" Puar ถาม. "การแข่งขันที่แตกต่างกัน .. " Kakarotto ถอนหายใจ 'สิ่งที่ผิดปกติกับคนเหล่านี้หรือไม่ ถ้ามีอะไรที่ผมคิดว่าพวกเขาเป็นหนึ่งของผู้ที่จะบ้าไม่ฉัน. "คนของคุณ ..... " Yamcha แก้ไขพูดราวกับว่าเขากำลังพูดอยู่กับ 3 ปีเก่า. "ฉัน 18 ... "Kakarotto ที่ระบุไว้อย่างเงียบ ๆ . "ตกลง ... " Yamcha กล่าวว่ายังคงใช้เสียงเดียวกันของเสียง. นี้เริ่มต้นที่จะรบกวน Kakarotto แต่เขาขังตัวเองเงียบเกี่ยวกับเรื่องนี้ 'ผมมีความใกล้ชิดกับมนุษย์ไม่ชอบของ ... ' อยู่ในใจของเขา. Puar ดูเหมือนจะสังเกตเห็นลักษณะการระคายเคืองบนใบหน้าของชายหนุ่มและมองกลับไป Yamcha "บางทีเขาอาจจะหิว .. ?" เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง. "ผม ... " Kakarotto กล่าวอย่างอาย ๆ . "คุณสามารถที่จะกิน." Yamcha กล่าวว่าเดินออกจากประตู "ตามฉันฉันจะพาคุณไปที่ห้องครัว." "ขอบคุณ .. " Kakarotto กล่าวอย่างเงียบ ๆ และยิ้มเล็ก ๆ ของความกตัญญู เขาก็เริ่มที่จะยันต่อมนุษย์และไว้ใจเขา Yamcha ได้เสนออาหารหลังจากทั้งหมดไม่ได้มีความสุขที่? เขาค่อย ๆ ก้าวออกมาจากเตียงและถือลงบนผนังขณะที่เขาเดิน เขารู้สึกอ่อนแอดังนั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะย้าย .. แมวลอยเป็นที่ดีพอที่จะช่วยให้เขาโดยถือแขนอื่น ๆ ของเขาและค่อยๆดึงเขาออกมาจากห้องพัก เธอสังเกตเห็นหางทองของเขา "Hey, คุณมีหาง ... " เธอกล่าวในการ suprisement. "เอ่อใช่ ... " Kakarotto พูดและมองลงไปที่มันเป็นมันช้าโบกมือรอบ. พวกเขาทำให้มันไปที่ห้องครัวที่ Yamcha กำลังยืนอยู่กับตู้เย็นเปิดมองไปที่อาหารที่มีอยู่ใน เขาสังเกตเห็นอีกสองคนเดินเข้ามาและเขาหันไปพวกเขา "อืมผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณชอบกิน ... " เขากล่าว. "อะไร." Kakarotto ตอบ แต่เงียบเกินไป. "คืออะไร" "อะไร." เขาซ้ำแล้วซ้ำดังเล็ก ๆ น้อย ๆ . "ทั้งหมดที่ถูกต้องแล้ว." Yamcha กล่าวและกำลังจะหันไปรอบ ๆ ตู้เย็นอีกครั้งจนเขาได้ยินเสียงของเพื่อนของเขาหยุดเขา. "เฮ้ Yamcha" Puar เริ่มต้น "คนนี้มีหางเกินไป ... " "หือ?" Yamcha มองที่ Kakarotto และตรวจพบมันในที่สุด มีหางสีเหลืองยาวเป็นโยกช้า ๆ อยู่ข้างหลังเขา "โอ้โฮ ... " Yamcha กล่าวว่าในช็อตและเดินกลับเล็ก ๆ น้อย ๆ "นั่นคือแปลก ... " "ฉันไม่ได้เป็นมนุษย์ ... " Kakarotto ยืนยัน "ผมบอกคุณก่อนที่ผมจะเป็น Saiyajin. ฉัน ไม่ได้มาจากโลกใบนี้ ... " "นั่นคือเหตุผลที่ .... คุณอยู่ในยานอวกาศที่?" Puar ถาม. "ใช่ .. " Kakarotto กล่าวว่าจากนั้นก็กระโดดขึ้น "โอ้ไม่! ยานอวกาศของฉันจะต้องทำลายมัน!" ที่เป็นครั้งแรกที่เขายกเสียงของเขา. "คืออะไร" พวกเขาทั้งสองถามในเวลาเดียวกัน. "ทำไม?" Yamcha ถาม. "เพราะ Saiyajin อื่น ๆ อาจจะติดตามลงและหาฉันบนโลกใบนี้!" Kakarotto กล่าว hurrily. "สิ่งที่เป็นที่บ้าน Bulma ซึ่งอยู่ไม่ไกล. คุณต้องการที่จะไปในขณะนี้หรือภายหลังได้หรือไม่" Yamcha ถาม. "ผมต้องไปที่นั่นตอนนี้." Kakarotto กล่าวได้อย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาทั้งสองจ้อง kakarotto สักครู่ kakarotto กลัวอีก ' ฉันทำอะไร ? เขาคิดอย่างหงุดหงิด หยำฉา หัวเราะ



" คุณทำร้ายเด็กหัวของคุณ ? " เขาถาม

" ไม่ครับ . . . . . . . " kakarotto กล่าวเงียบๆ ยังสับสน

" เขาบอกว่าเขามาจากดาวเคราะห์ดวงอื่น " ? puar หันไปหยำฉา .

หยำฉา ถอนหายใจและมองเธอว่า " ฉันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเด็ก เขามันบ้าและนี่เป็นความผิดของคุณ ฉันจะทำยังไงกับเขา ? เขากล่าวว่าในการแกล้ง

" ฉันคิดว่าเราควรจะช่วยเขา " puar พูดกระแทกเสียง " เราไม่ควรทิ้งเขาไว้คนเดียว เขาอาจจะไม่ใช่ผู้ใหญ่ มายำฉา . . . . . . . " เธออ้อนวอน

" คุณขอมากเกินไป " หยำฉา พูดอย่างมึนงง ฉันมีอะไรต้องทำ ฉันไม่สามารถดูแลคนไม่สบาย . . . . . . . "

" ฉันจะดูแลเขา - "

" ของคุณแมว puar , . ขอโทษนะแต่คุณจะ คุณไม่สามารถดูหลังจากที่มนุษย์ " หยำฉา กล่าวว่า พวกเขาลืม

'did ฉันที่นี่ ? kakarotto คิดว่าในขณะที่มุ่ย " ฉันเป็น saiyajin จริงๆ " เขากล่าว .

" นั่นอะไร ? " puar ถาม

" การแข่งขันที่แตกต่างกัน . . . . . . . " kakarotto ถอนหายใจ . . . มีอะไรผิดปกติกับคนเหล่านี้ ? ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นคนหนึ่งที่บ้า ไม่ใช่ผม . . .

" . . . . . " คนของคุณหยำฉา แก้ไขพูดเหมือนกับว่า เขาพูดมา 3 ปี นะ

" ชั้น 18 . . . . . . . " kakarotto กล่าวอย่าง

" โอเค . . . . . . . " หยำฉา กล่าวว่า ยังคงใช้โทนสีเดียวกันด้วย

นี้เริ่มรำคาญ kakarotto . แต่เขาเก็บตัวเงียบเกี่ยวกับมัน . ฉันสนิทกับการเกลียดมนุษย์ . . . . . . . " . . .

puar ดูจะสังเกตเห็นการระคายเคืองมองชายหนุ่มหน้าและมองกลับไปหยำฉา " บางทีเขาอาจจะ . . . . . . . หิวมั้ย ?" เธอพยายามเปลี่ยนเรื่องนะ

" ผม . . . . . . . " kakarotto ตอบอายๆ

" คุณสามารถกิน " หยำฉา บอกว่าเดินออกจากประตู " ตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปที่ห้องครัว "

" ขอบคุณ . . . . . . . " kakarotto กล่าวเบาๆ และส่งยิ้มเล็ก ๆ ชื่นชม เขาเริ่มที่จะเรียนรู้สู่มนุษย์ และไว้ใจเขา หยำฉา เสนออาหารหลังจากทั้งหมดไม่ได้ว่าดี

เขาค่อยๆ ก้าวออกมาจากเตียงและจัดลงบนผนังในขณะที่เขาเดิน เขารู้สึกอ่อนแอมาก มันเป็นเรื่องยากที่จะย้าย . . . . . . .

ลอยแมวไม่ดีพอที่จะช่วยเขาโดยจับแขนอื่น ๆของเขาและค่อยๆดึงเขาออกมาจากห้อง เธอสังเกตเห็นเขาสีทองหาง " นี่ เธอมีหาง . . . . . . . " เธอกล่าวใน suprisement

" เอ่อ . . . . . . . " kakarotto พูดและก้มลงมองมันอย่างช้าๆ บริเวณรอบ ๆ .

พวกเขาทำมันในครัว ที่กำลังยืนอยู่กับหยำฉา เปิดตู้เย็น ดูอาหารที่อยู่ในนั้น เขาสังเกตเห็นอีกสองคนเดินและเขาหันหลังให้ " อืม ผมไม่แน่ใจว่า คุณชอบกิน . . . . . . . " เขากล่าวว่า .

" อะไร " kakarotto ตอบแต่เงียบเกินไป

" อะไร "

" อะไร " เขาย้ำให้ดังอีกหน่อยสิ

" แล้วทั้งหมด" หยำฉา กล่าว และหันไปรอบ ๆในตู้เย็นอีก จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเพื่อนหยุดเขา . .

" เฮ้หยำฉา " เริ่ม puar " ผู้ชายคนนี้มีหางด้วย . . . . . . . "

" หือ ? " หยำฉา มอง kakarotto และในที่สุดก็พบมัน มียาวสีเหลืองหางแกว่งไปมาช้าๆ หลังเขา " ว้าว . . . . . . . " หยำฉา บอกว่า ตกใจและถอยหลังเล็กน้อย " มันแปลก ๆ . . . . . . . "

" ผมไม่ได้เป็นมนุษย์ . . . . . . ." kakarotto comfirmed " ผมบอกแล้วว่าผมเป็น saiyajin . ผมไม่ได้มาจากโลกนี้ . . . . . . . "

" ทำไม . . . . . . . คุณอยู่ในยานอวกาศนั่น ? " puar ถาม

" ใช่ . . . . . . " kakarotto กล่าวจากนั้นก็กระโดดขึ้น " โอ้ไม่ ! ยานอวกาศ ฉันต้องทำลายมัน ! นั่นเป็นครั้งแรกที่เขายกเสียงของเขา . . . . . .

" อะไร " พวกเขาทั้งสองถามพร้อมกัน

" ทำไม ? "

หยำฉา สอบสวน" เพราะอีก saiyajin อาจแกะรอยและหาผมบนโลกนี้ ! kakarotto บอกว่า hurrily

" เหมือนที่บลูม่าของบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกล คุณต้องการจะไปตอนนี้หรือในภายหลัง ? หยำฉาถาม

" ฉันต้องไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ " kakarotto พูดอย่างรวดเร็ว