The new technologies of today must

The new technologies of today must be integrated with an idea that incorporates the memory of the past not as nostalgia, but as living in the present. This heterogeneous condition is known as singularity, which as a process differs from individual expression in that it involves the possibility of repetition. But unlike standardization, which is a self-same mechanical repetition, singularity involves the possibility of self-similar repetition which contains an already given difference. In architecture, this difference can be described as follows. In order to preserve the singularity of objects, one must cut them off from their previous modes of legitimization, which in architecture means cutting the object off from its legitimization in function, i.e. that form follows function, or that architecture will always embody meaning. This does not mean that architecture will not function or mean but rather that it will no longer be legitimated by these conditions. This is what is meant by the already given difference of singularity.

Singularity in an object requires the denial of the traditional dialectic between figure and ground. In place of this dialectic, it is possible to conceive of a figure-figure relationship, where the ground no longer frames the object, but rather becomes part of the object itself. In order to produce a singular object there must also be a new process that is no longer legitimized by function and form. This process is similar to what Gilles Deleuze and Félix Guattari call the machinic, which they describe as neither the mechanical nor the organic, another dialectic which formerly described all metaphysical processes. The machinic is neither a closed process, nor a process of personal expression. Rather it stands between these two, as a process outside of authorial control which can produce, from seemingly arbitrary and value-free origins, results that contain both a memory of its process and the form of an object that could not have been predicted a priori. Our project for the Geneva library is a result of such thinking.

Following the site plan proposed by Massimiliano Fuksas, our project is the only object building that is required on the site. Because of its siting, it is required to have two fronts, one facing the United Nations on the Avenue de la Paix, and one to the south facing the Rue de Fernet. Equally important is that the building must allow for the continuation of the east-west pedestrian walk that passes on the north side of the site. Our process incorporates each of these different requirements into an object that grows in a machinic manner, rather than mechanically or organically, out of the site. The Place des Nations is located at an intersection of two types of urbanism, one in which a landscape of parks defines the spaces, and another in which these spaces are defined by "objects." Our project operates between the landscape and the object, blurring both conditions into one heterogeneous space. The library structure then acts as a hinge between the formal Place des Nations and the surrounding parks, revealing in its being the "disappearance of the object."

The program was developed by the librarian of the Bibliothèque de L'IHUEI, who states that the library should be envisioned as a functional prism (or, in our case, as a series of prisms), a combination of services capable of simultaneously answering multiple tasks, producing a relay of knowledge capable of expressing the acquisitions of the past into a new representation of knowledge with inferences from artificial intelligence.

The late twentieth-century has witnessed the growing awareness of virtual space, space which has always been repressed within actual space by the constraints of form-making. The tradition of architecture has based itself for the last four hundred years on the making of form. This priority gave a value to forming, while space was seen as a residue. Our library considers space as the initiating condition, and produces from this a series of spaces which can be called interstitial, space which is neither the product of a framing ground nor formed from the generation of a pre-existent figure. Rather the interstitial is a between condition, between figure and ground, between form and space. It is a result of a process of spacing which involves the transformation and recording of vectors, energy flows which have a mass, a density, and an energy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทคโนโลยีใหม่ของวันนี้ต้องสามารถรวมกับความคิดที่ประกอบด้วยหน่วยความจำในอดีตไม่ เป็นความคิดถึง แต่ในปัจจุบัน เงื่อนไขที่แตกต่างกันนี้เรียกว่าเป็นภาวะเอกฐานเชิง ซึ่งเป็นกระบวนการแตกต่างจากแต่ละนิพจน์ที่เกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ของการทำซ้ำ แต่แตกต่างจากมาตรฐาน ที่อยู่ซ้ำอีกกลเอง ภาวะเอกฐานเกี่ยวข้องกับของตนเองคล้ายซ้ำซึ่งประกอบด้วยความแตกต่างที่กำหนดแล้ว สถาปัตยกรรม ความแตกต่างนี้สามารถอธิบายดังนี้ เพื่อรักษาภาวะเอกฐานเชิงวัตถุ หนึ่งต้องตัดออกจากโหมด legitimization ซึ่งในสถาปัตยกรรมหมายถึง ตัดวัตถุออกจาก legitimization ของในฟังก์ชัน เช่นแบบฟอร์มดังต่อไปนี้ฟังก์ชัน หรือว่า สถาปัตยกรรมจะมักจะรวบรวมความหมาย ของพวกเขาก่อนหน้านี้ นี้ไม่ได้หมายความ ว่า สถาปัตยกรรมจะไม่ทำงาน หรือหมายถึง แต่ค่อนข้างไม่จะเป็น legitimated โดยเงื่อนไขเหล่านี้ นี่คือสิ่งที่มีขึ้น โดยที่แล้วความแตกต่างของภาวะเอกฐานภาวะเอกฐานในวัตถุต้องปฏิเสธ dialectic ดั้งเดิมระหว่างรูปและพื้น แทน dialectic นี้ เป็นการตั้งครรภ์ความสัมพันธ์รูปภาพ ที่ดินเฟรมวัตถุไม่ แต่แทนที่จะ กลายเป็น ส่วนหนึ่งของวัตถุ เพื่อผลิตเป็นเอกพจน์ มีวัตถุต้องมีกระบวนการใหม่ที่ไม่มี legitimized ฟังก์ชันและแบบฟอร์ม กระบวนการนี้จะคล้ายกับว่า Gilles Deleuze และ Guattari เฟลิกซ์โทรที่ machinic ซึ่งจะอธิบายเป็นไม่เครื่องกลหรือที่อินทรีย์ dialectic อื่นซึ่งเดิม อธิบายกระบวนการขัดแย้งทั้งหมด ที่ machinic ไม่ใช่กระบวนการปิด หรือกระบวนการของนิพจน์ส่วนบุคคล ค่อนข้าง จะยืนระหว่างสอง เป็นกระบวนการภายนอกควบคุม authorial ซึ่งสามารถผลิต จากดูเหมือนว่าอำเภอใจ และ ฟรีค่าต้นกำเนิด ผลลัพธ์ที่ประกอบด้วยทั้งหน่วยความจำกระบวนการและรูปแบบของวัตถุที่อาจไม่ได้รับการคาดการณ์เป็น priori โครงการสำหรับไลบรารีเจนีวาเป็นผลของความคิดดังกล่าวต่อไซต์แผนที่เสนอ โดย Massimiliano Fuksas โครงการของเราจะสร้างวัตถุเฉพาะที่จำเป็นบนเว็บไซต์ เนื่องจากการกำหนด มันจะต้องมีแผนสอง หันหน้าสหประชาชาติบนถนนเดอลาเป และใต้หันหน้าไปทาง Rue de Fernet เท่า ๆ กัน ความสำคัญได้ว่า อาคารต้องให้สำหรับต่อเดินเชิญตะวันออกตะวันตกที่ส่งผ่านทางด้านเหนือของไซต์ กระบวนการของเราประกอบด้วยแต่ละความต้องการต่าง ๆ เหล่านี้ เป็นวัตถุที่เติบโต ในลักษณะ machinic แทนกลไก หรือ organically เว็บไซต์ สถานที่เดชาติตั้งอยู่ที่สี่แยกสองชนิด urbanism หนึ่งภูมิทัศน์ของสวนสาธารณะกำหนดช่องว่าง และอื่น ๆ ซึ่งมีกำหนดช่องว่างเหล่านี้ โดย "วัตถุ" ดำเนินโครงการระหว่างภูมิทัศน์และวัตถุ เบลอทั้งสองเงื่อนไขเป็นพื้นที่หนึ่งแตกต่างกัน โครงสร้างของไลบรารีแล้วทำหน้าที่เป็นบานพับระหว่างประชาชาติเดเป็นทางและสวนสาธารณะโดยรอบ เปิดเผยในการ "หายตัวไปของวัตถุ"โปรแกรมถูกพัฒนา โดยบรรณารักษ์ของห้องพักทุกห้องเดอ L'IHUEI คนที่ ควรจินตนาการรี เป็นปริซึมที่ทำงาน (หรือ ใน กรณีของเรา เป็นชุดของ prisms กรองมิเรอร์), การรวมกันของบริการที่สามารถตอบรับพร้อมกันหลายงาน ผลิตสืบทอดความรู้ความสามารถของกำลังซื้อในอดีตเป็นการแสดงใหม่ความรู้กับ inferences จากปัญญาประดิษฐ์สายศตวรรษที่ยี่สิบได้เห็นความเติบโตเสมือนพื้นที่ พื้นที่ที่ได้เสมอถูก repressed ภายในพื้นที่จริง ด้วยข้อจำกัดของการทำแบบฟอร์ม ประเพณีสถาปัตยกรรมมีตามตัวสี่ร้อยปีการทำแบบฟอร์มการ ระดับความสำคัญนี้ให้ค่าขึ้น ในขณะที่พื้นที่ที่เห็นเป็นการตกค้าง ห้องสมุดพิจารณาพื้นที่เป็นเงื่อนไข initiating และสร้างจากนี้ชุดของช่องว่างซึ่งสามารถเรียกหลาก พื้นที่ซึ่งมีทั้งผลิตภัณฑ์ของเราทำการถ่ายโอน หรือก่อตั้งขึ้นจากการสร้างตัวเลขที่มีอยู่ก่อน ค่อนข้าง จะหลากจะเป็นระหว่างเงื่อนไข ระหว่างรูปและพื้นดิน ระหว่างฟอร์มและพื้นที่ มันเป็นผลของกระบวนการระยะห่างที่เกี่ยวข้องกับการแปลง และบันทึกของเวกเตอร์ กระแสพลังงานซึ่งมีมวล ความหนาแน่นการ และการพลังงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทคโนโลยีใหม่ในวันนี้จะต้องบูรณาการกับความคิดที่รวมเอาความทรงจำของอดีตที่ผ่านมาไม่เป็นความคิดถึง แต่เป็นที่อาศัยอยู่ในปัจจุบัน เงื่อนไขที่แตกต่างกันนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นเอกเทศซึ่งเป็นกระบวนการที่แตกต่างจากการแสดงออกของแต่ละบุคคลในการที่จะเกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ของการทำซ้ำ แต่แตกต่างจากมาตรฐานซึ่งเป็นกลซ้ำตัวเองเหมือนกันแปลกประหลาดที่เกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ของการทำซ้ำตัวเองที่คล้ายกันซึ่งมีความแตกต่างที่ได้รับอยู่แล้ว ในสถาปัตยกรรมที่แตกต่างนี้สามารถอธิบายได้ดังต่อไปนี้ เพื่อที่จะรักษาความเป็นเอกเทศของวัตถุหนึ่งต้องตัดพวกเขาออกจากโหมดก่อนหน้านี้ของพวกเขาถูกต้องตามกฎหมายซึ่งในงานสถาปัตยกรรมหมายถึงการตัดวัตถุที่ถูกต้องตามกฎหมายจากในฟังก์ชั่นคือรูปแบบที่เป็นไปตามฟังก์ชั่นหรือสถาปัตยกรรมที่มักจะรวบรวมความหมาย นี้ไม่ได้หมายความว่าสถาปัตยกรรมจะไม่ทำงานหรือหมายถึง แต่ว่ามันจะไม่ได้รับความชอบธรรมจากเงื่อนไขเหล่านี้ นี่คือสิ่งที่มีความหมายแตกต่างกันโดยได้รับอยู่แล้วของเอกพจน์. เอกพจน์ในวัตถุต้องปฏิเสธของตรรกวิทยาแบบดั้งเดิมระหว่างรูปและพื้นดิน ในสถานที่ของเหตุผลนี้ก็เป็นไปได้ที่จะตั้งครรภ์ของความสัมพันธ์รูปรูปที่พื้นดินไม่กรอบวัตถุ แต่เป็นส่วนหนึ่งของวัตถุเอง เพื่อที่จะผลิตมีวัตถุเอกพจน์ยังจะต้องเป็นกระบวนการใหม่ที่ legitimized อีกต่อไปโดยฟังก์ชั่นและรูปแบบ กระบวนการนี้จะคล้ายกับสิ่งที่ Gilles Deleuze และ Guattari Félixเรียก machinic ซึ่งพวกเขาบอกว่าทั้งเครื่องจักรกลหรืออินทรีย์เหตุผลอื่นซึ่งเดิมอธิบายกระบวนการเลื่อนลอยทั้งหมด machinic ไม่ใช่ขั้นตอนการปิดหรือกระบวนการในการแสดงออกส่วนบุคคล แต่มันยืนอยู่ระหว่างสองคนนี้เป็นกระบวนการนอกการควบคุม authorial ที่สามารถผลิตจากต้นกำเนิดพลดูเหมือนและความคุ้มค่าฟรีผลลัพธ์ที่มีทั้งความทรงจำของกระบวนการและรูปแบบของวัตถุที่อาจจะไม่ได้รับการคาดการณ์เบื้องต้น . โครงการของเราสำหรับห้องสมุดเจนีวาเป็นผลมาจากความคิดดังกล่าว. หลังจากแผนเว็บไซต์ที่เสนอโดย Massimiliano Fuksas โครงการของเราคือการสร้างวัตถุเท่านั้นที่จำเป็นต้องมีในเว็บไซต์ เพราะเมื่อเทียบกับของมันก็จะต้องมีสองด้านหนึ่งหันหน้าไปทางสหประชาชาติถนน de la Paix และหนึ่งไปทางทิศใต้หันหน้าไปทาง Rue de Fernet ความสำคัญเท่าเทียมกันว่าอาคารจะต้องอนุญาตให้มีความต่อเนื่องของคนเดินเท้าเดินทิศตะวันออกทิศตะวันตกที่ส่งผ่านทางด้านทิศเหนือของเว็บไซต์ กระบวนการของเรารวมเอาความต้องการของแต่ละคนที่แตกต่างกันเหล่านี้เป็นวัตถุที่เติบโตในลักษณะที่ machinic มากกว่ากลไกหรืออินทรีย์ออกจากเว็บไซต์ The Place des Nations ตั้งอยู่ที่สี่แยกของทั้งสองประเภทของวิถีชีวิตหนึ่งที่ภูมิทัศน์ของสวนสาธารณะกำหนดพื้นที่และอื่น ๆ ซึ่งในพื้นที่เหล่านี้จะถูกกำหนดโดย "วัตถุ". โครงการของเราทำงานระหว่างภูมิทัศน์และวัตถุเบลอเงื่อนไขทั้งสองเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่แตกต่างกัน โครงสร้างห้องสมุดแล้วทำหน้าที่เป็นบานพับอย่างเป็นทางการระหว่าง Place des Nations และสวนสาธารณะรอบเผยให้เห็นในการเป็นของ "การหายตัวไปของวัตถุ." โปรแกรมที่ถูกพัฒนาโดยบรรณารักษ์ของBibliothèque de L'IHUEI ที่ระบุว่า ห้องสมุดควรจะจินตนาการเป็นปริซึมทำงาน (หรือในกรณีของเราเป็นชุดของปริซึม) การรวมกันของบริการความสามารถในการพร้อมกันตอบหลายงานการผลิตการถ่ายทอดความรู้ความสามารถในการแสดงการเข้าซื้อกิจการของอดีตที่ผ่านมาเป็นตัวแทนใหม่ ความรู้ที่มีการหาข้อสรุปจากปัญญาประดิษฐ์. ปลายศตวรรษที่ยี่สิบได้เห็นการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของพื้นที่เสมือนพื้นที่ซึ่งได้รับการเสมออัดอั้นภายในพื้นที่จริงด้วยข้อ จำกัด ของรูปแบบการทำ ประเพณีของสถาปัตยกรรมที่ได้ตามที่ตัวเองสำหรับที่ผ่านมาสี่ร้อยปีที่ผ่านมาการทำรูปแบบ ความสำคัญนี้ทำให้มูลค่าให้กับการขึ้นรูปในขณะที่พื้นที่ที่ถูกมองว่าเป็นสารตกค้าง ห้องสมุดของเราจะพิจารณาเป็นพื้นที่สภาพเริ่มต้นและผลิตจากชุดของช่องว่างที่สามารถเรียกสิ่งของพื้นที่ซึ่งไม่เป็นสินค้าที่มาจากพื้นดินกรอบหรือเกิดขึ้นจากการสร้างร่างก่อนที่มีอยู่ แต่สิ่งของเป็นระหว่างสภาพระหว่างรูปและพื้นดินระหว่างรูปแบบและพื้นที่ มันเป็นผลมาจากกระบวนการของการเว้นวรรคที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงและการบันทึกเวกเตอร์กระแสพลังงานที่มีมวลความหนาแน่นและพลังงาน