We analyze and compare the surface

We analyze and compare the surface roughness of the Moon, Mercury and Mars by characterizing the scale-dependence of the slope distribution. We calculate the absolute and differential slopes at baselines ranging between a few hundreds of meters and hundred kilometers depending on the spatial resolutions of the datasets. For each planetary body, we analyze two types of terrains: the rough and old heavily cratered ‘‘highlands’’ regions and smoother and younger ‘‘plains’’ terrains, Mare on the Moon, northern plains on Mercury and Mars. The resulting curves are discussed in terms of the geological processes that shape the surfaces of terrestrial planets. We concentrate in particular on the Median Differential Slope (MDS), a measure of roughness that has already proven its relevance for the analysis of Martian and Lunar topography. The comparison of the MDS vs. baseline curves for different types of terrains on each planet reveals interesting common trends as well as intriguing differences. The Lunar highlands display the highest values of MDS at baselines larger than 2 km but Mercury highlands seem to be slightly rougher at shorter baselines. Mars southern plateaus appear much smoother at all scales. On each planet, younger terrains show lower roughness than old terrains at long baselines. However, because they display a strong negative slope of MDS vs. baseline, the contrast of roughness between young and old terrains is fainter at short baseline.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราวิเคราะห์ และเปรียบเทียบความเรียบผิวของดวงจันทร์ ดาวพุธ และดาวอังคารลเห็นสเกลพึ่งพาของการแจกแจงความชัน เราคำนวณลาดแน่นอน และแตกต่างในระหว่างไม่กี่ร้อยเมตรและร้อยกิโลเมตรตามมติปริภูมิของ datasets เส้น ร่างกายแต่ละดาวเคราะห์ เราวิเคราะห์ terrains สองชนิด: ภูมิภาคหยาบ และเก่ามาก cratered ''ไฮแลนด์ '' และนุ่มนวล และอายุ ''ราบ '' terrains แมร์บนดวงจันทร์ ราบเหนือดาวพุธและดาวอังคาร เส้นโค้งได้จะกล่าวถึงในกระบวนการธรณีวิทยาที่พื้นผิวของดาวเคราะห์คล้ายรูปร่าง เรามุ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในมัธยฐานส่วนลาด (ติด), การวัดความหยาบที่ได้พิสูจน์ความสัมพันธ์ของเนื้อหาสำหรับการวิเคราะห์ภูมิประเทศของดาวอังคารและค่ำแล้ว เปรียบเทียบติดกับโค้งพื้นฐาน terrains บนดาวเคราะห์แต่ละชนิดแตกต่างกันพบว่า แนวโน้มทั่วไปที่น่าสนใจ รวมทั้งความแตกต่างตลอด ไฮแลนด์จันทรคติแสดงค่าสูงสุดของติดที่เส้นใหญ่กว่า 2 กิโลเมตร แต่ปรอทไฮดูเหมือนจะหยาบเล็กน้อยที่เส้นสั้น ดาวอังคารใต้ราบราบมากที่ระดับทั้งหมด ในแต่ละดาวเคราะห์ terrains อายุแสดงความหยาบต่ำกว่า terrains เก่าที่เส้นยาว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาแสดงแรงลบลาดของติดกับพื้นฐาน ความคมชัดของความหยาบระหว่างวัย รุ่น terrains ได้หวังที่รำไรที่พื้นฐานสั้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราวิเคราะห์และเปรียบเทียบความขรุขระพื้นผิวของดวงจันทร์ดาวพุธและดาวอังคารโดยพัฒนาการขนาดพึ่งพาอาศัยกันของการกระจายความลาดชัน เราคำนวณลาดแน่นอนและความแตกต่างที่เส้นเขตแดนระหว่างไม่กี่ร้อยเมตรและร้อยกิโลเมตรขึ้นอยู่กับความละเอียดเชิงพื้นที่ของชุดข้อมูล สำหรับร่างกายของดาวเคราะห์แต่ละครั้งเราวิเคราะห์สองประเภทของภูมิประเทศ: พรุน '' ที่ราบสูง 'หยาบและเก่า' ภูมิภาคและเรียบเนียนและอ่อนเยาว์ 'ภูมิประเทศ' ที่ราบ '', Mare บนดวงจันทร์ที่ราบภาคเหนือบนดาวพุธและดาวอังคาร เส้นโค้งที่เกิดขึ้นจะกล่าวถึงในแง่ของกระบวนการทางธรณีวิทยาที่รูปร่างพื้นผิวของดาวเคราะห์โลก เรามีสมาธิโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับความลาดชันเฉลี่ยที่แตกต่างกัน (MDS), วัดความหยาบกร้านที่ได้รับการพิสูจน์แล้วความเกี่ยวข้องสำหรับการวิเคราะห์ของดาวอังคารและภูมิประเทศจันทรคติ การเปรียบเทียบของ MDS เทียบกับเส้นโค้งพื้นฐานสำหรับชนิดของภูมิประเทศบนโลกแต่ละเผยให้เห็นแนวโน้มที่น่าสนใจร่วมกันเป็นความแตกต่างที่น่าสนใจ ที่ราบสูงทางจันทรคติแสดงค่าสูงสุดของ MDS เส้นเขตแดนที่มีขนาดใหญ่กว่า 2 กิโลเมตร แต่ที่ราบสูงเมอร์ดูเหมือนจะขรุขระเล็กน้อยที่เส้นเขตแดนที่สั้นกว่า ดาวอังคารที่ราบภาคใต้ปรากฏนุ่มนวลมากในระดับทั้งหมด บนดาวเคราะห์แต่ละภูมิประเทศน้องแสดงความหยาบต่ำกว่าภูมิประเทศเก่าที่เส้นเขตแดนยาว แต่เพราะพวกเขาแสดงความลาดชันเชิงลบที่แข็งแกร่งของ MDS เทียบกับพื้นฐานความคมชัดของความหยาบภูมิประเทศระหว่างเด็กและผู้ใหญ่เป็นจางที่ baseline สั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราวิเคราะห์เปรียบเทียบความขรุขระพื้นผิวของดวงจันทร์ ดาวพุธ และดาวอังคาร โดยลักษณะของความชันระดับการกระจาย เราคำนวณความแตกต่างในเส้นลาดอย่างแน่นอน และในช่วงระหว่างไม่กี่ร้อยเมตร ร้อยกิโลเมตร ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความละเอียดเชิงพื้นที่ของชุดข้อมูล สำหรับแต่ละของร่างกาย เราวิเคราะห์สองประเภทของภูมิประเทศ :หยาบและเก่ามาก cratered ' 'highlands ' ' ภูมิภาค และเรียบเนียน และน้อง ' ' ' 'plains ภูมิประเทศ Mare บนดวงจันทร์ , ที่ราบตอนเหนือบนดาวพุธ และดาวอังคาร ซึ่งเส้นโค้งจะกล่าวถึงในแง่ของกระบวนการทางธรณีวิทยาที่รูปร่างของพื้นผิวของดาวเคราะห์น้อย . เรามุ่งเน้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งบนความลาดชันค่ามัธยฐาน ( MDS )การวัดความหยาบผิวที่พิสูจน์แล้วที่เกี่ยวข้องในการวิเคราะห์ของดาวอังคารดวงจันทร์และสภาพภูมิประเทศ การเปรียบเทียบจำนวนกับฐานโค้งสำหรับประเภทของภูมิประเทศบนโลกแต่ละเผยให้เห็นแนวโน้มที่น่าสนใจโดยทั่วไป ตลอดจนความแตกต่างที่น่าสนใจที่ราบสูงทางจันทรคติแสดงค่าสูงสุดของ MDS ที่เส้นขนาดใหญ่กว่า 2 กม. แต่ที่ราบสูงปรอทดูเหมือนจะเล็กน้อยไปที่เส้นสั้น ที่ราบภาคใต้ดาวอังคารปรากฏเรียบมากในทุกระดับ บนดาวเคราะห์ แต่ละดวง น้องภูมิประเทศแสดงความหยาบน้อยกว่าภูมิประเทศเก่าที่ยาวเส้น . แต่เนื่องจากพวกเขาแสดงลาดเชิงลบที่แข็งแกร่งของ MDS และพื้นฐานความแตกต่างของภูมิประเทศขรุขระระหว่างหนุ่มสาวและอายุที่สั้นนั้น พื้นฐาน