Organic matter, nitrogen and phosph

Organic matter, nitrogen and phosphorus utilization by the fish are main indicators for the efficiency of feed utilization. Often these same parameters are also used to quantify the environmental impact of aquaculture waste. Except for site specific instances or in cases of highly concentrated effluents, other potential environmental harmful ingredients of aquaculture waste, such as other inorganic compounds, metals, drugs and pathogens, are monitored
to a lesser extent. Clearly, production of organic matter, nitrogen and phosphorus is directly linked to the food conversion ratio and differs with different diets, temperatures, fish species, fish sizes and culture systems (Table 2). By means of direct quantification,
the partitioning of nitrogen and phosphorus in solid and dissolved waste has been studied for most of the commercially produced fish species (e.g. Azevedo et al., 2011; Lupatsch and Kissil, 1998; Piedrahita, 2003; Roque d’Orbcastel et al., 2008). Despite the large variability among fish species and culture methods, it can be concluded from these studies that, in general, most of the nitrogen waste (60–90%) is in the dissolved form (mainly ammonia) whereas for phosphorus, a larger proportion is excreted within the fecal waste (25–85%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ประโยชน์เรื่อง ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส โดยปลาอินทรีย์เป็นตัวบ่งชี้หลักการประสิทธิภาพการใช้อาหาร มักจะซ้ำเหล่านี้ยังใช้วัดปริมาณสิ่งแวดล้อมของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเสียด้วย ยก เว้นกรณีเฉพาะไซต์ หรือ ในกรณีของ effluents เข้มข้นสูง ส่วนผสมอันตรายสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ มีศักยภาพของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเสีย อื่น ๆ สารประกอบอนินทรีย์ โลหะ ยาเสพติด และ โรค มีการตรวจสอบขอบเขตที่น้อยกว่า ชัดเจน ผลิตอินทรีย์ ไนโตรเจน และฟอสฟอรัสเป็นการเชื่อมโยงโดยตรงกับอัตราส่วนการแปลงอาหาร และแตกต่างกับอาหารที่แตกต่างกัน อุณหภูมิ พันธุ์ปลา ปลาขนาด และระบบวัฒนธรรม (ตาราง 2) โดยวิธีการนับโดยตรงพาร์ทิชันของไนโตรเจนและฟอสฟอรัสในเสียแข็ง และละลายได้ถูกศึกษาส่วนใหญ่ของพันธุ์ปลาที่ผลิตในเชิงพาณิชย์ (เช่น Azevedo et al., 2011 Lupatsch และ Kissil, 1998 Piedrahita, 2003 โรเก้ d'Orbcastel et al., 2008) แม้ มีความแปรผันขนาดใหญ่ระหว่างปลาพันธุ์และวัฒนธรรมวิธี มันสามารถสรุปได้จากการศึกษานี้ ทั่วไป ส่วนใหญ่ของเสียไนโตรเจน (60-90%) ว่าในการฟอร์มละลาย (ส่วนใหญ่เป็นแอมโมเนีย) ในขณะที่สำหรับฟอสฟอรัส สัดส่วนใหญ่จะ excreted ภายในเสีย fecal (25-85%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารอินทรีย์ไนโตรเจนฟอสฟอรัสและการใช้ประโยชน์จากปลาเป็นตัวชี้วัดหลักสำหรับประสิทธิภาพการใช้อาหาร บ่อยครั้งที่พารามิเตอร์เดียวกันนี้ยังใช้ในการวัดปริมาณผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของเสียที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ยกเว้นกรณีที่เฉพาะเจาะจงในเว็บไซต์หรือในกรณีที่น้ำทิ้งความเข้มข้นสูงส่วนผสมที่เป็นอันตรายอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อสิ่งแวดล้อมจากการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเสียเช่นสารอนินทรีอื่น ๆ โลหะ,
ยาเสพติดและเชื้อโรคมีการตรวจสอบในระดับน้อย เห็นได้ชัดว่าการผลิตของสารอินทรีย์ไนโตรเจนและฟอสฟอรัสเชื่อมโยงโดยตรงกับอัตราการเปลี่ยนอาหารและความแตกต่างที่มีอาหารที่แตกต่างกันอุณหภูมิพันธุ์ปลาขนาดปลาและระบบวัฒนธรรม (ตารางที่ 2) โดยวิธีการของปริมาณโดยตรงแบ่งพาร์ทิชันของไนโตรเจนและฟอสฟอรัสในของเสียที่เป็นของแข็งและละลายได้รับการศึกษาส่วนใหญ่ของที่ผลิตในเชิงพาณิชย์พันธุ์ปลา (เช่น Azevedo et al, 2011;. Lupatsch และ Kissil, 1998; Piedrahita 2003; Roque d ' Orbcastel et al., 2008)
แม้จะมีความแปรปรวนขนาดใหญ่ในหมู่ปลาและวิธีการวัฒนธรรมก็สามารถสรุปได้จากการศึกษาเหล่านี้ว่าโดยทั่วไปส่วนใหญ่ของเสียไนโตรเจน (60-90%) อยู่ในรูปแบบที่ละลายในน้ำ (ส่วนใหญ่แอมโมเนีย) ในขณะที่สำหรับฟอสฟอรัสในสัดส่วนที่มีขนาดใหญ่ ถูกขับออกมาในอุจจาระของเสีย (25-85%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารอินทรีย์ ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส โดยการใช้ปลาเป็นตัวชี้วัดหลักของประสิทธิภาพการใช้อาหาร มักจะพารามิเตอร์เดียวกันนี้ยังใช้ที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ของเสีย การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ยกเว้นกรณีเฉพาะเว็บไซต์หรือในกรณีของน้ำเสียความเข้มข้นสูง อื่น ๆ , ศักยภาพสิ่งแวดล้อมที่เป็นอันตรายวัสดุของเสีย การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอื่นเช่นสารอนินทรีย์ , โลหะ , ยาเสพติดและเชื้อโรคมีการติดตาม
ในขอบเขตที่น้อยกว่า อย่างชัดเจน การผลิตของสารอินทรีย์ ไนโตรเจนและฟอสฟอรัสคือการเชื่อมโยงโดยตรงกับอัตราส่วนการแปลงอาหาร และแตกต่างกับอาหารที่แตกต่างกัน อุณหภูมิ ชนิดปลา ขนาดปลา และ วัฒนธรรม ระบบ ( ตารางที่ 2 ) โดย
ปริมาณโดยตรงแบ่งพาร์ติชันของไนโตรเจนและฟอสฟอรัสในแข็งและละลายของเสียที่ได้รับการศึกษามากที่สุดของสายพันธุ์ปลาที่ผลิตในเชิงพาณิชย์ ( เช่น ซเวโด้ et al . , 2011 ; lupatsch และ kissil , 1998 ; เพียดรา ตา , 2003 ; โรเก้ d'orbcastel et al . , 2008 ) แม้จะมีขนาดใหญ่ของหมู่ปลา และวิธีการเลี้ยง สรุปได้จากการศึกษาเหล่านี้ ที่ ทั่วไปส่วนใหญ่ของปริมาณของเสีย ( 60 – 90 % ) อยู่ในรูป ( ส่วนใหญ่ละลายแอมโมเนีย ) และฟอสฟอรัส สัดส่วนขนาดใหญ่ถูกปล่อยออกมาภายในของเสียอุจจาระ ( 25 – 85 % )