Let us go back now, to that morn, a

Let us go back now, to that morn, and to poor little prince Edward. The crowds who laughed at him outside the palace pushed him along, hitting him, and he was soon miles from his home. When he was alone at last, he was alone at last, he looked around.
'I do not know this place,' he said to himself.
Edward had no shoes, and there were cuts on his feet.
He stopped and washed them, then started to walk again.
He walked all day. He was hungry and cold, and there was blood on his face and hands. It was getting dark.
'I must find offal court,' Edward told himself. 'If I can find Tom's family, they will take me to the palace. They will explain to the soldiers that I am not their son. They will tell them that I am prince emward.'
At that minute, a big man took his arm from behind, shouting, 'There you are!' He was a hard, ugly man, and he was wearing rags.
'You haven't brought back any money, have you?' The man said. 'I'll hit you when we get home!'
Edward looked into man's angry face. 'You are his father' he cried.
'I'm your father,' John Canty shouted.
'I am too tired for this,' Edward replied. 'Take me to the king, my father, and you will be rich.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอให้เรากลับไปในขณะนี้เพื่อยามเช้าที่และเจ้าชายน้อยที่น่าสงสารเอ็ดเวิร์ด ฝูงชนที่หัวเราะเยาะเขานอกพระราชวังผลักเขาไปตีเขาและเขาได้เร็ว ๆ นี้ห่างจากบ้านของเขา เมื่อเขาเป็นคนเดียวในเวลาที่ผ่านมาเขาเป็นคนเดียวที่สุดท้ายที่เขามองไปรอบ ๆ .
'ผมไม่ทราบว่าสถานที่แห่งนี้ "เขาพูดกับตัวเอง.
เอ็ดเวิร์ดมีรองเท้าไม่มีและมีการตัดบนเท้าของเขา.
เขาหยุดและล้างพวกเขา จากนั้นก็เริ่มที่จะเดินได้อีกครั้ง.
เขาเดินทุกวัน เขาเป็นคนที่หิวและความหนาวเย็นและมีเลือดบนใบหน้าและมือของเขา มันก็เริ่มมืด.
'ฉันจะต้องพบกับเครื่องในศาล' เอ็ดเวิร์ดบอกตัวเอง 'ถ้าฉันสามารถหาครอบครัวของทอมพวกเขาจะพาฉันไปที่พระราชวัง พวกเขาจะอธิบายให้ทหารว่าผมไม่ได้ลูกชายของพวกเขา พวกเขาจะบอกพวกเขาว่าผมเจ้าชาย emward.
ในนาทีที่ชายร่างใหญ่เอาแขนของเขาจากด้านหลังตะโกน 'มีคุณ! เขาเป็นเรื่องยากที่คนที่น่าเกลียดและเขาก็สวมใส่ผ้า.
'คุณยังไม่ได้นำกลับเงินใด ๆ ที่มีคุณ? ชายคนหนึ่งกล่าวว่า 'ฉันจะตีคุณเมื่อเราได้รับบ้าน!'
เอ็ดเวิร์ดมองเข้าไปในใบหน้าโกรธของมนุษย์ 'คุณเป็นพ่อของเขา "เขาร้องไห้.
'ฉันคุณพ่อของคุณ' จอห์น Canty ตะโกน.
'ฉันเหนื่อยเกินไปสำหรับ' เอ็ดเวิร์ดตอบ 'พาฉันไปที่พระมหากษัตริย์พ่อของฉันและคุณจะรวย.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เรากลับไปตอนนี้ กับมอญ และยากจน เจ้าชายน้อย เอ็ดเวิร์ด ฝูงชนที่หัวเราะเยาะเขาออกไปนอกวังผลักเขา ตีเขา และเขาก็เร็วไมล์จากบ้านของเขา เมื่อเขาเป็นคนเดียวที่ล่าสุดเขาได้คนเดียว ในที่สุด เขาก็มองไปรอบ ๆ .
" ไม่ทราบว่าที่นี่ " เขากล่าวกับตัวเอง
เอ็ดเวิร์ดไม่มีรองเท้า และมีแผลที่เท้าของเขา .
เขาหยุดและล้างพวกเขาจากนั้นก็เริ่มเดินอีกครั้ง
เขาเดินทั้งวัน เขาหิวและหนาว และมีเลือดบนใบหน้าและมือ มันเริ่มมืดแล้ว ผมต้องค้นหาเครื่องใน
ศาล ' เอ็ดเวิร์ด ' บอกตัวเอง ถ้าฉันสามารถหาครอบครัวของทอม เขาจะพาข้าเข้าวัง พวกเขาจะอธิบายกับทหารว่า ผมไม่ใช่ลูกชายของพวกเขา พวกเขาจะบอกพวกเขาว่าผมคือเจ้าชาย emward '
ในนาทีคนใหญ่เอาแขนของเขาจากข้างหลังตะโกนว่า ' คุณมี ' ! เขาเป็นหนัก อัปลักษณ์คนนั้นและเขาใส่ผ้าขี้ริ้ว .
คุณไม่ได้เอาเงินใด ๆ คุณ ? เขากล่าวว่า . ผมจะตีคุณเมื่อเราได้รับที่บ้าน !
เอ็ดเวิร์ดมองเห็นใบหน้าโกรธของผู้ชาย’ คุณเป็นพ่อของเขาร้องไห้ .
ฉันพ่อ " จอห์น canty ตะโกน .
" ฉันเหนื่อยกับเรื่องนี้ ' ' เอ็ดเวิร์ดตอบ พาฉันไปที่กษัตริย์พ่อและคุณจะได้รับที่อุดมไปด้วย .