Philosophical Logic (from the Ancie

Philosophical Logic (from the Ancient Greek: λογική, logike)[1] is the use and study of valid reasoning.[2][3] The study of logic features most prominently in the subjects of philosophy, mathematics, and computer science.

Logic was studied in several ancient civilizations, including India,[4] China,[5] Persia and Greece. In the West, logic was established as a formal discipline by Aristotle, who gave it a fundamental place in philosophy. The study of logic was part of the classical trivium, which also included grammar and rhetoric. Logic was further extended by Al-Farabi who categorized it into two separate groups (idea and proof). Later, Avicenna revived the study of logic and developed relationship between temporalis and the implication. In the East, logic was developed by Hindus, Buddhists and Jains.

Logic is often divided into three parts: inductive reasoning, abductive reasoning, and deductive reasoning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรัชญาตรรกะ (จากภาษากรีกโบราณ: λογική logike) [1] เป็นการใช้และศึกษาการใช้เหตุผลที่ถูกต้อง [2] [3] การศึกษาคุณลักษณะตรรกะในเรื่องของปรัชญา คณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ และวิทยาศาสตร์มากที่สุดจึงมีศึกษาตรรกะในหลายอารยธรรมโบราณ อินเดีย จีน [4], [5] เปอร์เซีย และประเทศกรีซ ตะวันตก ตรรกะก่อเป็นวินัยอย่างเป็นทางการ โดยอาริสโตเติล ผู้ให้พื้นฐานในปรัชญา การศึกษาตรรกะเป็นส่วนหนึ่งของ trivium คลาสสิก ซึ่งรวมไวยากรณ์และสำนวน ตรรกะมีขยายเพิ่มเติม โดยอัล Farabi ที่แบ่งเป็น 2 กลุ่มที่แยกจากกัน (ความคิดและหลักฐาน) ภายหลัง คุ้มค่าฟื้นฟูการศึกษาตรรกะ และพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างปันกลางและเนื่องจาก ในภาคตะวันออก ตรรกะถูกพัฒนา โดยฮินดู พุทธ และ Jainsตรรกะมักจะแบ่งออกเป็นสามส่วน: การใช้เหตุผลเชิงอุปนัย abductive เหตุผล และเหตุผล deductive

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลอจิกปรัชญา (มาจากภาษากรีกโบราณ: λογική, logike) [1] คือการใช้และการศึกษาของเหตุผลที่ถูกต้อง [2] [3] การศึกษาของตรรกะมีเด่นที่สุดในเรื่องของปรัชญาคณิตศาสตร์และวิทยาการคอมพิวเตอร์.. ลอจิก ได้รับการศึกษาในอารยธรรมโบราณหลายแห่งรวมถึงอินเดีย [4] จีน [5] เปอร์เซียและกรีซ ในเวสต์ตรรกะก่อตั้งขึ้นเป็นวินัยอย่างเป็นทางการโดยอริสโตเติลซึ่งทำให้มันเป็นสถานที่ในปรัชญาพื้นฐาน การศึกษาของตรรกะเป็นส่วนหนึ่งของ Trivium คลาสสิกซึ่งรวมถึงไวยากรณ์และสำนวน ลอจิกได้ขยายต่อไปโดย Al-Farabi ที่แบ่งออกเป็นสองกลุ่มแยก (ความคิดและหลักฐาน) ต่อมาเซ็นน่าฟื้นขึ้นมาการศึกษาของตรรกะและพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่าง temporalis และความหมาย ในภาคตะวันออกตรรกะได้รับการพัฒนาโดยชาวฮินดูนับถือศาสนาพุทธและเชนส์. ลอจิกมักแบ่งออกเป็นสามส่วนเหตุผลอุปนัยเหตุผล abductive และเหตุผลแบบนิรนัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรรกะเชิงปรัชญา ( จากกรีกโบราณ : λογική logike , ) [ 1 ] คือ การใช้และศึกษาเหตุผลที่ถูกต้อง [ 2 ] [ 3 ] การศึกษาคุณลักษณะตรรกะเด่นที่สุดในวิชาปรัชญา คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และคอมพิวเตอร์ ตรรกะ

ศึกษาในหลายอารยธรรมโบราณ รวมถึงอินเดีย , [ 4 ] [ 5 ] ประเทศจีน เปอร์เซียและกรีก ในตะวันตกลอจิกก่อตั้งขึ้นเป็นวินัยอย่างเป็นทางการโดยอริสโตเติล ใครให้วางพื้นฐานในปรัชญามัน ศึกษาตรรกศาสตร์เป็นส่วนหนึ่งของ Trivium คลาสสิกซึ่งประกอบด้วย ไวยากรณ์ และวาทศิลป์ ตรรกะที่ถูกขยายเพิ่มเติมโดยอัล ฟารอบี ที่แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย ( ความคิดและหลักฐาน ) ต่อมาเซนนา ฟื้นฟูการศึกษาของตรรกะและพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเทมพอราลิสและความหมายโดยนัย ในทางตะวันออก , ตรรกะที่ถูกพัฒนาขึ้นโดย ฮินดู พุทธและเชน ตรรกะ

มักจะถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน : อุปนัยเหตุผล abductive การใช้เหตุผล และการให้เหตุผลแบบนิรนัย .