it is seen in Fig. 7 that the capac

it is seen in Fig. 7 that the capacity to bind anti-ds-DNA IgG is leveling off for the filter paper in the region between 2.5 and 5.0 mg DNA/g cellulose, while
it progressively increases for the nanocellulose sample. Thus, it
appears that distribution of DNA on the surface of cellulose is an
important factor controlling the interactions between ligand and
target antibody.
The results of the present work suggest that DNA coating is
most likely limited to the outer surface of the membrane. The latter indicates that it will be more efficient to reduce the thickness
of the membrane to increase the weight specific capacity of the
membrane and minimize non-specific binding.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นในรูป 7 ที่จะผูกป้องกัน-ds ดีเอ็นเอหา igg จำเพาะเป็นระดับปิดสำหรับกระดาษกรองในภูมิภาคระหว่าง 2.5 และ 5.0 มก.ดีเอ็น เอ/g เซลลูโลส ในขณะที่สำหรับตัวอย่าง nanocellulose ความก้าวหน้าเพิ่มขึ้น ดังนั้น มันปรากฏ ว่าแจกของดีเอ็นเอบนผิวของเซลลูโลสเป็นปัจจัยสำคัญที่ควบคุมการโต้ตอบระหว่างลิแกนด์ และแอนติบอดีเป้าหมายผลของการทำงานอยู่แนะนำว่า เคลือบดีเอ็นเอมักจำกัดเฉพาะพื้นผิวด้านนอกของเมมเบรน หลังบ่งชี้ว่า มันจะเพิ่มประสิทธิภาพในการลดความหนาของเมมเบรนเพื่อเพิ่มน้ำหนักเฉพาะของการเมมเบรน และลดรวมเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันมีให้เห็นในรูป 7 ที่ความสามารถในการผูกป้องกัน DS-ดีเอ็นเอ IgG จะปรับระดับปิดสำหรับกระดาษกรองในภูมิภาคระหว่าง 2.5 และ 5.0 มิลลิกรัมดีเอ็นเอ / g เซลลูโลสในขณะที่
มันมีความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นตัวอย่าง nanocellulose ดังนั้นจึง
ปรากฏว่าการกระจายของดีเอ็นเอบนพื้นผิวของเซลลูโลสเป็น
ปัจจัยที่สำคัญในการควบคุมการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างแกนด์และ
กำหนดเป้าหมายแอนติบอดี.
ผลของการทำงานในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าการเคลือบดีเอ็นเอ
ส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะ จำกัด พื้นผิวด้านนอกของเยื่อหุ้มเซลล์ หลังแสดงให้เห็นว่ามันจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดความหนา
ของเยื่อหุ้มเซลล์เพื่อเพิ่มกำลังการผลิตที่เฉพาะเจาะจงน้ำหนักของ
เยื่อหุ้มเซลล์และลดไม่ใช่เฉพาะที่มีผลผูกพัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะเห็นในรูปที่ 7 ที่สามารถผูกเป็นระดับ IgG anti DS ดีเอ็นเอจากกระดาษกรองในภูมิภาคระหว่าง 2.5 และ 5.0 มิลลิกรัม / กรัม ในขณะที่ DNA เซลลูโลสมันมีความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นสำหรับ nanocellulose ตัวอย่าง ดังนั้น จึงปรากฏว่า การกระจายตัวของดีเอ็นเอบนพื้นผิวของเซลลูโลสคือปัจจัยสำคัญที่ควบคุมปฏิสัมพันธ์ระหว่างลิแกนด์และโปรตีนเป้าหมายผลลัพธ์ของงานปัจจุบันแนะนำให้เคลือบดีเอ็นเอส่วนใหญ่ จำกัด ไปยังพื้นผิวด้านนอกของเยื่อแผ่น หลังพบว่ามันจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดความหนาของเยื่อแผ่นเพื่อเพิ่มความจุของน้ำหนักที่เฉพาะเจาะจงเยื่อเซลล์และลดชนิดผูก