The study shows the water footprint

The study shows the water footprint of sugarcane and cassava production in northern Thailand for the period 2008-2010. It has shown volume of freshwater use per average yield. The result showed that the average WF of cassava is 2.5 times more than that of sugarcane. The differences in the value of WF are caused by various factors, including climate, crop characteristics, agricultural production system which differs for each region. For example, Kamphaeng Phet has the smallest WF for both sugarcane and cassava where yield of sugarcane is lower than in Nakhon Sawan and the largest of cassava in northern Thailand. The result shows the WF are somewhat similar for each province. For example, the WF of sugarcane from Kamphaeng Phet is 1.5 times larger than that form Lampang. The WF of cassava from Uthai Thani is 1.2 times larger than from Kamphaeng Phet. At the present, the northern region has witnessed an increasing trend for cultivation area and production yield. The demand for bioenergy in Thailand has increased too. The bioenegy derived from biomass uses freshwater for agricultural production system. If the demand of biomass increases the volume of water usage also increases. The results from this paper can be used to prepare suitable guidelines for the management of water resource and increase crop yield. As bioenergy is promoted to decrease the impact of fossil fuel on climate change, it will also bring non-sustainable water resource and raise confliction between “water for food” and “water for energy” [4].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาแสดงรอยน้ำของการผลิตอ้อยและมันสำปะหลังในภาคเหนือในช่วงปี 2008-2010 มันได้แสดงปริมาณการใช้น้ำจืดต่อผลตอบแทนเฉลี่ย ผลพบว่า ดับเบิลยูเอฟเฉลี่ยของมันสำปะหลังเป็นเวลา 2.5 มากกว่าของอ้อย เกิดจากปัจจัยต่าง ๆ รวมทั้งสภาพภูมิอากาศ ลักษณะพืช ความแตกต่างในค่าของดับเบิลยูเอฟ ระบบการผลิตทางการเกษตรที่แตกต่างสำหรับแต่ละภูมิภาค ตัวอย่าง กำแพงเพชรมีดับเบิลยูเอฟเล็กสำหรับอ้อยและมันสำปะหลังซึ่งผลผลิตของอ้อยจะต่ำกว่าในนครสวรรค์และใหญ่ที่สุดของมันสำปะหลังในภาคเหนือ ผลลัพธ์แสดงการดับเบิลยูเอฟจะค่อนข้างคล้ายกันในแต่ละจังหวัด ตัวอย่าง ดับเบิลยูเอฟอ้อยจากกำแพงเพชรเป็น 15 ครั้งมากกว่าฟอร์มที่ลำปาง ดับเบิลยูเอฟของมันสำปะหลังจากอุทัยธานีเป็น 1.2 เวลามากกว่าจากกำแพงเพชร ปัจจุบัน ภาคเหนือได้เห็นแนวโน้มการเพิ่มขึ้นสำหรับผลผลิตการผลิตและพื้นที่เพาะปลูก ความต้องการใช้พลังงานชีวมวลในประเทศไทยได้เพิ่มขึ้นมากเกินไป Bioenegy ที่ได้จากชีวมวลใช้น้ำจืดระบบการผลิตทางการเกษตร ถ้าความต้องการของชีวมวลเพิ่มขึ้นปริมาณน้ำ ยังเพิ่มขึ้น ผลลัพธ์จากกระดาษนี้สามารถใช้เพื่อเตรียมแนวทางที่เหมาะสมสำหรับการจัดการทรัพยากรน้ำ และเพิ่มผลผลิตพืช เป็นคือการส่งเสริมพลังงานชีวมวลเพื่อลดผลกระทบของเชื้อเพลิงฟอสซิลการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ นอกจากนี้ยังจะนำทรัพยากรน้ำอย่างไม่ยั่งยืน และยก confliction ระหว่าง "น้ำสำหรับอาหาร" และ "น้ำพลังงาน" [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศึกษาแสดงให้เห็นรอยน้ำของอ้อยและมันสำปะหลังผลิตในภาคเหนือของประเทศไทยในช่วง 2008-2010 มันได้แสดงให้เห็นปริมาณการใช้น้ำจืดต่อผลผลิตเฉลี่ย ผลการทดลองพบว่าค่าเฉลี่ยของ WF มันสำปะหลังคือ 2.5 ครั้งกว่าที่อ้อย ความแตกต่างในค่าของ WF ที่เกิดจากปัจจัยต่างๆรวมถึงสภาพภูมิอากาศลักษณะพืชระบบการผลิตทางการเกษตรที่แตกต่างกันในแต่ละภูมิภาค ตัวอย่างเช่นกำแพงเพชรมี WF เล็กที่สุดสำหรับทั้งอ้อยและมันสำปะหลังที่ผลผลิตของอ้อยต่ำกว่าในนครสวรรค์และใหญ่ที่สุดของมันสำปะหลังในภาคเหนือของประเทศไทย ผลที่ได้แสดงให้เห็น WF จะค่อนข้างคล้ายกันสำหรับแต่ละจังหวัด ตัวอย่างเช่น WF อ้อยจากกำแพงเพชรคือ 1.5 ครั้งใหญ่กว่าลำปางรูปแบบที่ WF มันสำปะหลังจากอุทัยธานีคือ 1.2 ครั้งใหญ่กว่าจากกำแพงเพชร ในปัจจุบันภาคเหนือได้เห็นแนวโน้มที่เพิ่มขึ้นสำหรับพื้นที่เพาะปลูกและผลผลิต ความต้องการใช้พลังงานชีวภาพในประเทศไทยได้เพิ่มขึ้นด้วย bioenegy มาจากชีวมวลน้ำจืดที่ใช้สำหรับระบบการผลิตทางการเกษตร หากความต้องการของชีวมวลจะเพิ่มปริมาณการใช้น้ำยังเพิ่มขึ้น ผลที่ได้จากการวิจัยนี้สามารถใช้ในการเตรียมความพร้อมแนวทางที่เหมาะสมในการจัดการทรัพยากรน้ำและเพิ่มผลผลิตพืช ในฐานะที่เป็นพลังงานชีวภาพได้รับการสนับสนุนเพื่อลดผลกระทบของเชื้อเพลิงฟอสซิลในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศก็ยังจะนำทรัพยากรน้ำไม่ยั่งยืนและเพิ่ม confliction ระหว่าง "น้ำสำหรับอาหาร" และ "น้ำพลังงาน" [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าน้ำรอยเท้าของอ้อยและการผลิตมันสำปะหลังในภาคเหนือของประเทศไทยในช่วงปี 2551-2553 . มันได้แสดงปริมาณการใช้น้ำจืดต่อผลผลิตเฉลี่ย ผลการศึกษาพบว่า WF เฉลี่ยมันสำปะหลังอ้อยมากกว่า 2.5 เท่า ความแตกต่างในค่าของ WF ที่เกิดจากปัจจัยต่าง ๆ เช่น ภูมิอากาศ ลักษณะพืชระบบการผลิตทางการเกษตรที่แตกต่างกันในแต่ละภูมิภาค ตัวอย่างเช่น กำแพงเพชรมี WF น้อยที่สุด ทั้งอ้อยและมันสำปะหลัง ซึ่งผลผลิตของอ้อยต่ำกว่าในจังหวัดนครสวรรค์ และมันสำปะหลังที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือของประเทศไทย พบ WF จะค่อนข้างคล้ายกันในแต่ละจังหวัด ตัวอย่างเช่น WF อ้อยจากกำแพงเพชร เป็น 15 ครั้งมีขนาดใหญ่กว่ารูปแบบ ลำปาง WF มันสำปะหลังจาก อุทัยธานี เป็น 1.2 เท่า ใหญ่กว่า จากกำแพงเพชร ปัจจุบันภาคเหนือได้เห็นแนวโน้มสำหรับการเพาะปลูกและการผลิต ผลผลิต ความต้องการพลังงานในประเทศได้เพิ่มขึ้นด้วย การ bioenegy ได้มาจากชีวมวลใช้น้ำจืดสำหรับระบบการผลิตทางการเกษตรถ้าความต้องการของชีวมวล เพิ่มปริมาณการใช้น้ำก็เพิ่มขึ้น ผลลัพธ์ที่ได้จากกระดาษนี้สามารถใช้เพื่อเตรียมแนวทางที่เหมาะสมสำหรับการจัดการทรัพยากรน้ำ และเพิ่มผลผลิตของพืช เป็นพลังงานการลดผลกระทบของเชื้อเพลิงฟอสซิลในการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศมันก็จะนำทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืน และไม่เพิ่มความขัดแย้งระหว่าง " น้ำสำหรับอาหาร " และ " น้ำพลังงาน " [ 4 ]