The most commonly used test to dete

The most commonly used test to determine the texture in laboratories around the world are the methods which use testing or strength testing machines with appropriate instrumentation.The most frequently used measurement sensors
are Warner-Bratzler blade (WB) and the Kramer cell. The principle of the methods is based on thesimulation of chewing food products. The first idea of cutting test, conducted using samples of cooked meat, was developed in 1920 by Kenneth
F. Warner and colleagues to measure the fragility. The method using a Warner-Bratzler’s blade was developed in 1932 by Lyman J. Bratzler and since the 1950’s it is widely used to determine the tenderness of meat products,fish and cakes.
U.S. scientists, through multicenter studies, created a definite procedure to deal with samples and pointed the test conditions, so that the WB test conducted in accordance with the protocol allows for direct comparison. This method
applied in case of meat samples, require flat,V-shaped blade (thickness of 0.04 inches, the angle of the blade 60º, the speed of the working element 200–500 mm/min) (Fig. 1). In addition, the sample should be characterized by diameter
of half an inch and be conducted with the cutting blade configured perpendicularly to the direction of muscle fibres

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยทั่วไปที่ใช้ทดสอบกำหนดพื้นผิวในห้องปฏิบัติการทั่วโลกเป็นวิธีที่ใช้ทดสอบหรือกำลังทดสอบเครื่อง ด้วยเครื่องมือที่เหมาะสม เซนเซอร์วัดที่ใช้บ่อยมีใบมีด Bratzler วอร์เนอร์ (WB) และเซลล์ Kramer หลักการของวิธีนี้ขึ้นอยู่กับ thesimulation ของเคี้ยวผลิตภัณฑ์อาหาร ความคิดแรกของการทดสอบตัด ดำเนินการโดยใช้ตัวอย่างของเนื้อสุก ถูกพัฒนาขึ้นในปี 1920 โดย KennethF. วอร์เนอร์และเพื่อนร่วมงานความที่วัด วิธีการใช้ใบมีดวอร์เนอร์-Bratzler ของถูกพัฒนาขึ้นในปี 1932 โดยไลแมน J. Bratzler และตั้งแต่ 1950's อย่างกว้างขวางใช้กำหนดเจ็บของผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ ปลา และเค้กนักวิทยาศาสตร์สหรัฐฯ ผ่านการศึกษา multicenter สร้างกระบวนการจัดการกับตัวอย่างแน่นอน และชี้เงื่อนไขทดสอบ เพื่อให้การทดสอบ WB ดำเนินการกับโพรโทคอลช่วยให้สามารถเปรียบเทียบโดยตรง วิธีการนี้ใช้กรณีตัวอย่างเนื้อ ต้องการใบมีดแบน ทรง V (ความหนา 0.04 นิ้ว มุมของ 60º ใบมีด ความเร็วขององค์ประกอบทำงาน 200-500 mm/นาที) (Fig. 1) นอกจากนี้ ตัวอย่างควรเป็นลักษณะเส้นผ่าศูนย์กลางนิ้วครึ่ง และดำเนินการกับใบมีดตัดที่กำหนดทิศทางของเส้นใยกล้ามเนื้อ perpendicularly

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนใหญ่นิยมใช้แบบทดสอบเพื่อหาเนื้อในห้องปฏิบัติการทั่วโลกเป็นวิธีที่ใช้ทดสอบ หรือเครื่องทดสอบความแข็งแรง ด้วยเครื่องมือวัดที่เหมาะสม เซ็นเซอร์วัด
ที่ใช้บ่อยที่สุดคือ วอร์เนอร์ bratzler ใบมีด ( WB ) และเครเมอร์เซลล์ หลักการของวิธีการจะขึ้นอยู่กับอัตราของการเคี้ยวอาหาร ผลิตภัณฑ์ ความคิดแรกของการสอบการใช้ตัวอย่างเนื้อสุก ถูกพัฒนาขึ้นในปี 1920 โดย Kenneth
F . วอร์เนอร์และเพื่อนร่วมงานเพื่อวัดความเปราะ . วิธี ใช้ วอร์เนอร์ bratzler ดาบถูกพัฒนาขึ้นใน พ.ศ. 2475 โดย ไลแมน เจ bratzler ตั้งแต่ 1950 มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อตรวจสอบคุณภาพของผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ ปลา และ เค้ก นักวิทยาศาสตร์
สหรัฐผ่านสหศาสตร์สร้างขั้นตอนที่ชัดเจนที่จะจัดการกับตัวอย่างและชี้เงื่อนไขการทดสอบ เพื่อทดสอบว่า WB ตามโปรโตคอลที่ช่วยให้สำหรับการเปรียบเทียบโดยตรง วิธีนี้ใช้ในกรณีที่
ตัวอย่างเนื้อต้องแบน คอแหลม เบลด ( ความหนา 0.04 นิ้ว มุมองศาของใบ 60 º , ความเร็วของการทำงานของ 200 – 500 mm / min ) ( รูปที่ 1 ) นอกจากนี้ตัวอย่างควรมีลักษณะเส้นผ่าศูนย์กลาง
ครึ่งข้อนิ้ว และจะดำเนินการกับใบมีดตัดแต่งอย่างตั้งฉากกับทิศทางของเส้นใยกล้ามเนื้อ