Second, one of the main challenges

Second, one of the main challenges for the Southeast Asian tourism industry, as mentioned before, is the
lack of skilled human resources. Therefore, tourism industry should give more emphasis on developing
human resources to ensure the quality products and services rendered to tourists. Specifically, local human
resources as well as indigenous workforce should be given priority in upgrading the comprehensive skills
necessary to better serve the tourism industry. At the same time, when emphasizing these objectives it is
also important to ensure the proper utilization of local resources so that it will enhance productivity of
local suppliers and broaden the inter-sectoral linkages among the enterprises of tourism industry. In this
aspect, the repercussion effects of tourism receipts will obviously ensure that foreign exchanges will not
leakage from the economy, rather; more income through multiplier effect would be generated.
The Southeast Asian tourism industry is characterized by the presence of large number of SMEs which is
the third major issue. SMEs are at the forefront of tourism development in the Southeast Asian context.
SMEs provide crucial positive functions to tourism industry in the form of integrating remote business,
developing linkages with other sectors of the economy and integrating personal services. Albeit SMEs are
at the heart of Southeast Asian tourism, most of them are facing the problem of every day struggle. In
addition, many SMEs are continuing their operation at the marginal point of survival. The lack of
operating tourism businesses through capitalization of modern management principles is the reason of
why SMEs unable to maximize their profit. In turn, this is meaning that these SMEs are incompetent to
take advantage of economies of scale arising from uncompetitive opportunities delivered by nature of
tourism demand. Further, limited resource base of these SMEs makes it difficult to attain these objectives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่สอง หนึ่งในความท้าทายหลักสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กล่าวก่อน เป็นการ ขาดทรัพยากรบุคคล ดังนั้น อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวควรให้ความสำคัญต่อการพัฒนา ทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้ผลิตภัณฑ์คุณภาพและบริการที่นักท่องเที่ยว เฉพาะ เฉพาะบุคคล ทรัพยากรตลอดจนแรงงานชนพื้นเมืองควรให้ความสำคัญในการปรับปรุงครอบคลุมทักษะ จำเป็นเพื่อให้สามารถใช้อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในขณะเดียวกัน เมื่อเน้นวัตถุประสงค์เหล่านี้เป็น ยังสิ่งสำคัญเพื่อให้การใช้ประโยชน์ที่เหมาะสมของทรัพยากรท้องถิ่นเพื่อที่จะเพิ่มประสิทธิภาพของการ ในท้องถิ่น และขยายเชื่อมโยงระหว่างรายสาขาในองค์กรของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในที่นี้ ด้าน repercussion ผลกระทบของการท่องเที่ยวจะเห็นได้ชัดให้แลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศจะไม่ การรั่วไหลจากเศรษฐกิจ ค่อนข้าง จะสร้างรายได้ผ่านผลคูณ อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นลักษณะของ SMEs จำนวนขนาดใหญ่ซึ่งเป็น ปัญหาหลักที่สาม เอสเอ็มอีเป็นของการพัฒนาการท่องเที่ยวในบริบทเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เอสเอ็มอีให้ฟังก์ชันบวกสำคัญอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในรูปแบบของการรวมธุรกิจระยะไกล พัฒนาเชื่อมโยงกับภาคเศรษฐกิจและการรวมบริการส่วนบุคคลอื่น ๆ แม้ว่ามีเอสเอ็มอี หัวใจสำคัญของการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนใหญ่จะประสบปัญหาในการต่อสู้ทุกวัน ใน นอกจากนี้ SMEs จำนวนมากอย่างต่อเนื่องการทำงานของจุดเกิดของการอยู่รอด การขาด ธุรกิจท่องเที่ยวใหญ่ของหลักการจัดการสมัยใหม่ในการทำงานเป็นเหตุผลของ ทำไม SMEs ไม่สามารถเพิ่มกำไร ในการเปิด นี้เป็นความหมาย เอสเอ็มอีเหล่านี้ไร้ความสามารถในการ ใช้ประโยชน์จากการประหยัดจากขนาดเกิดจาก uncompetitive โอกาสโดยธรรมชาติของ การท่องเที่ยว ฐานทรัพยากรเพิ่มเติม จำกัดของเอสเอ็มอีเหล่านี้ทำให้ยากที่จะบรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองหนึ่งในความท้าทายหลักสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้คือ
การขาดทรัพยากรมนุษย์ที่มีทักษะ ดังนั้นอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวควรจะให้ความสำคัญกับการพัฒนา
ทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพและการบริการที่ให้แก่นักท่องเที่ยว โดยเฉพาะมนุษย์ท้องถิ่น
ทรัพยากรเช่นเดียวกับแรงงานพื้นเมืองควรจะให้ความสำคัญในการยกระดับทักษะที่ครอบคลุม
ความจำเป็นเพื่อตอบสนองอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในเวลาเดียวกันเมื่อเน้นวัตถุประสงค์เหล่านี้มันเป็น
สิ่งที่สำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าการใช้ที่เหมาะสมของทรัพยากรในท้องถิ่นเพื่อที่จะเพิ่มผลผลิตของ
ซัพพลายเออร์ในท้องถิ่นและขยายการเชื่อมโยงระหว่างภาคส่วนในหมู่ผู้ประกอบการของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในการนี้
ด้านผลกระทบที่สะท้อนกลับของรายรับจากการท่องเที่ยวอย่างเห็นได้ชัดจะให้แน่ใจว่าการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศจะไม่
รั่วไหลจากเศรษฐกิจที่ค่อนข้าง; รายได้มากขึ้นผ่านผลคูณจะได้รับการสร้างขึ้น.
อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการปรากฏตัวของจำนวนมากของผู้ประกอบการ SMEs ซึ่งเป็น
ปัญหาที่ใหญ่เป็นอันดับสาม ผู้ประกอบการ SMEs อยู่ในระดับแนวหน้าของการพัฒนาการท่องเที่ยวในบริบทของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
ผู้ประกอบการ SMEs ให้การทำงานในเชิงบวกที่สำคัญให้กับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในรูปแบบของการบูรณาการทางธุรกิจระยะไกล
การพัฒนาความเชื่อมโยงกับภาคอื่น ๆ ของเศรษฐกิจและการบูรณาการบริการส่วนบุคคล แม้ว่าผู้ประกอบการ SMEs เป็น
หัวใจสำคัญของการท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่ของพวกเขากำลังเผชิญปัญหาของการต่อสู้ทุกวัน ใน
นอกจากนี้ผู้ประกอบการ SMEs จำนวนมากมีการดำเนินการต่อการดำเนินงานของพวกเขาที่จุดขอบของการอยู่รอด การขาดการ
ประกอบธุรกิจการท่องเที่ยวผ่านทุนของหลักการบริหารจัดการสมัยใหม่คือเหตุผลของ
ทำไม SMEs ไม่สามารถที่จะเพิ่มผลกำไรของพวกเขา ในทางกลับกันนี้จะหมายความว่าผู้ประกอบการ SMEs เหล่านี้จะไร้ความสามารถที่จะ
ใช้ประโยชน์จากการประหยัดจากขนาดที่เกิดขึ้นจากโอกาส uncompetitive ส่งโดยธรรมชาติของ
ความต้องการการท่องเที่ยว นอกจากนี้ฐานทรัพยากรที่ จำกัด ของ SMEs เหล่านี้ทำให้ยากที่จะบรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สอง หนึ่งในความท้าทายหลักสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ คือขาดทรัพยากรมนุษย์ที่มีทักษะ ดังนั้น อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ควรให้ความสำคัญในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพและการให้บริการแก่นักท่องเที่ยว เฉพาะท้องถิ่น , มนุษย์ทรัพยากร ตลอดจนแรงงานท้องถิ่นควรให้ความสำคัญในการยกระดับทักษะที่ครอบคลุมที่จำเป็นเพื่อรองรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในเวลาเดียวกัน เมื่อเน้นวัตถุประสงค์เหล่านี้มันเป็นยังสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าการใช้งานที่เหมาะสมของทรัพยากรท้องถิ่น เพื่อที่จะเพิ่มผลผลิตของซัพพลายเออร์ท้องถิ่นและขยายความเชื่อมโยงระหว่างสาขาขององค์กรของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในนี้ด้าน การสะท้อนกลับผลของรายรับจากการท่องเที่ยว จะเห็นได้ชัดว่า ตลาดหุ้นต่างประเทศจะไม่รั่วจากเศรษฐกิจมากกว่า ; มากกว่ารายได้ผ่านผลตัวคูณจะถูกสร้างขึ้นอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นลักษณะการปรากฏตัวของจำนวนมากของ SMEs ซึ่งเป็นปัญหาหลักที่สาม SMEs อยู่ในแถวหน้าของการพัฒนาการท่องเที่ยวในบริบทเอเชียตะวันออกเฉียงใต้SMEs ให้ฟังก์ชั่นบวกสำคัญต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในรูปแบบของการรวมธุรกิจระยะไกลการพัฒนาความเชื่อมโยงกับภาคอื่นๆ ของเศรษฐกิจ และการรวมบริการส่วนบุคคล แม้ว่าธุรกิจเป็นที่เป็นหัวใจของการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนใหญ่ของพวกเขากำลังเผชิญปัญหาในทุกๆวันของการต่อสู้ ในนอกจากนี้ ผู้ประกอบการ SMEs หลายต่อการดำเนินงานของพวกเขา ณจุดแปรผันของการอยู่รอด ขาดการดำเนินงานธุรกิจการท่องเที่ยวผ่านมูลค่าของ หลักการบริหารสมัยใหม่ คือ เหตุผลของทำไม SMEs สามารถเพิ่มกำไรของพวกเขา ในทางกลับกัน นี่คือความหมายว่าธุรกิจเหล่านี้จะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากการประหยัดจากขนาด ที่เกิดจาก uncompetitive โอกาสส่งโดยธรรมชาติอุปสงค์การท่องเที่ยว ต่อฐานทรัพยากร จำกัด ของ SMEs เหล่านี้ทำให้มันยากที่จะบรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้