If all the world and love were youn

If all the world and love were young,
And truth in every Shepherd’s tongue,
These pretty pleasures might me move,
To live with thee, and be thy love.

Time drives the flocks from field to fold,
When Rivers rage and Rocks grow cold,
And Philomel becometh dumb,
The rest complains of cares to come.

The flowers do fade, and wanton fields,
To wayward winter reckoning yields,
A honey tongue, a heart of gall,
Is fancy’s spring, but sorrow’s fall.

Thy gowns, thy shoes, thy beds of Roses,
Thy cap, thy kirtle, and thy posies
Soon break, soon wither, soon forgotten:
In folly ripe, in reason rotten.

Thy belt of straw and Ivy buds,
The Coral clasps and amber studs,
All these in me no means can move
To come to thee and be thy love.

But could youth last, and love still breed,
Had joys no date, nor age no need,
Then these delights my mind might move

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าทุกคนรักหนุ่ม
และความจริงผู้เลี้ยงสัตว์ทุกลิ้น
ความสุขสวยเหล่านี้อาจจะฉันย้าย
อยู่กับท่าน และเป็นองค์รัก

เวลาขับฝูงจากสนามพับ
เมื่อแม่น้ำโกรธและหินเติบโตเย็น

และ ฟิลโลเมลจึงโง่ ส่วนที่เหลือบ่นสนมา

ดอกไม้เหี่ยวลง และป่าเถื่อน ฟิลด์ จะเอาแต่ใจฤดูหนาวการคำนวณผลผลิต

ฮันนี่ , ลิ้นหัวใจของน้ำดี ,
เป็นแฟนซีเป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ความเศร้ามันอยู่

ของ gowns , รองเท้าของท่านของท่าน เตียงของกุหลาบ
หมวก kirtle ของท่านของท่าน โพซี่ของท่าน
เร็วแตกเร็วเหี่ยวเร็วลืม :
ในความโง่ที่สุกในเหตุผลเน่า

เจ้าเข็มขัดของฟาง และตา ไอวี่
ขอเกี่ยวปะการังและ studs Amber
ทั้งหมดนี้ผมไม่ได้หมายความว่าสามารถย้าย
มาท่านเป็นองค์รัก

แต่เยาวชนล่าสุด และความรักยังขยายพันธุ์
มี ความสุข ไม่มี วัน หรืออายุไม่ต้อง
แล้วสุขใจเหล่านี้อาจย้าย