ประชาธิปไตยเป็นระบอบการปกครองแบบหนึ

ประชาธิปไตยเป็นระบอบการปกครองแบบหนึ่งซึ่งการบริหารอำนาจรัฐมาจากเสียงข้างมากของพลเมือง ผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตย โดยพลเมืองอาจใช้อำนาจของตนด้วยตนเองหรือผ่านผู้แทนที่เลือกไปใช้อำนาจแทนก็ได้ ประชาธิปไตยยังเป็นอุดมคติที่ว่าพลเมืองทุกคนในชาติร่วมกันพิจารณากฎหมายและการปฏิบัติของรัฐ และกำหนดให้พลเมืองทุกคนมีโอกาสแสดงความยินยอมและเจตนาของตนเท่าเทียมกัน

ประชาธิปไตยเกิดขึ้นในบางนครรัฐกรีกโบราณช่วงศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในเอเธนส์หลังการก่อการกำเริบเมื่อ 508 ปีก่อนคริสตกาล[1] ประชาธิปไตยแบบนี้เรียกว่า ประชาธิปไตยทางตรง ซึ่งพลเมืองเกี่ยวข้องในกระบวนการทางการเมืองโดยตรง แต่ประชาธิปไตยในปัจจุบันเป็นประชาธิปไตยแบบมีผู้แทน โดยสาธารณะออกเสียงในการเลือกตั้งและเลือกนักการเมืองเป็นผู้แทนตนในรัฐสภา จากนั้น สมาชิกสภาจะเป็นผู้ตัดสินใจด้วยเสียงข้างมาก ประชาธิปไตยทางตรงยังมีอยู่ในระดับท้องถิ่นหลายประเทศ เช่น การเลือกตั้งสมาชิกเทศบาล อย่างไรก็ดี ในระดับชาติ ความเป็นประชาธิปไตยทางตรงมีเพียงการลงประชามติ การริเริ่มออกกฎหมายและการถอดถอนผู้ได้รับเลือกตั้ง

แม้ในปัจจุบัน ประชาธิปไตยจะยังไม่มีนิยามที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วกันก็ตาม แต่มีการระบุว่าความเสมอภาคและอิสรภาพเป็นคุณลักษณะสำคัญของประชาธิปไตยนับแต่โบราณกาล หลักการดังกล่าวสะท้อนออกมาผ่านความเสมอภาคทางกฎหมายของพลเมืองทุกคน และสิทธิเข้าถึงกระบวนการทางกฎหมายโดยเท่าเทียม ตัวอย่างเช่น ในประชาธิปไตยแบบมีผู้แทน ทุกเสียงมีน้ำหนักเท่ากันทั้งสิ้น และไม่มีการจำกัดอย่างไร้เหตุผลใช้บังคับกับทุกคนที่ปรารถนาเป็นผู้แทน ส่วนอิสรภาพได้มาจากสิทธิและเสรีภาพตามที่กฎหมายบัญญัติ ซึ่งโดยทั่วไปได้รับการคุ้มครองโดยรัฐธรรมนูญ

ประชาธิปไตยถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการในกรีซโบราณแต่วิธีปฏิบัติแบบประชาธิปไตยปรากฏในสังคมอยู่ก่อนแล้ว รวมทั้งเมโสโปเตเมีย ฟินีเซียและอินเดีย วัฒนธรรมอื่นหลังกรีซได้มีส่วนสำคัญต่อวิวัฒนาการของประชาธิปไตย เช่น โรมันโบราณยุโรป และอเมริกาเหนือและใต้[9] มโนทัศน์ประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนเกิดขึ้นส่วนใหญ่จากแนวคิดและสถาบันซึ่งได้ถูกพัฒนาระหว่างยุคกลางของยุโรปและยุคภูมิธรรมในการปฏิวัติอเมริกาและการปฏิวัติฝรั่งเศส

ประชาธิปไตยถูกเรียกว่า "ระบอบการปกครองสุดท้าย" และแพร่หลายอย่างมากไปทั่วโลก สิทธิในการออกเสียงลงมติในหลายประเทศได้ขยายวงกว้างขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปจากกลุ่มค่อนข้างแคบ (เช่น ชายมั่งมีในกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่ง ๆ) โดยนิวซีแลนด์เป็นชาติแรกที่ให้สิทธิออกเสียงเลือกตั้งทั่วไปแก่พลเมืองทุกคนใน ค.ศ. 1893 ประชาธิปไตยมักถูกเข้าใจสับสนกับระบอบการปกครองแบบสาธารณรัฐ ในบางนิยาม "สาธารณรัฐ" เป็นประชาธิปไตยรูปแบบหนึ่ง แต่นิยามอื่นทำให้ "สาธารณรัฐ" เป็นคำที่มีความหมายต่างหาก ไม่เกี่ยวข้องกัน อย่างไรก็ดี แม้การดำเนินการปกครองตามระบอบประชาธิปไตยแม้จะได้รับความนิยมมากในปัจจุบัน แต่ต้องเผชิญกับปัญหาหลายประการที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน อย่างเช่น ข้อพิพาทเกี่ยวกับดินแดน การอพยพเข้าเมือง และการกีดกันกลุ่มประชากรบางชาติพันธุ์ เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชาธิปไตยเป็นระบอบการปกครองแบบหนึ่งซึ่งการบริหารอำนาจรัฐมาจากเสียงข้างมากของพลเมืองผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยโดยพลเมืองอาจใช้อำนาจของตนด้วยตนเองหรือผ่านผู้แทนที่เลือกไปใช้อำนาจแทนก็ได้ประชาธิปไตยยังเป็นอุดมคติที่ว่าพลเมืองทุกคนในชาติร่วมกันพิจารณากฎหมายและการปฏิบัติของรัฐและกำหนดให้พลเมืองทุกคนมีโอกาสแสดงความยินยอมและเจตนาของตนเท่าเทียมกันประชาธิปไตยเกิดขึ้นในบางนครรัฐกรีกโบราณช่วงศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเธนส์หลังการก่อการกำเริบเมื่อ 508 ปีก่อนคริสตกาล [1] ประชาธิปไตยแบบนี้เรียกว่าประชาธิปไตยทางตรงซึ่งพลเมืองเกี่ยวข้องในกระบวนการทางการเมืองโดยตรงแต่ประชาธิปไตยในปัจจุบันเป็นประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนโดยสาธารณะออกเสียงในการเลือกตั้งและเลือกนักการเมืองเป็นผู้แทนตนในรัฐสภาจากนั้นสมาชิกสภาจะเป็นผู้ตัดสินใจด้วยเสียงข้างมากประชาธิปไตยทางตรงยังมีอยู่ในระดับท้องถิ่นหลายประเทศเช่นการเลือกตั้งสมาชิกเทศบาลอย่างไรก็ดีในระดับชาติความเป็นประชาธิปไตยทางตรงมีเพียงการลงประชามติการริเริ่มออกกฎหมายและการถอดถอนผู้ได้รับเลือกตั้งแม้ในปัจจุบันประชาธิปไตยจะยังไม่มีนิยามที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วกันก็ตามแต่มีการระบุว่าความเสมอภาคและอิสรภาพเป็นคุณลักษณะสำคัญของประชาธิปไตยนับแต่โบราณกาลหลักการดังกล่าวสะท้อนออกมาผ่านความเสมอภาคทางกฎหมายของพลเมืองทุกคนและสิทธิเข้าถึงกระบวนการทางกฎหมายโดยเท่าเทียมตัวอย่างเช่นในประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนทุกเสียงมีน้ำหนักเท่ากันทั้งสิ้นและไม่มีการจำกัดอย่างไร้เหตุผลใช้บังคับกับทุกคนที่ปรารถนาเป็นผู้แทนส่วนอิสรภาพได้มาจากสิทธิและเสรีภาพตามที่กฎหมายบัญญัติซึ่งโดยทั่วไปได้รับการคุ้มครองโดยรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการในกรีซโบราณแต่วิธีปฏิบัติแบบประชาธิปไตยปรากฏในสังคมอยู่ก่อนแล้วรวมทั้งเมโสโปเตเมียฟินีเซียและอินเดียวัฒนธรรมอื่นหลังกรีซได้มีส่วนสำคัญต่อวิวัฒนาการของประชาธิปไตยเช่นโรมันโบราณยุโรปมโนทัศน์ประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนเกิดขึ้นส่วนใหญ่จากแนวคิดและสถาบันซึ่งได้ถูกพัฒนาระหว่างยุคกลางของยุโรปและยุคภูมิธรรมในการปฏิวัติอเมริกาและการปฏิวัติฝรั่งเศสและอเมริกาเหนือและใต้ [9]ประชาธิปไตยถูกเรียกว่า "ระบอบการปกครองสุดท้าย" และแพร่หลายอย่างมากไปทั่วโลกสิทธิในการออกเสียงลงมติในหลายประเทศได้ขยายวงกว้างขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปจากกลุ่มค่อนข้างแคบ (เช่นชายมั่งมีในกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งๆ) โดยนิวซีแลนด์เป็นชาติแรกที่ให้สิทธิออกเสียงเลือกตั้งทั่วไปแก่พลเมืองทุกคนในค.ศ. 1893 ประชาธิปไตยมักถูกเข้าใจสับสนกับระบอบการปกครองแบบสาธารณรัฐในบางนิยาม "สาธารณรัฐ" เป็นประชาธิปไตยรูปแบบหนึ่งแต่นิยามอื่นทำให้ "สาธารณรัฐ" เป็นคำที่มีความหมายต่างหากไม่เกี่ยวข้องกันอย่างไรก็ดี แม้การดำเนินการปกครองตามระบอบประชาธิปไตยแม้จะได้รับความนิยมมากในปัจจุบันแต่ต้องเผชิญกับปัญหาหลายประการที่เกิดขึ้นในปัจจุบันอย่างเช่นข้อพิพาทเกี่ยวกับดินแดนการอพยพเข้าเมืองและการกีดกันกลุ่มประชากรบางชาติพันธุ์เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตย 5 ก่อนคริสตกาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเธนส์ หลังการก่อการกำเริบเมื่อ 508 ปีก่อนคริสตกาล [1] ประชาธิปไตยแบบนี้เรียกว่าประชาธิปไตยทางตรง จากนั้น เช่นการเลือกตั้งสมาชิกเทศบาลอย่างไรก็ดีในระดับ ชาติ ตัวอย่างเช่นในประชาธิปไตยแบบมีผู้แทน ทุกเสียงมีน้ำหนักเท่ากันทั้งสิ้น รวมทั้งเมโสโปเตเมียฟิ นีเซียและอินเดีย เช่นโรมันโบราณยุโรปและอเมริกาเหนือและใต้ [9] "ระบอบการปกครองสุดท้าย" และแพร่หลายอย่างมากไปทั่วโลก (เช่นชายมั่งมีในกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่ง ๆ ) ค.ศ. 1893 ในบางนิยาม "สาธารณรัฐ" เป็นประชาธิปไตยรูปแบบหนึ่ง แต่นิยามอื่น ทำให้ "สาธารณรัฐ" เป็นคำที่มีความหมายต่างหากไม่ เกี่ยวข้องกันอย่างไรก็ดี อย่างเช่นข้อพิพาทเกี่ยวกับดินแดน การอพยพเข้าเมือง เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชาธิปไตยเป็นระบอบการปกครองแบบหนึ่งซึ่งการบริหารอำนาจรัฐมาจากเสียงข้างมากของพลเมืองผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยโดยพลเมืองอาจใช้อำนาจของตนด้วยตนเองหรือผ่านผู้แทนที่เลือกไปใช้อำนาจแทนก็ได้ประชาธิปไตยยังเป็นอุดมคติที่ว่าพลเมืองทุกคนในชาติร่วมกันพิจารณ ากฎหมายและการปฏิบัติของรัฐและกำหนดให้พลเมืองทุกคนมีโอกาสแสดงความยินยอมและเจตนาของตนเท่าเทียมกันประชาธิปไตยเกิดขึ้นในบางนครรัฐกรีกโบราณช่วงศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเธนส์หลังการก่อการกำเริบเมื่อ 508 ปีก่อนคริสตกาล [ 1 ] ประชาธิปไตยแบบนี้เรียกว่าประชาธิปไตยทางตรงซึ่งพลเมืองเกี่ยวข้องในกระบวนการทางการเมืองโดยตรงแต่ประชาธิปไตยในปัจจุบันเ ป็นประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนโดยสาธารณะออกเสียงในการเลือกตั้งและเลือกนักการเมืองเป็นผู้แทนตนในรัฐสภาจากนั้นสมาชิกสภาจะเป็นผู้ตัดสินใจด้วยเสียงข้างมากประชาธิปไตยทางตรงยังมีอยู่ในระดับท้องถิ่นหลายประเทศเช่นการเลือกตั้งสมาชิกเทศบาลอย่างไรก็ดีในระดับชาติ ความเป็นประชาธิปไตยทางตรงมีเพียงการลงประชามติการริเริ่มออกกฎหมายและการถอดถอนผู้ได้รับเลือกตั้งแม้ในปัจจุบันประชาธิปไตยจะยังไม่มีนิยามที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วกันก็ตามแต่มีการระบุว่าความเสมอภาคและอิสรภาพเป็นคุณลักษณะสำคัญของประชาธิปไตยนับแต่โบราณกาลหลักการดังกล่าวสะท้อนออกมาผ่านความเสมอภาคทางกฎหมายของพลเมืองทุกคนและสิทธิเข้าถึงกระบวนการทางกฎ หมายโดยเท่าเทียมตัวอย่างเช่นในประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนทุกเสียงมีน้ำหนักเท่ากันทั้งสิ้นและไม่มีการจำกัดอย่างไร้เหตุผลใช้บังคับกับทุกคนที่ปรารถนาเป็นผู้แทนส่วนอิสรภาพได้มาจากสิทธิและเสรีภาพตามที่กฎหมายบัญญัติซึ่งโดยทั่วไปได้รับการคุ้มครองโดยรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการในกรีซโบราณแต่วิธีปฏิบัติแบบประชาธิปไตยปรากฏในสังคมอยู่ก่อนแล้วรวมทั้งเมโสโปเตเมียฟินีเซียและอินเดียวัฒนธรรมอื่นหลังกรีซได้มีส่วนสำคัญต่อวิวัฒนาการของประชาธิปไตยเช่นโรมันโบราณยุโรปและอเมริ