So often he would console himself a

So often he would console himself and go sit amongst the unables. Of course the able loomploys thought this just punishment. One of the unables would cuddle near him. Although it could not speak, it would gently touch him now and then. Time went by and Tibley looked forward to being with the unables and his special little friend. Then one day Tibley noticed his little friend was extra quiet and no longer reached to touch him. His little friend was sick. Tibley noticed the little unable's coat had holes in it from long wear and he knew that warmth was the only thing that could bring his little friend back. So Tibley after many years became a true able. He sat down and sewed the most beautiful coat the loomploy world had ever seen. Hurriedly he put it on his little friend but nothing happened. A tear came to his eye and a great ache within him but the little friend did not move.

Now everyone knows that when judgment day comes that the ables will go to their just reward because of their many good coats but that the unables will never get to heaven but dwell forever in the cold.

The day came that Tibley should go to heaven. He wasn't sure if they would let him in because he had only sewed one coat his whole life. But nothing was said at the door because Kooble Loomploy who had sewed 3,000 coats in his lifetime was arguing with the Lord. "I don't understand", said Kooble Loomploy, "why everyone else gets to enjoy the same amount of sunshine as me, when I sewed so many more coats! Why look at Tibley over there!! His whole 800 years he only sewed 1 coat. What kind of justice is that?" The Lord smiled at Kooble Loomploy with sadness in his eyes. "My Son", he said, "All that I have is yours!" Kooble Loomploy was not consoled by this, but no matter, for he rushed off into the sunshine with everyone else. They danced and played and drank in the warmth and light. They were in heaven!!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ่อยครั้งเขาจะปลอบตัวเอง และไปนั่งท่ามกลางการ unables แน่นอน loomploys สามารถคิดว่า การลงโทษแค่นี้ Unables การอย่างใดอย่างหนึ่งจะกอดใกล้เขา แม้ว่าจะไม่พูด มันจะค่อย ๆ สัมผัสเขาตอนนี้แล้ว เวลาผ่านไป และ Tibley มองไปข้างหน้าจะเป็นการ unables และเพื่อนของเขาน้อยพิเศษ แล้ว วันหนึ่ง Tibley สังเกตเห็นเพื่อนเขาน้อยคือไม่ถึงสัมผัสเขา และเงียบพิเศษ เพื่อนเขาน้อยถูกป่วย Tibley สังเกตเห็นไม่น้อยของเสื้อมีรูในมันจากยาวสวม และเขารู้ว่า ความอบอุ่นคือ สิ่งเดียวที่สามารถนำเพื่อนของเขาน้อยกลับ Tibley ดังนั้นหลังจากหลายปีกลายเป็น จริงสามารถ เขานั่งลง และเย็บเสื้อสวยที่สุดที่เคยเห็นโลก loomploy รีบเขาเลยเขาเพื่อนน้อย แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉีกขาดมาจากตาของเขา และความปวดที่ดีภายในเขาแต่เพื่อนน้อยได้ไม่ย้าย ตอนนี้ ทุกคนรู้ที่เมื่อวันพิพากษามา ส่องสว่างจะไปเพื่อรางวัลเพียง เพราะเสื้อของพวกเขาดีมาก แต่ว่า ตัว unables จะไม่ได้ไปสวรรค์ แต่อาศัยอยู่ตลอดไปในความเย็น มาวันที่ Tibley ควรไปสวรรค์ เขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะให้เขา เพราะเขาเพียงมีเย็บเสื้อหนึ่งชีวิตของเขาทั้งหมด แต่ไม่มีอะไรกล่าวที่ประตู เพราะ Kooble Loomploy ที่มีเย็บเสื้อ 3,000 ในชีวิตของเขาถูกเถียงกับพระเจ้า ฉันไม่เข้าใจ" Kooble Loomploy ที่กล่าวว่า "ทำไมทุกคนได้เพลิดเพลินกันซันไชน์เป็นฉัน เมื่อฉันเย็บเสื้อเพิ่มเติมมากมาย ทำไมดู Tibley โน่น!! ของเขาทั้งหมด 800 ปีเขาเย็บเสื้อ 1 เท่านั้น ชนิดของความยุติธรรมเป็นที่" พระยิ้มที่ Kooble Loomploy กับความเศร้าในดวงตาของเขา "ลูกพ่อ" เขากล่าว "ทั้งหมดที่มีเป็นของคุณ" Kooble Loomploy ถูกไม่ชื้น โดยการนี้ ไม่ว่า แต่สำหรับเขาวิ่งออกเข้าไปในแสงแดดทุกคน พวกเขาเต้น และเล่น และดื่มในความอบอุ่นและแสง พวกเขาอยู่ในสวรรค์!!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จึงมักจะเขาจะปลอบใจตัวเองและไปนั่งในหมู่ unables ของหลักสูตร loomploys สามารถคิดว่านี้เป็นเพียงแค่การลงโทษ หนึ่งใน unables จะกอดอยู่ใกล้เขา แม้ว่ามันจะไม่สามารถพูดมันเบา ๆ จะสัมผัสเขาตอนนี้แล้ว เวลาผ่านไปและ Tibley มองไปข้างหน้าจะเป็นกับ unables และเพื่อนตัวน้อยของเขาเป็นพิเศษ แล้ววันหนึ่ง Tibley สังเกตเห็นเพื่อนตัวน้อยของเขาเป็นพิเศษที่เงียบสงบและไม่ถึงสัมผัสเขา เพื่อนตัวน้อยของเขากำลังป่วย Tibley สังเกตเห็นเสื้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่สามารถที่มีหลุมในได้จากการสวมใส่ที่ยาวนานและเขารู้ว่าความอบอุ่นเป็นสิ่งเดียวที่สามารถนำเพื่อนตัวน้อยของเขากลับมา ดังนั้น Tibley หลังจากหลายปีที่ผ่านมากลายเป็นจริงสามารถ เขานั่งลงและเย็บเสื้อที่สวยที่สุดในโลก loomploy เคยเห็น รีบเขาวางมันลงบนเพื่อนตัวน้อยของเขา แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉีกมาตาและปวดที่ดีของเขาอยู่ภายในตัวเขา แต่เพื่อนตัวน้อยไม่ได้ย้าย

ตอนนี้ทุกคนรู้ดีว่าเมื่อวันพิพากษามาว่า Ables จะไปเพียงรางวัลของพวกเขาเพราะเสื้อที่ดีมาก แต่ที่ unables จะไม่เคยได้รับไปสวรรค์ แต่อาศัยอยู่ตลอดไปในความหนาวเย็น

วันที่มา Tibley ควรไปสวรรค์ เขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปล่อยให้เขาเพราะเขาได้เพียงหนึ่งเย็บเสื้อทั้งชีวิตของเขา แต่ไม่มีอะไรก็บอกว่าที่ประตูเพราะ Kooble Loomploy ที่ได้เย็บ 3,000 เสื้อในชีวิตของเขากำลังเถียงกับพระเจ้า "ฉันไม่เข้าใจ" Kooble Loomploy กล่าวว่า "ทำไมคนอื่น ๆ ได้รับการเพลิดเพลินไปกับจำนวนเดียวกันของแสงแดดกับผมเมื่อผมเย็บเสื้ออื่น ๆ อีกมากมายดังนั้น! ดู Tibley ทำไมที่นั่น !! ของเขาทั้ง 800 ปีเขาเย็บเท่านั้น 1 เสื้อ. สิ่งที่ชนิดของความยุติธรรมคือ? " เดอะลอร์ดยิ้ม Kooble Loomploy ด้วยความโศกเศร้าในสายตาของเขา "ลูกชายของฉัน" เขากล่าวว่า "ทั้งหมดที่ฉันมีเป็นของคุณ!" Kooble Loomploy ไม่ได้ปลอบโยนด้วยนี้ แต่ไม่ว่าสำหรับเขารีบวิ่งออกไปในแสงแดดกับคนอื่น พวกเขาเต้นและเล่นและดื่มในความอบอุ่นและแสงสว่าง พวกเขาอยู่ในสวรรค์ !!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ่อยครั้งที่เขาจะปลอบตัวเอง และไปนั่งท่ามกลาง unables . แน่นอน loomploys สามารถคิดว่าการลงโทษเพียงแค่นี้ หนึ่งใน unables จะกอดใกล้ๆ เขา แต่มันพูดไม่ได้ มันก็จะเบา ๆสัมผัสเขาแล้ว เวลาผ่านไป tibley มุ่งหวังที่จะอยู่กับ unables และเพื่อนๆ ของเขาเป็นพิเศษ แล้ววันหนึ่ง tibley สังเกตเห็นเพื่อนตัวเล็กของเขาพิเศษเงียบและไม่ไปแตะต้องเขา เพื่อนตัวน้อยของเขาป่วย tibley สังเกตเห็นเสื้อน้อยไม่สามารถมีหลุมในนั้นยาวสวม และเขารู้ว่า ความอบอุ่นเป็นสิ่งเดียวที่อาจพาเพื่อนตัวน้อยของเขากลับ ดังนั้น tibley หลังจากหลายปีก็กลายเป็นจริงได้ เขานั่งลงและเย็บเสื้อที่สวยที่สุดของโลก loomploy เคยเห็น รีบเขาใส่เพื่อนตัวน้อยของเขา แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้ำตามาหาตาของเขาและปวดดีในตัวเขา แต่เพื่อนไม่ไปตอนนี้ทุกคนรู้ว่าเมื่อวันพิพากษามาถึงที่ Ables จะไปตอบแทนแค่ตนเอง เพราะเสื้อของพวกเขาหลายที่ดี แต่ที่ unables จะไม่ได้ไปสวรรค์ แต่อาศัยอยู่ในเย็นตลอดไปวันมาแล้วที่ tibley ก็ไปสวรรค์ เขาไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะให้เขา เพราะเขามีเพียงหนึ่งเสื้อเย็บมาตลอดชีวิต แต่ไม่มีอะไรบอกว่าที่ประตูเพราะ kooble loomploy ที่เย็บ 3000 ตราในชีวิตของเขาทะเลาะกับพระเจ้า . " ข้าไม่เข้าใจ " กล่าวว่า kooble loomploy " ทำไมทุกคนจะได้เพลิดเพลินกับจำนวนเดียวกันของแสงแดดอย่างฉัน เมื่อฉันเย็บเสื้อเพิ่มเติมมาก ทำไมมอง tibley ตรงนั้น ! ! 800 ทั้งหมดของเขา เขาเพียง 1 ปี เย็บเสื้อ ชนิดของความยุติธรรมที่เป็น ? พระเจ้ายิ้มให้ kooble loomploy กับความเศร้าในดวงตาของเขา ลูกชายของฉัน " เขากล่าวว่า " ทั้งหมดที่ผมมีคือคุณ ! kooble loomploy ไม่ได้ปลอบโยนโดยนี้ แต่ไม่ว่า เขาวิ่งออกสู่แสงแดด กับคนอื่นๆ พวกเขาเต้นและเล่นและดื่มในความอบอุ่นและแสงสว่าง พวกเขาอยู่ในสรวงสวรรค์ ! ! ! ! ! ! !