the two security men who are both f

the two security men who are both far more smartly dressed than I am in their well-cut black suits.
The elevator whisks me with terminal velocity to the twentieth floor. The doors slide open, and I’m in another large lobby – again all glass, steel, and white sandstone. I’m confronted by another desk of sandstone and another young blonde woman dressed impeccably in black and white who rises to greet me.
“Miss Steele, could you wait here, please?” She points to a seated area of white leather chairs.
Behind the leather chairs is a spacious glass-walled meeting room with an equally spacious dark wood table and at least twenty matching chairs around it. Beyond that, there is a floor-to-ceiling window with a view of the Seattle skyline that looks out through the city toward the Sound. It’s a stunning vista, and I’m momentarily paralyzed by the view. Wow.
I sit down, fish the questions from my satchel, and go through them, inwardly cursing Kate for not providing me with a brief biography. I know nothing about this man I’m about to interview. He could be ninety or he could be thirty. The uncertainty is galling, and my nerves resurface, making me fidget. I’ve never been comfortable with one-on-one interviews, preferring the anonymity of a group discussion where I can sit inconspicuously at the back of the room. To be honest, I prefer my own company, reading a classic British novel, curled up in a chair in the campus library. Not sitting twitching nervously in a colossal glass and stone edifice.
I roll my eyes at myself. Get a grip, Steele. Judging from the building, which is too clinical and modern, I guess Grey is in his forties: fit, tanned, and fair-haired to match the rest of the personnel.
Another elegant, flawlessly dressed blonde comes out of a large door to the right. What is it with all the immaculate blondes? It’s like Stepford here. Taking a deep breath, I stand up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความปลอดภัยสองคนที่มีคุณภาพมากขึ้นแต่งตัวกว่าผมในชุดสีดำของห้องตัดลิฟต์ whisks ฉัน ด้วยความเร็วเทอร์มินัลชั้นยี่สิบ ประตูเลื่อนเปิด และฉันอีกล็อบบี้ขนาดใหญ่ – อีกทั้งหมดแก้ว หินทรายเหล็ก และสีขาว ฉันกำลังเผชิญ โดยโต๊ะอื่นของหินทรายและอีกสีบลอนด์สาวแต่งตัวเครื่องขาวดำที่มาทักทายฉัน"นางสาว Steele คุณรอ.นี่ โปรด" เธอชี้ไปบริเวณที่นั่งของเก้าอี้หนังสีขาวหลังเก้าอี้หนัง เป็นกว้างขวางเป็นผนังกระจกกับโต๊ะไม้สีเข้มเท่า ๆ กันกว้างขวางเก้าอี้น้อยยี่สิบตรงรอบ ๆ ห้องประชุม นอกเหนือจากนั้น มีหน้าต่างชั้นเพดานที่ มีมุมมองของเส้นขอบฟ้าของซีแอตเทิลที่จะออกเมืองไปทางเสียง มันเป็น vista สวยงาม และฉันกำลังข้ามอัมพาต โดยมุมมอง ว้าวฉันนั่งลง ปลาคำถามจาก satchel ของฉัน และผ่านไปพวกเขา cursing เคทสองอย่างภายในไม่ให้ฉันกับประวัติย่อ ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับคนนี้ผมให้สัมภาษณ์ เขาอาจ ninety หรือเขาอาจจะสามสิบ ความไม่แน่นอนที่เป็น galling และเส้นประสาทของฉัน resurface ทำให้ฉัน fidget เราไม่ได้สะดวกสบายกับการสัมภาษณ์แพ็คเกจ ท่านที่ต้องการเปิดเผยของการสนทนากลุ่มที่ฉันสามารถนั่ง inconspicuously ด้านหลังของห้องพัก ที่จะซื่อสัตย์ ฉันชอบบริษัทของตัวเอง อ่านนวนิยายอังกฤษคลาสสิก โค้งขึ้นในเก้าอี้ในห้องสมุดมหาวิทยาลัย ไม่นั่ง twitching คนมหาศาลแก้วและหิน edificeผมม้วนตาที่ตัวเอง ได้รับกำ Steele ตัดสินจากอาคาร ซึ่งเป็นทางคลินิก และทันสมัยเกินไป ผมคิดว่า เป็นสีเทาใน forties ของเขา: พอดี tanned และ fair-haired ให้ตรงกับส่วนเหลือของบุคลากรอีกห้อง ไม่มีที่ติแต่งสีบลอนด์มาจากประตูใหญ่ทางด้านขวา มันคืออะไรกับ blondes นฤมลทั้งหมด ได้เช่น Stepford ที่นี่ การหายใจลึก ๆ ฉันยืนขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายสองคนที่มีความปลอดภัยมากขึ้นทั้งสองสวมใส่อย่างชาญฉลาดกว่าผมอยู่ในที่ดีของพวกเขาตัดชุดสูทสีดำ.
ลิฟท์อุ้มฉันด้วยความเร็วปลายไปยังชั้นที่ยี่สิบ ประตูเลื่อนเปิดและฉันในล็อบบี้ขนาดใหญ่อื่น - อีกครั้งกระจกเหล็กและหินทรายสีขาว ฉันเผชิญหน้ากับโต๊ะทำงานของผู้อื่นหินทรายสีบลอนด์และหญิงสาวอีกคนหนึ่งแต่งตัวไม่มีที่ติในสีดำและสีขาวที่เพิ่มขึ้นไปทักทายผม.
"นางสาว Steele คุณสามารถรอที่นี่โปรด?" เธอชี้ไปที่พื้นที่นั่งของเก้าอี้หนังสีขาว.
ที่อยู่เบื้องหลัง เก้าอี้หนังเป็นห้องประชุมผนังกระจกขนาดกว้างขวางพร้อมโต๊ะไม้สีเข้มที่กว้างขวางอย่างเท่าเทียมกันและอย่างน้อยยี่สิบเก้าอี้จับคู่รอบ นอกเหนือจากนั้นมีหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่มีวิวเส้นขอบฟ้าของแอตเทิลที่มีลักษณะการผ่านเมืองไปทางเสียง มันเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามและฉันเป็นอัมพาตชั่วขณะจากมุมมอง ว้าว.
ฉันนั่งลงปลาคำถามจากกระเป๋าของฉันและไปผ่านพวกเขาในใจแช่งเคทไม่ให้ฉันด้วยประวัติโดยย่อ ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ฉันจะสัมภาษณ์ เขาอาจจะเก้าสิบหรือเขาอาจจะสามสิบ ความไม่แน่นอนคือรำคาญและเส้นประสาทของฉัน resurface ทำให้ฉันอยู่ไม่สุข ผมไม่เคยสะดวกสบายด้วยการสัมภาษณ์หนึ่งในหนึ่งเลือกที่ไม่เปิดเผยชื่อของการสนทนากลุ่มที่ฉันสามารถนั่งกะที่ด้านหลังของห้องพัก จะซื่อสัตย์ฉันชอบ บริษัท ของตัวเองอ่านนวนิยายอังกฤษคลาสสิกขดตัวอยู่บนเก้าอี้ในห้องสมุดมหาวิทยาลัย ไม่ได้นั่งกระตุกประหม่าในแก้วขนาดมหึมาและสิ่งปลูกสร้างหิน.
ฉันกลอกลูกตาของฉันที่ตัวเอง ได้รับการจับสตีล ตัดสินจากอาคารซึ่งเป็นคลินิกเกินไปและทันสมัยผมคิดว่าเป็นสีเทาในวัยสี่สิบของเขาพอดีดำขำและเป็นธรรมผมเพื่อให้ตรงกับส่วนที่เหลือของบุคลากร.
อีกสง่างามไม่มีที่ติสีบลอนด์แต่งตัวออกมาจากประตูขนาดใหญ่ เหมาะสม มันคืออะไรกับผมบลอนด์บริสุทธิ์? มันเหมือนสเต็ปที่นี่ การหายใจเข้าลึก ๆ ผมลุกขึ้นยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองรักษาความปลอดภัยผู้ชายที่ทั้งไกลตัวดีกว่าผมในการตัดสูทดำ .
ลิฟท์บางคนพุ่งเข้าฉันกับความเร็วปลายไปที่ชั้นยี่สิบ ประตูสไลด์เปิดและฉัน - ล็อบบี้ขนาดใหญ่อีกทั้ง แก้ว เหล็ก และหินทรายขาวฉันเผชิญหน้ากับอีกโต๊ะหินทราย และอีกหนุ่มผมบลอนด์ผู้หญิงแต่งตัวไม่มีที่ติในสีดำและสีขาวที่โผล่มาทักทายฉัน .
" นางสาว สตีล คุณรอที่นี่เถอะ " เธอชี้ไปยังที่นั่ง พื้นที่ของเก้าอี้หนังสีขาว .
หลังเก้าอี้หนังเป็นกระจกกว้างขวาง กำแพงห้องประชุมโต๊ะไม้สีดำขนาดเท่า ๆ กัน และอย่างน้อยยี่สิบคู่ เก้าอี้แถวนอกเหนือจากนั้น มีพื้นถึงเพดานหน้าต่างที่มีมุมมองของซีแอตเทิเส้นขอบฟ้าที่ มองออกไปผ่านเมืองไปทางเสียง มันคือ Vista ที่สวยงามและฉันเป็นอัมพาตชั่วขณะ โดยมุมมอง ว้าว . . .
ผมนั่งปลา คำถามจากย่าม และผ่านพวกเขา เข้ามาด่า เคท เพื่อไม่ให้ฉันกับชีวประวัติโดยย่อ เรารู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนี้ที่ผมกำลังจะสัมภาษณ์เขาอาจเป็น 90 หรืออาจจะ 30 ความไม่แน่นอนคือ น่ารำคาญ และสมองของฉันทำงาน ทำให้ผมกระวนกระวาย . ผมไม่เคยได้รับความสะดวกสบายกับการสัมภาษณ์แบบตัวต่อตัว เลือกที่ไม่เปิดเผยชื่อของกลุ่มการสนทนาที่ฉันสามารถนั่งสงบเสงี่ยม n อยู่ที่หลังห้อง บอกตามตรง ผมชอบบริษัทของผมเอง การอ่านอังกฤษแบบคลาสสิกนวนิยาย ขดในเก้าอี้ในมหาวิทยาลัยห้องสมุดไม่ได้นั่งกระตุกอย่างหงุดหงิด ในแก้วใหญ่และหิน ไม่ว่าจะ
ผมม้วนตาของฉันมองตัวเอง ตั้งสติหน่อย สตีล . ดูจากตึก ซึ่งเป็นคลินิกเกินไปและทันสมัย ผมเดาว่า เกรย์คืออายุ 40 พอดี , ดำขำ , และยุติธรรมผมเพื่อให้ตรงกับส่วนที่เหลือของบุคลากร .
อีกสง่างามไม่มีที่ติแต่งตัวสีบลอนด์ที่ออกมาจากประตูใหญ่ด้านขวาแล้วมันมีทั้งหมดบริสุทธิ์สีบลอนด์ ? มันเหมือน สเต็พฟอร์ดที่นี่เลย สูดหายใจเข้าลึกๆ ผมลุกขึ้น