The party is at a guy named Yixing’

The party is at a guy named Yixing’s place. Jongin’s seen him around Kyungsoo’s friends once or twice, he’s the one that comes over in roller skates and always looks like he’s sleepy. Luhan comes pick him up at 9 and drives them there – Yixing’s apartment is really small, Jongin questions how that diminished place can allocate so many people inside.

“This place is really small.” Jongin astonishes and Luhan hums, hooking an arm around his shoulder.

“There’s the guys,” Luhan indicates a corner not far from them where a few of Luhan’s friends stand. Jongin recognizes the Yixing guy and a black haired boy with a cat-like mouth and sharp eyes. Amongst them is Chanyeol, perfectly dressed in one of his sleeveless punk rock bands t-shirt, black oversized jersey shorts and conveniently placed snapbacks. Jongin sighs, trying to convince himself he didn’t come to this goddamned place because of Chanyeol; his presence at this party has nothing to do with Chanyeol. Nothing.

Before he knows Luhan is pushing him towards the group, and Jongin wants to run. He removes the other’s arm from himself and stops on his heels, earning a frown from Luhan when he turns to face Jongin.

“What’s wrong?”

“Uh…” Jongin looks around, forcing his brain to think of a plausible excuse. “I’m not sure if it’s a good idea for me to go over there, hyung.”

“What are you talking about?”

He scratches his neck. “Well…”

“Is it because of Chanyeol?” there’s a hint of a smile on Luhan’s lips. “Why are you blushing, Jongin-ah?”

Jongin closes his eyes and suddenly this whole party seems like the dumb move Sehun mentioned. “You know what? Forget it hyung, thank you for picking me up. I’ll go home now.”

“Wait, Jongin!” Luhan’s voice is too far already as Jongin leaves through the door.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คือผู้ชายที่ชื่อตำแหน่งของหยีซิง Jongin ของโอบเขาเพื่อนของ Kyungsoo หนึ่งครั้งหรือสองครั้ง เขาเป็นมาในโรลเลอร์สเก็ต และเสมอดูเหมือนว่าเขาง่วง Luhan มารับเขาที่ 9 และไดรฟ์มี– อพาร์ทเมนท์ของหยีซิงเล็ก Jongin ถามวิธีสถานที่ diminished สามารถปันส่วนจำนวนคนภายใน

"สถานที่แห่งนี้เล็กเกินไป"Jongin astonishes และ Luhan hums สะดวกแขนรอบไหล่ของเขา

"มีผู้ชาย Luhan บ่งชี้มุมมากที่ยืนของเพื่อน Luhan ของพวกเขา Jongin รู้จักผู้ชายหยีซิงและสูบดำกับปากเหมือนแมว และคมตา หมู่พวกเขาเป็น Chanyeol แต่งตัวอย่างหนึ่งของเสื้อยืด วงพังก์ร็อก กางเกงขาสั้นเสื้อสีดำขนาดใหญ่และเชิญเอน snapbacks Jongin sighs พยายามที่จะโน้มน้าวให้ตัวเองไม่ได้มาที่นี้ goddamned เพราะ Chanyeol เขาปรากฏตัวที่พรรคนี้มีอะไรกับ Chanyeol ไม่

ก่อนเขารู้ Luhan ผลักเขาต่อกลุ่ม และ Jongin ต้องการที่ทำ เขาเอาแขนอื่น ๆ ของตัวเองและหยุดบนส้นเท้าของเขา รายได้หน้านิ่วจาก Luhan เมื่อเขาหันไปหน้า Jongin.

"คืออะไรผิด

" Uh..." Jongin มีลักษณะสถาน บังคับสมองให้คิดแก้เป็นไปได้ "ฉันไม่แน่ใจว่าเป็นความคิดที่ดีสำหรับฉันไปที่นั่น hyung"

"สิ่งคุณพูดหรือไม่"

เขา scratches คอของเขา "ดี..."

"เป็น เพราะ Chanyeol " มีคำแนะนำของรอยยิ้มบนริมฝีปากของ Luhan "ทำไมมีคุณ blushing Jongin-อา"

Jongin ปิดตา และก็พรรคนี้ทั้งหมดเหมือนใบ้ย้าย Sehun ที่กล่าวถึง "คุณรู้หรือไม่ ลืม hyung ขอบคุณที่รับฉัน ฉันจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้"

"รอ Jongin " เสียงของ Luhan อยู่ไกลแล้วเป็น Jongin ออกประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พรรคที่ชื่อ อี้ชิงนี่ จงอินก็เห็นเขามา kyungsoo เพื่อนครั้งเดียวหรือสองครั้ง เขาเป็นคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในรองเท้าสเก็ตลูกกลิ้งและมักจะดูเหมือนว่าเขาง่วงนอน ลู่ฮานมาอุ้มเขาขึ้นที่ 9 และไดรฟ์พวกเขา– Yixing อพาร์ทเม้นท์เล็กจริงๆ จองอึนถามว่าลงสถานที่สามารถจัดสรรคนมากมายข้างใน

" สถานที่นี้มันเล็กจริงๆ" จงอินและทึ่งมากลู่ฮานฮัม , อยู่กับแขนรอบไหล่ของเขา

" มีคน " ลู่หานชี้มุมไม่ไกลจากพวกเขาที่ไม่กี่ของลู่ฮานเพื่อนยืน จงอินรู้จัก Yixing ผู้ชายและเด็กชายผมสีดำกับแมว ชอบปากและสายตาเฉียบแหลม ในหมู่พวกเขาเป็นชานยอล กริบแต่งตัวหนึ่งของเขา แขนกุด ไอ้วงร็อคเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อตัวโคร่งและสะดวกอยู่ snapbacks . จงอินถอนหายใจ พยายามที่จะโน้มน้าวตัวเอง เขาไม่ได้มาด่าสถานที่เพราะชานยอล ; การแสดงของเขาในงานนี้มีอะไรจะทำอย่างไรกับชานยอล . ไม่มีอะไร

ก่อนเขารู้ว่าลู่หานจะผลักดันเขาไปสู่กลุ่ม และจงอินอยากจะวิ่ง เขาเอาแขนของอื่น ๆจากตัวเองและหยุดบนส้นเท้าของเขารายได้จากลู่หานขมวดคิ้วเมื่อเขาหันไปเผชิญหน้ากับจงอิน

" เกิดอะไรขึ้น ? "

" เอ่อ . . . . . . . " จงอินมองไปรอบ ๆบังคับให้สมองของเขาคิดข้ออ้างที่สัมพันธ์ " ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นความคิดที่ดีสำหรับฉันที่จะไปที่นั่น พี่ . . . "

" เธอพูดเรื่องอะไร ? "

เขาเกาคอ " เอ่อ . . . "

" เพราะชานยอล ? " มีคำใบ้ของรอยยิ้มบนริมฝีปากของลู่หาน . " ทำไมพี่อาย ,จงอินอ่า "

จงอินจะปิดตาและก็ทั้งหมดนี้พรรคดูเหมือนจะโง่ไป เซฮุนกล่าว " คุณรู้อะไรไหม ? ช่างมันเถอะพี่ ขอบคุณที่เลือกฉัน ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ "

" เดี๋ยว จองอิน ! " เสียงลู่หานก็ไกลเกินไปแล้ว จงอินใบผ่านประตู