Sugar surfactants with different al

Sugar surfactants with different alkyl chain lengths and sugar head groups were compared for their protein-stabilizing effect during freeze–thawing and freeze-drying. Six enzymes, different in terms of tolerance against inactivation because of freeze–thawing and freeze-drying, were used as model proteins. The enzyme activities that remained after freeze–thawing and freeze-drying in the presence of a sugar surfactant were measured for different types and concentrations of sugar surfactants. Sugar surfactants stabilized all of the tested enzymes both during freeze–thawing and freeze-drying, and a one or two order higher amount of added sugar surfactant was required for achieving protein stabilization during freeze-drying than for the cryoprotection. The comprehensive comparison showed that the C10–C12 esters of sucrose or trehalose were the most effective through the freeze-drying process: the remaining enzyme activities after freeze–thawing and freeze-drying increased at the sugar ester concentrations of 1–10 and 10–100 μΜ, respectively, and increased to a greater extent than for the other surfactants at higher concentrations. Results also indicate that, when a decent amount of sugar was also added, the protein-stabilizing effect of a small amount of sugar ester through the freeze–drying process could be enhanced. © 2014 Wiley Periodicals, Inc. and the American Pharmacists Association J Pharm Sci 103:1628–1637, 2014

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำตาล surfactants มีความยาวโซ่ alkyl ต่าง ๆ และน้ำตาลหัวกลุ่มเปรียบเทียบผลการรักษาเสถียรภาพของโปรตีนในระหว่างการแช่แข็งละลาย และขั้น หกเอนไซม์ แตกต่างกันในแง่ของการยอมรับกับยกแช่แข็งละลาย และ ขั้น ถูกใช้เป็นแบบจำลองโปรตีน กิจกรรมของเอนไซม์ที่ยังคงอยู่หลังจากที่ได้วัดแช่แข็งละลายและขั้นในแรงตึงผิวน้ำตาลชนิดต่าง ๆ และความเข้มข้นของน้ำตาล surfactants น้ำตาล surfactants เสถียรของเอนไซม์ทดสอบทั้งในระหว่างการแช่แข็งละลาย และขั้น และใบสั่งหนึ่ง หรือสองจำนวน surfactant ที่น้ำตาลสูงถูกต้องสำหรับเสถียรภาพของโปรตีนระหว่างขั้นกว่าสำหรับการ cryoprotection การเปรียบเทียบครอบคลุมแสดงว่า esters C10 – C12 ซูโครสหรือ trehalose มีประสิทธิภาพสูงสุดผ่านขั้นตอน: กิจกรรมของเอนไซม์ที่เหลือหลังจากแช่แข็งละลายขั้นเพิ่มขึ้นที่ความเข้มข้นเอสเทอร์ของน้ำตาลของ 1 – 10 และ 10 – 100 μΜ ตามลำดับ และเพิ่มขึ้นในระดับที่สูงกว่าสำหรับ surfactants อื่น ๆ ที่ความเข้มข้นสูง ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า เมื่อถูกเพิ่มของน้ำตาล ผลรักษาเสถียรภาพของโปรตีนของเอสเทอร์ของน้ำตาลผ่านกระบวนการแช่แข็งแห้งเล็กน้อยสามารถเพิ่ม © 2014 wiley วารสาร Inc. และสมาคมเภสัชกรชาวอเมริกัน J Pharm Sci 103:1628 – 1637, 2014

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำตาลลดแรงตึงผิวที่มีความยาวโซ่อัลคิลที่แตกต่างกันและกลุ่มหัวน้ำตาลเปรียบเทียบผลการรักษาเสถียรภาพโปรตีนของพวกเขาในระหว่างการแช่แข็งละลายและแช่แข็งแห้ง หกเอนไซม์ที่แตกต่างกันในแง่ของความอดทนกับการใช้งานเนื่องจากการแช่แข็งและละลายแช่แข็งแห้งถูกนำมาใช้เป็นโปรตีนรูปแบบ กิจกรรมเอนไซม์ที่ยังคงอยู่หลังจากแช่แข็งละลายและแช่แข็งแห้งในที่ที่มีน้ำตาลลดแรงตึงผิวที่ถูกวัดชนิดที่แตกต่างกันและความเข้มข้นของน้ำตาลลดแรงตึงผิว ลดแรงตึงผิวที่มีความเสถียรน้ำตาลทั้งหมดของเอนไซม์การทดสอบทั้งในระหว่างการแช่แข็งละลายและแช่แข็งแห้งและหนึ่งหรือสองจำนวนการสั่งซื้อที่สูงขึ้นของน้ำตาลเพิ่มลดแรงตึงผิวที่ถูกต้องเพื่อให้บรรลุการรักษาเสถียรภาพของโปรตีนในระหว่างการแช่แข็งแห้งกว่า cryoprotection การเปรียบเทียบที่ครอบคลุมแสดงให้เห็นว่าเอสเทอ C10-C12 ของน้ำตาลซูโครสหรือทรีฮาโลมีประสิทธิภาพมากที่สุดผ่านกระบวนการแช่แข็งแห้ง: กิจกรรมของเอนไซม์ที่เหลือหลังจากการแช่แข็งละลายและแช่แข็งแห้งเพิ่มขึ้นในระดับความเข้มข้นของน้ำตาลเอสเตอร์ 1-10 และ 10 μΜ 100 ตามลำดับและเพิ่มขึ้นในระดับที่สูงกว่าสำหรับลดแรงตึงผิวอื่น ๆ ที่ความเข้มข้นที่สูงขึ้น ผลยังระบุว่าเมื่อจำนวนที่เหมาะสมของน้ำตาลยังถูกบันทึกผลโปรตีนการรักษาเสถียรภาพของจำนวนเล็ก ๆ ของเอสเตอร์น้ำตาลผ่านกระบวนการแช่แข็งแห้งที่อาจจะเพิ่มขึ้น © 2014 วารสารไวลีย์, Inc และสมาคมเภสัชกรอเมริกัน J Pharm วิทย์ 103: 1628-1637, 2014

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำตาลสารลดแรงตึงผิวที่มีความยาวโซ่แอลคิลที่แตกต่างกันและกลุ่มเปรียบเทียบหัวน้ำตาลของโปรตีนเสถียรภาพผลในระหว่างแช่แข็งและละลายและแช่แข็งแห้ง . 6 เอนไซม์ที่แตกต่างกันในแง่ของความอดทนต่อการยับยั้งเพราะแช่แข็งและละลายและแช่แข็งแห้งใช้เป็นโปรตีนแบบ เอนไซม์กิจกรรมที่ยังคงอยู่หลังจากแช่แข็งและละลายและไซโคลเฮกเซนในตนของสารลดแรงตึงผิวประเภทต่าง ๆน้ำตาลวัดน้ำตาล และความเข้มข้นของสารลดแรงตึงผิว น้ำตาลด้านความเสถียรของเอนไซม์ตรึงและทดสอบทั้งในระหว่างการทำแห้งและและหนึ่งหรือสองเพื่อปริมาณสารลดแรงตึงผิวที่ถูกต้องสำหรับการเพิ่มน้ำตาลโปรตีนในระหว่างการทำแห้งกว่าสำหรับ cryoprotection . การเปรียบเทียบอย่างละเอียด พบว่า การล้าง และ c12 เอสเทอร์ของน้ำตาลซูโครส หรือการเป็นมีประสิทธิภาพมากที่สุดผ่านกระบวนการทำแห้งเหลือเอนไซม์กิจกรรมหลังจากแช่แข็งและละลายและไซโคลเฮกเซนเพิ่มขึ้นที่ความเข้มข้นของน้ำตาลเอสเทอร์ 1 – 10 และ 10 – 100 μΜตามลำดับ และเพิ่มขึ้นในขอบเขตที่มากกว่าในด้านอื่น ๆ ที่ความเข้มข้น ที่สูงขึ้น พบว่า เมื่อปริมาณที่เหมาะสมของน้ำตาลยังเพิ่มโปรตีนเสถียรภาพผลของจำนวนเล็ก ๆของน้ำตาลเอสเทอร์ ผ่านกระบวนการอบแห้งแช่แข็งและอาจจะเพิ่ม สงวนลิขสิทธิ์ 2010 นิ่งวารสาร , Inc และสมาคมเภสัชกรชาวอเมริกัน J Pharm Sci 103:1628 – 1637 2014