According to the Constitution of No

According to the Constitution of Norway, which was adopted on 17 May 1814[61] and inspired by the United States Declaration of Independence and French Revolution of 1776 and 1789, respectively, Norway is a unitary constitutional monarchy with a parliamentary system of government, wherein the King of Norway is the head of state and the Prime Minister is the head of government. Power is separated among the legislative, executive and judicial branches of government, as defined by the Constitution, which serves as the country's supreme legal document.

The Monarch officially retains executive power. But, following the introduction of a parliamentary system of government, the duties of the Monarch have since become strictly representative and ceremonial,[62] such as the formal appointment and dismissal of the Prime Minister and other ministers in the executive government. Accordingly, the Monarch is commander-in-chief of the Norwegian armed forces, and serves as chief diplomatic official abroad and as a symbol of unity. Harald V of the House of Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg was crowned King of Norway in 1991, the first since the 14th century who has been born in the country.[63] Haakon, Crown Prince of Norway, is the legal and rightful heir to the throne and the Kingdom.



The Storting is the Parliament of Norway.
In practice, the Prime Minister exercises the executive powers. Constitutionally, legislative power is vested with both the government and the Parliament of Norway, but the latter is the supreme legislature and a unicameral body.[64] Norway is fundamentally structured as a representative democracy. The Parliament can pass a law by simple majority of the 169 representatives, who are elected on the basis of proportional representation from 19 constituencies for four-year terms.

150 are elected directly from the 19 constituencies, and an additional 19 seats ("levelling seats") are allocated on a nationwide basis to make the representation in parliament correspond better with the popular vote for the political parties. A 4% election threshold is required for a party to gain levelling seats in Parliament.[65] There are a total of 169 Members of Parliament.

The Parliament of Norway, called the Stortinget (meaning Grand Assembly), ratifies national treaties developed by the executive branch. It can impeach members of the government if their acts are declared unconstitutional. If an indicted suspect is impeached, Parliament has the power to remove the person from office.



Erna Solberg, the Prime Minister of Norway 2013-
The position of Prime Minister, Norway's head of government, is allocated to the Member of Parliament who can obtain the confidence of a majority in Parliament, usually the current leader of the largest political party or, more effectively, through a coalition of parties. A single party generally does not have sufficient political power in terms of the number of seats to form a government on its own. Norway has often been ruled by minority governments.

The Prime Minister nominates the Cabinet, traditionally drawn from members of the same political party or parties in the Storting, making up the government. The PM organizes the executive government and exercises its power as vested by the Constitution.[66] Reflecting its monarchical past, Norway was established under the Lutheran Church of Norway, and it continues as the state church. To form a government, the PM must have more than half the members of Cabinet be members of the Church of Norway. Currently, this means at least ten out of the 19 ministries. The issue of separation of church and state in Norway has been increasingly controversial, as many people believe it is time to change this, to reflect the growing diversity in the population.



Royal Palace of Norway in Oslo
Through the Council of State, a privy council presided over by the Monarch, the Prime Minister and the Cabinet meet at the Royal Palace and formally consult the Monarch. All government bills need the formal approval by the Monarch before and after introduction to Parliament. The Council reviews and approves all of the Monarch's actions as head of state. Although all government and parliamentary acts are decided beforehand, the privy council is an example of symbolic gesture the King retains.[63]

Members of the Storting are directly elected from party-lists proportional representation in nineteen plural-member constituencies in a national multi-party system.[67] Historically, both the Norwegian Labour Party and Conservative Party have played leading political roles. In the early 21st century, the Labour Party has been in power since the 2005 election, in a Red-Green Coalition with the Socialist Left Party and the Centre Party.[68]

Since 2005, both the Conservative Party and the Progress Party have won numerous seats in the Parliament, but not sufficient in the 2009 general election to overthrow the coalition. Commentators have pointed to the poor co-operation between the opposition parties, including the Liberals and the Christian Democrats. Jens Stoltenberg, the leader of the Labour Party, continues to have the necessary majority through his multi-party alliance to continue as PM.[69]

In national elections in September 2013, voters ended eight years of Labor rule. A coalition of the Conservative Party and the Progress Party was elected on promises of tax cuts, more spending on infrastructure and education, better services and stricter rules on immigration. Coming at a time when Norway's economy is in good condition with low unemployment, the rise of the right appeared to be based on other issues. Center-right leader Erna Solberg will form the new government. Solberg said her win was "a historic election victory for the right-wing parties".[70]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามรัฐธรรมนูญของประเทศนอร์เวย์ ซึ่งถูกนำมาใช้ในวันที่ 17 ๑๙๕๗ พฤษภาคม [61] และแรงบันดาลใจจากการประกาศอิสรภาพสหรัฐอเมริกาและการปฏิวัติฝรั่งเศสค.ศ. 1789 และ 1776 ตามลำดับ นอร์เวย์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญแบบ unitary กับระบบรัฐสภาของรัฐบาล กษัตริย์นอร์เวย์เป็นประมุขแห่งรัฐ และหัวหน้ารัฐบาลเป็นนายกรัฐมนตรีนั้น พลังงานคั่นระหว่างสาขารัฐบาล สภา บริหาร และยุติธรรมตามที่กำหนด โดยรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็นของประเทศสูงสุดทางกฎหมายเอกสาร

พระมหากษัตริย์ยังคงบริหารอำนาจอย่างเป็นทางการ แต่ ต่อการแนะนำของระบบรัฐสภาของรัฐบาล หน้าที่ของพระมหากษัตริย์มีตั้งแต่เป็นพนักงานอย่างเคร่งครัด และ พิธีกรรม[62] เช่นนัดหมายอย่างเป็นทางการและไล่ออกของนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีในรัฐบาลบริหารอื่น ๆ ตาม ทุกข์เป็นจอมทัพของกองทัพนอร์เวย์ และทำหน้าที่ เป็นประธานต่างประเทศอย่างเป็นทางการทูต และ เป็นสัญลักษณ์ของความสามัคคี Harald V ของบ้านของแห่งชเลสวิกโฮลชไตน์ซอนเดอร์บวร์ก-Glücksburg มีมงกุฎกษัตริย์นอร์เวย์ในปีพ.ศ. 2534 ครั้งแรกตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 ที่ได้เกิดมาในประเทศ[63] ราชาธิบดีโฮกุน คราวน์ปริ๊นซ์ของนอร์เวย์ มีมา และกฎหมายผู้สืบต่อราชบัลลังก์และอาณาจักร


The Storting ได้รัฐสภาของนอร์เวย์
ในทางปฏิบัติ นายกรัฐมนตรีแบบฝึกหัดอำนาจบริหาร นที่ถูกระงับส่วนประกอบ vested สภาอำนาจรัฐบาลและรัฐสภาของนอร์เวย์ แต่หลังมาสุพรีมทูลเกล้าทูลกระหม่อมร่างกาย unicameral[64] นอร์เวย์เป็นพื้นฐานโครงสร้างประชาธิปไตยตัวแทน รัฐสภาสามารถผ่านกฎหมาย โดยส่วนใหญ่เรื่อง 169 ตัวแทน ผู้ได้รับเลือกตามรายชื่อในปจาก 19 ชุมชนสำหรับสี่ปีเงื่อนไขการ

150 ได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากชุมชน 19 และปันส่วนตามทั่วประเทศต้องการตัวแทนในรัฐสภาที่ดีตรงกับคะแนนนิยมในพรรคการเมืองเติมที่นั่ง 19 ("งานปรับระดับที่นั่ง") ขีดจำกัดของการเลือกตั้ง 4% เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบุคคลได้รับการปรับระดับที่นั่งในรัฐสภา[65] จำนวน 169 สมาชิกของรัฐสภามี

รัฐสภาของนอร์เวย์ เรียกว่า Stortinget (หมายถึง แอสเซมบลีแกรนด์) ratifies สนธิสัญญาที่ชาติพัฒนา โดยสาขาการบริหารการ มันสามารถโทษสมาชิกของรัฐบาลถ้าคนประกาศ unconstitutional ถ้าสงสัยมี indicted เป็น impeached รัฐสภามีอำนาจที่จะเอาคนจากสำนักงาน


Erna Solberg นายกรัฐมนตรีของประเทศนอร์เวย์ 2013-
ตำแหน่งของนายกรัฐมนตรี หัวของนอร์เวย์ของรัฐบาล ถูกปันส่วนสมาชิกรัฐสภาที่จะได้รับความเชื่อมั่นของส่วนใหญ่ในรัฐสภา ปกติปัจจุบันผู้นำ ของพรรคการเมืองที่ใหญ่ที่สุด หรือ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผ่านการร่วมมือกันของบุคคล ฝ่ายเดียวโดยทั่วไปไม่ได้อำนาจทางการเมืองเพียงพอในแง่ของจำนวนที่นั่งในรูปแบบรัฐบาลนั้น ปกครองประเทศนอร์เวย์โดยชนกลุ่มน้อยรัฐบาลบ่อย

นายกรัฐมนตรีคณะรัฐมนตรี ประเพณีออกจากสมาชิกของพรรคการเมืองเดียวกันหรือบุคคลใน Storting สร้างรัฐบาลที่แสดงให้ทราบ น.การจัดรัฐบาลบริหาร และออกกำลังกายกำลังเป็น vested ตามรัฐธรรมนูญ[66] สะท้อนอดีตของ monarchical นอร์เวย์ก่อตั้งขึ้นภายใต้โบสถ์ Lutheran นอร์เวย์ และมันยังคงเป็นคริสตจักรรัฐ การฟอร์มรัฐบาล PM ได้สมาชิกมากกว่าครึ่งหนึ่งของคณะรัฐมนตรีเป็นสมาชิกของคริสตจักรนอร์เวย์ ขณะนี้ ซึ่งหมายความว่า น้อยสิบจากกรม 19 ปัญหาของการแยกของคริสตจักรและรัฐในนอร์เวย์ได้แย้งขึ้น ขณะที่หลายคนเชื่อว่า ถึงเวลาเปลี่ยนแปลง เพื่อสะท้อนความหลากหลายมากขึ้นในประชากร


พาราชอาณาจักรนอร์เวย์ออสโล
ผ่านสภาของรัฐ องคมนตรีเป็นแท่ง ๆ โดยพระมหากษัตริย์ นายกรัฐมนตรีรอบ และคณะรัฐมนตรีตามรอยัลพาเลส และปรึกษาอย่างเป็นกิจจะลักษณะทุกข์ สูตรรัฐบาลทั้งหมดเป็นทางการอนุมัติ โดยทุกข์ก่อน และ หลังนำรัฐสภาได้ สภาตรวจทาน และอนุมัติทั้งหมดของการดำเนินการของพระมหากษัตริย์เป็นประมุข แม้ว่ารัฐบาลและรัฐสภาทำหน้าที่ทั้งหมดได้ตัดสินใจไว้ล่วงหน้า องคมนตรีเป็นตัวอย่างของรูปแบบลายเส้นสัญลักษณ์ยังคงกษัตริย์[63]

สมาชิกของ Storting โดยตรงจะเลือกจากแสดงสัดส่วนของรายการในทส่วนพหูพจน์สมาชิกชุมชนในระบบหลายพรรคชาติ[67] อดีต พรรคแรงงานนอร์เวย์และพรรคอนุรักษนิยมได้เล่นบทบาทผู้นำทางการเมือง ในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 พรรคแรงงานมีอำนาจตั้งแต่การเลือกตั้ง 2005 ในรัฐบาลสีเขียวแดงกับสังคมนิยมที่เหลือพรรคและฝ่ายศูนย์การ[68]

2548 พรรคอนุรักษนิยมและพรรคความคืบหน้าได้รับรางวัลมากมายที่นั่ง ใน รัฐสภา แต่ไม่เพียงพอในการเลือกตั้งทั่วไป 2009 เพื่อโค่นล้มรัฐบาล แสดงได้ชี้ไปยังดีความร่วมมือระหว่างฝ่ายค้าน รวมและประชาธิปไตยคริสเตียนแห่งการ หญิง Stoltenberg ผู้นำพรรคแรงงาน ยังมีความจำเป็นส่วนใหญ่ผ่านพันธมิตรของเขาหลายฝ่ายต้องการเป็นน. [69]

ในการเลือกตั้งในเดือนกันยายนปี 2013 ผู้ลงคะแนนสิ้นสุดแปดปีของกฎแรงงาน รัฐบาลของพรรคอนุรักษนิยมและพรรคความคืบหน้าได้รับเลือกสัญญาการตัดภาษี ใช้จ่ายเพิ่มเติมในโครงสร้างพื้นฐานและการศึกษา กฎเข้มงวดในการตรวจคนเข้าเมืองและบริการดี มาครั้งเมื่อเศรษฐกิจของประเทศนอร์เวย์อยู่ในสภาพที่ดีด้วยการว่างงานต่ำ ขึ้นด้านขวาปรากฏตามปัญหาอื่น ๆ ผู้นำศูนย์ขวา Erna Solberg จะฟอร์มรัฐบาลใหม่ Solberg กล่าวว่า เธอชนะได้ "การเลือกตั้งประวัติศาสตร์ชัยชนะพรรคฝ่ายขวา"[70]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามรัฐธรรมนูญของนอร์เวย์ซึ่งเป็นลูกบุญธรรมเมื่อ 17 พฤษภาคม 1814 [ 61 ] และแรงบันดาลใจจากปฏิญญาสหรัฐอเมริกาอิสรภาพและการปฏิวัติฝรั่งเศส ( 1789 ) นอร์เวย์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญ รวมกับระบบรัฐสภาของรัฐบาล ซึ่งกษัตริย์ของนอร์เวย์เป็นหัวของรัฐและนายกรัฐมนตรีคือ หัวของรัฐบาลอำนาจคือแยกระหว่างนิติบัญญัติ บริหาร และสาขาตุลาการของรัฐบาล ตามที่กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นกฏหมายสูงสุดของประเทศ

พระมหากษัตริย์มีอำนาจทางการบริหาร แต่ต่อไปนี้การแนะนำของระบบรัฐสภาของรัฐบาล งานของพระมหากษัตริย์ได้กลายเป็นตั้งแต่ตัวแทนอย่างเคร่งครัด และพิธีการ[ 62 ] เช่นเป็นทางการนัดและการเลิกจ้างของนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีคนอื่นๆ ในรัฐบาลบริหาร ดังนั้นพระมหากษัตริย์เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพนอร์เวย์ และทำหน้าที่หัวหน้าทูตอย่างเป็นทางการในต่างประเทศและเป็นสัญลักษณ์ของความสามัคคี Harald V ของชเลสวิกโฮลสไตน์ บ้าน sonderburg Gl ü cksburg ปราบดาภิเษกกษัตริย์แห่งนอร์เวย์ใน 1991ครั้งแรกตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 ที่ได้เกิดในประเทศ [ 63 ] สยามมกุฎราชกุมารแห่งนอร์เวย์เป็นทายาทตามกฎหมายและถูกต้องบัลลังก์และอาณาจักร .



Odelsting เป็นรัฐสภาของนอร์เวย์ .
ในการปฏิบัติ นายกฯ ใช้บริหารอำนาจ constitutionally อำนาจนิติบัญญัติ เรื่อง กับทั้งรัฐบาลและรัฐสภาแห่งนอร์เวย์แต่หลังเป็นนิติบัญญัติสูงสุดและร่างกายส่วนประกอบของห้องเดี่ยว [ 64 ] นอร์เวย์เป็นพื้นฐานโครงสร้างเป็นตัวแทนประชาธิปไตย รัฐสภาได้ผ่านกฎหมายโดยส่วนใหญ่ที่เรียบง่ายของ 169 ตัวแทนที่ถูกเลือกบนพื้นฐานของสัดส่วนแทนการเลือกตั้ง จาก 19 สำหรับสี่ปี - ข้อตกลง

150 จะได้รับเลือกโดยตรงจากการเลือกตั้ง 19 ,และเพิ่มเติม 19 ที่นั่ง ( ปรับระดับที่นั่ง " ) จะถูกจัดสรรไปทั่วประเทศ เพื่อให้สอดคล้องกับการเป็นตัวแทนในรัฐสภาคะแนนความนิยมต่อพรรคการเมือง เกณฑ์การเลือกตั้ง 4 % เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับงานภายในพรรคที่จะได้รับที่นั่งในรัฐสภา [ 65 ] มีทั้งหมด 169 สมาชิกของรัฐสภา .

รัฐสภาแห่งนอร์เวย์เรียกว่าาสตอร์ทติงเกท ( ความหมายยิ่งใหญ่ประกอบ ) อนุมัติให้สนธิสัญญาแห่งชาติพัฒนา โดยผู้บริหารสาขา มันสามารถดำเนินการกับสมาชิกของรัฐบาล ถ้าการกระทำของพวกเขาจะประกาศรัฐธรรมนูญ ถ้าดำเนินคดีผู้ต้องสงสัยถูก impeached รัฐสภามีอำนาจที่จะเอาบุคคลจากสำนักงาน .



erna โซลเบิร์ก นายกรัฐมนตรีนอร์เวย์ 2013 -
ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีนอร์เวย์ที่หัวของรัฐบาลจะจัดสรรให้กับสมาชิกของรัฐสภาที่ได้รับความเชื่อมั่นจากเสียงส่วนใหญ่ในรัฐสภา ปกติในปัจจุบันผู้นำของพรรคการเมืองที่ใหญ่ที่สุดหรือมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยรัฐบาลของพรรค พรรคเดียวมีอำนาจทางการเมืองโดยทั่วไปไม่เพียงพอในแง่ของจำนวนที่นั่ง เพื่อจัดตั้งรัฐบาลของตนเองนอร์เวย์มีมักจะถูกปกครองโดยรัฐบาลเสียงข้างน้อย .

นายกรัฐมนตรีเสนอคณะรัฐมนตรี ซึ่งมาจากสมาชิกของพรรคการเมืองหรือพรรคการเมืองเดียวกัน Odelsting การสร้างรัฐบาล นายกฯจัดรัฐบาลบริหารและฝึกพลังของมันเป็นสิทธิ์ตามรัฐธรรมนูญ [ 66 ] สะท้อนให้เห็นถึงอดีตพระมหากษัตริย์ของนอร์เวย์ก่อตั้งขึ้นภายใต้โบสถ์นอร์เวย์ และมันยังคงเป็นรัฐโบสถ์ การฟอร์มรัฐบาล นายกฯ ต้องมีมากกว่าครึ่งหนึ่งของสมาชิกของคณะรัฐมนตรีเป็นสมาชิกของโบสถ์แห่งนอร์เวย์ ปัจจุบัน นี้หมายความว่าอย่างน้อยสิบออกของ 19 กระทรวง ปัญหาของการแยกของคริสตจักรและรัฐในประเทศนอร์เวย์มีความขัดแย้งมากขึ้นหลายคนเชื่อว่ามันถึงเวลาเปลี่ยนแปลงนี้สะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตของประชากร .



พระราชวังของนอร์เวย์ที่ออสโล
ผ่านสภาแห่งรัฐ องคมนตรี เป็นประธาน โดยพระมหากษัตริย์ นายกรัฐมนตรี และคณะรัฐมนตรี พบกันที่พระราชวังและเป็นปรึกษาพระมหากษัตริย์ .ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของรัฐบาลต้องการการอนุมัติอย่างเป็นทางการโดยกษัตริย์องค์ก่อนและหลังการรัฐสภา สภาทบทวนและอนุมัติทั้งหมดของการกระทำของพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ แม้ว่ารัฐบาลและทำหน้าที่รัฐสภาตัดสินใจ ก่อน องคมนตรี คือ ตัวอย่างของรูปแบบสัญลักษณ์พระราชารักษาการ [ 63 ]

สมาชิกแห่ง Odelsting จะได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากรายชื่อบุคคลแทนสัดส่วนในสิบเก้าพหูพจน์สมาชิกการเลือกตั้งในระบบหลายพรรคชาติ [ 67 ] ในอดีต ทั้งนอร์เวย์พรรคแรงงานและพรรคอนุรักษ์นิยมได้เล่นนำบทบาททางการเมือง . ในศตวรรษที่ 21 พรรคแรงงานมีอำนาจตั้งแต่ปี 2548 เลือกตั้งรัฐบาลผสมสีเขียวแดงกับพรรคสังคมนิยมและพรรคกลางพรรค [ 68 ]

ตั้งแต่ปี 2005 ทั้งพรรคอนุรักษ์นิยม และพรรคมีความคืบหน้าหลายที่นั่งในรัฐสภา แต่ไม่เพียงพอใน 2552 การเลือกตั้งทั่วไปที่จะโค่นล้มรัฐบาล . แสดงความเห็นได้ชี้ถึงความร่วมมือที่ไม่ดีระหว่างฝ่ายค้าน รวมทั้งนักเสรีนิยม และ คริสเตียน เดโมแครตเจน ตลเตนเบิร์ก ผู้นำของพรรค ยังคงมี ส่วนใหญ่ที่จำเป็นผ่านหลายพรรคพันธมิตรจะยังคงเป็น [ 69 ]

ในการเลือกตั้งแห่งชาติในเดือนกันยายน 2013 , ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสิ้นสุดแปดปีของการปกครองของแรงงาน รัฐบาลของพรรคอนุรักษ์นิยมและพรรคได้รับเลือกตั้งในความคืบหน้าสัญญาว่าจะลดภาษี , การใช้จ่ายเพิ่มเติมเกี่ยวกับโครงสร้างพื้นฐาน และการศึกษาบริการที่ดีและกฎเข้มงวดในการตรวจคนเข้าเมือง มา ในเวลาที่เศรษฐกิจของนอร์เวย์ อยู่ในสภาพดี มีการว่างงานต่ำ การเพิ่มขึ้นของสิทธิที่ปรากฏจะขึ้นอยู่กับปัญหาอื่น ๆ หัวหน้าใช่ศูนย์ erna โซลเบิร์กจะฟอร์มรัฐบาลใหม่ โซลเบิร์กบอกว่า เธอชนะ " เลือกตั้งประวัติศาสตร์ชัยชนะของฝ่าย " - [ 70 ]