The onion (Allium cepa) (Latin 'cep

The onion (Allium cepa) (Latin 'cepa' = onion), also known as the bulb onion or common onion, is used as a vegetable and is the most widely cultivated species of the genus Allium. This genus also contains several other species variously referred to as onions and cultivated for food, such as the Japanese bunching onion (A. fistulosum), the Egyptian onion (A. ×proliferum), and the Canada onion (A. canadense). The name "wild onion" is applied to a number of Allium species but A. cepa is exclusively known from cultivation and its ancestral wild original form is not known, although escapes from cultivation have become established in some regions.[2] The onion is most frequently a biennial or a perennial plant, but is usually treated as an annual and harvested in its first growing season.

The onion plant has a fan of hollow, bluish-green leaves and the bulb at the base of the plant begins to swell when a certain day-length is reached. In the autumn the foliage dies down and the outer layers of the bulb become dry and brittle. The crop is harvested and dried and the onions are ready for use or storage. The crop is prone to attack by a number of pests and diseases, particularly the onion fly, the onion eelworm and various fungi that cause rotting. Some varieties of A. cepa such as shallots and potato onions produce multiple bulbs.

Onions are cultivated and used around the world. As a foodstuff they are usually served cooked, as a vegetable or part of a prepared savoury dish, but can also be eaten raw or used to make pickles or chutneys. They are pungent when chopped and contain certain chemical substances which irritate the eyes. Onions contain phenolics and flavonoids that have potential anti-inflammatory, anti-cholesterol, anticancer and antioxidant properties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หัวหอม (ต้น cepa) (ละติน 'cepa' =หอม), รู้จักยังเป็นหลอดหัวหอมหรือหอมใหญ่ทั่วไป ใช้เป็นผัก และเป็นพันธุ์ต้นตระกูลนี้ปลูกกันอย่างแพร่หลาย พืชสกุลนี้ประกอบด้วยหลายชนิดอื่นเรียกว่าหัวหอม และ cultivated สำหรับอาหาร เช่นหอม bunching ญี่ปุ่น (A. fistulosum), หอมอียิปต์ (A. × proliferum), และหอมใหญ่แคนาดา (อ.เพิ่ม canadense) ใช้จำนวนต้นพันธุ์ชื่อ "ป่าหอม" แต่ A. cepa เป็นที่รู้จักโดยเฉพาะจากการเพาะปลูก และรูปแบบดั้งเดิมโบราณป่าไม่ ทราบ แต่กลายเป็นสร้าง escapes จากเพาะปลูกในบางภูมิภาค[2] หอมบ่อย biennial มีหรือไม้ยืนต้น แต่คือมักจะเป็นการประจำปี และเก็บเกี่ยวในฤดูกาลการเติบโตของแรก

พืชหอมมีแฟนของใบไม้กลวง เขียวระยับ และหลอดที่ฐานของโรงงานเริ่มพองตัวเมื่อถึงวันช่วง ในฤดูใบไม้ร่วง ใบตายลง และกลายเป็นชั้นนอกของกระเปาะแห้ง และเปราะ เก็บเกี่ยวพืชผล และแห้ง และหัวหอมพร้อมสำหรับการใช้หรือเก็บ พืชมีแนวโน้มที่จะถูกโจมตีจากศัตรูพืชและโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบินหอม eelworm หอม และเชื้อราต่าง ๆ ที่ทำให้หึ่ง บางสายพันธุ์ของ A. cepa หอมและมันฝรั่งหอมผลิตหลายหลอด

หอม cultivated และใช้ทั่วโลก เป็นอาหารพวกเขามักจะเสิร์ฟสุก ผักหรือส่วนหนึ่งของอาหารเช้าเตรียมไว้ แต่ยังสามารถรับประทานดิบ หรือใช้ดองหรือ chutneys พวกเขาจะหอมฉุนเมื่อสับหยาบ และประกอบด้วยสารเคมีบางอย่างที่ทำให้ระคายเคืองตา หัวหอมประกอบด้วย phenolics และ flavonoids ที่มีศักยภาพแก้อักเสบ ต่อต้านไขมัน anticancer และคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หอมหัวใหญ่ (Allium cepa) (ลาติน 'cepa' = หัวหอม) ที่เรียกว่าเป็นหัวหอมต้นหอมหรือหลอดไฟทั่วไปจะใช้เป็นผักและเป็นชนิดที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายของ Allium สกุล ประเภทนี้ยังมีอีกหลายสายพันธุ์ที่แตกต่างจะเรียกว่าหัวหอมและปลูกเพื่อเป็นอาหารเช่นการรวบหัวหอมญี่ปุ่น (A. fistulosum), หัวหอมอียิปต์ (A. × proliferum) และแคนาดาหอม (A. Canadense) ชื่อ "หัวหอมป่า" ถูกนำไปใช้กับจำนวนของสายพันธุ์ Allium cepa แต่เอเป็นที่รู้จักกันเฉพาะจากการเพาะปลูกและรูปแบบเดิมของบรรพบุรุษป่าจะไม่เป็นที่รู้จัก แต่หนีออกมาจากการเพาะปลูกได้กลายเป็นที่ยอมรับในบางภูมิภาค. [2] หัวหอมเป็น บ่อยที่สุดล้มลุกหรือไม้ยืนต้น แต่มักจะได้รับการปฏิบัติเป็นประจำทุกปีและเก็บเกี่ยวในฤดูปลูกครั้งแรกของพืชหัวหอมมีแฟนของกลวงใบสีฟ้าสีเขียวและหลอดไฟที่ฐานของโรงงานจะเริ่มบวมเมื่อ วันยาวบางถึง ในฤดูใบไม้ร่วงใบไม้ตายลงและชั้นนอกของหลอดไฟกลายเป็นแห้งและเปราะ เก็บเกี่ยวและอบแห้งและหัวหอมมีความพร้อมสำหรับการใช้งานหรือจัดเก็บ พืชมีแนวโน้มที่จะถูกโจมตีจากจำนวนของศัตรูพืชและโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งการบินหอม eelworm หอมและเชื้อราต่างๆที่ก่อให้เกิดการเน่าเปื่อย พันธุ์บางส่วนของ A. cepa เช่นหอมแดงหอมหัวใหญ่และมันฝรั่งผลิตหลอดไฟหลายหัวหอมที่ปลูกและใช้ทั่วโลก เป็นอาหารที่พวกเขาจะได้รับมักจะสุกเป็นผักหรือบางส่วนของอาหารคาวหวานที่เตรียมไว้ แต่ยังสามารถรับประทานดิบหรือใช้ในการทำผักดองหรือ chutneys พวกเขามีความฉุนเมื่อสับและมีสารเคมีบางอย่างที่ทำให้ระคายเคืองตา หัวหอมมีฟีนอลและ flavonoids ที่มีต้านการอักเสบป้องกันคอเลสเตอรอลต้านมะเร็งและสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพคุณสมบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวหอม ( หอมหัวใหญ่ ) ( ภาษาลาติน ' ยัง ' = หัวหอม ) , ที่รู้จักกันเป็นหลอด ต้นหอม หรือหัวหอมทั่วไป ใช้เป็นผักที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดชนิดของพืชสกุลเลี่ยม . พืชสกุลนี้ยังมีชนิดอื่น ๆหลาย ๆ อย่างหลากหลาย เรียกว่าหัวหอมและปลูกเพื่อเป็นอาหาร เช่น bunching หอมญี่ปุ่น ( A . fistulosum ) หัวหอม อียิปต์ ( A . × proliferum ) และแคนาดาหัวหอม ( Acanadense ) ชื่อ " หัวหอม " ป่าที่ใช้กับหมายเลขของเลี่ยมชนิดแต่ ยังเป็นที่รู้จักจากการเป็นเฉพาะของบรรพบุรุษและป่ารูปแบบเดิมไม่เป็นที่รู้จัก แม้ว่าจะหนีจากการเพาะปลูกได้กลายเป็นก่อตั้งขึ้นในบางพื้นที่ [ 2 ] หอมบ่อยที่สุด เป็นประธาน หรือไม้ยืนต้น แต่มักจะถือว่าเป็น ประจำปี และเก็บเกี่ยวในฤดูปลูกแรก

หอมหัวใหญ่ ปลูกได้เป็นแฟนของกลวง , สีฟ้าสีเขียวใบไม้ และหลอดไฟที่ฐานของพืชเริ่มพองตัวเมื่อความยาวของวัน บาง ถึง ในฤดูใบไม้ร่วงใบไม้ตายลง และชั้นนอกของหลอดไฟ กลายเป็นแห้งและเปราะ พืชที่ถูกเก็บเกี่ยวและแห้งและหอม พร้อมใช้ หรือการเก็บรักษา พืชที่มักจะโจมตีโดยจำนวนของศัตรูพืชและโรคโดยเฉพาะหัวหอมบิน , หัวหอม eelworm และเชื้อราต่าง ๆที่เป็นสาเหตุของปัญหา บางพันธุ์ เช่น หอมแดง และ . ยังมันฝรั่งหัวหอมผลิตหลายหลอด

หอมที่ปลูกและใช้ทั่วโลก พวกเขามักจะเสิร์ฟเป็นอาหารปรุงสุกเป็นผักหรือส่วนหนึ่งของเตรียมอาหารคาวจาน แต่ยังสามารถรับประทานดิบหรือใช้ทำผักดองหรือ Chutneys .พวกเขาจะฉุนเมื่อสับและประกอบด้วยบางสารเคมีที่ทำให้ระคายเคืองตา หัวหอมมีโพลีฟีนอลและ flavonoids ที่มีศักยภาพต้านการอักเสบป้องกันคอเลสเตอรอล ต้านมะเร็ง และคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระ