The data from parent–child pairs fi

The data from parent–child pairs fit into four possible categories based on reports of each of the four
behaviors. Parents either had accurate perceptions that a risky online situation had previously occurred
(both the parent and the child reported that the behavior has happened at least once), underestimated
a risky online experience (the parent indicated that it has never happened, while the child indicated the
behavior has happened at least once), had accurate perceptions it did not happen (both the parent and
the child reported that the behavior has never happened), or overestimated a risky online experience
(the parent reported that the behavior has occurred while the child indicated that it has not). The
frequency of classification is presented in Table 1.
The primary focus of this paper is on the two groups where the child admitted to engaging
in the behaviors in question (see ‘‘Agree Happened’’ and ‘‘Parents Underestimate’’ in Table 1). To
this end, we aim to compare households where parents are unaware of their child’s experiences
to households where parents report accurate perceptions. In other words, in both groups, the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลจากคู่แม่ – ลูกพอดีเป็นไปได้สี่ประเภทตามรายงานของแต่ละสี่พฤติกรรมการ พ่อแม่มีอย่างใดอย่างหนึ่งถูกต้องรับรู้ว่า สถานการณ์ทางออนไลน์มีความเสี่ยงที่เคยเกิดขึ้น(ทั้งแม่และเด็กที่รายงานว่า พฤติกรรมเกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง), ตลอดประสบการณ์ออนไลน์มีความเสี่ยง (ผู้ปกครองระบุว่า มันไม่เคยเกิดขึ้น ในขณะที่เด็กแสดงความลักษณะการทำงานเกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง), ได้รับรู้ที่ถูกต้องมันไม่ได้เกิด (ทั้งผู้ปกครอง และเด็กรายงานว่า การทำงานไม่เคยเกิดขึ้น), หรือ overestimated ประสบการณ์ออนไลน์มีความเสี่ยง(ผู้ปกครองรายงานว่า พฤติกรรมเกิดขึ้นในขณะที่เด็กแสดงว่า มันไม่ได้) การความถี่ของการจำแนกประเภทจะแสดงในตารางที่ 1โฟกัสหลักของเอกสารนี้อยู่ในกลุ่มสองที่เด็กเข้าร่วมในลักษณะการทำงานในคำถาม (ดู ''ยอมรับเกิดขึ้น '' และ ''ผู้ปกครองประมาท '' ในตารางที่ 1) ถึงด้วยเหตุนี้ เราจะเปรียบเทียบครัวเรือนที่พ่อแม่ไม่ตระหนักถึงประสบการณ์ของเด็กแก่ครอบครัวที่ผู้ปกครองรายงานรับรู้ถูกต้อง ในคำอื่น ๆ ในกลุ่ม การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลที่ได้จากคู่แม่ลูกพอดีเป็นสี่ประเภทที่เป็นไปตามรายงานของแต่ละสี่
พฤติกรรม พ่อแม่ทั้งมีการรับรู้ที่ถูกต้องว่าเป็นสถานการณ์ที่ออนไลน์มีความเสี่ยงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
(ทั้งผู้ปกครองและเด็กที่มีการรายงานว่าพฤติกรรมที่เกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง) ประเมิน
ประสบการณ์ออนไลน์ที่มีความเสี่ยง (ผู้ปกครองชี้ให้เห็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นในขณะที่เด็กที่ระบุ
พฤติกรรมที่เกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง) มีการรับรู้ที่ถูกต้องมันไม่ได้เกิดขึ้น (ทั้งผู้ปกครองและ
เด็กที่มีการรายงานว่าพฤติกรรมที่ไม่เคยเกิดขึ้น) หรือประเมินประสบการณ์ออนไลน์ที่มีความเสี่ยง
(ผู้ปกครองรายงานว่าพฤติกรรมที่เกิดขึ้นในขณะที่เด็ก ชี้ให้เห็นว่ามันไม่ได้)
ความถี่ของการจัดหมวดหมู่จะถูกนำเสนอในตารางที่ 1
เน้นหลักของการวิจัยนี้อยู่ในทั้งสองกลุ่มที่เด็กเข้ารับการรักษาจะมีส่วนร่วม
ในพฤติกรรมในคำถาม (ดู '' เห็นด้วยเกิดขึ้น '' และ '' พ่อแม่ประมาท '' ในตารางที่ 1 ) จะ
ด้วยเหตุนี้เรามีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบประกอบการที่พ่อแม่ไม่ได้ตระหนักถึงประสบการณ์ของเด็ก
ไปยังครัวเรือนที่พ่อแม่ของรายงานการรับรู้ที่ถูกต้อง ในคำอื่น ๆ ในทั้งสองกลุ่มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลจากผู้ปกครองและเด็กคู่ พอดีเป็นสี่ประเภทที่เป็นไปได้ตามรายงานของแต่ละสี่พฤติกรรม ผู้ปกครองให้มีการรับรู้ที่ถูกต้องว่า สถานการณ์เสี่ยงที่เคยเกิดขึ้นออนไลน์( ทั้งผู้ปกครองและเด็กมีพฤติกรรมเกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง ) , ดูประสบการณ์ออนไลน์ที่มีความเสี่ยง ( ผู้ปกครองพบว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ในขณะที่เด็กระบุว่าพฤติกรรมเกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง , มีการรับรู้ที่ถูกต้อง จะได้ไม่เกิดขึ้น ( ทั้งแม่และเด็กมีพฤติกรรมที่ไม่เคยเกิดขึ้น ) หรือประเมินค่า ประสบการณ์ออนไลน์ที่มีความเสี่ยง( พ่อแม่รายงานพฤติกรรมที่เกิดขึ้นในขณะที่เด็กพบว่ามันไม่ได้ ) ที่ความถี่ของการได้แสดงไว้ในตารางที่ 1เน้นหลักของบทความนี้คือในกลุ่มสองที่เด็กยอมรับการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมในคำถาม ( ดู "agree เกิดขึ้น " " และ " " "parents ประมาท " " ใน ตารางที่ 1 ) เพื่อสิ้นสุดนี้ เรามีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบครอบครัวที่พ่อแม่อยู่ประสบการณ์ของเด็กของพวกเขาครอบครัวที่ผู้ปกครองรายงานการรับรู้ที่ถูกต้อง ในคำอื่น ๆทั้งในกลุ่ม