HELLO,” the woman said, smiling. “H

HELLO,” the woman said, smiling.

“Hello.”

“What’s the matter?”

“Nothing.” At least, the woman had recognized her, Therese thought.

“Do you have any preference as to restaurants?” the woman asked on the sidewalk.

“No. It’d be nice to find a quiet one, but there aren’t any in this neighborhood.”

“You haven’t the time for the East Side? No, you haven’t, if you’ve only got an hour. I think I know a place a couple of blocks west on this street. Do you think you have time?”

“Yes, certainly.” It was twelve fifteen already. Therese knew she would be terribly late, and it didn’t matter at all.

They did not bother to talk on the way. Now and then the crowds made them separate, and once the woman glanced at Therese, across a pushcart full of dresses, smiling. They went into a restaurant with wooden rafters and white tablecloths, that miraculously was quiet, and not half filled. They sat down in a large wooden booth, and the woman ordered an old-fashioned without sugar, and invited Therese to have one, or a sherry, and when Therese hesitated, sent the waiter away with the order.

She took off her hat and ran her fingers through her blond hair, once on either side, and looked at Therese. “And where did you get the nice idea of sending me a Christmas card?”

“I remembered you,” Therese said. She looked at the small pearl earrings, that were somehow no lighter than her hair itself, or her eyes. Therese thought her beautiful, though her face was a blur now because she could not bear to look at her directly. She got something out of her handbag, a lipstick and a compact, and Therese looked at her lipstick case--golden like a jewel, and shaped like a sea chest. She wanted to look at the woman’s mouth, but the gray eyes so close drove her away, flickering over her like fire.

“You haven’t been working there very long, have you?”

“No. Only about two weeks.”

“And you won’t be much longer--probably.” She offered Therese a cigarette.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวัสดี พ่อ ยิ้ม "ฮัลโหล" "เป็นอะไร" "ไม่" น้อย ผู้หญิงได้รู้จักเธอ ซานโฮเซคิด "คุณมีสิทธิพิเศษในการเป็นร้านอาหาร" ผู้หญิงถามในสารพัด หมายเลข" จะพบบรรยากาศดี แต่มีไม่ใด ๆ ในบริเวณนี้" "คุณไม่ได้เวลาสำหรับด้านตะวันออกหรือไม่ ไม่ ยังไม่ได้ ถ้าคุณเพียงได้หนึ่งชั่วโมง ฉันคิดว่า ฉันรู้คู่ของบล็อกตกบนถนนนี้ คุณคิดว่า คุณมีเวลาหรือไม่" "ใช่ อย่างแน่นอน" ก็ห้าสิบสองแล้ว ซานโฮเซรู้ว่า เธอจะสายฟ้า และมันไม่ได้เรื่องเลยพวกเขาไม่ได้รบกวนคุยทาง แล้วตอนนี้ฝูงชนทำให้พวกเขาแยกจากกัน และเมื่อผู้หญิง glanced ที่ซานโฮเซ ข้าม pushcart ที่เต็มไปด้วยชุด ยิ้ม พวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหารกับ rafters ไม้ tablecloths สีขาว ที่อัศจรรย์เงียบ และครึ่งไม่เติม พวกเขานั่งลงในบูธไม้ขนาดใหญ่ และผู้หญิงสั่งไมไม่ มีน้ำตาล และเชิญซานโฮเซมีหนึ่ง เชอร์รี่ เมื่อซานโฮเซ hesitated ส่งพนักงานเสิร์ฟพร้อมใบสั่งเธอเอาหมวกออก และวิ่งนิ้วของเธอผ่านผมบลอนด์ เมื่อด้านใดด้านหนึ่ง และมองที่ซานโฮเซ "แล้วที่ได้ความคิดที่ดีการส่งการ์ดคริสต์มาสฉัน"ซานโฮเซกล่าวว่า "ฉันจำคุณ เธอมองที่ตัวเล็กมุกต่างหู ที่อย่างใดไม่เบากว่าผมตัวเอง หรือตาของเธอ ซานโฮเซคิดว่า เธอสวย แม้ว่าใบหน้าของเธอถูกเบลอขณะนี้เนื่องจากเธอไม่สามารถทนดูเธอโดยตรง เธอมีบางสิ่งบางอย่างออกจากกระเป๋าของเธอ ลิปสติก และกระชับ และซานโฮเซมองเธอกรณีลิปสติก - ทองเช่นใสเหมือนกระจก และรูปร่างคล้ายหน้าอกทะเล เธออยากดูปากของผู้หญิง แต่ตาสีเทาเพื่อปิดขับรถเธอ กระพริบเช่นไฟมากกว่าเธอ "คุณไม่ได้ทำงานมีมากนาน คุณ" หมายเลข" เพียงสองสัปดาห์" "และคุณจะไม่ยาวมาก - คง" เธอเสนอซานโฮเซจุดบุหรี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวัสดี "หญิงกล่าวว่ารอยยิ้ม." สวัสดีครับ. "" สิ่งที่เป็นเรื่องได้หรือไม่ "" ไม่มีอะไร. "อย่างน้อยผู้หญิงคนนั้นได้รับการยอมรับของเธอ Therese คิดว่า." คุณมีการตั้งค่าใด ๆ ที่เป็นร้านอาหาร? "ผู้หญิงคนนั้นถาม ทางเท้า. "ฉบับที่ มันจะดีที่จะหาหนึ่งที่เงียบสงบ แต่มีไม่ใด ๆ ในละแวกนี้. "" คุณยังไม่ได้เวลาสำหรับฝั่งตะวันออกหรือไม่ ไม่มีคุณไม่ได้ถ้าคุณได้มีเพียงหนึ่งชั่วโมง ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าสถานที่ที่คู่ของบล็อกทางทิศตะวันตกบนถนนนี้ คุณคิดว่าคุณมีเวลา? "" ใช่แน่นอน. "มันเป็น 1215 แล้ว Therese รู้ว่าเธอจะเป็นมากในช่วงปลายและมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ทุกคน. พวกเขาไม่ได้รำคาญที่จะพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการ ตอนนี้และจากนั้นฝูงชนทำให้พวกเขาแยกจากกันและเมื่อผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองไปที่ Therese ข้ามรถเข็นเต็มรูปแบบของชุดยิ้ม พวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหารที่มีคานไม้และผ้าปูโต๊ะสีขาวที่น่าอัศจรรย์เป็นที่เงียบสงบและไม่เต็มไปครึ่งหนึ่ง พวกเขานั่งลงในบูธไม้ขนาดใหญ่และผู้หญิงคนนั้นสั่งเก่าที่ไม่มีน้ำตาลและเชิญ Therese ที่จะมีหนึ่งหรือเชอร์รี่และเมื่อ Therese ลังเลส่งบริกรไปกับการสั่งซื้อ. เธอถอดหมวกของเธอและ วิ่งผ่านนิ้วมือของเธอผมบลอนด์ของเธอเมื่อทั้งสองข้างและมองไปที่ Therese "และที่คุณไม่ได้รับความคิดที่ดีของการส่งฉันบัตรอวยพรวันคริสต์มาส?" "ผมจำได้ว่าคุณ" เธเรกล่าวว่า เธอมองที่ต่างหูมุกเล็ก ๆ ที่มีอย่างใดไม่เบากว่าผมของเธอเองหรือตาของเธอ Therese คิดว่าเธอสวย แต่ใบหน้าของเธอเป็นเบลอในขณะนี้เพราะเธอทนไม่ได้ที่จะมองเธอโดยตรง เธอได้บางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋าถือของเธอ, ลิปสติกและมีขนาดกะทัดรัดและ Therese มองที่กรณีลิปสติกของเธอ - ทองเช่นอัญมณีและรูปร่างเหมือนหน้าอกทะเล เธออยากจะมองไปที่ปากของผู้หญิง แต่ตาสีเทาเพื่อให้ใกล้เคียงขับรถของเธออยู่ห่างออกไปกว่าไฟริบหรี่เหมือนเธอ. "คุณไม่ได้ทำงานอยู่ที่นั่นนานมากมีคุณ?" "ฉบับที่ . เพียงประมาณสองสัปดาห์ "" และคุณจะไม่มากอีกต่อไป -. อาจจะ "เธอเสนอ Therese บุหรี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวัสดีค่ะ " หญิงสาวพูดยิ้มๆ

" สวัสดี "

" เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? "

" ไม่มีอะไร " อย่างน้อย ผู้หญิงได้รับการยอมรับเธอ เธอเรสคิด

" คุณมีความชอบเป็นร้านอาหาร " ผู้หญิงถามข้างทาง

" ไม่ มันคงจะดีที่จะหาเงียบ แต่ไม่มีอยู่ในย่านนี้ "

" คุณยังไม่ได้เวลาฝั่งตะวันออก ไม่ เธอไม่ได้ทำถ้าคุณมีเวลาแค่ 1 ชั่วโมง ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าสถานที่ที่คู่ของบล็อกตะวันตกบนถนนนี้ คุณคิดว่า คุณมีเวลาไหม "

" แน่นอน " มันเป็นสิบสองสิบห้าแล้ว เธเรเซ รู้ว่าเธอจะสายมากและมันก็ไม่สำคัญเลย

ไม่ต้องพูดในทาง แล้วฝูงชนที่ทำแยกต่างหาก และเมื่อชายตามอง Therese ผู้หญิง ,ในรถเข็นเต็มรูปแบบของชุดยิ้ม พวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหารกับขื่อไม้และ tablecloths สีขาว ที่น่าอัศจรรย์คือเงียบ และไม่เต็มไปครึ่งหนึ่ง พวกเขานั่งในตู้ไม้ขนาดใหญ่ และผู้หญิงที่สั่งแบบโบราณโดยไม่ต้องน้ำตาล , และเชิญ Therese มีหนึ่ง หรือ เชอร์รี่ และเมื่อ Therese ลังเลส่งบริกรไปด้วย

เพื่อ .เธอถอดหมวกของเธอและวิ่งผ่านนิ้วมือเธอ ผมสีบลอนด์ของเธอ เมื่อทั้งสองข้างและมอง Therese . " แล้วคุณจะได้รับความคิดที่ดีของการส่งการ์ดคริสต์มาส "

" ผมจำได้ " เธอเรส กล่าว เธอมองที่ต่างหูมุกเล็ก ที่บางทีไม่เบากว่าผมของเธอเอง หรือ ตาของหล่อน แนวคำถามในความคิดของเธอ ที่สวยงามแต่หน้าของเธอมันเบลอเพราะตอนนี้เธอไม่อาจทนดูเธอโดยตรง เธอมีบางอย่างออกมาจากกระเป๋าถือของเธอ ลิปสติก และขนาดกะทัดรัดและ Therese มองกรณีลิปสติกของเธอ -- ทองเหมือนอัญมณี และรูปร่างเหมือนทะเลที่หน้าอก เธอต้องการที่จะมองไปที่ปากของผู้หญิง แต่ดวงตาสีเทาสนิททำให้เธอหนีไปริบหรี่กว่าเธอเหมือนกับไฟ

" คุณไม่ได้ทำงานที่นั่นมานานมาก ใช่ไหม ? "

" ไม่เพียงเกี่ยวกับสองสัปดาห์ที่ผ่านมา . "

" แล้วคุณได้ไม่นาน -- อาจจะ " เธอเสนอ

Therese จุดบุหรี่