“Say, the communists are quite cann

“Say, the communists are quite canny. Shanghai, Hong Kong, Shantou, Tai Po, Paris … ” Wang Tianfeng sighed, “Impressive. If it weren’t for us cracking the intelligence collection station in Harbin, we could’ve never imagined in our wildest dreams that there was a station in Paris. The Harbin police should’ve turned over that commie traitor for us to interrogate.”

“Stop dreaming.” Ming Lou said quietly, “Didn’t you see that smug face of that Harbin police chief Kou Rong?”

“Each man’s got to do what he can for himself.” Wang Tianfeng isn’t willing to give up without a fight. “Unfortunately I got hit in round 1.”

“Pull yourself together.” Ming Lou said.

“Hey, when are you going to take a bullet for me?”

“I wasn’t there.”

“Every time I get lucky, you’re not there. Every time you’ve hit the jackpot, I’m always there.” Wang Tianfeng suddenly smacked the coffee table, making all the cups and trays on the coffee table shake.

“What’s going on?” Ah-Cheng yelled from the kitchen.

“Nothing,” Ming Lou responded, then turned and yelled, “Nuthead, does it kill you to be a bit normal.”

“Oh, the scholar is cursing, too.”

“Do you know who told?” Ming Lou added randomly.

“A traitor among the commies. ” Wang Tianfeng took out a pack of cigarettes, then looked around for something.

“What are you looking for?”

“Ashtray.”

“Who is Ashtray ?”

“I’m actually looking for an ashtray,” Wang Tianfeng lit a cigarette. Ming Lou took a random cup on the coffee table and gave it to him to use as an ashtray.

“I don’t really know who Ashtray is. I found some minion of Kou Rong and gave him some money. He only told me Ashtray is a woman. She used to be in Harbin but is now in Paris.”

“Going the long route. ” Ming Lou pondered, “Why didn’t she go from Harbin directly to the Soviet Union?”

“She wants to, but they’ve got the traitor among them. They couldn’t get through the rails directly there, so she wanted to take a roundabout through Western Europe…” Want Tianfeng said, “I only know so much. The Harbin police wants the credit for this catch badly. They’re competing with us to get her. They won’t share their intelligence. One of their men even got killed by Ashtray’.”

“Ashtray sure is ruthless.” Ming Lou sighed.

“Sure. We catch her tonight, and add a charge of murder for her.” Wang Tianfeng said.

“You’re sure of the place tonight?”

“Who knows. Kou Rong’s underling told me Ashtray often appears on Avenue des Champs-Élysées.”

After a while, Ah-Cheng came out with hot coffee, milk, baguettes, and charcuterie. “I didn’t know you would come all of a sudden. I only have these right now. I’ll buy some grocery from the market tomorrow.”

“Don’t worry about tomorrow. We have business to attend to.” Ming Lou said.

“Is Mr. Wang here to teach in Paris?”

“Looking for a friend,” Wang Tianfeng responded.

“Maybe I can help you.”

“Thanks,” Ming Lou said. “You just worry about your books.”

Ming Chengheard those words and slightly lowered his head with a bit of shame.

The food is nothing special, but to Wang Tianfeng, it’s already better than usual.He had no reservations about digging in.

“Sit and eat with us,” Ming Lou told Ah-Cheng.

“I can’t. I’m meeting with a classmate for dinner. I have class later, and then I have to deliver new flower teas to a couple of flower shops. ”

“You really are working?” Ming Lou is a bit surprised. He thought he was just joking.

“Yes. Before graduating, I want to have some real life work experience.”

“Oh, this work of yours, how much do you earn per day?” Wang Tianfeng asked non-nonchalantly.

“In the beginning, 10 francs per day*. After half a month, 15 francs per day.”

“Good, working to earn your own living, unlike your Sir here, a capitalist leech.”

“Mr.Wang, that phrase sounds like it’s got communist leanings.” Ah-Cheng said.

“Don’t speak so rashly! ” Ming Lou stopped Ah-Cheng.

Ah-Cheng smiled with a gentleness and genial elegance intermixed with honesty. (idarklight: what does that even mean???)

“I don’t have a communist leaning. I’m an imperialist.” Wang Tianfeng said.

“Oh, down with imperialism!” Ah-Cheng responded automatically.

Ming Lou laughed this time.

“You punk …” Wang Tianfeng could not respond to Ah-Cheng.

“I have to go. You guys enjoy your meal. The guest bedrooms are all set-up. Don’t wait for me at night. I’ll be back late.” Ah-Cheng left as he finished. (idarklight: he’s saving money but has guest bedrooms? )

After Wang Tianfeng saw Ah-Cheng had closed the door, then said, “He doesn’t seem like a servant at all. He’s gentle, but doesn’t have a bit of subservience.”

“Freedom and liberty are good traits in an individual,” Ming Lou said, ” Plus, no one sees him as a servant at home.”

“Isn’t he a child of one of your servants?”

“His adopted mother was cruel. He’s been through a lot as a child.” Ming Lou’s heart is always heavy when he remembers Ah-Cheng’s past.

“Oh, it seems like Mr. Ming has a heart full of love and compassion.”

“What do you mean?”

“You say that the child is well-read but isn’t an egghead, but I read the smell of Ashtray on him.” Wang Tianfeng’s tone revealed a hint of suspicion.

Ming Lou couldn’t digest the words that Wang Tianfeng said. He stared at his face, enunciating each word, “This child of mine never cared for politics.”

“Understood,” Wang Tianfeng said,”Don’t be nervous, I never said he had anything to do with politics. I’m talking about his tea blossoms. That flower has the scent of Ashtray.”

“Your sinuses have recovered?”

“I’m serious. When I fought with Ashtray, I smelled the aroma of this flower on her.”

“Did you say she attacked you from the back?”

“Yes, so I’m very sensitive to her scent.”

Dead silence, then Ming Lou spoke,” There are many flower shops in Paris.”

“Yes, but our target tonight is the Avenue des Champs-Élysées.”

“You mean to search for a flower shop on the Avenue des Champs-Élysées.”

Wang Tianfeng nodded.

“Continue eating.”

“I have no stomach after looking at the way you cram down your food.” Ming Lou is strangely apprehensive. Sometimes, he really believe in the instincts of this crazy man. His instincts are always so accurate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“Say, the communists are quite canny. Shanghai, Hong Kong, Shantou, Tai Po, Paris … ” Wang Tianfeng sighed, “Impressive. If it weren’t for us cracking the intelligence collection station in Harbin, we could’ve never imagined in our wildest dreams that there was a station in Paris. The Harbin police should’ve turned over that commie traitor for us to interrogate.”“Stop dreaming.” Ming Lou said quietly, “Didn’t you see that smug face of that Harbin police chief Kou Rong?”“Each man’s got to do what he can for himself.” Wang Tianfeng isn’t willing to give up without a fight. “Unfortunately I got hit in round 1.”“Pull yourself together.” Ming Lou said.“Hey, when are you going to take a bullet for me?”“I wasn’t there.”“Every time I get lucky, you’re not there. Every time you’ve hit the jackpot, I’m always there.” Wang Tianfeng suddenly smacked the coffee table, making all the cups and trays on the coffee table shake.“What’s going on?” Ah-Cheng yelled from the kitchen.“Nothing,” Ming Lou responded, then turned and yelled, “Nuthead, does it kill you to be a bit normal.”“Oh, the scholar is cursing, too.”“Do you know who told?” Ming Lou added randomly.“A traitor among the commies. ” Wang Tianfeng took out a pack of cigarettes, then looked around for something.“What are you looking for?”“Ashtray.”"ใครคือเขี่ย"จริง ๆ แล้วกำลังหาเขี่ยบุหรี่ เทียนเฟิ่งวังสว่างจุดบุหรี่ หมิงลูเอาถ้วยสุ่มบนโต๊ะกาแฟ และให้เขาใช้เป็นเขี่ยบุหรี่"ฉันไม่ทราบจริง ๆ ที่เขี่ยบุหรี่ พบบางสมุนของร่องโข่ว และให้เขาเงินบางส่วน เขาเพียงบอกฉันเขี่ยเป็นผู้หญิง เธอเคยอยู่ในฮาร์บิน ได้ในปารีส""ไปเส้นทางยาว" หมิงลู pondered "ทำไมไม่เธอจากฮาร์บินตรงไปยังสหภาพโซเวียตหรือไม่""เธอต้องการ แต่พวกเขาได้มีคนทรยศในหมู่พวกเขา ไม่สามารถเข้าผ่านทางรถไฟโดยตรง เพื่อเธออยากใช้วงเวียนผ่านยุโรปตะวันตก..." ต้องการเทียนเฟิ่งกล่าวว่า "ฉันเพียงรู้มาก ตำรวจฮาร์บินต้องพบปะเครดิตสำหรับจับนี้ไม่ดี พวกเขากำลังแข่งขันกับเราได้รับของเธอ พวกเขาจะใช้สติปัญญาของพวกเขา หนึ่งมนุษย์ของพวกเขาแม้จะได้ฆ่า โดยเขี่ย ' ""เขี่ยแน่ใจว่าเป็นหิน" หมิงลูถอนหายใจ"แน่ใจ เราจับเธอคืนนี้ และเพิ่มประจุฆ่าเธอ" เทียนเฟิ่งวังกล่าว"คุณแน่ใจว่าของคืนนี้""ใครรู้ โข่วร่องสมุนบอกเขี่ยมักปรากฏบน Avenue des ว่า"หลัง Ah เฉิงมาออก กับกาแฟร้อน นม baguettes, charcuterie "ฉันไม่รู้จะมาทันที เท่านั้นแล้วเหล่านี้ขณะนี้ จะซื้อร้านขายของชำบางจากตลาดพรุ่งนี้""ไม่ต้องกังวลวันพรุ่งนี้ เรามีธุรกิจที่ร่วมลง" หมิงลูกล่าว“Is Mr. Wang here to teach in Paris?”“Looking for a friend,” Wang Tianfeng responded.“Maybe I can help you.”“Thanks,” Ming Lou said. “You just worry about your books.”Ming Chengheard those words and slightly lowered his head with a bit of shame.The food is nothing special, but to Wang Tianfeng, it’s already better than usual.He had no reservations about digging in.“Sit and eat with us,” Ming Lou told Ah-Cheng.“I can’t. I’m meeting with a classmate for dinner. I have class later, and then I have to deliver new flower teas to a couple of flower shops. ”“You really are working?” Ming Lou is a bit surprised. He thought he was just joking.“Yes. Before graduating, I want to have some real life work experience.”“Oh, this work of yours, how much do you earn per day?” Wang Tianfeng asked non-nonchalantly.“In the beginning, 10 francs per day*. After half a month, 15 francs per day.”“Good, working to earn your own living, unlike your Sir here, a capitalist leech.”“Mr.Wang, that phrase sounds like it’s got communist leanings.” Ah-Cheng said.“Don’t speak so rashly! ” Ming Lou stopped Ah-Cheng.Ah-Cheng smiled with a gentleness and genial elegance intermixed with honesty. (idarklight: what does that even mean???)“I don’t have a communist leaning. I’m an imperialist.” Wang Tianfeng said.“Oh, down with imperialism!” Ah-Cheng responded automatically.Ming Lou laughed this time.“You punk …” Wang Tianfeng could not respond to Ah-Cheng.“I have to go. You guys enjoy your meal. The guest bedrooms are all set-up. Don’t wait for me at night. I’ll be back late.” Ah-Cheng left as he finished. (idarklight: he’s saving money but has guest bedrooms? )After Wang Tianfeng saw Ah-Cheng had closed the door, then said, “He doesn’t seem like a servant at all. He’s gentle, but doesn’t have a bit of subservience.”“Freedom and liberty are good traits in an individual,” Ming Lou said, ” Plus, no one sees him as a servant at home.”“Isn’t he a child of one of your servants?”“His adopted mother was cruel. He’s been through a lot as a child.” Ming Lou’s heart is always heavy when he remembers Ah-Cheng’s past.“Oh, it seems like Mr. Ming has a heart full of love and compassion.”“What do you mean?”“You say that the child is well-read but isn’t an egghead, but I read the smell of Ashtray on him.” Wang Tianfeng’s tone revealed a hint of suspicion.Ming Lou couldn’t digest the words that Wang Tianfeng said. He stared at his face, enunciating each word, “This child of mine never cared for politics.”“Understood,” Wang Tianfeng said,”Don’t be nervous, I never said he had anything to do with politics. I’m talking about his tea blossoms. That flower has the scent of Ashtray.”“Your sinuses have recovered?”“I’m serious. When I fought with Ashtray, I smelled the aroma of this flower on her.”“Did you say she attacked you from the back?”“Yes, so I’m very sensitive to her scent.”Dead silence, then Ming Lou spoke,” There are many flower shops in Paris.”“Yes, but our target tonight is the Avenue des Champs-Élysées.”“You mean to search for a flower shop on the Avenue des Champs-Élysées.”Wang Tianfeng nodded.“Continue eating.”“I have no stomach after looking at the way you cram down your food.” Ming Lou is strangely apprehensive. Sometimes, he really believe in the instincts of this crazy man. His instincts are always so accurate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" บอกว่า คอมมิวนิสต์จะค่อนข้างฉลาดหลักแหลม เซี่ยงไฮ้ ฮ่องกง ซัวเถา ไทโป ปารีส . . . . . . . " หวังเทียนเฟิงถอนหายใจ " ที่น่าประทับใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเราแตกลับสถานีรวบรวมในฮาร์บิน เราอาจจะไม่เคยคิดมาก่อนว่า ในความฝัน ของเรานั้นคือ สถานีในปารีส ที่เมืองฮาร์บิน ตำรวจควรหันที่คอมมิวนิสต์คนทรยศให้เราซักถาม "

" หยุดฝัน" หมิงโหลว พูดเบา ๆ " คุณไม่เห็นใบหน้าที่กระหยิ่มยิ้มย่องที่ฮาร์บิน สารวัตรโค รง ? "

" แต่ละคนต้องทำสิ่งที่เขาสามารถให้ตัวเอง " หวังเทียนเฟิงไม่ได้เต็มใจที่จะยอมแพ้โดยไม่ต่อสู้ " น่าเสียดายที่ผมโดนในรอบ 1 "

" ตั้งสติ " หมิง Lou กล่าวว่า

" นี่ เมื่อไหร่เธอจะรับกระสุนแทนผมน่ะ "

" ผมไม่ได้อยู่ที่นั่น . "

" ทุกครั้งที่ฉันได้รับโชคดีคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น ทุกครั้งที่เธอเจอแจ็คพอต ฉันมักจะมี " หวังเทียนเฟิงพลันตบโต๊ะ ทำให้ทุกถ้วยและถาดบนโต๊ะสั่น

" เกิดอะไรขึ้น ? " อาเฉินตะโกนจากห้องครัว

" ไม่มีอะไร " หมิงโหลว ตอบ แล้วหันมาตะโกนว่า " nuthead มันฆ่าคุณได้จะเป็นบิตปกติ . "

" โอ้ นักวิชาการจะสาปแช่งด้วย

"" คุณก็รู้ว่าใครบอก ? " หมิงโหลว เพิ่มแบบสุ่ม

" คนทรยศของคอมมิวนิสต์ . " หวังเทียนเฟิงหยิบซองบุหรี่ แล้วมองไปรอบๆอย่าง

" คุณกำลังมองหาอะไรอยู่ ? "

" เขี่ย "

" ใครเป็นที่เขี่ยบุหรี่เหรอ "

" ฉันกำลังตามหาที่เขี่ยบุหรี่ " หวังเทียนเฟิง จุดบุหรี่ . หมิงโหลว เอาถ้วยแบบสุ่มบนโต๊ะกาแฟ และให้เขาใช้เป็นที่เขี่ยบุหรี่ .

" ผมไม่รู้จริงๆว่าใครเขี่ยอยู่ ผมเจอลูกน้องของโค รง และเอาเงินให้เขา เขาบอกให้ฉันเขี่ยเป็นผู้หญิง เธอเคยอยู่ในฮาร์บินแต่อยู่ในปารีส "

" ไปเส้นทางยาว " หมิงลู่ครุ่นคิด " ทำไมเธอถึงไม่ไปจากเมืองฮาร์บิน โดยสหภาพโซเวียต ? "

" เธอต้องการ แต่พวกเขามีคนทรยศในหมู่พวกเขาพวกเขาไม่สามารถได้รับผ่านรางโดยตรงเลย เธออยากเอาวงเวียนผ่านยุโรปตะวันตก . . . . . . . " อยากให้ตามความต้องการ กล่าวว่า " ผมรู้แค่ว่าเยอะมาก ตำรวจเมืองฮาร์บิน ต้องการเครดิตนี้จับไม่ดี พวกเขากำลังแข่งกับเราเพื่อรับเธอ พวกเขาจะไม่ใช้ความฉลาดของพวกเขา หนึ่งของพวกเขาจะถูกฆ่าโดยการเขี่ย "

" เขี่ย " หมิงว่า เหี้ยม ลูถอนหายใจ

" แน่นอนเราจับเธอ คืนนี้ และเพิ่มข้อหาฆาตกรรมนาง หวางเทียนเฟิงพูด

" คุณแน่ใจในที่นี่คืนนี้ ? "

" ใครก็รู้ ของโค รง ลูกน้องบอกว่า เขี่ยมักจะปรากฏบน Avenue des ช็องเซลีเซ "

หลังจากนั้น อาเฉิงออกมาพร้อมกาแฟร้อน , นม , Baguettes และ Charcuterie " ผมไม่รู้ว่าคุณจะมากระทันหัน ฉันมีตอนนี้ผมจะซื้อร้านขายของชำจากตลาดในวันพรุ่งนี้ . "

" อย่ากังวลเรื่องพรุ่งนี้ เรามีงานที่ต้องทำ . " หมิง Lou กล่าวว่า

" นายหวัง ที่นี่สอนในปารีส "

" หาเพื่อน " หวังเทียนเฟิงตอบ

" บางทีฉันสามารถช่วยให้คุณ "

" ขอบคุณ " หมิงโหลว กล่าว " คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับหนังสือของคุณ "

มิง chengheard คำพูดเล็กน้อยและลดลงหัวของเขากับบิตของความอัปยศ .

อาหารก็ไม่มีอะไรพิเศษ แต่เพื่อหวังเทียนเฟิงแล้ว , มันมากกว่าปกติ เขาไม่มีการจองเกี่ยวกับขุด

" มานั่งกินกับเรา " หมิงโหลว บอกอาเฉิง

" ผมทำไม่ได้ ผมนัดกับเพื่อนสำหรับอาหารค่ำ ผมได้เรียนแล้ว แล้วผมต้องส่งชาดอกไม้ใหม่กับคู่ของร้านดอกไม้ "

" คุณจริงๆทำงาน ? " หมิงโหลว แปลกใจนิดหน่อยเขาคิดว่าเขาแค่ล้อเล่นน่ะ

" ครับ ก่อนจบ ผมอยากมีงานชีวิตประสบการณ์จริง "

" โอ้ นี่งานของคุณ , เท่าไหร่ที่คุณได้รับต่อวัน " หวังเทียนเฟิงถามไม่เฉยๆ

" ในการเริ่มต้น 10 ฟรังซ์ต่อวัน * ผ่านไปครึ่งเดือน 15 ฟรังซ์ต่อวัน . "

" ที่ดี ทำงานเพื่อเลี้ยงตัวเอง ไม่เหมือนท่านแล้ว ปลิงทุนนิยม "

" mr.wang ,ประโยคนั้นเหมือนมันมี leanings คอมมิวนิสต์ " อาเฉินบอกว่า

" อย่าพูดอย่างนั้นสิ ! " หมิงโหลว หยุดอาเฉิง

อาเฉิงยิ้มด้วยความอ่อนโยนและใจดีความสง่างามผสมกับความซื่อสัตย์ ( idarklight : แปลว่าอะไร ? ? ? ? ? )

" ผมไม่มีคอมมิวนิสต์ เรียนรู้ ผมเป็นพวกจักรวรรดินิยม " หวังเทียนเฟิงพูด

" โอ้ ลงกับลัทธิจักรวรรดินิยม ! " อาเฉิงตอบสนองโดยอัตโนมัติ

หมิงโหลว หัวเราะเวลา

" ไอ้บ้า . . . . . . . " วัง Tianfeng ไม่สามารถตอบสนองต่ออาเฉิง

" ฉันต้องไปแล้ว พวกเธอเพลิดเพลินกับอาหารของคุณ แขก ห้องนอนมีทั้งหมดการตั้งค่า ไม่ต้องรอฉันในเวลากลางคืน ฉันจะกลับดึกนะ " อาเฉิง ซ้ายเป็นเขาเสร็จ ( idarklight : เขาประหยัดเงินแต่ได้ห้องพัก ห้องนอน ? )

หลังจากวัง Tianfeng เห็นอาเฉิงก็ปิดประตู แล้วกล่าวว่า" เขาดูไม่เหมือนเป็นคนใช้เลย เขาอ่อนโยน แต่ไม่ต้องบิตของการเป็นทาส "

" อิสรภาพและเสรีภาพเป็นคุณลักษณะที่ดีในแต่ละ " หมิง Lou กล่าวว่า " และไม่มีใครเห็นเขาเป็นคนรับใช้ที่บ้าน . "

" เขาไม่ใช่ลูกของคนรับใช้ ? "

" คุณแม่บุญธรรมของเขาโหดร้าย เขาผ่านอะไรมาเยอะ เป็นเด็ก" หัวใจของหมิงโหลว มักหนักเมื่อเขาจำอดีตอาเฉิงเป็น

" โอ้ ดูเหมือนว่าคุณหมิงมีจิตใจที่เต็มไปด้วยความรักและความเมตตา . "

" คุณหมายถึงอะไร ? "

" เธอกล่าวว่า เด็กก็อ่าน แต่ไม่ได้เป็นคนมีความรู้ แต่ผมอ่านกลิ่นที่เขี่ยบุหรี่บนเขา " หวังเทียนเฟิงโทนเผยคำใบ้ของความสงสัย

มิง ลู ไม่สามารถย่อยคำวังเทียนเฟิงกล่าวว่า