“Yes, I’ll be careful.” The sickly

“Yes, I’ll be careful.” The sickly beauty obviously understood the intent behind his words. Seeing how tense he was for her sake, a sweet feeling rose in her heart.

“It’s a pity that although I inherited the knowledge, my understanding of the Runes still isn’t enough.” Yue Yang sighed. He had obtained a mountain of treasures, as well as the key to open it, but his power alone wasn’t enough to move such a large mountain.

It was like learning a language. He could read and write every word, but he had no way of writing out an entire essay.

Being able to understand the Runes didn’t mean he could use them.

Of course, Yue Yang still hadn’t completely absorbed the knowledge inherited from the pitiful guy’s mother. After he had digested it all, he’d definitely be able to use the Runes. Right now, he could only feel impatience, which was why he had sighed.

The sickly beauty hurriedly assured him.

She knew that being able to gain this passed down knowledge was already the greatest fortune.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ใช่ ฉันจะได้ระมัดระวัง" ความงาม sickly ชัดเข้าใจเจตนาเบื้องหลังคำพูดของเขา เห็นเครียดวิธีเป็นเหล้าของเธอ ความรู้สึกหวานกุหลาบในหัวใจของเธอ"มันเป็นน่าเสียดายว่า ถึงแม้ว่าผมสืบทอดความรู้ ความเข้าใจของฉันของอักษรรูยังไม่พอ" ยาง Yue ถอนหายใจ เขาได้รับสมบัติ เป็นคีย์เพื่อเปิดภูเขา แต่อำนาจเพียงอย่างเดียวไม่พอที่จะย้ายภูเขาขนาดใหญ่มันเป็นเหมือนการเรียนภาษา เขาสามารถอ่าน และเขียนทุกคำ แต่เขาได้วิธีการเขียนเรียงความทั้งหมดความสามารถในการเข้าใจอักษรรูไม่ได้หมายถึง เขาสามารถใช้พวกเขาแน่นอน หยางหยูยังคงไม่สมบูรณ์ดูดซึมความรู้ที่สืบทอดมาจากแม่ของคนน่าสงสาร หลังจากที่เขาได้ถูกย่อยทั้งหมด เขาจะสามารถใช้อักษรรูแน่นอน ขวาตอนนี้ เขาอาจเพียงรู้สึกขาดความอดทน ซึ่งเป็นเหตุผลที่มีเล่าปี่ความงาม sickly รีบมั่นใจเขาเธอรู้ว่า การจะได้รับความรู้นี้ผ่านลงแล้ว โชคลาภมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ใช่ฉันจะต้องระวัง." ความงามสุขภาพอย่างเห็นได้ชัดเข้าใจเจตนาที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของเขา เห็นว่าเครียดเขาก็เพื่อประโยชน์ของเธอเป็นความรู้สึกที่หวานเพิ่มขึ้นในหัวใจของเธอ.

"มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ถึงแม้ว่าฉันได้รับการถ่ายทอดความรู้ความเข้าใจของฉันของอักษรรูนยังคงไม่เพียงพอ." ยูหยางถอนหายใจ เขาได้รับภูเขาของสมบัติเช่นเดียวกับกุญแจเพื่อเปิดมัน แต่อำนาจของเขาเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะย้ายดังกล่าวเป็นภูเขาขนาดใหญ่.

มันเป็นเหมือนการเรียนรู้ภาษา เขาสามารถอ่านและเขียนทุกคำ แต่เขามีวิธีการเขียนเรียงความทั้งหมด. ไม่มี

ความสามารถในการเข้าใจอักษรรูนไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถใช้พวกเขา.

แน่นอน Yue ยางยังไม่ได้ดูดซึมอย่างสมบูรณ์ความรู้ที่สืบทอดมาจาก แม่ของคนที่น่าสงสารของ หลังจากที่เขาได้ย่อยได้ทั้งหมดแน่นอนเขาจะสามารถใช้อักษรรูน ตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงความอดทนซึ่งถูกว่าทำไมเขาจึงถอนหายใจ.

ความงามเผือดรีบเขามั่นใจ.

เธอรู้ว่าความสามารถในการได้รับนี้ผ่านการลงความรู้ที่มีอยู่แล้วโชคที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ครับ ผมจะระวัง “ความงามที่เห็นได้ชัดเข้าใจจุดประสงค์เบื้องหลังคำพูดของเขา เห็นแล้วเครียด เขาทำเพื่อประโยชน์ของเธอ ความรู้สึกหวานกุหลาบในใจของเธอ" น่าเสียดายจริง ที่ผมได้รับการถ่ายทอดความรู้ ความเข้าใจของฉันของรูนยังไม่พอ " เยว่หยางก็ถอนหายใจ เขาได้ภูเขาของสมบัติที่เป็นกุญแจที่จะเปิดมัน แต่พลังของเขาเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะย้ายภูเขาที่ใหญ่โตมันเป็นเหมือนการเรียนรู้ภาษา เขาอาจจะอ่านและเขียนทุกคำพูด แต่เขาไม่มีวิธีเขียนเรียงความทั้งหมดเข้าใจตัวอักษร ไม่ได้หมายความว่า เขาสามารถใช้พวกเขาแน่นอน เยว่หยางยังไม่ได้สมบูรณ์ดูดซึมความรู้ที่สืบทอดจากแม่ที่น่าสงสารคนนั้น หลังจากที่เขาได้เข้าใจมันทั้งหมด เขาจะต้องสามารถที่จะใช้รูน ตอนนี้ เขาอาจจะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณ ที่ทำไมเขาจึงถอนใจความงามที่รีบตักเตือนเขาเธอรู้ว่าสามารถได้รับนี้ส่งต่อความรู้ได้โชคลาภที่ยิ่งใหญ่ที่สุด