The Japanese approach to Korea’s in

The Japanese approach to Korea’s industrialization went through three more or less distinct phases. During the first decade of the colonial rule, Japan sought to protect the Korean market as an outlet for Japanese manufactured goods. Rules and regulations were thus created to inhibit the start up of new factories in Korea by both Japanese and Korean entrepreneurs; the fact that annual growth rates in the manufacturing sector during this decade still average a respectable 7%, reflected the very low starting base. This growth had several components. First, there were new public sectors investments in power, railways and other infrastructure. The private sectors growth originated mainly in food processing industries-especially rice mills that were initiated by Japanese migrants with the hope of selling rice back to Japan. Exchanging Japanese manufactured goods for Korean rice and other primary products was, of course, the initial colonial policy. The Government-General thus helped the Japanese entrepreneurs start up these mills by providing both financial and infrastructural support. Finally, some of this early growth also involved the participation of Koreans. Small-scale manufacturing did not require the permission of the Government-General; the incomes of landowning Koreans had started to rise and not all of their demand could be met by the Japanese imports. Koreans set up small industries (often called household industries in Japanese colonial documents they employed 10-20 workers) in such areas as metals, dyeing, paper making, ceramics, rubber shoes, knitted cotton socks and soy sauce; and the number of small factories were increased.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีญี่ปุ่นจะทวีความรุนแรงมากของเกาหลีไปมากกว่า 3 หรือน้อย กว่าระยะที่แตกต่างกัน ในช่วงทศวรรษแรกของกฎอาณานิคม ญี่ปุ่นพยายามปกป้องตลาดเกาหลีเป็นเต้าเสียบสำหรับสินค้าญี่ปุ่น กฎและข้อบังคับจึงสร้างขึ้นเพื่อยับยั้งการเริ่มต้นค่าของโรงงานในเกาหลี โดยผู้ประกอบการทั้งญี่ปุ่น และเกาหลี ความจริงที่ว่า อัตราการเจริญเติบโตประจำปีในภาคการผลิตในช่วงทศวรรษนี้ยังคงเฉลี่ยเกียรติที่ 7% สะท้อนฐานเริ่มต้นต่ำมาก เจริญเติบโตนี้มีส่วนประกอบหลาย ครั้งแรก มีการลงทุนภาครัฐใหม่ในพลังงาน ทางรถไฟ และโครงสร้างพื้นฐานอื่น ๆ เติบโตของภาคเอกชนมาส่วนใหญ่ในอาหารแปรรูปอุตสาหกรรมโดยโรงสีข้าวที่มีการเริ่มต้น โดยอพยพญี่ปุ่นด้วยความหวังขายข้าวไปญี่ปุ่น แลกเปลี่ยนสินค้าญี่ปุ่นเกาหลีข้าวและผลิตภัณฑ์หลักอื่น ๆ ได้ แน่นอน นโยบายอาณานิคมเริ่มต้น ทั่วไปรัฐบาลจึงช่วยผู้ประกอบการญี่ปุ่นที่เริ่มต้นโรงงานเหล่านี้ โดยให้การสนับสนุนทางการเงิน และรัฐมนตรี ในที่สุด บางเจริญเติบโตช่วงนี้ยังเกี่ยวข้องมีส่วนร่วมของชาวเกาหลี ผลิตที่ระบุไม่ต้องการสิทธิ์ของรัฐบาลทั่วไป รายได้ของ landowning ชาวเกาหลีได้เริ่มขึ้น และไม่ใช่ทั้งหมดของความต้องการของพวกเขาสามารถพบ โดยนำเข้าญี่ปุ่น ชาวเกาหลีตั้งอุตสาหกรรมขนาดเล็ก (มักจะเรียกว่าอุตสาหกรรมในครัวเรือนในเอกสารญี่ปุ่นโคโลเนียลจะจ้างคนงาน 10-20) ในด้านต่าง ๆ เช่นโลหะ ย้อมสี กระดาษ เครื่องเคลือบ ยาง รองเท้า ถักถุงเท้าฝ้ายและซอสถั่วเหลือง และมีเพิ่มจำนวนของโรงงานขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่ญี่ปุ่นอุตสาหกรรมของเกาหลีผ่านไปสามมากหรือน้อยแตกต่างกันขั้นตอน ในช่วงทศวรรษแรกของการปกครองอาณานิคมของญี่ปุ่นพยายามที่จะปกป้องตลาดเกาหลีเป็นทางออกสำหรับสินค้าที่ผลิตญี่ปุ่น กฎระเบียบและข้อบังคับที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อยับยั้งจึงเริ่มต้นขึ้นจากโรงงานใหม่ในประเทศเกาหลีโดยผู้ประกอบการทั้งในญี่ปุ่นและเกาหลีนั้น ความจริงที่ว่าอัตราการเติบโตประจำปีในภาคการผลิตในช่วงทศวรรษนี้ยังคงเฉลี่ย 7% นับถือสะท้อนให้เห็นถึงฐานเริ่มต้นที่ต่ำมาก การเจริญเติบโตนี้มีองค์ประกอบหลาย ครั้งแรกที่มีภาครัฐใหม่การลงทุนในพลังงานทางรถไฟและโครงสร้างพื้นฐานอื่น ๆ ภาคเอกชนการเจริญเติบโตที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในอุตสาหกรรมแปรรูปอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงสีข้าวที่ถูกริเริ่มโดยแรงงานข้ามชาติที่ญี่ปุ่นด้วยความหวังในการขายข้าวกลับไปยังประเทศญี่ปุ่น การแลกเปลี่ยนสินค้าที่ผลิตข้าวญี่ปุ่นเกาหลีและผลิตภัณฑ์หลักอื่น ๆ ได้แน่นอนนโยบายอาณานิคมเริ่มต้น รัฐบาลทั่วไปจึงช่วยให้ผู้ประกอบการญี่ปุ่นเริ่มต้นขึ้นโรงงานเหล่านี้โดยการให้ทั้งการสนับสนุนทางการเงินและโครงสร้างพื้นฐาน สุดท้ายบางส่วนของการเจริญเติบโตของต้นนี้ยังเกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมของชาวเกาหลี การผลิตขนาดเล็กไม่จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากรัฐบาลทั่วไป; รายได้ของ landowning เกาหลีได้เริ่มต้นที่จะเพิ่มขึ้นและไม่ทั้งหมดของความต้องการของพวกเขาอาจจะพบโดยการนำเข้าของญี่ปุ่น เกาหลีตั้งค่าการอุตสาหกรรมขนาดเล็ก (มักเรียกว่าอุตสาหกรรมครัวเรือนในเอกสารอาณานิคมของญี่ปุ่นที่พวกเขาว่าจ้างคนงาน 10-20) ในพื้นที่เช่นโลหะ, ย​​้อมสี, การทำกระดาษ, เซรามิก, รองเท้ายางถักถุงเท้าผ้าฝ้ายและซอสถั่วเหลือง; และจำนวนของโรงงานขนาดเล็กเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวทางการพัฒนาอุตสาหกรรมของญี่ปุ่นเกาหลีผ่านสามเพิ่มเติมหรือแตกต่างน้อยกว่าระยะ ในช่วงทศวรรษแรกของยุคอาณานิคมปกครองญี่ปุ่นพยายามปกป้องตลาดเกาหลีเป็นเต้าเสียบสำหรับสินค้าที่ผลิตในญี่ปุ่น กฎระเบียบและกฎหมาย จึงสร้างขึ้นเพื่อยับยั้งการเริ่มต้นของโรงงานในเกาหลี โดยผู้ประกอบการทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีความจริงที่ว่าอัตราการเจริญเติบโตรายปีในภาคการผลิตในช่วงทศวรรษนี้ยังเฉลี่ยที่ 7% สะท้อนน้อยมาก เริ่มตั้งแต่พื้นฐาน การเติบโตนี้มีองค์ประกอบหลาย แรกมีใหม่ภาคเอกชน การลงทุนด้านพลังงาน ทางรถไฟ และโครงสร้างพื้นฐานอื่น ๆเอกชนเติบโตขึ้นส่วนใหญ่ในอุตสาหกรรมอาหารโดยเฉพาะโรงสีที่ถูกริเริ่มโดยผู้อพยพชาวญี่ปุ่นด้วยความหวังของการขายข้าวกลับญี่ปุ่น การแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นผลิตสินค้าข้าว และผลิตภัณฑ์หลักๆ ของเกาหลีคือ แน่นอน เริ่มต้นนโยบายอาณานิคมรัฐบาลทั่วไป จึงช่วยให้ผู้ประกอบการญี่ปุ่นเริ่มต้นขึ้นในโรงงานเหล่านี้ โดยให้ทั้งทางการเงินและโครงสร้างพื้นฐานสนับสนุน ในที่สุดก็มีการเจริญเติบโตของต้นนี้ยังเกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมของคนเกาหลี การผลิตขนาดเล็กไม่ต้องได้รับอนุญาตจากรัฐบาลทั่วไปรายได้จาก landowning เกาหลีได้เริ่มขึ้นและไม่ทั้งหมดของความต้องการของพวกเขาอาจจะพบโดยนำเข้าญี่ปุ่น เกาหลีตั้งอุตสาหกรรมขนาดเล็ก ( มักจะเรียกว่าอุตสาหกรรมครัวเรือนในญี่ปุ่น พวกเขาจึงใช้เอกสารอาณานิคม 10-20 คน ) ในพื้นที่ เช่น โลหะ , ย้อมสี , ผลิตกระดาษ , เครื่องเคลือบ , ยางรองเท้า ถุงเท้าฝ้ายและซอสถั่วเหลืองถัก ;และหมายเลขของโรงงานขนาดเล็กเพิ่มขึ้น