In these studies, α-LA appeared to

In these studies, α-LA appeared to bemore resistant to gastric digestion by pepsin when it was adsorbed andlocated at the oil–water interface than when it was in solution. Underhigh-pressure treatment, α-LA is considerably more stable to denaturation than β-LG; denaturation of α-LA starts to occur only at pressures>400 MPa and reaches 72% after 30 min at 800 MPa (Huppertz et al.,2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาเหล่านี้ ดูเหมือนว่า α-LA จะต้านทานการย่อยอาหารในกระเพาะอาหารด้วยเปปซินได้ดีกว่าเมื่อถูกดูดซับและอยู่ที่ส่วนต่อประสานระหว่างน้ำมันกับน้ำ มากกว่าเมื่ออยู่ในสารละลาย ภายใต้การบำบัดด้วยแรงดันสูง α-LA มีความเสถียรต่อการสูญเสียสภาพมากกว่า β-LG อย่างมาก การเสียสภาพของ α-LA เริ่มเกิดขึ้นเฉพาะที่ความดัน>400 MPa และถึง 72% หลังจาก 30 นาทีที่ 800 MPa (Huppertz et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาเหล่านี้ α-LA ดูเหมือนจะเป็น
ทนทานต่อการย่อยอาหารในกระเพาะอาหารของ Pepsin มากขึ้นเมื่อ Pepsin ถูกดูดซับ
ตั้งอยู่ที่อินเตอร์เฟซของน้ำมันและไม่อยู่ในสารละลาย ข้างล่าง
หลังจากการรักษาความดันสูงเสถียรภาพความเสื่อมของอัลฟา LA จะสูงกว่าเบต้า LG อย่างมีนัยสำคัญ ความเสื่อมของอัลฟาลาเริ่มเกิดขึ้นภายใต้ความกดดันเท่านั้น
> 400MPa และถึง 72% หลังจาก 30 นาทีที่ 800MPa (Hupertz et al.,
2004）。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาเหล่านี้ alpha-la ดูเหมือนจะเป็น
เมื่อมันถูกดูดซับ มันจะต้านทานการย่อยอาหารของกระเพาะอาหารได้ดีขึ้น
กว่าที่อยู่ในสารละลายในส่วนติดต่อน้ํามัน-น้ํา ข้างล่าง
ภายใต้การรักษาด้วยความดันสูงα-LAมีเสถียรภาพมากกว่าβ- LGสําหรับการเสื่อมสภาพ การเสื่อมสภาพของα-LAจะเริ่มเกิดขึ้นภายใต้ความเครียดเท่านั้น
> 400 MPaถึง72 %หลังจากผ่านไป30นาทีที่800 MPa ( Huppertz et al.,
2004 ).