When I became the head of Marriott,

When I became the head of Marriott, in 1964, many people were surprised. I was only 32 and had worked at the company full-time for just eight years. My father, who’d started the business in 1927 with a root beer stand in Washington, DC, before moving into restaurants and then hotels, had an experienced executive vice president working for him who many thought would succeed him. He was 20 years older than I was, and when it came to finance, he was brilliant. But he was a micromanager. He spent a lot of time marking up contracts, redoing the work of the company’s lawyers. He didn’t have good people skills and didn’t understand the operation of the business. We had a senior director on our board who had been the chairman of three companies, and my father really relied on him. This director came to think that the executive VP was the wrong choice, and he urged my father to make me CEO. After all, I’d literally learned the business visiting restaurants with my father as a young boy, and I’d worked part-time in different jobs at the company since I was 14. My father was worried that I was too young, but Marriott was still small at the time—we had about $85 million in annual revenue—and I think he figured he’d be around long enough to bail me out if I got into trouble.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเป็นหัวหน้าของแมริออท ในปี 1964 หลายคนก็ประหลาดใจ เป็น 32 เท่า และได้ทำงานที่บริษัทเต็มเวลาเพียงแปดปี พ่อ ที่มีการเริ่มต้นธุรกิจใน 1927 พร้อมขาตั้งเบียร์รากในวอชิงตัน DC ก่อนที่จะย้ายเข้าไปในร้านอาหาร และโรงแรม มีประสบการณ์กรรมการเขาที่หลายคนคิดว่า จะประสบความสำเร็จเขาทำงานได้ เขาเก่า กว่าผม และ เมื่อมา 20 ปีการเงิน กำลังสดใส แต่เขาเป็น micromanager เขาใช้เวลามากเวลาที่กำหนดสัญญา redoing การทำงานของทนายความของบริษัท เขาไม่มีทักษะดี และไม่เข้าใจการดำเนินงานของธุรกิจ เรามีผู้อาวุโสในบอร์ดของเราที่มีประธานบริษัทสาม และพ่อจริง ๆ อาศัยบนเขา กรรมการนี้มาคิดว่า VP ผู้บริหารได้ทางเลือกไม่ถูกต้อง และเขาเรียกร้องให้พ่อให้ฉัน CEO หลังจากที่ทุก ฉันได้เรียนรู้อย่างแท้จริงธุรกิจเยี่ยมร้านพ่อเป็นเด็กผู้ชาย และฉันได้ทำงานไม่เต็มเวลาในงานต่าง ๆ ที่บริษัทตั้งแต่ 14 พ่อเป็นห่วงว่า ผมยังเด็กเกินไป แต่แมริออทเล็กยังคงเวลา — เรามีประมาณ 85 ล้านเหรียญในปี — และฉันคิดว่า เขาคิดจะรอบยาวพอที่จะประกันฉันออกถ้าผมเป็นปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันกลายเป็นหัวหน้าของแมริออทในปี 1964 หลายคนประหลาดใจ ฉันเป็นเพียง 32 และเคยท​​ำงานที่ บริษัท เต็มเวลาเพียงแปดปี พ่อของฉันที่ต้องการเริ่มต้นธุรกิจในปี 1927 พร้อมกับขาตั้งเบียร์รากในวอชิงตันดีซีก่อนที่จะย้ายเข้ามาในร้านอาหารและโรงแรมแล้วมีรองประธานบริหารที่มีประสบการณ์ทำงานให้กับเขาที่หลายคนคิดจะประสบความสำเร็จเขา เขาเป็น 20 ปีแก่กว่าผมเป็นและเมื่อมันมาถึงเงินทุนเขาก็ยอดเยี่ยม แต่เขาก็ micromanager เขาใช้เวลามากเวลาทำเครื่องหมายสัญญา redoing ทำงานของทนายความของ บริษัท ฯ เขาไม่ได้มีทักษะที่ดีและคนไม่เข้าใจการดำเนินงานของธุรกิจ เรามีผู้อำนวยการอาวุโสในคณะกรรมการของเราที่ได้รับการประธานของสาม บริษัท และพ่อของฉันจริงๆอาศัยบนเขา ผู้อำนวยการนี​​้มาคิดว่ารองประธานฝ่ายบริหารเป็นทางเลือกที่ผิดและเขาบอกพ่อของฉันที่จะทำให้ฉันซีอีโอ หลังจากที่ทั้งหมดฉันจะได้เรียนรู้อย่างแท้จริงธุรกิจร้านอาหารที่เข้ามาเยี่ยมชมกับพ่อของฉันเป็นเด็กหนุ่มและผมทำงานนอกเวลาที่แตกต่างกันในงานที่ บริษัท ตั้งแต่ผมอายุ 14 พ่อของฉันเป็นห่วงว่าผมยังเด็กเกินไป แต่ แมริออทก็ยังเล็ก ๆ ที่เวลาที่เรามีเกี่ยวกับ $ 85,000,000 ในรายได้ประจำปีและผมคิดว่าเขาคิดว่าเขาต้องการจะเป็นรอบนานพอที่จะประกันตัวฉันออกถ้าผมมีปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันกลายเป็นหัวของแมริออท , 1964 , หลายคนประหลาดใจ ผม 32 เท่านั้น และเคยทำงานที่ บริษัท เต็มเวลาเพียงแปดปี พ่อ คนที่จะเริ่มต้นธุรกิจในปี 1927 กับรูทเบียร์ยืนอยู่ใน Washington , DC , ก่อนที่จะย้ายเข้ามาในร้านอาหาร และโรงแรม ได้มีประสบการณ์ รองประธานบริหาร ทำงานให้เขา ที่คิดว่าหลายคนจะประสบความสำเร็จเขาเขาแก่กว่าฉันอายุ 20 ปี และเมื่อมันมาถึงเงิน เขาฉลาด แต่เขาก็ micromanager . เขาใช้เวลามากเวลาเครื่องขึ้นสัญญา redoing งานของทนายความของ บริษัท ฯ เขาไม่ได้มีทักษะคนดีและไม่เข้าใจการดำเนินงานของธุรกิจ เราเคยเป็นผู้อำนวยการอาวุโส ในบอร์ดของเราที่ได้รับการประธานของทั้งสามบริษัทและพ่อของฉันก็พึ่งพาเขา ผู้กำกับก็มาคิดว่าผู้บริหาร VP เป็นทางเลือกที่ไม่ถูกต้อง และเขาเรียกร้องให้พ่อฉันให้ฉัน ) หลังจากทั้งหมด ฉันหมายเรียนรู้ธุรกิจการเยี่ยมชมร้านอาหารกับพ่อผมเป็นเด็ก ผมเคยทำงานพาร์ทไทม์ในงานต่าง ๆที่บริษัทตั้งแต่ฉันอายุ 14 พ่อเป็นห่วงว่าผมยังเด็กเกินไปแต่รอบๆ ยังเล็ก ๆ ในเวลาที่เราได้รับเกี่ยวกับ $ 85 ล้านในรายได้ต่อปีและฉันคิดว่าเขาคงคิดแล้วว่า เขาจะได้รับรอบนานพอที่จะประกันตัวผมออกมา ถ้าฉันมีปัญหา .