The most notable thing about Time i

The most notable thing about Time is that it is so purely relative. A large amount of reminiscence is, by common consent, conceded to the drowning man; and it is not past belief that one may review an entire courtship while removing one's gloves.

That is what Trysdale was doing, standing by a table in his bachelor apartments. On the table stood a singular-looking green plant in a red earthen jar. The plant was one of the species of cacti, and was provided with long, tentacular leaves that perpetually swayed with the slightest breeze with a peculiar beckoning motion.

Trysdale's friend, the brother of the bride, stood at a sideboard complaining at being allowed to drink alone. Both men were in evening dress. White favors like stars upon their coats shone through the gloom of the apartment.

As he slowly unbuttoned his gloves, there passed through Trysdale's mind a swift, scarifying retrospect of the last few hours. It seemed that in his nostrils was still the scent of the flowers that had been banked in odorous masses about the church, and in his ears the lowpitched hum of a thousand well-bred voices, the rustle of crisp garments, and, most insistently recurring, the drawling words of the minister irrevocably binding her to another.

From this last hopeless point of view he still strove, as if it had become a habit of his mind, to reach some conjecture as to why and how he had lost her. Shaken rudely by the uncompromising fact, he had suddenly found himself confronted by a thing he had never before faced --his own innermost, unmitigated, arid unbedecked self. He saw all the garbs of pretence and egoism that he had worn now turn to rags of folly. He shuddered at the thought that to others, before now, the garments of his soul must have appeared sorry and threadbare. Vanity and conceit? These were the joints in his armor. And how free from either she had always been--But why--

As she had slowly moved up the aisle toward the altar he had felt an unworthy, sullen exultation that had served to support him. He had told himself that her paleness was from thoughts of another than the man to whom she was about to give herself. But even that poor consolation had been wrenched from him. For, when he saw that swift, limpid, upward look that she gave the man when he took her hand, he knew himself to be forgotten. Once that same look had been raised to him, and he had gauged its meaning. Indeed, his conceit had crumbled; its last prop was gone. Why had it ended thus? There had been no quarrel between them, nothing--

For the thousandth time he remarshalled in his mind the events of those last few days before the tide had so suddenly turned.

She had always insisted upon placing him upon a pedestal, and he had accepted her homage with royal grandeur. It had been a very sweet incense that she had burned before him; so modest (he told himself); so childlike and worshipful, and (he would once have sworn) so sincere. She had invested him with an almost supernatural number of high attributes and excellencies and talents, and he had absorbed the oblation as a desert drinks the rain that can coax from it no promise of blossom or fruit.

As Trysdale grimly wrenched apart the seam of his last glove, the crowning instance of his fatuous and tardily mourned egoism came vividly back to him. The scene was the night when he had asked her to come up on his pedestal with him and share his greatness. He could not, now, for the pain of it, allow his mind to dwell upon the memory of her convincing beauty that night--the careless wave of her hair, the tenderness and virginal charm of her looks and words. But they had been enough, and they had brought him to speak. During their conversation she had said:

"And Captain Carruthers tells me that you speak the Spanish language like a native. Why have you hidden this accomplishment from me? Is there anything you do not know?"

Now, Carruthers was an idiot. No doubt he (Trysdale) had been guilty (he sometimes did such things) of airing at the club some old, canting Castilian proverb dug from the hotchpotch at the back of dictionaries. Carruthers, who was one of his incontinent admirers, was the very man to have magnified this exhibition of doubtful erudition.

But, alas! the incense of her admiration had been so sweet and flattering. He allowed the imputation to pass without denial. Without protest, he allowed her to twine about his brow this spurious bay of Spanish scholarship. He let it grace his conquering head, and, among its soft convolutions, he did not feel the prick of the thorn that was to pierce him later.

How glad, how shy, how tremulous she was! How she fluttered like a snared bird when he laid his mightiness at her feet! He could have sworn, and he could swear now, that unmistakable consent was in her eyes, but, coyly, she would give him no direct answer. "I will send you my answer to-morrow," she said; and he, the indulgent, confident victor, smilingly granted the delay. The next da

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งโดดเด่นที่สุดเกี่ยวกับเวลาคือ ให้มันจึงแท้จากญาติ ขนาดใหญ่ความจำเป็น โดยทั่วไปยินยอม ยอมให้คนจมน้ำ และไม่ผ่านความเชื่อที่อาจทบทวนการเกี้ยวพาราสีทั้งในขณะที่เอาของถุงมือที่เป็น สิ่ง Trysdale ได้ทำ พร้อมตารางในอพาร์ตเมนต์ของเขาตรี ตารางที่ยืนมองเอกพจน์พืชสีเขียวในโถดินเผามีสีแดง โรงงานหนึ่งของสายพันธุ์ของแคคตัส และมา มีใบยาว tentacular ที่ประทับใจเปี่ยมไป ด้วยสายลมเล็ก ด้วยแปลก beckoning เคลื่อนไหวเพื่อนของ Trysdale พี่ชายของเจ้าสาว ยืนอยู่ที่ต่าง ๆ ร้องที่ได้รับอนุญาตให้ดื่มคนเดียว ทั้งสองคนอยู่ในชุดราตรี ขาวโปรดปรานเช่นดาวเมื่อส่องผ่านหม่นหมองลงของห้องเสื้อของพวกเขาขณะที่เขาค่อย ๆ unbuttoned ถุงมือ มีผ่านใจของ Trysdale ไหลเร็ว พรวนย้อนหลังกี่ชั่วโมง มันดูเหมือน ว่า ในจมูกของเขาก็ยังคงได้กลิ่นหอมของดอกไม้ที่ได้รับผ่านระบบธนาคาร ในฝูงเงียบคริสตจักร และ ในหูของเขา lowpitched การครวญเพลงของพันเสียงดี bred พริ้วไหวของเสื้อผ้าคม และ สุด insistently ซ้ำ คำ drawling รัฐมนตรีกฎหมายผูกพันเธอไปอีกนี้ครั้งสุดท้ายสิ้นหวังมอง เขายังคง strove ว่ามันเป็นนิสัยของจิตใจ การเข้าถึงข้อความคาดการณ์บางอย่างว่าทำไม และอย่างไรเขาได้สูญเสียเธอ อย่างหยาบคาย โดยจริงแน่วแน่ เขาได้ก็พบตัวเองเผชิญ โดยสิ่งเขาได้เคยประสบ - ตนเอง unbedecked ของเขาเองในสุด ทำลาย แห้งแล้ง เขาเห็นทุก garbs pretence และ egoism ที่เขาได้สวมใส่ตอนเปิดผ้าขี้ริ้วของความเขลา เขาแค่สั่นที่คิดว่า ผู้อื่น ก่อน เสื้อผ้าของจิตวิญญาณเขาต้องมีปรากฏว่าโกหกกันเห็น ๆ และขอ โต๊ะเครื่องแป้งและหยิ่ง ข้อต่อในเกราะของเขาเหล่านี้ได้ และฟรีวิธีจากเธอ ได้เสมอ - แต่ทำไม-ขณะที่เธอค่อย ๆ ย้ายค่าทางเดินสู่แท่นบูชา เขามีรู้สึกที่ไม่ คือ exultation ที่ทำหน้าที่สนับสนุนเขา เขาได้บอกตัวเองว่า อ่อน ๆ ของเธอมาจากความคิดของผู้อื่นมากกว่าคนที่เธอจะให้ตัวเอง แต่ได้รับแผ่นกระจกได้ปลอบใจที่ดีจากเขา เมื่อเขาเห็นว่าสวิฟท์ เชิญ ขึ้นมองว่า เธอให้คนเมื่อเขาเอามือของเธอ เขารู้ว่าตัวเองจะลืม เมื่อสูงที่ดูเหมือนกับเขา และเขามี gauged ความหมาย จริง หยิ่งของเขาได้ร่วง เสาของครั้งสุดท้ายก็หายไป ทำไมมันสิ้นสุดลงดังนั้น มีมาไม่ทะเลาะกัน ไม่มีอะไร-เวลาพัน เขา remarshalled ในใจว่าเหตุการณ์เหล่านั้นครั้งสุดท้ายไม่กี่วันก่อนน้ำก็หันมาก็เพื่อเธอได้ยืนยันเสมอเมื่อวางเขาเมื่อฐาน และเขาได้รับการยอมรับของเธอบ่งบอกเจาะจงรอยัล ได้ธูปหวานมากที่เธอได้เขียนก่อนเขา เพียงเล็กน้อย (เขาบอกตัวเอง); ดังนั้นไร้เดียงสา และ worshipful และ (เขาจะเมื่อมียืนยัน) จริงใจเพื่อให้ เธอมีเขาเกือบเหนือธรรมชาติจำนวนคุณลักษณะสูง และสุขอนามัย และความสามารถ และเขาได้ดูดซึม oblation เป็นทะเลทรายดื่มฝนที่สามารถคะยั้นคะยอจากมันไม่มีสัญญาดอกหรือผลไม้ ด้วยเป็น Trysdale grimly แผ่นกระจกแตกตะเข็บของถุงมือของเขาครั้งสุดท้าย อินสแตนซ์ที่เด่นที่สุดของ egoism fatuous และเชือนอาลัยของเขาสดใสกลับมาให้เขา ฉากถูกคืนเมื่อเขาได้ถามเธอขึ้นมาบนฐานของเขากับเขา และแบ่งปันความยิ่งใหญ่ของเขา เขาไม่ ตอนนี้ สำหรับความเจ็บปวดของมัน ให้จิตใจของเขาอาศัยอยู่กับหน่วยความจำของความงามเชื่อคืน - คลื่นประมาทผมของเธอ ความอ่อนโยน และ virginal เสน่ห์ของเธอดูและคำ แต่พวกเขาได้รับเพียงพอ และพวกเขาได้นำเขาพูด ในระหว่างการสนทนาของ เธอได้กล่าวว่า:"และ Carruthers กัปตันบอกว่า คุณพูดภาษาสเปนเหมือนเจ้าของภาษา เหตุใดคุณจึงได้ซ่อนความสำเร็จนี้จากฉัน มีอะไรคุณไม่ทราบ"ตอนนี้ Carruthers ได้งี่เง่า ไม่ต้องสงสัย (Trysdale) เขาได้มีความผิด (เขาบางครั้งทำสิ่งดังกล่าว) การออกอากาศที่คลับบางเก่า ขุด canting Castilian สุภาษิตจาก hotchpotch ด้านหลังพจนานุกรม Carruthers ผู้ที่ชื่นชมเขาไม่อย่างใดอย่างหนึ่ง ถูกคนมากที่จะได้ขยายการจัดนิทรรศการครั้งนี้สงสัย eruditionแต่ อนิจจา ธูปของชื่นชมเธอได้สวย และหวานมาก Imputation ไม่ปฏิเสธเขาได้ ไม่ต้อง protest เขาอนุญาตให้เธอไปเชือกเส้นเกี่ยวกับตาอ่าวนี้เก๊การศึกษาภาษาสเปน เขาปล่อยให้พระคุณหัว conquering และ ในหมู่ของ convolutions นุ่ม เขาไม่เห็นพริกของหนามที่เจาะเขาภายหลังดีใจไร ขี้ อาย วิธี tremulous วิธีเธอ วิธีเธอ fluttered เหมือนนก snared เมื่อเขาวาง mightiness ของเขาที่เท้าของเธอ เขาสามารถยืนยัน และเขาสามารถสาบานตอนนี้ ว่า ยินยอมแน่แท้ในดวงตาของเธอ แต่ coyly เธอจะทำให้เขาไม่มีคำตอบโดยตรง เธอกล่าว "ฉันจะส่งฉันตอบไปรุ่งขึ้น และเขา วิคเตอร์รับ มั่นใจ ครั้งกล่าวรับล่าช้า ดาต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่โดดเด่นที่สุดเกี่ยวกับเวลาก็คือว่ามันเป็นญาติอย่างหมดจด จำนวนมากของความทรงจำคือโดยได้รับความยินยอมร่วมกันยอมรับคนจมน้ำนั้น และมันไม่ได้เป็นความเชื่อที่ผ่านมาที่หนึ่งอาจทบทวนการเกี้ยวพาราสีทั้งหมดในขณะที่ถอดถุงมือหนึ่งของ. นั่นคือสิ่งที่ Trysdale กำลังทำยืนอยู่ข้างโต๊ะในอพาร์ทเมนตรีของเขา บนโต๊ะยืนพืชสีเขียวเอกพจน์มองในขวดดินสีแดง พืชที่เป็นหนึ่งในสายพันธุ์ของ cacti และถูกจัดให้มีความยาวใบ tentacular ที่เปี่ยมไปตลอดกับสายลมน้อยที่มีการเคลื่อนไหว beckoning แปลก. เพื่อน Trysdale ของน้องชายของเจ้าสาวยืนอยู่ที่ตู้บ่นที่ได้รับอนุญาตให้ดื่ม คนเดียว ทั้งสองคนอยู่ในชุดราตรี โปรดปรานสีขาวเหมือนดาวบนเสื้อของพวกเขาส่องผ่านความเศร้าโศกของอพาร์ทเม้น. ในฐานะที่เขาค่อย ๆ ปลดกระดุมถุงมือของเขามีใจผ่าน Trysdale ของสวิฟท์, เกามองย้อนกลับไปในไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา มันดูเหมือนว่าในจมูกของเขาก็ยังคงกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ได้รับการแถในฝูงกลิ่นเกี่ยวกับคริสตจักรและในหูของเขาครวญเพลง lowpitched ของพันเสียงเป็นพันธุ์ดีเสียงกรอบแกรบของเสื้อผ้าที่คมชัดและส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นยอม คำ drawling ของรัฐมนตรีถาวรผูกพันของเธอไปยังอีก. จากจุดที่สิ้นหวังสุดท้ายนี้ในมุมมองของเขายังคงพยายามที่ราวกับว่ามันได้กลายเป็นนิสัยของจิตใจของเขาไปถึงการคาดเดาบางส่วนเป็นที่สาเหตุและวิธีการที่เขาได้สูญเสียเธอ เขย่าหยาบคายโดยความเป็นจริงไม่ยอมแพ้เขาก็พบว่าตัวเองต้องเผชิญกับสิ่งที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนในสุดของตัวเอง --his, ดักดานตนเอง unbedecked แห้งแล้ง เขาเห็น garbs ทั้งหมดของข้ออ้างและเห็นแก่ตัวเองว่าเขาได้สวมใส่ในขณะนี้หันไปยาจกของความโง่เขลา เขาสั่นที่คิดว่ากับคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้เสื้อผ้าของจิตวิญญาณของเขาจะต้องได้ปรากฏเสียใจและเป็นขุย โต๊ะเครื่องแป้งและความคิด? เหล่านี้เป็นข้อต่อในชุดเกราะของเขา และวิธีการที่เป็นอิสระจากการอย่างใดอย่างหนึ่งที่เธอได้รับเสมอ - แต่ why-- ขณะที่เธอได้ค่อย ๆ ขยับขึ้นตามทางเดินไปยังแท่นบูชาที่เขารู้สึกไม่คู่ควรปราโมทย์บูดบึ้งที่ได้ทำหน้าที่ในการสนับสนุนเขา เขาได้บอกกับตัวเองว่าหม่นหมองของเธอจากความคิดของผู้อื่นมากกว่าคนที่ซึ่งเธอได้เกี่ยวกับการที่จะให้ตัวเอง แต่แม้ที่ปลอบใจคนยากจนได้รับการดึงจากเขา เพราะเมื่อเขาเห็นอย่างรวดเร็วว่าใสขึ้นมองไปที่เธอให้ชายคนนั้นเมื่อเขาเอามือของเธอเขารู้ว่าตัวเองถูกลืม หลังจากที่ลักษณะเดียวกันได้รับการยกให้เขาและเขาได้ประเมินความหมายของมัน อันที่จริงความคิดของเขาได้ร่วง; เสาสุดท้ายก็หายไป ทำไมมันจบลงจึง? ได้มีการทะเลาะกันระหว่างพวกเขาไม่มี nothing-- เป็นครั้งพันเขา remarshalled ในใจของเขาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่กี่วันที่ผ่านมาเหล่านั้นก่อนที่น้ำมีการเปิดอย่างกะทันหัน. เธอได้ยืนยันเสมอเมื่อเขาวางบนแท่นและเขาได้รับการยอมรับ การแสดงความเคารพของเธอกับความยิ่งใหญ่ของพระราชวงศ์ มันเคยธูปหวานมากว่าเธอได้เผาพระพักตร์พระองค์ เพื่อให้เจียมเนื้อเจียมตัว (เขาบอกว่าตัวเอง); จึงไร้เดียงสาและเกียรติและ (เขาจะได้สาบานครั้งเดียว) เพื่อให้มีความจริงใจ เธอได้ลงทุนเขาด้วยจำนวนที่เหนือธรรมชาติเกือบของคุณลักษณะสูงและแขกผู้มีเกียรติและความสามารถและเขาได้ดูดซึมถวายเป็นทะเลทรายดื่มฝนที่สามารถเกลี้ยกล่อมจากมันสัญญาของดอกหรือผลไม้ไม่มี. ในฐานะที่เป็น Trysdale เคร่งขรึมดึงออกจากกันตะเข็บของเขา ถุงมือที่ผ่านมาเช่นยอดของความเห็นแก่ตัวบัดซบและไว้ทุกข์เชือนของเขามาเต็มตากลับไปที่เขา ที่เกิดเหตุเป็นคืนเมื่อเขาได้ขอให้เธอขึ้นมาบนแท่นของเขากับเขาและแบ่งปันความยิ่งใหญ่ของเขา เขาอาจจะไม่ได้ตอนนี้สำหรับความเจ็บปวดของมันช่วยให้จิตใจของเขาที่จะอาศัยอยู่ในความทรงจำของความงามที่น่าเชื่อของเธอในคืนนั้น - คลื่นความประมาทของผมของเธออ่อนโยนและความมีเสน่ห์บริสุทธิ์ของหน้าตาและคำพูดของเธอ แต่พวกเขาได้รับเพียงพอและพวกเขาได้นำเขาไปพูด ในระหว่างการสนทนาของพวกเขาที่เธอได้กล่าวว่า: ".? กัปตันคาร์รูเธอบอกฉันว่าคุณพูดภาษาสเปนเหมือนเจ้าของภาษาทำไมคุณได้ซ่อนความสำเร็จนี้จากฉันมีอะไรที่คุณไม่ทราบว่า" ตอนนี้คาร์รูเธอเป็นคนงี่เง่า ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขา (Trysdale) ได้รับความผิด (บางครั้งเขาก็ทำสิ่งดังกล่าว) ของการสนทนาที่สโมสรบางเก่าโวสุภาษิต Castilian ขุดจากจับฉ่ายที่ด้านหลังของพจนานุกรม คาร์รูเธอซึ่งเป็นหนึ่งชื่นชมไม่หยุดยั้งของเขาเป็นคนที่ดีมากที่ได้ขยายการจัดนิทรรศการความรู้นี้สงสัยจะสูญ. แต่อนิจจา! ธูปชื่นชมเธอได้รับเพื่อให้หวานและสอพลอ เขาได้รับอนุญาตการกล่าวหาที่จะผ่านได้โดยไม่ต้องปฏิเสธ โดยไม่ต้องประท้วงเขาอนุญาตให้เธอเกลียวเกี่ยวกับคิ้วของเขาอ่าวปลอมทุนการศึกษาภาษาสเปน เขาปล่อยให้มันพระคุณหัวชนะของเขาและหมู่ convolutions นุ่มของเขาไม่ได้รู้สึกทิ่มของ ธ อร์นที่กำลังจะแทงเขาในภายหลัง. วิธีดีใจวิธีขี้อาย, วิธีการสั่นไหวเธอเป็น! วิธีการที่เธอเบาโผบินเหมือนนกหลงเมื่อเขาวางพิลึกกึกกือของเขาที่เท้าของเธอ! เขาจะได้สาบานและเขาจะสาบานตอนนี้ที่ได้รับความยินยอมเป็นแน่แท้ในดวงตาของเธอ แต่เอียงอายเธอจะทำให้เขาไม่มีคำตอบโดยตรง "ผมจะส่งคำตอบของฉันพรุ่งนี้" เธอกล่าวว่า และเขาที่ตามใจ Victor มั่นใจอมยิ้มได้รับล่าช้า ดาต่อไป