In restrospect ,my education in des

In restrospect ,my education in design seems somewhat a-historical.Our role models were the pioneers and inventors of Das Neue Bauen.We regarded architectural history as part of our general education,Which had little influence on our work as designers. Thus, we frequently invented what had already been invented, and we tried our hand at inventing the uninventable.
This kind of training in design is not without its educational value. Later,however, as practicing architects,we do well to get acquainted with the enormous repository of knowledge and experience contained in the history of architecture. l believe that if we integrate this in our work, we have a better chance of making a genuine contribution of our own.Architecture is, however, not a linear process that leads more or less logically and directly from architectural history to new buildings. On the search for the architecture that l envisage, l frequently experience stifling moments of emptiness, Nothing l can think of seems to tally with what l want and cannot yet envisageAt these moments, | try to shake off the academic knowledge of architecture | have acquired because it
has suddenly started to hold me back.This helps. l find l can breathe more freely. l catch a whiff of the old familiar mood of the inventors and pioneers. Design has once again become invention. The creative act in which a work of architecture comes into being
goes beyond all historical and technical knowledge. lts focus is on the dialogue with the issues of our time. At the moment of its creation, architecture is bound to the present in a very special way. lt reflects the spirit of its inventor and gives its own answers to the questions of ourtime through its functional form and appearance, its relationship with Other works of architecture, and with the place where it stands

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน restrospect ศึกษาของฉันในการออกแบบดูเหมือนว่าค่อนข้างเป็นประวัติศาสตร์ รูปแบบบทบาทของเราถูกผู้บุกเบิก และนักประดิษฐ์ของ Das Bauen.We นิวโอเปอร์ถือประวัติสถาปัตยกรรมเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาทั่วไปของเรา ซึ่งมีอิทธิพลเล็กน้อยในการทำงานของเราเป็นนักออกแบบ ดังนั้น เรามักจะคิดค้นอะไรแล้วได้คิด และเราพยายามที่มือของเราที่ประดิษฐ์คิดค้นเพื่อการ uninventableชนิดนี้ของการฝึกอบรมในการออกแบบได้ โดยไม่มีค่าของการศึกษา ภายหลัง อย่างไรก็ตาม เป็นสถาปนิกการฝึก เราดีจะได้รู้จักกับเก็บข้อมูลขนาดใหญ่ของความรู้และประสบการณ์ที่มีอยู่ในประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม l เชื่อว่า ถ้าเราสามารถรวมได้ในงานของเรา เรามีโอกาสที่ดีกว่าทำเป็นผลงานของแท้ของเราเอง สถาปัตยกรรม อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เป็นกระบวนการเชิงเส้นที่น้อยทางตรรกะ และโดยตรงจากประวัติสถาปัตยกรรมอาคารใหม่ ในการค้นหาสถาปัตยกรรม l ที่มองเห็นไอ ที l บ่อย ๆ ประสบการณ์ยับยั้งช่วงเวลาของความว่างเปล่า ไม่ l สามารถคิดเหมือนเค้า l สิ่งต้องการ และไม่ได้ envisageAt ช่วงเวลาเหล่านี้, | พยายามสลัดความรู้วิชาการด้านสถาปัตยกรรม | ได้รับเนื่องจากมันก็ได้เริ่มต้นการฉัน นี้ช่วย l ค้นหา l สามารถหายใจได้อย่างอิสระมากขึ้น l จับ whiff อารมณ์เก่าที่คุ้นเคยของนักประดิษฐ์และผู้บุกเบิก ออกแบบได้อีกครั้งกลายเป็น สิ่งประดิษฐ์ การกระทำที่สร้างสรรค์งานสถาปัตยกรรมมาเป็นการgoes beyond all historical and technical knowledge. lts focus is on the dialogue with the issues of our time. At the moment of its creation, architecture is bound to the present in a very special way. lt reflects the spirit of its inventor and gives its own answers to the questions of ourtime through its functional form and appearance, its relationship with Other works of architecture, and with the place where it stands

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน restrospect การศึกษาของฉันในการออกแบบดูเหมือนว่าค่อนข้าง-historical.Our แบบอย่างที่เป็นผู้บุกเบิกและนักประดิษฐ์ของดาอู Bauen.We การยกย่องประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาทั่วไปของเราซึ่งมีอิทธิพลในการทำงานของเราเป็นนักออกแบบ ดังนั้นเราจึงมักจะคิดค้นสิ่งที่ได้รับการคิดค้นและเราพยายามใช้มือของเราที่ประดิษฐ์ uninventable.
ชนิดของการฝึกอบรมในการออกแบบนี้ไม่ได้โดยไม่มีค่าการศึกษาของ ต่อมาอย่างไรก็ตามในขณะที่การฝึกสถาปนิกเราทำดีที่จะได้รับคุ้นเคยกับพื้นที่เก็บข้อมูลมหาศาลของความรู้และประสบการณ์ที่มีอยู่ในประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรม ลิตรเชื่อว่าถ้าเราบูรณาการนี้ในการทำงานของเราเรามีโอกาสที่ดีของการมีส่วนร่วมของแท้ของ own.Architecture ของเราเป็น แต่ไม่ได้เป็นกระบวนการที่นำไปสู่เชิงเส้นมากหรือน้อยมีเหตุผลและโดยตรงจากประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมอาคารใหม่ ในการค้นหาสำหรับสถาปัตยกรรมที่จ้องลิตรลิตรมักพบยับยั้งช่วงเวลาของความว่างเปล่า, L ไม่มีอะไรสามารถคิดว่าน่าจะสอดคล้องกับสิ่งที่ลิตรต้องการและยังไม่สามารถ envisageAt ช่วงเวลาเหล่านี้ | พยายามที่จะสลัดความรู้ทางวิชาการของสถาปัตยกรรม | ได้รับ
เพราะมันได้ก็เริ่มที่จะถือฉันback.This ช่วย พบลิตรลิตรสามารถหายใจได้อย่างอิสระมากขึ้น l การจับกระพือของอารมณ์ที่คุ้นเคยเก่าของนักประดิษฐ์และผู้บุกเบิกที่ ออกแบบได้กลายเป็นสิ่งประดิษฐ์อีกครั้ง
การกระทำที่มีความคิดสร้างสรรค์ในการทำงานของสถาปัตยกรรมเข้ามาในความเป็นอยู่นอกเหนือไปจากความรู้ทางประวัติศาสตร์และทางเทคนิคทั้งหมด โฟกัส LTS อยู่ในการเจรจากับปัญหาของเวลาของเราที่ ในขณะที่การสร้างสถาปัตยกรรมที่ถูกผูกไว้ที่จะนำเสนอในทางที่พิเศษมาก ลิตรสะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณของนักประดิษฐ์และให้คำตอบของตัวเองคำถามของ ourtime ผ่านรูปแบบการทำงานและลักษณะความสัมพันธ์กับผลงานอื่น ๆ ของสถาปัตยกรรมและมีสถานที่ที่มันยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน restrospect การศึกษาของฉันในการออกแบบดูเหมือนบทบาทค่อนข้าง a-historical.our เป็นผู้บุกเบิกและนักประดิษฐ์ของดาส นอย bauen เราถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม การศึกษา ทั่วไป ซึ่งได้มีอิทธิพลน้อยในงานของเราเป็นนักออกแบบ เราจึงมักคิดค้นอะไรได้ถูกคิดค้น และเราพยายามมือของเราประดิษฐ์ uninventable .
ชนิดของการฝึกอบรมในการออกแบบไม่มีคุณค่าทางการศึกษาของ ต่อมา แต่เท่าที่ฝึกสถาปนิก เราก็มาทำความรู้จักกับมหาศาลที่เก็บความรู้ และประสบการณ์ที่มีอยู่ในประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรม ผมเชื่อว่า ถ้าเรารวมนี้ในการทำงานของเรา เราได้มีโอกาสทำผลงานแท้ของเราเอง สถาปัตยกรรมสำหรับไม่ใช่เชิงเส้นที่นำไปสู่กระบวนการมากกว่า หรือน้อยกว่า ตรรกะ และโดยตรงจากประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมของอาคารใหม่ ในการค้นหาสำหรับสถาปัตยกรรมที่ผมคิด ผมมักพบยับยั้งช่วงเวลาแห่งความว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถคิด ดูเหมือนจะสอดคล้องกับสิ่งที่ฉันต้องการ และยังไม่สามารถ envisageat ช่วงเวลาเหล่านี้| พยายามสะบัดความรู้ทางวิชาการของสถาปัตยกรรม | ได้มาเพราะ
ก็เริ่มกอดผมกลับ นี้จะช่วยให้ ผมพบว่าผมสามารถหายใจได้อย่างอิสระมากขึ้น ฉันจับกลิ่น อารมณ์เก่าที่คุ้นเคยของนักประดิษฐ์และผู้บุกเบิก ออกแบบได้อีกครั้งกลายเป็นสิ่งประดิษฐ์ การกระทำที่สร้างสรรค์ในงานสถาปัตยกรรมมาเป็น
นอกเหนือไปจากทั้งหมดประวัติศาสตร์และความรู้ด้านเทคนิค .ออกมาจะเน้นที่บทสนทนากับปัญหาของเวลาของเรา ในช่วงเวลาของการสร้างสถาปัตยกรรมที่ถูกผูกไว้เพื่อปัจจุบันในทางที่พิเศษมาก มันสะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณของนักประดิษฐ์และให้คำตอบของตัวเองกับคำถามของ ourtime ผ่านการทำงานรูปแบบและลักษณะความสัมพันธ์กับงานอื่น ๆของสถาปัตยกรรมและสถานที่ที่มันยืน