Macbeth Analysis of Major Character

Macbeth Analysis of Major Characters
Macbeth Because we first hear of Macbeth in the wounded captain’s account of his battlefield valor, our initialแรกเริ่ม impressionสิ่งที่ประมับใจ is of a brave and capableมีผีมือ warriorนักรบ. This perspectiveทัศนียภาพ is complicatedยุ่งยาก, however, once we see Macbeth interact with the three witches. We realize that his physical courage is joined by a consuming ambition and a tendency to self-doubt—the prediction that he will be king brings him joy, but it also creates inner turmoil. These three attributes—bravery, ambition, and self-doubt—struggle for mastery of Macbeth throughout the play. Shakespeare uses Macbeth to show the terrible effects that ambition and guilt can have on a man who lacks strength of character. We may classify Macbeth as irrevocably evil, but his weak character separatesแยกกัน him from Shakespeare’s great villains—Iago in Othello, Richard III in Richard III, Edmund in King Lear—who are all strong enough to conquer guilt and self-doubt. Macbeth, great warrior though he is, is ill equipped for the psychic consequencesผลลัพล์ of crime. Before he kills Duncan, Macbeth is plaguedภัยพิบัติ by worry and almost abortsล้มเหลว the crime. It takes Lady Macbeth’s steely sense of purpose to push him into the deed. After the murder, however, her powerful personality begins to disintegrate, leaving Macbeth increasinglyผลผลิต alone. He fluctuatesแกว่งไปมา between fits of fevered action, in which he plots a series of murders to secureมั่นคง his throneบัลลังค์, and moments of terrible guilt (as when Banquo’s ghost appears) and absolute pessimism (after his wife’s death, when he seems to succumb to despair). These fluctuations reflect the tragic tension within Macbeth: he is at once too ambitious to allow his conscience to stop him from murdering his way to the top and too conscientious to be happy with himself as a murderer. As things fall apart for him at the end of the play, he seems almost relieved—with the English army at his gates, he can finally return to life as a warrior, and he displays a kind of reckless bravado as his enemies surround him and drag him down. In part, this stems from his fatal confidence in the witches’ prophecies, but it also seems to derive from the fact that he has returned to the arena where he has been most successful and where his internal turmoilความยุ่งยาก need not affect him—namely, the battlefield. Unlike many of Shakespeare’s other tragic heroes, Macbeth never seems to contemplateมุ่งหมาย suicide: “Why should I play the Roman fool,” he asks, “and die / On mine own sword?” (5.10.1–2). Instead, he goes down fighting, bringing the play full circle: it begins with Macbeth winning on the battlefield and ends with him dying in combat. Latin dance
Macbeth - Macbeth is a Scottish general and the thane of Glamis who is led to wicked thoughts by the prophecies of the three witches, especially after their prophecy that he will be made thane of Cawdor comes true. Macbeth is a brave soldier and a powerful man, but he is not a virtuous one. He is easily tempted into murder to fulfill his ambitions to the throne, and once he commits his first crime and is crowned King of Scotland, he embarks on further atrocities with increasing ease. Ultimately, Macbeth proves himself better suited to the battlefield than to political intrigue, because he lacks the skills necessary to rule without being a tyrant. His response to every problem is violence and murder. Unlike Shakespeare’s great villains, such as Iago in Othello and Richard III in Richard III, Macbeth is never comfortable in his role as a criminal. He is unable to bear the psychological consequences of his atrocities.
Macbeth is introduced in the play as a warrior hero, whose fame on the battlefield wins him great honor from the king. Essentially, though, he is a human being whose private ambitions are made clear to the audience through his asides and soliloquies (solo speeches). These often conflict with the opinion others have of him, which he describes as "golden" (I:7, 33). Despite his fearless character in battle, Macbeth is concerned by the prophecies of the Witches, and his thoughts remain confused, both before, during, and after his murder of King Duncan. When Duncan announces that he intends the kingdom to pass to his son Malcolm, Macbeth appears frustrated. When he is about to commit the murder, he undergoes terrible pangs of conscience. Macbeth is at his most human and sympathetic when his manliness is mocked and demeaned by his wife (see in particular Act I, Scene 7). However, by Act III, Scene 2, Macbeth has resolved himself into a far more stereotypical villain and asserts his manliness over that of his wife. His ambition now begins to spur him toward further terrible deeds, and he starts to disregard and even to challenge Fate and Fortune. Each successive murder reduces his human characteristics still further, until he appears to be the more dominant partner in the marriage. Nevertheless, the new-found resolve, which causes Macbeth to "wade" onward into his self-created river of blood (Act III, Scene 4), is persistently alarmed by supernatural events. The appearance of Banquo's ghost, in particular, causes him to swing from one state of mind to another until he is no longer sure of what is and "what is not" (I:3,142). But Macbeth's hubris or excessive pride is now his dominant character trait. This feature of his personality is well presented in Act IV, Scene 1, when he revisits the Witches of his own accord. His boldness and impression of personal invincibility mark him out for a tragic fall.
The horrific and detestable acts perpetrated by Macbeth mirror the crimes of Shakespeare's great villains -- Aaron the Moor, Iago, Richard III, Edmund -- all at the ready to slaughter women and children, usurp divinely appointed kings, and butcher their closest friends to satisfy ambitious cravings. Yet, despite his villainous deeds, Macbeth is not among the list of Shakespeare's most base evildoers. What sets Macbeth apart is his penchant for self-reflection. Although ultimately he cannot resist his dark desires, his struggle to regain his goodness is constant, and the part of his character that is capable of much love and compassion, although ever fading, is always present. There is no moral dilemma with Shakespeare's true villains. They relish every moment of their immorality. Thus, rather than a villain, Macbeth is considered to be one of Shakespeare's tragic heroes. He is by no means the epitome of the Aristotelian tragic hero, as is Hamlet, but he is a tragic hero nonetheless, because we, the audience, can see ourselves in him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม็คเบ็ธวิเคราะห์ตัวละครสำคัญแม็คเบ็ธได้เนื่องจากเราก่อนได้ยินเสียงของแม็คเบ็ธในบัญชีของกัปตันได้รับบาดเจ็บของเขาอาจหาญสนามรบ impressionสิ่งที่ประมับใจ ของ initialแรกเริ่ม เป็นของ warriorนักรบ กล้าและ capableมีผีมือ Perspectiveทัศนียภาพ นี้คือ complicatedยุ่งยาก อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเห็นการโต้ตอบกับแม่มดสามแม็คเบ็ธ เราตระหนักดีว่า ดาวิดทางกายภาพเข้าร่วมตามความใฝ่ฝันที่บริโภคและแนวโน้มที่จะสงสัยตนเอง — ทำนายว่า เขาจะเป็นกษัตริย์นำเขาสุข แต่มันยังสร้างความวุ่นวายภายใน แอตทริบิวต์สาม — ความกล้าหาญ ความทะเยอทะยาน และข้อ สงสัยตนเอง — ต่อสู้เพื่อเป็นครูของแม็คเบ็ธตลอดเล่น เชกสเปียร์ใช้แม็คเบ็ธเพื่อแสดงผลน่ากลัวที่ความใฝ่ฝันและความผิดได้ในคนที่ขาดความแข็งแรงของอักขระ เราอาจจัดประเภทแม็คเบ็ธเป็นความชั่วร้ายอย่างถาวร แต่เขาอ่อนแออักขระ separatesแยกกัน เขาจากคนร้ายดีของเชกสเปียร์ — Iago ในโอเทลโล ริชาร์ด III ในริชาร์ด III, Edmund ใน King Lear — ที่มีทั้งความแข็งแรงพอเพื่อพิชิตความผิดและสงสัยในตนเอง แม็คเบ็ธ นักรบมากว่าเป็น อยู่ร้ายสิ่ง consequencesผลลัพล์ psychic อาชญากรรม ก่อนที่เขาฆ่าดันแคน แม็คเบ็ธเป็น plaguedภัยพิบัติ กังวลและเกือบ abortsล้มเหลว อาชญากรรม ก็รู้สึก steely เลดี้แม็คเบ็ธเพื่อผลักดันให้เขาลงในหนังสือ หลังจากฆาตกรรม ไร บุคลิกภาพประสิทธิภาพเริ่มสลาย ออก increasinglyผลผลิต แม็คเบ็ธคนเดียว Fluctuatesแกว่งไปมา เขาพอดีระหว่างการดำเนินการ fevered ซึ่งเขาลงจุดชุดฆาตกรรมการ secureมั่นคง ของเขา throneบัลลังค์ และช่วงเวลาที่น่ากลัวความผิด (เป็นเมื่อ Banquo ของผีปรากฏ) และ pessimism แน่นอน (หลังจากการตายของภรรยาของเขา เมื่อเขาดูเหมือนว่าจะยอมสิ้นหวัง) ความผันผวนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความตึงเครียดภายในแม็คเบ็ธอนาถ: กำลังครั้งทะเยอทะยานเกินไปให้จิตสำนึกของเขาเองจะหยุดเขาจากการสังหารของเขาไปสุด และเกินกว่าคุณธรรมจะมีความสุขกับตัวเองเป็นฆาตกร เป็นสิ่งที่อยู่กันเขาที่ปลายของเล่น ดูเบาเกือบ — กับกองทัพอังกฤษที่ประตูของเขา เขาสามารถสุดท้ายกลับไปชีวิตเป็นนักรบ และเขาแสดงแบบเสี่ยง bravado ศัตรูล้อมรอบเขา และลากเขาลง ในส่วน นี้เกิดจากความเชื่อมั่นของเขาร้ายแรงในคำพยากรณ์ของแม่มด แต่มันยังน่าจะมาจากความจริงที่ว่า เขาได้กลับมาที่เวทีที่เขาได้ประสบความสำเร็จมากที่สุดและที่ turmoilความยุ่งยาก ของเขาภายในต้องไม่มีผลต่อเขาซึ่งได้แก่ สนามรบ แตกต่างจากของเชกสเปียร์อื่น ๆ โศกนาฏกรรมวีรบุรุษ แม็คเบ็ธไม่น่าจะฆ่าตัวตาย contemplateมุ่งหมาย: "ทำไมควรฉันเล่นหลอกโรมัน เขาถาม, " และตาย/ บนเหมืองดาบเอง? " (5.10.1–2) แทน เขาไปลงต่อสู้ นำเล่นเต็ม circle: จึงเริ่มต้น ด้วยแม็คเบ็ธชนะในสนามรบ และสิ้นสุด ด้วยเขาตายในการรบ เต้นละตินแม็คเบ็ธ - แม็คเบ็ธเป็นทั่วไปสกอตแลนด์และเท Glamis ผู้นำกับความคิดคนชั่วตามคำพยากรณ์ของแม่มดสาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากคำทำนายของพวกเขาที่เขาจะทำเท Cawdor มาจริง แม็คเบ็ธเป็นทหารที่กล้าหาญและเป็นคนที่มีประสิทธิภาพ แต่เขาไม่ใช่คนบริสุทธิ์ เขาจะได้ล่อลวงไปฆ่าคนเพื่อตอบสนองความทะเยอทะยานของเขาเพื่อราชบัลลังก์ และเมื่อเขาทำอาชญากรรมครั้งแรกของเขา และเป็นมงกุฎกษัตริย์สกอตแลนด์ เขา embarks ในในยามสงครามเพิ่มเติมด้วยการเพิ่มความสะดวกในการ สุด แม็คเบ็ธพิสูจน์เองเหมาะกับสนามรบกว่ากับเล่ห์กลกับการเมือง เนื่องจากเขาขาดทักษะจำเป็นกฎโดยไม่ได้เป็นทรราช ตอบทุกปัญหามีความรุนแรงและการฆ่า ซึ่งแตกต่างจากของเชกสเปียร์ดีคนร้าย Iago ในโอเทลโลและริชาร์ด III ในริชาร์ด III แม็คเบ็ธจะไม่สะดวกสบายในบทบาทของเขาเป็นอาชญากร เขาไม่สามารถแบกรับผลกระทบทางจิตใจของเขาในยามสงครามMacbeth is introduced in the play as a warrior hero, whose fame on the battlefield wins him great honor from the king. Essentially, though, he is a human being whose private ambitions are made clear to the audience through his asides and soliloquies (solo speeches). These often conflict with the opinion others have of him, which he describes as "golden" (I:7, 33). Despite his fearless character in battle, Macbeth is concerned by the prophecies of the Witches, and his thoughts remain confused, both before, during, and after his murder of King Duncan. When Duncan announces that he intends the kingdom to pass to his son Malcolm, Macbeth appears frustrated. When he is about to commit the murder, he undergoes terrible pangs of conscience. Macbeth is at his most human and sympathetic when his manliness is mocked and demeaned by his wife (see in particular Act I, Scene 7). However, by Act III, Scene 2, Macbeth has resolved himself into a far more stereotypical villain and asserts his manliness over that of his wife. His ambition now begins to spur him toward further terrible deeds, and he starts to disregard and even to challenge Fate and Fortune. Each successive murder reduces his human characteristics still further, until he appears to be the more dominant partner in the marriage. Nevertheless, the new-found resolve, which causes Macbeth to "wade" onward into his self-created river of blood (Act III, Scene 4), is persistently alarmed by supernatural events. The appearance of Banquo's ghost, in particular, causes him to swing from one state of mind to another until he is no longer sure of what is and "what is not" (I:3,142). But Macbeth's hubris or excessive pride is now his dominant character trait. This feature of his personality is well presented in Act IV, Scene 1, when he revisits the Witches of his own accord. His boldness and impression of personal invincibility mark him out for a tragic fall.กระทำการ horrific และโหดร้ายที่ชินวัตร โดยแม็คเบ็ธสะท้อนอาชญากรรมของเชกสเปียร์ของดีคนร้าย — Aaron มัวร์ Iago ริชาร์ด III, Edmund - ทั้งหมดที่พร้อมที่จะฆ่าผู้หญิงและเด็ก แย่งชิงพระมหากษัตริย์ทุกพระเจ้า และ butcher เพื่อนใกล้เคียงที่สุดเพื่อตอบสนองความทะเยอทะยานแพง ยัง แม้คำพูดของเขาโลหะ แม็คเบ็ธได้ระหว่างราย evildoers พื้นฐานที่สุดของเชกสเปียร์ ที่ตั้งแม็คเบ็ธกันเป็นเขาเอาใจใส่ในการมอง แม้ว่าในที่สุด เขาไม่สามารถต้านทานความปรารถนาของเขามืด เขาต่อสู้เพื่อความดีของเขาให้เป็นค่าคง และบางส่วนของอักขระที่มีความรักและความเมตตา มากแม้ว่าเฟดเคย อยู่เสมอ ไม่ลำบากใจทางศีลธรรมกับคนร้ายที่แท้จริงของเชกสเปียร์ได้ พวกเขาลิ้มลองทุกช่วงเวลาของศีลธรรมของพวกเขา ดังนั้น แทนที่จะเป็นวายร้าย แม็คเบ็ธถือเป็นหนึ่งในวีรบุรุษที่น่าเศร้าของเชกสเปียร์ เขาไม่ได้แห่งโศกนาฏกรรมพระเอก Aristotelian เป็นแฮมเล็ท แต่เขาพระเอกโศกนาฏกรรมกระนั้น เนื่องจากเรา ผู้ชม เห็นตนเองในเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก็อตแลนด์วิเคราะห์ตัวละครที่สำคัญ
ก็อตแลนด์เพราะครั้งแรกที่เราได้ยินเสียงของก็อตแลนด์ในบัญชีของกัปตันที่ได้รับบาดเจ็บของความกล้าหาญในสนามรบของเขาครั้งแรกของเราแรกเริ่มประทับใจสิ่งที่ประมับใจเป็นของผู้กล้าหาญและมีความสามารถมีผีมือนักรบนักรบ มุมมองทัศนียภาพนี้มีความซับซ้อนยุ่งยาก แต่เมื่อเราเห็นก็อตแลนด์โต้ตอบกับแม่มดทั้งสาม เราตระหนักดีว่าความกล้าหาญทางกายภาพของเขาจะเข้าร่วมโดยความทะเยอทะยานมากและมีแนวโน้มที่จะตนเองสงสัยที่คาดการณ์ว่าเขาจะเป็นกษัตริย์นำความสุขเขา แต่ก็ยังสร้างความวุ่นวายภายใน ทั้งสามคุณลักษณะ-ความกล้าหาญ, ความทะเยอทะยานและตนเองสงสัย-การต่อสู้เพื่อการเรียนรู้ของก็อตแลนด์ตลอดการเล่น เช็คสเปียร์ก็อตแลนด์ที่ใช้เพื่อแสดงให้เห็นผลกระทบที่น่ากลัวที่มีความทะเยอทะยานและความรู้สึกผิดจะมีคนที่ขาดความแข็งแรงของตัวละคร เราอาจแบ่งประเภทก็อตแลนด์เป็นความชั่วร้ายอย่างถาวร แต่ตัวละครที่อ่อนแอของเขาแยกแยกกันเขาจากการที่ยิ่งใหญ่ของเชคสเปียคนร้าย-เจนนิเฟอร์ใน Othello, ริชาร์ดริชาร์ดที่สามเอ๊ดมันด์ใน King Lear-ที่มีทั้งหมดแข็งแรงพอที่จะเอาชนะความผิดและตนเองสงสัย ก็อตแลนด์นักรบที่ยิ่งใหญ่แม้ว่าเขาจะเป็นป่วยพร้อมสำหรับผลกระทบกายสิทธิ์ผลลัพล์ของอาชญากรรม ก่อนที่เขาจะฆ่าดันแคนแมคเบ ธ เป็นโรคภัยพิบัติโดยกังวลและเกือบจะถูกยกเลิกล้มเหลวอาชญากรรม มันต้องใช้ความรู้สึกแข็งเลดี้แมคเบ ธ ของวัตถุประสงค์ที่จะผลักดันเขาไปสู่การกระทำ หลังจากที่เกิดการฆาตกรรม แต่บุคลิกทรงพลังของเธอเริ่มที่จะสลายตัวออกจากก็อตแลนด์ผลผลิตมากขึ้นเพียงอย่างเดียว เขามีความผันผวนแกว่งไปมาระหว่างพอดีของการกระทำที่เร่าร้อนซึ่งเขาวางแผนการฆาตกรรมเพื่อรักษาความปลอดภัยมั่นคงบัลลังก์ของเขาบัลลังค์และช่วงเวลาของความผิดที่น่ากลัว (เมื่อผีบังโกปรากฏ) และมองในแง่ร้ายแน่นอน (หลังจากการตายของภรรยาของเขาเมื่อ ดูเหมือนว่าเขาจะยอมจำนนต่อความสิ้นหวัง) ความผันผวนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความตึงเครียดที่น่าเศร้าภายในก็อตแลนด์: เขาเป็นครั้งเดียวที่มีความทะเยอทะยานเกินไปที่จะช่วยให้ความรู้สึกผิดของเขาที่จะหยุดเขาจากการฆ่าทางของเขาไปด้านบนและขยันขันแข็งเกินไปที่จะมีความสุขกับตัวเองว่าเป็นฆาตกร เป็นสิ่งที่กระจุยสำหรับเขาในตอนท้ายของการเล่นดูเหมือนว่าเขาเกือบจะโล่งใจกับกองทัพอังกฤษที่ประตูของเขาในที่สุดเขาก็สามารถกลับไปใช้ชีวิตเป็นนักรบและเขาจะแสดงชนิดขององอาจประมาทเป็นศัตรูของเขาล้อมรอบเขาและ ลากเขาลง ในส่วนนี้เกิดจากความเชื่อมั่นที่ร้ายแรงของเขาในคำทำนายของแม่มด 'แต่ก็ยังดูเหมือนว่าจะเป็นผลมาจากความจริงที่ว่าเขาได้กลับไปยังที่เกิดเหตุที่เขาได้รับความสำเร็จมากที่สุดและที่ความวุ่นวายภายในของเขาความยุ่งยากไม่จำเป็นต้องส่งผลกระทบต่อตัวเขาคือ สนามรบ ซึ่งแตกต่างจากเช็คสเปียร์ฮีโร่ที่น่าเศร้าอื่น ๆ ก็อตแลนด์ดูเหมือนจะไม่เคยคิดฆ่าตัวตายมุ่งหมาย: "และตาย / บนดาบของฉัน" "ทำไมฉันควรจะเล่นคนโง่โรมัน" เขาถาม (5.10.1-2) แต่เขาลงไปต่อสู้นำเล่นวงกลมเต็ม: มันเริ่มต้นด้วยก็อตแลนด์ชนะในสนามรบและจบลงด้วยการตายของเขาในการต่อสู้ เต้นลาติน
ก็อตแลนด์ - ก็อตแลนด์เป็นทั่วไปสก็อตและโขดหินของ Glamis ผู้ที่จะนำไปสู่ความคิดที่ชั่วร้ายโดยคำทำนายของสามแม่มดโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่คำทำนายของพวกเขาว่าเขาจะทำโขดหินของ Cawdor เป็นจริง ก็อตแลนด์เป็นทหารที่กล้าหาญและเป็นคนที่มีประสิทธิภาพ แต่เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในคุณงามความดี เขาถูกล่อลวงได้ง่ายในการฆาตกรรมเพื่อตอบสนองความทะเยอทะยานของเขาเพื่อราชบัลลังก์และเมื่อเขากระทำอาชญากรรมครั้งแรกของเขาและปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสกอตแลนด์เขา embarks ในการสังหารโหดต่อไปด้วยความสะดวกเพิ่มขึ้น ในท้ายที่สุดก็อตแลนด์พิสูจน์ตัวเองดีเหมาะกับสนามรบมากกว่าที่จะวางอุบายทางการเมืองเพราะเขาขาดทักษะที่จำเป็นในการปกครองโดยไม่ต้องใช้อำนาจเผด็จการ คำตอบของเขาในการแก้ไขปัญหาทุกคนมีความรุนแรงและการฆาตกรรม ซึ่งแตกต่างจากเช็คสเปียร์คนร้ายที่ดีเช่นเจนนิเฟอร์ใน Othello และริชาร์ดริชาร์ดที่สามก็อตแลนด์จะไม่สะดวกสบายในบทบาทของเขาเป็นความผิดทางอาญา เขาไม่สามารถที่จะแบกรับผลกระทบทางจิตวิทยาของการสังหารโหดของเขา.
ก็อตแลนด์เป็นที่รู้จักในการเล่นเป็นวีรบุรุษนักรบที่มีชื่อเสียงในสนามรบเขาชนะเกียรติจากพระมหากษัตริย์ เป็นหลักแม้ว่าเขาเป็นมนุษย์ที่มีความทะเยอทะยานส่วนตัวจะทำที่ชัดเจนให้กับผู้ชมผ่านมานีของเขาและ soliloquies (สุนทรพจน์เดี่ยว) เหล่านี้มักจะมีความขัดแย้งกับคนอื่น ๆ มีความคิดของเขาซึ่งเขาอธิบายว่า "ทอง" (ฉัน: 7, 33) แม้จะมีตัวละครที่กล้าหาญของเขาในการต่อสู้ก็อตแลนด์เป็นห่วงโดยคำทำนายของแม่มดและความคิดของเขายังคงสับสนทั้งก่อนระหว่างและหลังการฆาตกรรมของกษัตริย์ดันแคน เมื่อดันแคนประกาศว่าเขาตั้งใจราชอาณาจักรที่จะส่งผ่านไปยังลูกชายของเขามิลล์ส์ก็อตแลนด์ปรากฏผิดหวัง เมื่อเขากำลังจะฆ่าเขาผ่านความเจ็บปวดที่น่ากลัวของจิตสำนึก ก็อตแลนด์ที่มากที่สุดของมนุษย์และความเห็นอกเห็นใจของเขาเมื่อเป็นลูกผู้ชายของเขาคือการล้อเลียนและ demeaned จากภรรยาของเขา (ดูในพระราชบัญญัติโดยเฉพาะอย่างยิ่งผมฉาก 7) แต่โดยพระราชบัญญัติ III, ฉาก 2 ก็อตแลนด์ได้มีมติตัวเองเป็นคนร้ายโปรเฟสเซอร์ที่ไกลมากขึ้นและอ้างเป็นลูกผู้ชายของเขามากกว่าที่ภรรยาของเขา ความทะเยอทะยานของเขาตอนนี้เริ่มที่จะกระตุ้นให้เขาไปสู่การกระทำที่น่ากลัวต่อไปและเขาเริ่มที่จะมองข้ามและแม้กระทั่งการที่จะท้าทายโชคชะตาและโชคลาภ แต่ละคดีฆาตกรรมต่อเนื่องช่วยลดลักษณะของมนุษย์ของเขายังคงต่อไปจนกว่าเขาดูเหมือนจะเป็นคู่ที่โดดเด่นมากขึ้นในการแต่งงาน อย่างไรก็ตามการแก้ปัญหาที่ได้พบใหม่ซึ่งเป็นสาเหตุของก็อตแลนด์ที่จะ "ลุย" เป็นต้นไปลงไปในแม่น้ำที่สร้างขึ้นเองของเขาเลือด (iii กระทำฉาก 4) เป็นที่ตื่นตระหนกเสมอจากเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ การปรากฏตัวของผีบังโกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นสาเหตุให้เขาแกว่งจากรัฐหนึ่งของจิตใจไปอีกจนกว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เป็นและ "สิ่งที่ไม่" (I: 3142) แต่ความโอหังก็อตแลนด์หรือความภาคภูมิใจมากเกินไปคือตอนนี้อุปนิสัยที่โดดเด่นของเขา คุณสมบัติของบุคลิกภาพของเขานี้จะนำเสนอได้ดีในพระราชบัญญัติ IV ฉาก 1 เมื่อเขาทบทวนแม่มดของเขาเอง ความกล้าหาญของเขาและการแสดงผลของส่วนบุคคลอยู่ยงคงกระพันทำเครื่องหมายเขาออกสำหรับฤดูใบไม้ร่วงที่น่าเศร้า.
การกระทำที่น่ากลัวและน่ารังเกียจปั่นหัวโดยก็อตแลนด์สะท้อนการก่ออาชญากรรมของเช็คสเปียร์คนร้ายที่ดี - แอรอนมัวร์, เจนนิเฟอร์, ริชาร์ดเอ๊ดมันด์ - ทั้งหมดที่พร้อมที่จะฆ่า ผู้หญิงและเด็กแย่งชิงพระมหากษัตริย์ได้รับการแต่งตั้งจากพระเจ้าและเนื้อเพื่อนสนิทของพวกเขาที่จะตอบสนองความอยากความทะเยอทะยาน แต่แม้จะมีการกระทำที่ชั่วร้ายของเขาไม่ได้เป็นก็อตแลนด์ในรายการของเช็คสเปียร์มากที่สุดคนชั่วฐาน ก็อตแลนด์ชุดแยกเป็นสิ่งที่เขาชอบตัวเองสะท้อน แม้ว่าในท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถต้านทานความปรารถนาของเขาที่มืด, การต่อสู้ของเขาที่จะฟื้นความดีของเขาอย่างต่อเนื่องและเป็นส่วนหนึ่งของตัวเขาที่มีความสามารถของความรักและความเมตตามากแม้ว่าเคยจางหายเป็นปัจจุบันอยู่เสมอ ไม่มีภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางศีลธรรมกับคนร้ายที่แท้จริงของเช็คสเปียร์เป็น พวกเขาเพลิดเพลินกับช่วงเวลาของการผิดศีลธรรมของพวกเขาทุก ดังนั้นแทนที่จะเป็นคนร้ายก็อตแลนด์จะถือเป็นหนึ่งในวีรบุรุษของเช็คสเปียร์ที่น่าเศร้า เขาเป็นโดยไม่มีหมายถึงสิ่งที่ดีเลิศของพระเอกอริสโตเติ้ที่น่าเศร้าที่เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่เขาเป็นพระเอกที่น่าเศร้ากระนั้นเพราะเราผู้ชมสามารถมองเห็นตัวเองในตัวเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม็คเบ็ธการวิเคราะห์ตัวละครหลัก
ก็อตแลนด์ เพราะเราฟังครั้งแรกของสก็อตแลนด์ในบัญชีบาดเจ็บกัปตันของเขา สนามรบ กล้าหาญ แรกเริ่มสิ่งที่ประมับใจความประทับใจครั้งแรกของเราเป็นผู้กล้าหาญและมีความสามารถมีผีมือนักรบนักรบ . นี้มุมมองทัศนียภาพความซับซ้อนยุ่งยาก อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเห็นก็อตแลนด์โต้ตอบกับสามแม่มดเราตระหนักดีว่า ความกล้าหาญทางกายภาพของเขาถูกเข้าร่วมโดยการบริโภคความทะเยอทะยานและมีแนวโน้มที่จะสงสัยตัวเองทำนายว่าเขาจะได้เป็นกษัตริย์ ทำให้เขามีความสุข แต่มันยังสร้างความวุ่นวายภายใน เหล่านี้สามลักษณะความกล้าหาญ ความทะเยอทะยาน และตนเองสงสัยเพื่อการเรียนรู้ของสก็อตแลนด์ ตลอดการเล่นเช็คสเปียร์ใช้ก็อตแลนด์เพื่อแสดงผลที่น่ากลัวว่า ความทะเยอทะยาน และความผิดที่สามารถมีได้ในคนที่ขาดพลังของตัวละคร เราอาจจำแนกประเภทของก็อตแลนด์เป็นเพิกถอนความชั่ว แต่เขาอ่อนแอแยกกันตัวละครแยกเขาจากเช็คสเปียร์ตัวร้ายดีไอโก้ใน Othello , Richard III ใน Richard III , เอ็ดมันด์ในกษัตริย์เลียร์ที่เข้มแข็งพอที่จะเอาชนะความรู้สึกผิดและสงสัยตนเอง ก็อตแลนด์ ,ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่ คือ ป่วย อุปกรณ์สำหรับผลลัพล์ผลพลังจิตของอาชญากรรม ก่อนที่เขาจะฆ่า ดันแคน ภัยพิบัติแมคเบธเป็น plagued โดยไม่ต้องกังวลและเกือบจะถูกยกเลิกล้มเหลวอาชญากรรม มันใช้เวลาเลดี้แมคเบธ แข็ง ความรู้สึกของวัตถุประสงค์ที่จะผลักเขาลงในโฉนด หลังฆาตกรรม อย่างไรก็ตาม บุคลิกภาพที่มีประสิทธิภาพของเธอเริ่มล่มสลายจากสก็อตแลนด์มากขึ้นผลผลิตคนเดียว เขาแกว่งไปมา fluctuates ระหว่างที่เหมาะกับการกระทำเร่าร้อน , ซึ่งเขาแปลงชุดของการฆาตกรรมเพื่อรักษาความปลอดภัยมั่นคงบัลลังก์ บัลลังค์และช่วงเวลาของความผิดร้ายแรง ( เช่นเมื่อแบงโควผีปรากฏ ) และแน่นอนการมองโลกในแง่ร้าย ( หลังจากการตายของภรรยาของเขา เมื่อเขายอมให้ความสิ้นหวัง )ความผันผวนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงโศกนาฏกรรมแม็คเบ็ธความตึงเครียดภายในเขาเป็นครั้งเดียวก็ทะเยอทะยานให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาที่จะหยุดเขาจากการฆ่าทางของเขาไปด้านบนและเกินสมควรที่จะมีความสุขกับตัวเองเป็นฆาตกร เป็นสิ่งที่แยกจากกันสำหรับเขาในตอนท้ายของการเล่น เขาดูเหมือนจะโล่งใจกับกองทัพอังกฤษที่ประตูของเขา เขาก็กลับไปใช้ชีวิตเป็นนักรบและเขาจะแสดงชนิดของสะเพร่าวางก้ามเป็นศัตรูของเขาล้อมรอบตัวเขาและลากเขาลง ในส่วนนี้เกิดจากความเชื่อมั่นในคำทำนายของแม่มดที่ร้ายแรง แต่ก็ยังดูเหมือนว่าจะได้มาจากความจริงที่ว่าเขาได้กลับไปยังเวทีที่เขาประสบความสำเร็จมากที่สุดและที่ของเขาภายในความวุ่นวายความยุ่งยากต้องไม่มีผลต่อเขาคือสนามรบซึ่งแตกต่างจากหลายอื่น ๆของเช็คสเปียร์โศกนาฏกรรมวีรบุรุษ , สก็อตแลนด์ คงไม่มีทางคิดมุ่งหมายฆ่าตัวตาย : " ทำไมผมเล่นโรมันคนโง่ " เขาถาม " และตายในดาบของฉันเอง " ( 5.10.1 – 2 ) แต่ท่านไปสู้ เอาเล่นวงกลมเต็ม : เริ่มต้นกับก็อตแลนด์ชนะในสนามรบ และลงท้าย ด้วย เขาจะตายในการต่อสู้ เต้นละติน
ก็อตแลนด์ - ก็อตแลนด์เป็นชาวสก็อตทั่วไปและท่านขุนนาง glamis ที่นำไปสู่ความคิดชั่วร้าย โดยคำทำนายของแม่มดทั้งสาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากคำทำนายว่า เขาจะเป็น Thane ของคอว์ดอร์เป็นจริง ก็อตแลนด์เป็นทหารกล้า และคนที่มีอำนาจ แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนดีคนหนึ่ง เขาได้ล่อลวงไปฆ่าเพื่อตอบสนองความทะเยอทะยานของเขาที่จะครองบัลลังก์และเมื่อเขาก่ออาชญากรรมครั้งแรกของเขาและสวมมงกุฎกษัตริย์ของสกอตแลนด์เขา embarks โหดต่อไปได้ง่ายขึ้น ในที่สุดแมคเบธพิสูจน์ตัวเองเหมาะกับสนามรบกว่าอุบายทางการเมือง เพราะเขาขาดทักษะที่จำเป็นเพื่อปกครองโดยไม่มีการเป็นทรราช การตอบสนองของเขาทุกปัญหามีความรุนแรงและการฆาตกรรม ซึ่งแตกต่างจากเช็คสเปียร์ที่ดีคนชั่วเช่น ไอโก้ใน Othello และ Richard III ใน Richard III , สก็อตแลนด์ ไม่เคยสบายในบทบาทของเขาในฐานะที่เป็นอาชญากร เขาไม่สามารถที่จะทนต่อผลกระทบทางจิตวิทยาของความโหดร้ายของเขา
ก็อตแลนด์เป็นแนะนำในเล่นเป็นนักรบฮีโร่ที่มีชื่อเสียงในสนามรบชนะเขาได้เกียรติจากกษัตริย์ เป็นหลัก แม้ว่าเขาเป็นมนุษย์ที่มีความทะเยอทะยานส่วนตัวได้ชัดเจนให้กับผู้ชมผ่านของเขา และ soliloquies ( ด้านสุนทรพจน์เดี่ยว ) เหล่านี้มักจะขัดแย้งกับความเห็นคนอื่นเขา ซึ่งเขาอธิบายว่า " ทอง " ( ชั้น 7 , 33 ) แม้จะมีนิสัยกล้าหาญของเขาในการต่อสู้ , ก็อตแลนด์เป็นกังวลโดยคำทำนายของแม่มด และความคิดของเขายังคงสับสนทั้งก่อน ระหว่างและหลังจากปลงพระชนม์กษัตริย์ดันแคน เมื่อดันแคน ประกาศว่า เขาตั้งใจอาณาจักรผ่านลูกชายของเขา มัลคอล์ม แมคเบทจะผิดหวัง เมื่อกำลังจะก่อเหตุฆาตกรรม เขาผ่านความเจ็บปวดสาหัสของจิตสำนึก ก็อตแลนด์เป็นมนุษย์ของเขามากที่สุด และขี้สงสาร เมื่อความเป็นลูกผู้ชายของเขาเยาะเย้ยและ demeaned โดยภรรยาของเขา ( โดยเฉพาะผมทำฉาก 7 ) อย่างไรก็ตาม โดยพระราชบัญญัติ III , ฉาก 2ก็อตแลนด์มีการแก้ไขตัวเองเป็นผู้ร้ายที่ไกลมากขึ้นและยืนยันความเป็นลูกผู้ชายของเขาแสดงมากกว่าที่ภรรยาของเขา ความทะเยอทะยานของเขาตอนนี้เริ่มกระตุ้นเขาต่ออีก กรรมที่น่ากลัว และเขาเริ่มที่จะไม่สนใจและยังท้าทายโชคชะตาและโชคชะตา ฆาตกรรมต่อเนื่องลดแต่ละมนุษย์ของเขาลักษณะยังคงเพิ่มเติม จนปรากฏเป็นคู่เด่นมากขึ้นในการแต่งงานอย่างไรก็ตาม พบใหม่แก้ปัญหาที่สาเหตุก็อตแลนด์ " ลุย " จึงเข้าไปในตนเองของเขาสร้างแม่น้ำเลือด ( พระราชบัญญัติ III , ฉาก 4 ) มีการตื่นตระหนกจากเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ ลักษณะของแบงโควผี โดยเฉพาะ ทำให้เค้าสวิงจากสภาพจิตใจไปอีกจนเขาไม่มั่นใจว่าอะไรคือ " สิ่งที่ไม่ " ( ฉัน : 3142 )แต่แม็คเบ็ธก็อหังการ์หรือศักดิ์ศรีมากเกินไป ตอนนี้เขาเด่นอักขระคุณลักษณะที่ คุณลักษณะของบุคลิกภาพของเขาได้เป็นอย่างดี นำเสนอในพระราชบัญญัติ IV , 1 ฉาก เมื่อเขา revisits แม่มดของของเขาเอง เขากล้าหาญและความประทับใจของอยู่ยงคงกระพันส่วนตัวมาร์คเขาตกหลุม
เศร้าที่น่ากลัวและน่ารังเกียจการกระทำบาปโดยก็อตแลนด์กระจกอาชญากรรมของเช็คสเปียร์ดีตัวร้าย -- อารอนมัวร์ อิอาโก้ ริชาร์ด III , เอ็ดมันด์ . . . ที่พร้อมจะฆ่าผู้หญิง และเด็ก การแย่งชิงมาจากพระเจ้ากษัตริย์และฆ่าเพื่อนสนิทของพวกเขาเพื่อตอบสนองความอยากทะเยอทะยาน แต่แม้จะมีการกระทำชั่วร้ายของเขาก็อตแลนด์เป็นหนึ่งในรายชื่อของเช็คสเปียร์ที่สุดฐานผู้ละเมิด . สิ่งที่ชุดสก็อตแลนด์กันคือความชอบของเขาสำหรับการสะท้อนตนเอง แม้ว่าในที่สุดเขาไม่สามารถต้านทานความปรารถนาของเขามืด การต่อสู้ของเขาที่จะฟื้นความดีของเขาจะคงที่ และส่วนหนึ่งของตัวละครที่มีความสามารถของความรักและความเมตตา แม้เคยเลือนหาย เป็นปัจจุบันอยู่เสมอไม่มีไม่แรงกับคนร้ายที่แท้จริงของเชคสเปียร์ . พวกเขาเพลิดเพลินกับทุกช่วงเวลาของความผิดของพวกเขา ดังนั้น แทนที่จะเป็น วายร้าย สก็อตแลนด์ถือเป็นหนึ่งของเช็คสเปียร์โศกนาฏกรรมวีรบุรุษ เขาไม่มีทาง epitome ของวีรบุรุษโศกนาฏกรรมของอริสโตเติล เป็นหมู่บ้านเล็กๆ แต่เขาก็เป็นฮีโร่ที่น่าสงสารแต่เพราะเรา , ผู้ชมสามารถเห็นตัวเราในตัวเขา