“Let’s just go back to my study roo

“Let’s just go back to my study room,” Grandpa Jun felt tired, having walked so far, his heart was feeling melancholic. While walking back, he said: “Bring over all the books that he had read to my place.”

While Grandpa Jun had been worried about his dear grandson, Tang Yuan’s grandfather, Tang Wanli was leading his group of men towards the Li and Meng Families to seek justice…

Within the courtyard of the Li Family Residence, Li Youran who was dressed in spotless white robes stood elegantly under a peony tree. Etched on his near perfect, handsome face was the hint of a shallow smile. His eyes gazed passionately at the distant dark skies for a long time without issuing a word.

A warm and harmonious breeze blew, lifting Li Youran’s robes, causing them to flutter in the air and his entire being becoming similar to a precious jade tree. This sight would cause others to feel admiration welling up in their hearts. This manner of bearing was truly rare, a rare sight to behold!

Li Feng and his two brothers stood before Li Youran, their faces full of sweat even though it was the most pleasant period of the autumn season. However, they did not dare wipe off the sweat, allowing it to fall down, drop after drop. It dropped down their nose, down onto their eyebrows, into their eyes, causing them terrible discomfort; and yet none of them dared to blink it off.

“Whatever you say now would contribute towards nothing at all towards this matter, so we shall put an end to it. Let us just consider it as Jun Moxie’s lucky day. But as for you…” Hearing Li Youran saying this, the three of them trembled. Although they were of the same generation, the fear they have towards this gentle looking youngster had permeated deep into their bones. No one had ever seen this youngster lose his temper, but every time the three brothers saw him, they would feel an atmosphere of danger resounding from the very depths of their bones…

“Each of you will go receive forty disciplinary beatings, and also have your total expense deducted by half a year’s worth,” Li Youran smiled gently, his demeanour remained elegant as he gazed into the distance. He continued in a soft voice, much like the waves of spring water. “Tomorrow, you must still do the things that you were supposed to do. Do you understand?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ขอเพียงกลับไปห้องของฉัน มิ.ย.คุณปู่รู้สึกเหนื่อย มีเดินฉะนี้ เขาหัวใจมีความรู้สึกเศร้า ขณะเดินกลับ เขากล่าวว่า: "นำหนังสือทุกเล่มที่เขาอ่านเพื่อ"ในขณะที่คุณปู่มิ.ย.เคยห่วงรักหลานเหลน ปู่ทังหยวน แทงวานลีเป็นผู้นำกลุ่มของเขาผู้ชายต่อหลี่และครอบครัวเมงจะแสวงหาความยุติธรรม...ภายในลานของครอบครัว Li ยูรานเซียนจูหลี่ที่สวมชุดเสื้อสีขาวสะอาดสะอ้านยืนหรูหราใต้ต้นโบตั๋น สลักบนเขาใกล้ใบหน้าสมบูรณ์แบบ หล่อได้คำใบ้ของรอยยิ้มที่ตื้น ตาของเขาจ้องจู๋จี๋ฟ้าห่างไกลเป็นเวลานานโดยไม่ต้องออกคำพัดสายลมที่อบอุ่น และสามัคคี ยกเสื้อคลุม Li ยูรานเซียนจู ทำให้พวกเขากระพือในอากาศและทั้งหมดของเขาได้กลายเป็นคล้ายกับต้นไม้หยกล้ำค่า สายตานี้จะทำให้ผู้อื่นรู้สึกชื่นชมราวในใจ ลักษณะนี้ของแบริ่งเป็นอย่างแท้จริงหายาก ดั้มหายากLi Feng และพี่ชายของเขาสองคนที่ยืนก่อนยูรานเซียนจูหลี่ ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อแม้ว่ารอบระยะเวลาที่มากที่สุดของฤดูใบไม้ร่วง อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ไม่กล้าเช็ดเหงื่อ ปล่อยให้มันล้มลง ลดลงหลังจากหล่น มันทิ้งลงจมูกของพวกเขา ลงบนคิ้วของพวกเขา เข้าตา ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายกลัว และยัง ไม่กล้ากะพริบปิด"สิ่งที่คุณพูดตอนนี้จะมีส่วนสนับสนุนต่ออะไรเลยต่อเรื่องนี้ ดังนั้นเราจะหมดสิ้นไป ให้เราเพียงพิจารณามันเป็นวันโชคดีมิ.ย. Moxie แต่สำหรับคุณ..." ยินลี่ยูรานเซียนจูพูดนี้ ทั้งสามก็ trembled แม้ว่าพวกเขาก็รุ่นเดียวกัน ความกลัวที่พวกเขามีต่อนี้อ่อนโยนมอง youngster ได้แทรกซึมลึกเข้าไปในกระดูกของพวกเขา ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าหนูนี้เสียอารมณ์ของเขา แต่ทุกครั้งที่พี่ชายทั้งสามเห็นเขา พวกเขาจะรู้สึกว่าความอันตรายกึกก้องจากกระดูกของพวกเขามาก..."แต่ละท่านจะไปรับสี่สิบลงโทษเฆี่ยนตี และยัง มีค่าใช้จ่ายรวมหักออกครึ่งหนึ่งของปีมูลค่า, " หลี่ยูรานเซียนจูยิ้มเบา ๆ หน่วยก้านของเขายังคงสง่างาม ตามเขาจ้องเป็นระยะทาง เขายังคงเสียงนุ่ม เหมือนคลื่นของน้ำ "วันพรุ่งนี้ คุณต้องยังทำในสิ่งที่คุณควรจะทำ เข้าใจไหม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ขอเพียงกลับไปยังห้องทำงานของฉัน" คุณปู่มิถุนายนรู้สึกเหนื่อยต้องเดินเพื่อให้ห่างไกลหัวใจของเขารู้สึกเศร้า ในขณะที่เดินกลับมาเขากล่าวว่า ". นำกว่าหนังสือทุกเล่มที่เขาอ่านให้กับสถานที่ของฉัน"

ในขณะที่คุณปู่ มิ.ย. เคยกังวลเกี่ยวกับหลานชายที่รักของเขาปู่ Tang หยวน, Tang ว่านหลี่เป็นผู้นำกลุ่มของคนที่มีต่อหลี่เม้ง ครอบครัวที่จะแสวงหาความยุติธรรม ...

ภายในลานของหลี่ครอบครัว Residence, Li Youran ที่อยู่ในชุดเสื้อสีขาวสะอาดสะอ้านสวยงามยืนใต้ต้นไม้ดอกโบตั๋น ฝังในเกือบจะสมบูรณ์แบบของเขาใบหน้าหล่อเป็นคำใบ้ของรอยยิ้มที่ตื้น สายตาของเขาจ้องไปจู๋จี๋ที่ท้องฟ้ามืดไกลเป็นเวลานานโดยไม่ต้องออกคำ.

สายลมที่อบอุ่นและความสามัคคีพัดยกเสื้อคลุม Li Youran ของพวกเขาที่จะก่อให้เกิดการกระพือในอากาศและความเป็นอยู่ของเขากลายเป็นคล้ายกับต้นไม้หยกล้ำค่า สายตานี้จะทำให้คนอื่น ๆ รู้สึกชื่นชมที่เกาะขึ้นมาในหัวใจของพวกเขา ลักษณะของแบริ่งนี้เป็นของหายากอย่างแท้จริงสายตาที่หาได้ยากที่จะเห็น!

ลี่ฮและพี่น้องสองคนของเขามายืนอยู่ต่อหน้า Li Youran ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของฤดูกาลฤดูใบไม้ร่วง แต่พวกเขาไม่กล้าปาดเหงื่อปล่อยให้มันล้มลงลดลงหลังจากที่ลดลง มันลงจมูกของพวกเขาลงบนคิ้วของพวกเขาเข้าไปในดวงตาของพวกเขาทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายที่น่ากลัว; และยังไม่มีใครกล้าที่จะกระพริบตามันออก.

"สิ่งที่คุณพูดว่าตอนนี้จะมีส่วนร่วมต่ออะไรที่ทุกคนมีต่อเรื่องนี้ดังนั้นเราจะหมดสิ้นไป เพียงแค่ขอให้เราพิจารณาว่ามันเป็นวันโชคดีของ Moxie มิถุนายน แต่สำหรับคุณ ... "หลี่ได้ยินคำพูดนี้ Youran ที่สามของพวกเขากลัวจนตัวสั่น แม้ว่าพวกเขาจะของคนรุ่นเดียวกันความกลัวที่พวกเขามีต่อนี้เจ้าหนูมองอ่อนโยนได้แทรกซึมลึกลงไปในกระดูกของพวกเขา ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าหนูนี้สูญเสียอารมณ์ของเขา แต่เวลาที่พี่ชายทั้งสามเห็นเขาทุกพวกเขาจะรู้สึกบรรยากาศของอันตรายดังก้องจากระดับความลึกมากของกระดูกของพวกเขา ...

"แต่ละท่านจะไปรับสี่สิบเฆี่ยนวินัยและยังมี ค่าใช้จ่ายโดยรวมของคุณหักด้วยมูลค่าครึ่งหนึ่งของปี "หลี่ Youran ยิ้มเบา ๆ พฤติกรรมของเขายังคงอยู่ที่สง่างามในขณะที่เขาจ้องมองไปไกล เขายังคงอยู่ในเสียงนุ่มเหมือนคลื่นของน้ำในฤดูใบไม้ผลิ "พรุ่งนี้คุณยังคงต้องทำในสิ่งที่คุณควรจะทำอย่างไร คุณเข้าใจไหม?"