The ancient Greeks had plays with s

The ancient Greeks had plays with songs, and Roman comedies included song and dance routines. But the music of these eras disappeared long ago, so they had no real influence on the development of modern musical theatre and film. The Middle Ages brought traveling minstrels and musical morality plays staged by churches, but these had little if any influence on the development of musicals as an art form.
Although there were many musical stage entertainments in the 1700s, none of them were called "musicals." The first lasting English-language work of this period was John Gay's The Beggar's Opera (1728), a ballad opera that reset popular tunes of the day to lyrics that fit a satirical spoof of respectable citizens who are no better than common thieves. This, and other British ballad operas, burlettas and pantomimes, formed the majority of musicals offered on American stages right into the early 1800s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรีกโบราณมีบทละคร ด้วยเพลง และ comedies โรมันรวมเพลงและเต้นตามปกติ แต่เพลงของช่วงนี้หายนาน ดังนั้นพวกเขามีอิทธิพลจริงไม่พัฒนาทันสมัยละครเพลงและภาพยนตร์ ยุคกลางมาเดิน minstrels และจริยธรรมดนตรีเล่นแบ่งระยะ โดยคริสตจักร แต่เหล่านี้มีน้อยถ้าอิทธิพลใด ๆ ในการพัฒนาพัฒนาเป็นรูปแบบศิลปะแม้ว่าจะมีสถานบันเทิงหลายเวทีดนตรีใน 1700s การ ไม่มีพวกเขาเรียกว่า "ละคร" งานภาษาอังกฤษถาวรครั้งแรกของรอบระยะเวลานี้ถูกจอห์นเกย์แผดเสียงของโอเปร่า (1728), โอเปร่าบทกวีที่รีเพลงยอดนิยมของวันเนื้อเพลงที่ตรงกับภาพยนตร์ satirical ประชาชนอย่างที่ไม่ดีกว่าขโมยทั่วไป นี้ และอื่น ๆ บทกวีอังกฤษโอเปร่า burlettas และ pantomimes รูปแบบของละครที่นำเสนอลำดับขั้นอเมริกันขวาเป็นเพราะช่วงนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาวกรีกโบราณมีการเล่นเพลงและละครโรมันรวมเพลงและท่าเต้น แต่เพลงของยุคเหล่านี้หายไปนานที่ผ่านมาเพื่อให้พวกเขาไม่ได้มีอิทธิพลที่แท้จริงในการพัฒนาของละครเพลงและภาพยนตร์ที่ทันสมัย ยุคกลางนำดนตรีการเดินทางและการเล่นดนตรีศีลธรรมแสดงโดยคริสตจักร แต่เหล่านี้มีน้อยถ้ามีอิทธิพลใด ๆ เกี่ยวกับการพัฒนาของเพลงเป็นรูปแบบศิลปะ.
แม้ว่าจะมีหลายความบันเทิงบนเวทีดนตรีในยุค 1700 ไม่มีของพวกเขาถูกเรียกว่า "ละครเพลง " งานแรกที่ยั่งยืนภาษาอังกฤษในช่วงเวลานี้คือจอห์นเกย์โอเปร่ายาจก (1728) ซึ่งเป็นเพลงโอเปร่าเพลงที่นิยมตั้งค่าในวันนี้เพื่อให้พอดีกับเนื้อเพลงที่หลอกตนนับถือของประชาชนที่จะไม่ดีกว่าโจรที่พบบ่อย นี้และอื่น ๆ ที่โอเปร่าเพลงอังกฤษ burlettas และใบ้ที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ของเพลงที่นำเสนอบนเวทีอเมริกันลงในต้นปี 1800

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวกรีกโบราณได้เล่นกับเพลงและตลก โรมัน รวมถึงเพลงและการปฏิบัติเต้นรำ แต่เพลงของยุคสมัยนี้หายไปนาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาของโรงละครที่ทันสมัยและภาพยนตร์ ยุคกลางพาเดินทางนักดนตรีและจริยธรรม ดนตรีเล่นฉากโดยโบสถ์แต่เหล่านี้มีน้อยมากถ้ามีมีอิทธิพลต่อพัฒนาการของเพลงเป็นศิลปะ
มีบันเทิงเวทีดนตรีมากมายใน 1700s , ไม่มีพวกเขาถูกเรียกว่า " เพลง " ก่อนถึงภาษาอังกฤษ งานนี้มีระยะเวลาจอห์นเกย์ของขอทาน โอเปร่า ( 127 )เพลงโอเปร่าที่ตั้งค่านิยมเพลงของวันกับเนื้อเพลงที่พอดีกับล้อเสียดสีของประชาชนที่ไม่น่านับถือกว่าโจรทั่วไป นี้ และอุปรากรเพลงอังกฤษและ อื่น ๆ , burlettas pantomimes ที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ของเพลงที่เสนอบนเวทีอเมริกันเข้าไปในต้นศตวรรษที่ 18 .