Changes in hexoses and salicin endo

Changes in hexoses and salicin endogenous content during water deficit and after re-hydration have been measured. Control plant endogenous content in measured hexoses and salicin did not vary significantly all along the experiment, since statistical tests [23] showed that the probability of rejection of the true null hypothesis was higher than the significant level (i.e. P > 0.05). Galactose level was estimated at 6.5±2.4
mol g−1 of dry weight, fructose and glucose were quantified at higher levels with respectively 39.2±8.2 and 47.7±8.2
mol g−1 DW. Salicin was the major carbohydrate in P. euphratica with an average content of 111.7±26.8
mol g−1 DW. Variations of the carbohydrate levels, normalized to the control, are presented in Fig. 6. Various trends could be observed during the assay: fructose (Fru) and galactose (Gal) contents were higher during drought stress and after re-hydration than in control conditions. This accumulation is probably due to the increase of osmoprotectants needed for drought resistance [24,25]. Furthermore, galactose content decreased after plant watering and plant recovery. Glucose (Glu) accumulated during the first days of the stress and returned to the control level afterwards. Plant watering led to a secondary glucose accumulation. Salicin (Sal) accumulated at the end of the drought treatment, when glucose content returned to a control level. This may indicate that glucose is used, under prolonged water deficit stress, for the synthesis of salicin, thus leading to its accumulation. These modulations in compounds taking part in the osmoregulation during drought exposure may reveal adjustment needs for the responses to resist to drought for a long period.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการวัดการเปลี่ยนแปลงใน hexoses และเนื้อหา endogenous salicin ระหว่างดุลน้ำ และหลัง จากไล่น้ำใหม่ ควบคุมพืช endogenous เนื้อหาใน hexoses วัดและ salicin ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญรับทดลอง เนื่องจาก [23] การทดสอบทางสถิติพบว่า ความน่าเป็นของการปฏิเสธสมมติฐานว่างเป็นจริงคือสูงกว่าระดับสำคัญ (เช่น P > 0.05) มีประมาณระดับกาแล็กโทสที่ 6.5±2.4 g−1 โมลน้ำหนักแห้ง ฟรักโทสและกลูโคสถูก quantified ในระดับที่สูงขึ้นด้วยตามลำดับ 39.2±8.2 และ 47.7±8.2 โมล g−1 DW Salicin มีคาร์โบไฮเดรตสำคัญใน P. euphratica มีเนื้อหามีค่าเฉลี่ยของ DW g−1 โมล 111.7±26.8 มีแสดงความแตกต่างของระดับคาร์โบไฮเดรต ตามปกติเพื่อควบคุม 6 Fig. แนวโน้มต่าง ๆ ที่สามารถสังเกตในระหว่างการทดสอบ: (Fru) ฟรักโทสและกาแล็กโทส (Gal) เนื้อหาสูงใน ระหว่างความเครียดภัยแล้ง และหลัง จากไล่น้ำที่ใหม่กว่าในสภาพควบคุมได้ สะสมนี้จะเพิ่ม osmoprotectants ที่จำเป็นสำหรับต้านทานภัยแล้ง [24,25] นอกจากนี้ กาแล็กโทสเนื้อหาลดลงหลังจากรดน้ำพืชและการกู้คืนโรงงาน น้ำตาลกลูโคส (Glu) สะสมในระหว่างวันแรกของความเครียด และกลับสู่ระดับควบคุมภายหลัง พืชน้ำนำไปสะสมกลูโคสรอง Salicin (แซล) สะสมเมื่อสิ้นสุดการรักษาภัยแล้ง เมื่อกลูโคสเนื้อหาส่งคืนการควบคุมระดับ นี่อาจแสดงว่า กลูโคสใช้ ใต้น้ำเป็นเวลานานขาดดุลความเครียด การสังเคราะห์ของ salicin จึง นำไปสู่การสะสมของ Modulations ในสารประกอบที่มีส่วนในการ osmoregulation ในช่วงภัยแล้งแสงเหล่านี้อาจแสดงให้เห็นความต้องการปรับปรุงการตอบสนองเพื่อต่อต้านการภัยแล้งเป็นเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงใน hexoses และเนื้อหาภายนอก Salicin ในระหว่างการขาดน้ำและหลังความชุ่มชื้นอีกครั้งได้รับการวัด ควบคุมพืชเนื้อหาภายนอกในวัด hexoses และ Salicin ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตลอดการทดลองตั้งแต่การทดสอบทางสถิติ [23] แสดงให้เห็นว่าน่าจะเป็นของการปฏิเสธสมมติฐานที่แท้จริงสูงกว่าระดับนัยสำคัญ (เช่น p> 0.05) ระดับกาแลคอยู่ที่ประมาณ 6.5 ± 2.4? mol-1 กรัมของน้ำหนักแห้งฟรักโทสและกลูโ​​คสถูกวัดในระดับที่สูงขึ้นตามลำดับ 39.2 ± 8.2 และ 47.7 ± 8.2? mol กรัม-1 ใบสำคัญแสดงสิทธิอนุพันธ์ Salicin เป็นคาร์โบไฮเดรตที่สำคัญใน P. euphratica กับเนื้อหาเฉลี่ย 111.7 ± 26.8? mol กรัม-1 ใบสำคัญแสดงสิทธิอนุพันธ์ การเปลี่ยนแปลงของระดับคาร์โบไฮเดรต, ปกติควบคุมจะถูกนำเสนอในรูป 6. แนวโน้มต่าง ๆ อาจจะมีการตั้งข้อสังเกตในระหว่างการทดสอบ: ฟรุกโตส (Fru) และกาแลค (Gal) เนื้อหาที่สูงขึ้นในช่วงฤดู​​แล้งความเครียดและหลังความชุ่มชื้นอีกครั้งกว่าในสภาวะที่ควบคุม การสะสมนี้น่าจะเป็นเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของ osmoprotectants ที่จำเป็นสำหรับการต้านทานภัยแล้ง [24,25] นอกจากนี้เนื้อหาของกาแลคลดลงหลังจากการรดน้ำพืชและการกู้คืนโรงงาน กลูโคส (Glu) สะสมในช่วงวันแรกของความเครียดและส่งกลับไปยังระดับการควบคุมหลังจากนั้น รดน้ำพืชนำไปสู่​​การสะสมกลูโคสรอง Salicin (พะยอม) สะสมในตอนท้ายของการรักษาความแห้งแล้งเมื่อเนื้อหากลูโคสกลับไประดับการควบคุม ซึ่งอาจระบุกลูโคสที่ถูกนำมาใช้ภายใต้ความเครียดการขาดน้ำเป็นเวลานานสำหรับการสังเคราะห์ Salicin จึงนำไปสู่​​การสะสมของ การปรับสารเหล่านี้ในการมีส่วนร่วมในการปรับสมดุลภายในร่างกายในระหว่างการเปิดรับภัยแล้งอาจแสดงให้เห็นความต้องการของการปรับตัวสำหรับการตอบสนองที่จะต่อต้านภัยแล้งเป็นระยะเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงใน hexoses และเนื้อหาภายในในระหว่างและหลังอีกครั้งซาลิซินขาดน้ำความชุ่มชื้นได้ถูกวัด การควบคุมเนื้อหาที่พบในพืช และวัด hexoses ซาลิซินไม่แตกต่างกันอย่างมากตลอดการทดลอง เนื่องจากสถิติทดสอบ [ 23 ] แสดงว่า ความน่าจะเป็นของการปฏิเสธสมมติฐานว่างจริงสูงกว่าระดับนัยสำคัญ ( ( P > 0.05 )ระดับกาแล็กโทสอยู่ที่ประมาณ 6.5
mol − 1 ± 2.4 กรัมน้ำหนักแห้ง ฟรักโทส และกลูโคส เป็นวัดในระดับที่สูงขึ้นด้วยตามลำดับ ไฟ± 8.2 และ 22.1% ± 8.2
mol − 1 G ราคา . ซาลิซินเป็นหลัก ด้วยเนื้อหาคาร์โบไฮเดรตในหน้า euphratica เฉลี่ย 111.7 ± 26.8
mol G − 1 DW . การเปลี่ยนแปลงของระดับปกติ เพื่อควบคุมคาร์โบไฮเดรต จะแสดงในรูปที่ 6แนวโน้มต่าง ๆ สามารถสังเกตได้ในช่วงการทดสอบ : ฟรักโทส ( ผลไม้ ) และกาแลคโตส ( Gal ) เนื้อหาสูงกว่าในภาวะแล้ง และหลังจาก Re ชุ่มชื้นกว่าในสภาวะที่ควบคุมได้ การสะสมนี้อาจเป็นเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของ osmoprotectants ที่จําเป็นสําหรับต้านทาน [ ภัยแล้ง 24,25 ] นอกจากนี้ ปริมาณลดลงหลังจากการรดน้ำพืช และกาแลคโตส กู้โรงงานกลูโคส ( GLU ) สะสมในช่วงวันแรกของความเครียดและกลับไปที่ระดับควบคุมภายหลัง พืชรดน้ำนำไปสู่การสะสมกลูโคสในระดับทุติยภูมิ ซาลิซิน ( เกลือ ) สะสมเมื่อสิ้นสุดการรักษา ความแห้งแล้ง เมื่อปริมาณกลูโคสกลับมาควบคุมระดับ นี้อาจบ่งชี้ว่า กลูโคสถูกใช้ภายใต้ความเครียดขาดน้ำเป็นเวลานานสำหรับการสังเคราะห์ของซาลิซิน , ,ทั้งนี้ เมื่อมีการสะสม เหล่านี้ปรับเปลี่ยนและมีส่วนร่วมในการปรับต่างๆ ในช่วงภัยแล้งอาจเปิดเผยความต้องการการตอบสนองต้านภัยแล้งสำหรับระยะเวลานาน