The Parkinson disease was firstly r

The Parkinson disease was firstly recognized by a London‟s doctor name James Parkinson in 1817. Later, in 1960‟s it was found that Parkinson is associated with level of dopamine neurons. Dopamine is neurotransmitter plays a very important role in human brain and body. Dopamine releases a chemical that carries signal between nerve cells and as a result do the planning and programming of movements. With the reduced level of dopamine the movements get interrupted. About 70% of people with Parkinson shows tremor that is most prominent in hands and fingers. Stiffness in the muscles, slowness of movements and lack of coordination while doing daily routine activities are also important signs of parkinson. An exact reason for the death of dopamine is not known. Genetic factor is one of the cause of this disease.15% of the patients have their family history. Internal and external toxins reduce the dopamine production. Free radicals are also responsible for the death of dopamine. As age increases the chances of occurring this disease also increases.
Diagnosis of Parkinson disease is very difficult

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคพาร์กินก่อนถูกรู้จัก โดย London‟s แพทย์ชื่อ James พาร์กินใน 1817 ต่อมา ใน 1960‟s จะพบว่าพาร์กินสัมพันธ์กับระดับของโดปามีน neurons โดพามีนเป็นสารสื่อประสาทมีบทบาทสำคัญมากในร่างกายและสมองมนุษย์ โดปามีนปล่อยสารเคมีที่มีนำสัญญาณระหว่างเซลล์ประสาท และเป็นผลให้ ทำการวางแผน และการเขียนโปรแกรมของการเคลื่อนไหว กับระดับของโดปามีนลดลง เคลื่อนไหวได้จังหวะ ประมาณ 70% ของผู้ที่มีพาร์กินแสดงสั่นที่โดดเด่นที่สุดในมือและนิ้วมือ ตึงกล้ามเนื้อ slowness ย้ายและขาดความร่วมมือในขณะที่ทำกิจกรรมประจำวันยังมีอาการที่สำคัญของพาร์กิน ไม่มีทราบสาเหตุการตายของโดปามีนที่แน่นอน ปัจจัยทางพันธุกรรมเป็นหนึ่งในสาเหตุของ disease.15% ของผู้ป่วยมีประวัติครอบครัวของพวกเขา สารพิษภายใน และภายนอกลดการผลิตโดพามีน อนุมูลอิสระสามารถรับผิดชอบการตายของโดปามีน เมื่ออายุมากขึ้นโอกาสเกิดโรคนี้ ยังเพิ่มขึ้น วินิจฉัยโรคพาร์กินเป็นเรื่องยากมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคพาร์กินสันได้รับการยอมรับในตอนแรกโดยลอนดอน "ชื่อแพทย์เจมส์พาร์กินสันใน 1817 ต่อมาในปี 1960" s พบว่าพาร์กินสันมีความสัมพันธ์กับระดับของเซลล์ประสาทโดปามีน โดพามีนเป็นสารสื่อประสาทที่มีบทบาทสำคัญมากในสมองของมนุษย์และร่างกาย โดพามีนออกสารเคมีที่ดำเนินสัญญาณระหว่างเซลล์ประสาทและเป็นผลทำการวางแผนและการเขียนโปรแกรมของการเคลื่อนไหว มีระดับที่ลดลงของโดพามีการเคลื่อนไหวได้รับการขัดจังหวะ ประมาณ 70% ของคนที่มีสันแสดงให้เห็นถึงการสั่นสะเทือนที่มีความโดดเด่นที่สุดในมือและนิ้วมือ ความแข็งในกล้ามเนื้อช้าของการเคลื่อนไหวและการขาดการประสานงานในขณะที่ทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันนอกจากนี้ยังมีสัญญาณที่สำคัญของพาร์กินสัน เหตุผลที่แน่นอนสำหรับการตายของโดพามีนไม่เป็นที่รู้จัก ปัจจัยทางพันธุกรรมเป็นหนึ่งในสาเหตุของ% disease.15 นี้ของผู้ป่วยที่มีประวัติครอบครัวของพวกเขา สารพิษภายในและภายนอกลดการผลิตโดพามีน อนุมูลอิสระยังมีความรับผิดชอบสำหรับการตายของโดพามีน อายุเพิ่มโอกาสของโรคนี้เกิดขึ้นนอกจากนี้ยังเพิ่ม.
การวินิจฉัยของโรคพาร์กินสันเป็นเรื่องยากมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคพาร์กินสัน เดิมทีการยอมรับจากลอนดอน‟หมอชื่อ เจมส์ พาร์กินสันใน 1817 . ต่อมาในปี 1960 ‟ S พบว่าสาเหตุจะเกี่ยวข้องกับระดับของโดพามีน neurons . โดปามีนเป็นสารสื่อประสาทเล่นบทบาทสำคัญมากในมนุษย์สมองและร่างกายโดพามีน ปล่อยสารเคมีที่ประกอบสัญญาณระหว่างเซลล์ประสาท และเป็นผลทำให้การวางแผนและการเคลื่อนไหว กับการลดระดับของโดพามีนการเคลื่อนไหวได้รับการขัดจังหวะ ประมาณ 70% ของคนที่มีพาร์กินสันแสดงอาการสั่นที่โดดเด่นที่สุดในมือและนิ้วมือ ความแข็งแรงในกล้ามเนื้อความช้าของการเคลื่อนไหว และขาดการประสานงานทำกิจกรรมตามปกติทุกวัน ยังเป็นสัญลักษณ์สำคัญของพาร์กินสัน . เหตุผลที่แน่นอนสำหรับความตายของโดปามีน ไม่เป็นที่รู้จัก . ปัจจัยทางด้านพันธุกรรม เป็นหนึ่งในสาเหตุของโรคนี้ ร้อยละ 15 ของผู้ป่วยมีประวัติครอบครัวของพวกเขา ภายในและภายนอก ขับสารพิษ ลดแบบการผลิตอนุมูลอิสระยังรับผิดชอบในการตายของโดพามีน เมื่ออายุเพิ่มมากขึ้นโอกาสของการเกิดโรคนี้ยังเพิ่มขึ้น
วินิจฉัยโรคพาร์กินสันยากมาก