In the 1960s and 1970s, the country

In the 1960s and 1970s, the country's abundant natural resources, an enterprising and competitive private sector, and cautious and pragmatic economic management resulted in the emergence of one of the fastest growing and most successful economies among the developing countries. Between 1960 and 1970, the country's average annual growth rate of gross domestic product ( GDP) was 8.4 percent, compared with 5.8 percent for all middle-income, oil-importing countries. Between 1970 and 1980, the GDP rate of growth was 7.2 percent, compared with 5.6 percent for the middle-income oil-importing countries. The world slowdown by the late 1970s was mainly caused by the rise in oil prices. The Thai GDP in 1982 was US$36.7 billion. It rose to US$42 billion in 1985. The projected rate of growth for GDP during the early 1980s was around 4.3 percent as a result of falling demand and prices for Thai exports despite a drop in oil price. It was apparent that in the 1980s Thailand had lost its momentum; its Fifth Economic Development Plan targets had not been met because of serious macroeconomic imbalances, such as decreasing savings and investment rates, increasing budget deficits, and increasing debt and debt- servicing obligations. Whether Thailand could regain its former momentum depended on the success of its Sixth Economic Development Plan (1987-91).

Between 1970 and 1980, investment represented on the average 25.2 percent of GDP, compared with 24.7 percent by the mid-1980s. This proportion was one of the lowest investment rates in Southeast Asia. The national savings rate had fallen even more, from an average of 22 percent during the 1970s to around 17.8 percent by the mid-1980s. Hence, the average current-account deficit of 7 percent of GDP during the early 1980s had been caused by a declining savings rate rather than by an increase in investment rate. This imbalance was more serious than one caused by rising investment because rising investment could pay for itself with increased output and, possibly, increased savings so that debt could be repaid. With falling savings, foreign borrowing was used not to raise investment but merely to fill the investment-savings gap, which was mirrored in the external debt ratio of 39 percent of GDP and 146 percent of exports by the mid1980s . The total debt service ratio went up from 17.3 percent in 1980 to more than 25 percent by the mid-1980s. The increase was an important factor in the decision of the government to sharply reduce authorization for new commitments of public debt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1960 และทศวรรษ 1970 ทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ของประเทศ การอาชีพ และการแข่งขันภาคเอกชน และระมัดระวัง และปฏิบัติการบริหารจัดการเศรษฐกิจผลในการเกิดขึ้นของเศรษฐกิจเติบโตเร็วที่สุด และประสบความสำเร็จมากที่สุดในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา ระหว่าง 1960 และ 1970 ในประเทศเฉลี่ยต่อปีอัตราการเติบโตของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ร้อยละ 8.4 การเปรียบเทียบกับร้อยละ 5.8 ในประเทศคอร์รัปชั่น นำ เข้าน้ำมันทั้งหมด ระหว่างปี 1970 และ 1980 อัตรา GDP เติบโตได้ร้อยละ 7.2 การเปรียบเทียบกับร้อยละ 5.6 ในประเทศนำเข้าน้ำมันเห็น การชะลอตัวของโลก โดยปลายทศวรรษที่ 1970 ได้ส่วนใหญ่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมัน จีดีพีของไทยในปี 1982 ได้ 36.7 พันล้าน เหรียญ สหรัฐฯ เรื่องโรสกับ 42 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี 1985 คาดการณ์อัตราการเติบโตของ GDP ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 เป็นประมาณร้อยละ 4.3 เป็นผลมาจากความต้องการและราคาสำหรับการส่งออกของไทยแม้จะลดลงราคาน้ำมันตก เป็นที่แน่ชัดว่า ในทศวรรษ 1980 ประเทศไทยได้สูญเสียโมเมนตัม เป้าหมาย 5 เศรษฐกิจพัฒนาวางแผนได้ไม่ตรงตาม เพราะร้ายแรงสมดุลเศรษฐกิจมหภาค เช่นลดประหยัดและอัตราการลงทุน การเพิ่มขาดดุลงบประมาณ และเพิ่มหนี้และหนี้-ภาระผูกพันการให้บริการ ว่า ประเทศไทยสามารถฟื้นอดีตโมเมนตัมขึ้นอยู่กับความสำเร็จของหกเศรษฐกิจพัฒนาแผน (1987-91)ระหว่างปี 1970 และ 1980 แสดงอยู่ร้อยละ 25.2 เฉลี่ยของ GDP การลงทุนเทียบกับร้อยละ 24.7 ตามกลาง- สัดส่วนนี้เป็นหนึ่งในอัตราการลงทุนต่ำที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อัตราประหยัดแห่งชาติได้ตกลงมากขึ้น จากเฉลี่ยร้อยละ 22 ในช่วงทศวรรษ 1970 ประมาณ 17.8 เปอร์เซ็นต์ตามกลาง- ดังนั้น ดุลบัญชีปัจจุบันเฉลี่ยร้อยละ 7 ของ GDP ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 มีการเกิดขึ้น โดยอัตราการออมลดลง มากกว่า โดยการเพิ่มอัตราการลงทุน ความไม่สมดุลนี้รุนแรงมากขึ้นกว่าหนึ่งเกิดจากการลงทุนเพิ่มขึ้นเนื่อง จากลงทุนเพิ่มขึ้นสามารถจ่ายสำหรับตัวเอง มีผลผลิตเพิ่มขึ้น เพิ่มการประหยัดอาจ เพื่อให้สามารถบางส่วนหนี้ได้ ด้วยประหยัดล้ม กู้ยืมเงินต่างประเทศใช้ไม่เพิ่มการลงทุน แต่เพียง เพื่อเติมช่องว่างลงทุนประหยัด ซึ่งสะท้อนอัตราส่วนหนี้ภายนอกร้อยละ 39 ของ GDP และ 146 เปอร์เซ็นต์ของการส่งออก โดยการ mid1980s อัตราส่วนหนี้สินรวมบริการขึ้นไปจากร้อยละ 17.3 ในพ.ศ. 2523 เป็นกว่าร้อยละ 25 ตามกลาง เพิ่มเป็นตัวแปรสำคัญในการตัดสินใจของรัฐบาลเพื่อลดการตรวจสอบสำหรับข้อผูกมัดใหม่ของหนี้สาธารณะอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทศวรรษที่ 1960 และ 1970 ของประเทศทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์, ภาคเอกชนและกล้าได้กล้าเสียในการแข่งขันทางเศรษฐกิจและการจัดการความระมัดระวังและจริงจังส่งผลให้การเกิดขึ้นของหนึ่งในประเทศที่เติบโตเร็วที่สุดและประสบความสำเร็จมากที่สุดในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา ระหว่าง 1960 และ 1970 อัตราการเติบโตของประเทศเฉลี่ยของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) อยู่ที่ร้อยละ 8.4 เทียบกับร้อยละ 5.8 สำหรับทุกรายได้ปานกลางประเทศการนำเข้าน้ำมัน ระหว่างปี 1970 และปี 1980 อัตราการเติบโตของจีดีพีอยู่ที่ร้อยละ 7.2 เทียบกับร้อยละ 5.6 สำหรับการนำเข้าน้ำมันที่มีรายได้ปานกลางประเทศ การชะลอตัวของโลกในช่วงปลายปี 1970 มีสาเหตุหลักมาจากการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมัน จีดีพีของไทยในปี 1982 สหรัฐ 36700000000 $ มันเพิ่มขึ้นไปยังสหรัฐ 42000000000 $ ในปี 1985 คาดการณ์อัตราการเติบโตของจีดีพีสำหรับในช่วงต้นทศวรรษ 1980 อยู่ที่ประมาณร้อยละ 4.3 เป็นผลจากการลดลงของความต้องการและราคาสำหรับการส่งออกของไทยแม้จะมีการลดลงของราคาน้ำมัน มันก็เห็นได้ชัดว่าในปี 1980 ประเทศไทยได้สูญเสียโมเมนตัมของตน เป้าหมายที่ห้าแผนพัฒนาเศรษฐกิจของตนไม่ได้รับการพบกันเพราะความไม่สมดุลของเศรษฐกิจมหภาคอย่างรุนแรงเช่นการออมที่ลดลงและอัตราการลงทุนเพิ่มการขาดดุลงบประมาณและเพิ่มหนี้และภาระผูกพันเงินกู้รวมบริการ ไม่ว่าประเทศไทยจะฟื้นโมเมนตัมในอดีตขึ้นอยู่กับความสำเร็จของการพัฒนาเศรษฐกิจที่หกของแผน (1987-1991). ระหว่างปี 1970 และปี 1980 การลงทุนเป็นตัวแทนโดยเฉลี่ยร้อยละ 25.2 ของ GDP เทียบกับร้อยละ 24.7 ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 สัดส่วนนี้เป็นหนึ่งในการลงทุนในอัตราที่ต่ำที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อัตราการออมแห่งชาติได้ลดลงมากยิ่งขึ้นจากเฉลี่ยร้อยละ 22 ในช่วงปี 1970 อยู่ที่ประมาณร้อยละ 17.8 จากช่วงกลางทศวรรษ 1980 ดังนั้นการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเฉลี่ยร้อยละ 7 ของ GDP ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ได้เกิดจากอัตราการออมที่ลดลงมากกว่าโดยการเพิ่มขึ้นของอัตราการลงทุน ความไม่สมดุลนี้เป็นเรื่องร้ายแรงมากกว่าหนึ่งที่เกิดจากการลงทุนที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากการลงทุนที่เพิ่มขึ้นจะจ่ายสำหรับตัวเองกับการส่งออกที่เพิ่มขึ้นและอาจจะเป็นเงินฝากออมทรัพย์เพิ่มขึ้นดังนั้นหนี้ที่จะต้องชำระคืน ที่มีเงินออมลดลงกู้ยืมเงินต่างประเทศที่ใช้ไม่ได้ที่จะยกระดับการลงทุน แต่เพียงเพื่อเติมช่องว่างการลงทุนเงินฝากออมทรัพย์ซึ่งได้รับการสะท้อนในอัตราส่วนหนี้ต่างประเทศร้อยละ 39 ของ GDP และร้อยละ 146 ของการส่งออกโดย mid1980s อัตราส่วนการชำระหนี้ทั้งหมดก็ขึ้นจากร้อยละ 17.3 ในปี 1980 จะเพิ่มขึ้นกว่าร้อยละ 25 จากช่วงกลางทศวรรษ 1980 เพิ่มขึ้นเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจของรัฐบาลที่จะลดลงอย่างรวดเร็วอนุมัติผูกพันใหม่ของหนี้สาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทศวรรษที่ 1960 และ 1970 , ประเทศทรัพยากรธรรมชาติชุม กล้าได้กล้าเสีย และการแข่งขันของภาคเอกชน และระมัดระวัง และปฏิบัติในการจัดการทางเศรษฐกิจ ผลในการเกิดของหนึ่งในที่เติบโตเร็วที่สุด และประสบความสำเร็จมากที่สุดของประเทศ ในการพัฒนาประเทศ ระหว่าง 1960 และ 1970 , ประเทศอัตราการเติบโตเฉลี่ยของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( จีดีพี ) คือ 8.4 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับ 5.8 สำหรับรายได้ปานกลาง น้ำมันของประเทศผู้นำเข้า ระหว่างปี 1970 และปี 1980 GDP อัตราการเจริญเติบโตร้อยละ 7.2 เมื่อเทียบกับร้อยละ 5.6 สำหรับรายได้น้ำมันของประเทศผู้นำเข้า การชะลอตัวของโลก โดยปี 1970 ส่วนใหญ่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมัน GDP ไทยในปี 1982 เป็น US $ 36.7 พันล้าน มันเพิ่มขึ้น US $ 42 พันล้านในปี 1985การคาดการณ์อัตราการเจริญเติบโตของ GDP ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ที่ประมาณ 4.3 เปอร์เซ็นต์ เป็นผลจากความต้องการที่ลดลง และราคาเพื่อการส่งออกไทยแม้จะลดลงในราคาน้ํามัน มันชัดเจนว่า ในช่วงปี 1980 ประเทศไทยได้สูญเสียโมเมนตัมของมัน ; 5 แผนพัฒนาเศรษฐกิจเป้าหมายไม่ได้พบกันเพราะความไม่สมดุลของเศรษฐกิจมหภาคที่ร้ายแรง เช่น การลดอัตราการออมและการลงทุนการเพิ่มการขาดดุลงบประมาณ และการเพิ่มหนี้และหนี้ - บริการข้อผูกพัน ว่าประเทศไทยสามารถฟื้นโมเมนตัมอดีตขึ้นอยู่กับความสำเร็จของแผนการพัฒนาเศรษฐกิจ 6 ( 1987-91 ) .

ระหว่างปี 1970 และปี 1980 การลงทุนแทนโดยเฉลี่ย 25.2 เปอร์เซ็นต์ของ GDP เมื่อเทียบกับร้อยละ 24.7 จากช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 - .สัดส่วนนี้เป็นหนึ่งในที่ถูกที่สุดอัตราการลงทุนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อัตราการออมแห่งชาติได้ลดลงมากขึ้น จากเฉลี่ยร้อยละ 22 ในช่วงปี 1970 ถึงประมาณร้อยละ 17.8 โดย mid - ไฟต์ ดังนั้น current-account ขาดดุลเฉลี่ย 7 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพีในช่วงต้นทศวรรษ 1980 มีสาเหตุมาจากอัตราเงินออมลดลงมากกว่า โดยการเพิ่มอัตราการลงทุนความไม่สมดุลนี้จริงจังมากกว่าหนึ่งที่เกิดจากการลงทุน เนื่องจาก การลงทุนเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นสามารถจ่ายสำหรับตัวเองด้วยการเพิ่มผลผลิตและอาจประหยัดเพิ่มขึ้นเพื่อให้หนี้อาจจะตอบแทน ลดลง ประหยัด การกู้ยืมเงินต่างประเทศนั้นไม่ได้ที่จะเพิ่มการลงทุนแต่เพียงเติมช่องว่างการออมการลงทุน ,ซึ่งเป็นมิเรอร์ในหนี้ต่างประเทศ สัดส่วน 39 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี และมีร้อยละของการส่งออกโดย mid1980s . อัตราส่วนหนี้บริการทั้งหมดก็ขึ้นจากร้อยละ 17.3 ในปี 1980 มากกว่า 25 เปอร์เซ็นต์โดย mid - ไฟต์ เพิ่มขึ้นเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจของรัฐบาลที่จะปรับลดการพันใหม่ของหนี้สาธารณะ