Along the way, Zhang Ye could hear

Along the way, Zhang Ye could hear people discussing about himself in low whispers. He had by now calmed his emotions and did not feel disturbed.

Upstairs.

Arts Channel office.

Hu Fei and his colleagues were all there.

Xiao Lu looked over to Zhang Ye, her expression conflicted, “Teacher Zhang, you, we…..” As she said that, her eyes looked sad. Having spent so much time together, they had all become comfortable with each other. Strictly speaking, Zhang Ye had created and planned the format of “Lecture Room”. It could be said that the program fully belonged to him. For the program to achieve what it has achieved, it was all because of Zhang Ye. But now, the television station would no longer keep him, not even giving him a chance to stay. This was saddening.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดทาง จางเย่สามารถได้ยินเสียงคนพูดคุยเกี่ยวกับตัวเองในต่ำ whispers เขามีตอนนี้สงบอารมณ์ และไม่รู้สึกถูกรบกวนชั้นบนสำนักงานช่องทางศิลปะหูเฟยและเพื่อนร่วมงานของเขาทั้งหมดมีXiao Lu มองผ่านจางเย่ นิพจน์ของเธอขัด แย้ง "ครูจาง คุณ เรา..." เธอกล่าวว่า ดวงตาของเธอดูเศร้า ไม่ใช้เวลามากกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นสะดวกสบายกัน อย่างเคร่งครัดพูด จางเยได้สร้าง และวางแผนรูปแบบของ "ห้องบรรยาย" มันอาจจะกล่าวว่า โปรแกรมทั้งหมดเคยเป็นของเขา สำหรับโปรแกรมเพื่อบรรลุสิ่งที่ได้รับ ได้เนื่องจากตัวเตียวเย แต่ตอนนี้ สถานีโทรทัศน์จะไม่ให้เขา ไม่ได้ให้เขามีโอกาสที่จะเข้าพัก นี้เป็น saddening

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไปตามทางที่จางเจ้าสามารถได้ยินเสียงคนคุยเกี่ยวกับตัวเองในกระซิบต่ำ เขามีตอนนี้สงบอารมณ์ของเขาและไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจ.

ชั้นบน.

ศิลปช่องสำนักงาน.

Hu Fei และเพื่อนร่วมงานของเขาทุกคนมี.

Xiao Lu มองไปจางเย่การแสดงออกของเธอขัดแย้ง "อาจารย์จางคุณเรา ... .. "ในฐานะที่เธอบอกว่าดวงตาของเธอมองที่น่าเศร้า ต้องใช้เวลามากด้วยกันพวกเขาทั้งหมดได้กลายเป็นความสะดวกสบายกับแต่ละอื่น ๆ พูดอย่างเคร่งครัด Zhang ท่านทั้งหลายได้มีการสร้างและการวางแผนรูปแบบของ "ห้องบรรยายว่า" อาจกล่าวได้ว่าโปรแกรมอย่างเต็มที่เป็นของเขา สำหรับโปรแกรมที่จะบรรลุสิ่งที่ได้ประสบความสำเร็จก็คือทั้งหมดเป็นเพราะจางเจ้า แต่ตอนนี้สถานีโทรทัศน์จะไม่ให้เขาไม่ได้ให้เขามีโอกาสที่จะอยู่ นี้ได้เสียใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตลอดทาง จาง ท่านได้ยินเสียงคนคุยเกี่ยวกับตัวเองในน้อยกระซิบ เขามีแล้วสงบอารมณ์ของเขา และไม่ได้รู้สึกว่าถูกรบกวนข้างบนสำนักงานช่องทางศิลปะหูเฟยและเพื่อนร่วมงานของเขาทั้งหมดอยู่ที่นั่นเสี่ยวลู่มองไปจางเย สีหน้าของเธอขัดแย้ง " ครูจาง , คุณ , เรา . . . . " เธอกล่าวว่า ตาเธอดูเศร้า มีการใช้จ่ายมากเวลาอยู่ด้วยกัน พวกเขาได้กลายเป็นความสะดวกสบายกับแต่ละอื่น ๆ อย่างเคร่งครัดพูด จาง ท่านได้สร้างขึ้น และวางแผนรูปแบบของห้องเลคเชอร์ อาจกล่าวได้ว่า โปรแกรมครบ เป็นของเขา สำหรับโปรแกรมเพื่อให้บรรลุสิ่งที่มันได้รับ ทั้งหมดมันเป็นเพราะจาง " แต่ตอนนี้ สถานีโทรทัศน์จะไม่มีให้เขา ไม่ใช่ให้เขามีโอกาสที่จะอยู่ นี่มันน่าเศร้า