Beckett, aware of the rational limi

Beckett, aware of the rational limitations of language, made a virtue of this to return language to a prerational, poetic structure whose meaning lies not in its content as much as in its shape. Beckett used the gamut of melodic, rhythmical, and associative potential--as well as silence--to create a dialogue that was at one with his form in its allembracing imagistic impact, rather than displaying any logical structure or intellectual force.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบ็คเค็ทท์ ตระหนักถึงข้อจำกัดของภาษา ทำคุณธรรมนี้กลับภาษาโครงสร้าง prerational บทกวีที่มีความหมายเชือดอยู่ไม่ในเนื้อหาเท่าในรูป เบ็คเค็ทท์ใช้เฉดสีของดนตรี จังหวะ และเกี่ยวข้องศักยภาพ - เงียบ - การสร้างบทสนทนาที่หนึ่งกับแบบฟอร์มของเขาในผลกระทบสรรค์ allembracing แสดงโครงสร้างเชิงตรรกะหรือแรงทางปัญญาใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Beckett ตระหนักถึงข้อ จำกัด ของภาษามีเหตุผลที่ทำคุณงามความดีของนี้เพื่อกลับภาษา prerational โครงสร้างบทกวีที่มีความหมายไม่ได้อยู่ในเนื้อหาของเท่าในรูปร่างของมัน Beckett ใช้โทนเสียงดนตรีของไพเราะจังหวะและเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้น - เช่นเดียวกับความเงียบ - เพื่อสร้างบทสนทนาที่เป็นหนึ่งเดียวกับรูปแบบของเขาใน allembracing imagistic ผลกระทบของมันมากกว่าการแสดงใด ๆ โครงสร้างเชิงตรรกะหรือบังคับทางปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบ็คเก็ต , ตระหนักถึงข้อ จำกัด ตามภาษา สร้างคุณธรรมให้กลับมาเป็น prerational โครงสร้างภาษาบทกวีที่มีความหมายอยู่ในเนื้อหามากที่สุดเท่าที่ในรูปร่างของมัน แบ็คเก็ต ใช้ช่วงจังหวะและไพเราะ , เชื่อมโยง , ศักยภาพ -- รวมทั้งความเงียบ -- การสร้าง บทสนทนาที่เป็นหนึ่งเดียวกับฟอร์มของเขาใน allembracing imagistic ผลกระทบแทนที่จะแสดงโครงสร้างเชิงตรรกะใด ๆ หรือ ปัญญา กำลัง