We hypothesize that drug addiction

We hypothesize that drug addiction can be viewed as the endpoint of a series of transitions from initial voluntary drug use through the loss of control over this behaviour, such that it becomes habitual and ultimately compulsive. We describe evidence that the switch from controlled to compulsive drug seeking represents a transition at the neural level from prefrontal cortical to striatal control over drug-seeking and drug-taking behaviours as well as a progression from ventral to more dorsal domains of the striatum, mediated by its serially interconnecting dopaminergic circuitry. These neural transitions depend upon the neuroplasticity induced by chronic self-administration of drugs in both cortical and striatal structures, including long-lasting changes that are the consequence of toxic drug effects. We further summarize evidence showing that impulsivity, a spontaneously occurring behavioural tendency in outbred rats that is associated with low dopamine D2/3 receptors in the nucleus accumbens, predicts both the propensity to escalate cocaine intake and the switch to compulsive drug seeking and addiction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรา hypothesize ที่ติดยาเสพย์ติดสามารถใช้เป็นปลายทางของชุดเปลี่ยนจากการใช้ยาเสพติดสมัครใจเริ่มต้นผ่านการสูญเสียการควบคุมพฤติกรรมนี้ ให้มันกลายเป็นเป็น และสุด compulsive เราอธิบายว่า สลับจากควบคุมเพื่อยา compulsive กำลังแสดงช่วงการเปลี่ยนภาพในระดับประสาทจาก prefrontal เนื้อแน่นเพื่อ striatal ควบคุมพฤติกรรมแสวง หายาเสพติด และยาเสพติดการรวมทั้งความก้าวหน้าจาก ventral โดเมน dorsal เพิ่มเติมของ striatum, mediated ตามวงจรของ dopaminergic serially เชื่อมต่อหลักฐาน เปลี่ยนประสาทเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ neuroplasticity ที่เกิดจากการดูแลตนเองโรคยาเสพติดทั้งเนื้อแน่น และโครงสร้างของ striatal ยาวนานรวมทั้งเปลี่ยนที่เป็นผลมาจากผลของยาพิษ เราเพิ่มเติมสรุปหลักฐานที่แสดงว่า impulsivity ธรรมชาติเกิดขึ้นพฤติกรรมแนวโน้มในหนู outbred ที่เกี่ยวข้องกับ receptors D2/3 โดปามีนต่ำในนิวเคลียส accumbens ทำนายสิ่งที่ทั้งสองจะเลื่อนระดับขึ้นและเปลี่ยนไปหา compulsive ยาและติดยาเสพติดโคเคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราตั้งสมมติฐานว่าติดยาเสพติดสามารถถูกมองว่าเป็นจุดสิ้นสุดของชุดของการเปลี่ยนจากการใช้ยาเสพติดสมัครใจครั้งแรกผ่านการสูญเสียการควบคุมพฤติกรรมนี้เช่นที่มันจะกลายเป็นนิสัยและบังคับในท้ายที่สุด เราอธิบายหลักฐานที่แสดงว่าเปลี่ยนจากการควบคุมเพื่อหายาเสพติดที่ต้องกระทำแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในระดับของระบบประสาทจากเยื่อหุ้มสมอง prefrontal ควบคุม striatal มากกว่ายาเสพติดและพฤติกรรมการแสวงหายาเสพติดการเช่นเดียวกับความก้าวหน้าจากหน้าท้องให้มากขึ้นหลังโดเมนของ striatum ประนีประนอม โดยลำดับที่เชื่อมต่อวงจร dopaminergic เปลี่ยนประสาทเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ neuroplasticity เรื้อรังที่เกิดจากการบริหารจัดการตนเองของยาเสพติดทั้งในโครงสร้างเยื่อหุ้มสมองและ striatal รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงที่ยาวนานที่มีผลมาจากผลกระทบของยาเสพติดที่เป็นพิษ เรายังสรุปหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า impulsivity, แนวโน้มพฤติกรรมที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในหนู outbred ที่เกี่ยวข้องกับ dopamine ต่ำ D2 / 3 รับในนิวเคลียส accumbens คาดการณ์ทั้งแนวโน้มที่จะขยายการบริโภคโคเคนและสวิทช์ที่จะหายาเสพติดและติดยาเสพติดที่ต้องกระทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบว่าติดยาเสพติดสามารถถูกมองว่าเป็นปลายทางของชุดของการเปลี่ยนจากการใช้ยาโดยผ่านการสูญเสียการควบคุมพฤติกรรมเช่นนี้จนกลายเป็นความเคยชินและในที่สุดบังคับ .เราอธิบายถึงหลักฐานที่เปลี่ยนจากควบคุมบังคับยาที่แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงในระดับประสาทจากสมองเพื่อควบคุม striatal กว่าพรีฟรอนท หายาเสพติดและการจำหน่ายยาเสพติด ตลอดจนความก้าวหน้าจากล่างไปบนมากกว่าโดเมนของแต่ระดับของมันเป็นเกี่ยวกับโดปามีน , โดยเชื่อมวงจรการเปลี่ยนประสาทเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ neuroplasticity ที่เกิดจาก self-administration เรื้อรังของยาเสพติดทั้งในเยื่อหุ้มสมองและ striatal โครงสร้าง รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงที่ยาวนาน เพราะผลจากยาพิษ เราเพิ่มเติมสรุปหลักฐานแสดงที่หุนหันพลันแล่น ,เป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นเองก็มีแนวโน้มใน outbred หนูที่เกี่ยวข้องกับ D2 dopamine receptor ต่ำ / 3 ในนิวเคลียส ในสมอง ทํานายทั้งความโน้มเอียงเพิ่มการบริโภคโคเคนและสลับไปที่การแสวงหาและยาเสพติด