Diderot’s attachment to the novel a

Diderot’s attachment to the novel and his inability to find a satisfactory conclusion reflected his ambivalence about the genre as an instrument of enlightenment. He wrote the novel when developing his theory of aesthetics in the Salons of the 1760s. Just as he warned readers about the dangers of morally suspect painters like Boucher, he worried that the novel was a frivolous genre that corrupted both readers and authors.[1] At the same time, given its popularity, he recognized the potential of the novel to reach large numbers of readers. Inspired by English contemporaries such as Richardson, Diderot combined medical theory and sentimental fiction to explore links between sensibility and morality.[2] Since moral improvement began with emotional engagement, Diderot created new expectations for readers (and viewers as described in the Salons) to immerse themselves in the text (or painting). According to Grimm, Diderot succeeded in La Religieuse because “you cannot read one page of this novel without shedding tears.” Beyond this pleasure of shared tears, Grimm hailed the novel as “a work of public utility” with its “cruel satire” of convent life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของดีเดที่แนบมากับนวนิยายและเขาไม่สามารถหาข้อสรุปที่น่าพอใจสะท้อนเอาของเขาเกี่ยวกับประเภทเป็นเครื่องมือแห่งการตรัสรู้ เขาเขียนนิยายเมื่อมีการพัฒนาทฤษฎีของความสวยงามในร้านของใน 1760s เขา เหมือนอย่างที่เขาเตือนผู้อ่านเกี่ยวกับอันตรายของจิตรกรสงสัยว่าศีลธรรมเช่นวิจารณ์บูเช เขากังวลว่านวนิยายประเภทไม่สำคัญที่เสียหายทั้งผู้อ่านและผู้เขียน [1] ในเวลาเดียวกัน ได้รับความนิยม เขารู้จักศักยภาพของนวนิยายไปถึงผู้อ่านจำนวนมาก แรงบันดาลใจจากอังกฤษโคตรเช่นริชาร์ดสัน ดีเดรวมทฤษฎีทางการแพทย์และเรื่องอารมณ์การสำรวจการเชื่อมโยงระหว่างความหลักแหลมและศีลธรรม [2] ตั้งแต่ปรับปรุงคุณธรรมเริ่ม มีส่วนร่วมทางอารมณ์ ดีเดสร้างความคาดหวังสำหรับผู้อ่าน (และผู้ชมตามที่อธิบายไว้ในร้าน) ในข้อความ (หรือภาพวาด) ตามมอนสเตอร์ ดีเดประสบความสำเร็จใน Religieuse ลาเนื่องจาก "คุณไม่สามารถอ่านหน้าหนึ่งของนวนิยายนี้ไม่ มีน้ำตาไหล" เกินกว่าสุขนี้น้ำตาร่วม เปสยกย่องนวนิยายเป็น "งานสาธารณูปโภค" กับความ "โหดร้ายเสียดสี" ของชีวิตคอนแวนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่แนบมา Diderot ของนวนิยายและเขาไม่สามารถที่จะหาข้อสรุปที่น่าพอใจสะท้อนให้เห็นถึงความสับสนของเขาเกี่ยวกับประเภทที่เป็นเครื่องมือของการตรัสรู้ เขาเขียนนวนิยายเรื่องนี้เมื่อมีการพัฒนาทฤษฎีของเขาของความสวยงามในร้านของยุค 1760 ที่ เช่นเดียวกับที่เขาเตือนผู้อ่านเกี่ยวกับอันตรายของจิตรกรผู้ต้องสงสัยในทางศีลธรรมเช่น Boucher เขากังวลว่านวนิยายเรื่องนี้เป็นแนวเพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เสียหายทั้งผู้อ่านและผู้เขียน. [1] ในเวลาเดียวกันที่ได้รับความนิยมของเขาได้รับการยอมรับศักยภาพของนวนิยายเรื่องนี้ไปถึงจำนวนมากของผู้อ่าน แรงบันดาลใจจากโคตรภาษาอังกฤษเช่นริชาร์ด Diderot รวมทฤษฎีทางการแพทย์และนิยายซาบซึ้งในการสำรวจการเชื่อมโยงระหว่างความรู้สึกและศีลธรรม. [2] ตั้งแต่การปรับปรุงทางศีลธรรมเริ่มต้นด้วยการมีส่วนร่วมทางอารมณ์ Diderot สร้างความคาดหวังใหม่สำหรับผู้อ่าน (และผู้ชมที่อธิบายไว้ในสนนราคา) เพื่อสัมผัสและเรียนรู้ในข้อความ (หรือภาพวาด) ตามที่กริมม์ Diderot ประสบความสำเร็จใน La Religieuse เพราะ "คุณไม่สามารถอ่านหน้าหนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้โดยไม่ต้องน้ำตาไหล." นอกเหนือจากความสุขของน้ำตาที่ใช้ร่วมกันนี้กริมม์ยกย่องว่านวนิยายเรื่องนี้ว่า "การทำงานของยูทิลิตี้สาธารณะ" ด้วย "ถ้อยคำที่โหดร้าย" ของ ชีวิตคอนแวนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดิเดอโรมันแนบกับนวนิยายของเขาไม่สามารถหาข้อสรุปที่น่าพอใจสะท้อนของเขาความสับสนเกี่ยวกับประเภทเป็นเครื่องมือของธรรม เขาเขียนนวนิยายเมื่อมีการพัฒนาทฤษฎีของเขาของความงามในร้านของ 1740 เช่นเดียวกับที่เขาเตือนผู้อ่านเกี่ยวกับอันตรายของศีลธรรมสงสัยจิตรกรเช่น Boucher เขากังวลว่านิยายเป็น " ประเภทที่เสียหาย ทั้งผู้อ่านและผู้เขียน [ 1 ] ใน เวลาเดียวกัน ได้รับความนิยม เขาได้รับการยอมรับศักยภาพ ของนวนิยายที่จะเข้าถึงจำนวนมากของผู้อ่าน แรงบันดาลใจจากโคตรภาษาอังกฤษเช่น ริชาร์ดสัน ดีเดอโรรวมทฤษฎีการแพทย์และอารมณ์นิยายเพื่อศึกษาการเชื่อมโยงระหว่างคุณภาพ และคุณธรรม จริยธรรม [ 2 ] ตั้งแต่แรกเริ่มด้วยการมีส่วนร่วมทางอารมณ์ สร้างความคาดหวังใหม่สำหรับผู้อ่านดีเดอโร ( และผู้ชมตามที่อธิบายไว้ในร้าน ) แช่ในข้อความ ( หรือภาพ ) ตาม กริมม์ ดีเดอโรประสบความสำเร็จใน La รีลิเจียส เพราะ " คุณไม่สามารถอ่านหนึ่งหน้าของนิยายเรื่องนี้ไม่มีน้ำตา " นอกเหนือจากความสุขนี้ร่วมกัน น้ำตา กริมม์ยกย่องนวนิยาย " งานสาธารณูปโภค " กับของที่โหดร้าย " เสียดสี " ชีวิตของแม่ชี