Now to this week’s exercise. It’s a

Now to this week’s exercise. It’s a form of freewriting with a little more structure. Freewriting is basically the idea that you set yourself a time limit and write continuously until the time is up. That means keeping the pen moving the whole time, no going back and rereading, no editing – nothing. With practice, it’s a great way to avoid self-censoring and apathy. It’s great for those moments of ‘God I have nothing to write about.’ and those of ‘Everything I write is utter crap.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้เพื่อการออกกำลังกายสัปดาห์นี้ มีแบบฟอร์มของ freewriting มีโครงสร้างเพิ่มเติมเล็กน้อย Freewriting เป็นความคิดที่คุณกำหนดขีดจำกัดเวลาด้วยตัวเอง และเขียนต่อเนื่องจนกว่าเวลา นั่นหมายความว่า ให้ปากกาเคลื่อนไหวตลอดเวลา ไม่กลับ และ rereading ไม่มีแก้ไข – ไม่มีอะไร แบบฝึกหัด มันเป็นวิธีที่ดีเพื่อหลีกเลี่ยงการ censoring ตนเองและ apathy เหมาะสำหรับช่วงเวลาของ 'พระเจ้าไม่มีอะไรที่เขียนเกี่ยวกับการ ' ของ 'ทุกอย่างเขียนเป็นอึเทรดเดอร์'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้การออกกำลังกายสัปดาห์นี้ มันเป็นรูปแบบของการ freewriting มีโครงสร้างมากขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ Freewriting เป็นพื้นความคิดที่ว่าคุณตั้งตัวเองไม่ จำกัด เวลาและเขียนอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะถึงเวลาที่จะขึ้น นั่นหมายถึงการรักษาปากกาย้ายตลอดเวลาไม่มีจะกลับไปและ rereading การแก้ไขไม่มี - ไม่มีอะไร กับการปฏิบัติมันเป็นวิธีที่ดีที่จะหลีกเลี่ยงการเซ็นเซอร์ตัวเองและไม่แยแส มันยิ่งใหญ่สำหรับช่วงเวลาเหล่านั้นของพระเจ้าที่ฉันไม่มีอะไรจะเขียนเกี่ยวกับ. และของทุกสิ่งที่ผมเขียนเป็นอึที่สุด.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้เพื่อการออกกำลังกายของสัปดาห์นี้ มันเป็นรูปแบบของ freewriting ที่มีโครงสร้างมากขึ้น freewriting เป็นพื้นฐานความคิดที่คุณตั้งค่าด้วยตัวคุณเองเวลาเขียนอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะถึงเวลา . นั่นหมายความว่า การรักษาปากกาเคลื่อนที่ตลอดเวลา ไม่กลับไปอ่านบท ไม่ตัดต่อ - ไม่มีอะไร กับการปฏิบัติ มันเป็นวิธีที่ดีเพื่อหลีกเลี่ยงการตัดทอนตนเองและความไม่แยแส . มันเยี่ยมมากสำหรับช่วงเวลาของพระเจ้า ผมไม่มีอะไรจะเขียนแล้ว และของทุกอย่างที่ฉันเขียนมันไร้สาระทั้งเพ . . .