Hsiao-Ron Cheng is a Taiwanese arti

Hsiao-Ron Cheng is a Taiwanese artist exploring the world of pop-surrealism. She works primarily digitally, so for once I don't have to fret too much about not being able to see the work in person. This is it, if not at the highest resolution possible. Her themes are focused squarely on childhood and nature, how the two naturally intersect and how they are all too often separated. I think there is longing in all children for a deep connection to the natural world. For those that grow up in dense urban environments, that longing can turn into a bittersweet heartbreak of fantasy and despair. The lost presence of nature "out there" is internalized and comes to represent the sense of isolation and and separateness that most children experience as they near maturity. It is a poignant emotion both universal and intensely personal. Each experience of this sort is likely to make a person ask, "Am I the only one?" The answer of course is no, but sometimes it is only art that really can communicate this truth with any meaning to those who feel on the verge of despair. I suspect that her art has touched more than a few young people out there.
You can see more at her website: hsiaoroncheng.com or on her Flickr page.
thanks to booooooom.com for posting her work before me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช็ง Hsiao-รอนเป็นศิลปินชาวไต้หวันที่สำรวจโลกของลัทธิเหนือจริงป๊อป เธอทำงานเป็นแบบดิจิทัล ดังนั้นสำหรับเมื่อไม่มีให้ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับการไม่สามารถเห็นการทำงานใน อยู่ ถ้าไม่ที่สุดความละเอียดสูงสุด ชุดของเธอจะเน้นเริ่มในวัยเด็ก และธรรมชาติ วิธีสองตามธรรมชาติอิน และว่าพวกเขาจะเกินไปมักจะแยก ผมคิดว่า มีการคิดในเด็กทั้งหมดสำหรับการเชื่อมต่อลึกกับธรรมชาติของโลก สำหรับผู้ที่เติบโตในสภาพแวดล้อมของเมืองที่หนาแน่น คิดว่าสามารถเปลี่ยนเป็นฮาร์ตเบรกโฮเท bittersweet ของจินตนาการและความสิ้นหวัง มี internalized ธรรมชาติ "ค่ะ" ก็หายไป และมาถึงความรู้สึกของแยก และ separateness ที่เด็กส่วนใหญ่ที่พบเป็นพวกเขาใกล้ครบกำหนดและ มันเป็นอารมณ์ประจำทั้งสากล และส่วนบุคคลความ ประสบการณ์แต่ละประเภทนี้มีแนวโน้มที่จะทำให้คนถาม "ฉันเดียว" คำตอบคือ ไม่มี แต่บางครั้งมันเป็นศิลปะที่จริง ๆ สามารถสื่อสารความจริงนี้ มีความหมายใด ๆ กับผู้ที่รู้สึกสิ้นหวังเจียน แน่นอน สงสัยว่า ศิลปะของเธอได้สัมผัสคนที่หนุ่มกว่าไม่กี่ออกมีคุณสามารถดูเพิ่มเติมได้ที่เว็บไซต์ของเธอ: hsiaoroncheng.com หรือหน้าของ Flickr ได้ thanks to booooooom.com for posting her work before me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Hsiao-รอนเฉิงเป็นศิลปินไต้หวันสำรวจโลกของป๊อปสถิตยศาสตร์ เธอทำงานเป็นหลักดิจิทัลดังนั้นเมื่อฉันจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดมากเกินไปเกี่ยวกับไม่สามารถที่จะเห็นการทำงานในคน นี่คือว่าถ้าไม่ได้อยู่ที่ความละเอียดสูงสุดที่เป็นไปได้ รูปแบบของเธอจะเน้นเต็มที่ในวัยเด็กและธรรมชาติว่าทั้งสองเป็นธรรมชาติตัดและวิธีการที่พวกเขาจะแยกออกจากกันบ่อยเกินไป ผมคิดว่ามีความปรารถนาในเด็กทุกคนสำหรับการเชื่อมต่อลึกเพื่อโลกธรรมชาติ สำหรับผู้ที่เติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เมืองหนาแน่นความปรารถนาที่สามารถกลายเป็นความเสียใจเลื้อยแห่งจินตนาการและความสิ้นหวัง การปรากฏตัวที่หายไปของธรรมชาติ "ออกมี" คือ internalized และมาเพื่อเป็นตัวแทนความรู้สึกของการแยกและการแยกกันและประสบการณ์ที่เด็กส่วนใหญ่ที่พวกเขาอยู่ใกล้ครบกำหนด มันเป็นอารมณ์ฉุนทั้งสากลและส่วนบุคคลอย่างเข้มข้น ประสบการณ์ของการจัดเรียงนี้แต่ละคนมีโอกาสที่จะทำให้คนถามว่า "ฉันเป็นคนเดียว?" คำตอบที่แน่นอนไม่ได้ แต่บางครั้งมันก็เป็นศิลปะเท่านั้นที่จริงๆสามารถสื่อสารความจริงข้อนี้มีความหมายใด ๆ กับผู้ที่รู้สึกหมิ่นของความสิ้นหวัง .
ผมสงสัยว่างานศิลปะของเธอได้สัมผัสมากกว่าคนหนุ่มสาวออกมีไม่กี่ท่านสามารถดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่เว็บไซต์ของเธอ: hsiaoroncheng.com หรือบนหน้า Flickr ของเธอ.
ขอบคุณ booooooom.com การโพสต์การทำงานของเธอก่อนที่ฉัน