“It’s not seventh sister’s fault, i

“It’s not seventh sister’s fault, it’s all my fault.” Yun Xiao’s head hung downwards with a face of guilt and unease.

“Since you know it’s your fault, you better stay further away from old seven from now on!” The muscular man said coldly said: “If there’s a next time, I will personally cripple your hands and legs! I do what I say! Old seven is not someone you are worthy of… Hmph! Who knows which bastard child you are. Do you really think you’re the Young Master of the Yun family?!”

“Big brother!” The muscular man’s words caused the elf girl’s face to change drastically as she looked worryingly at Yun Xiao, and said angrily: “How can you say such words to Brother Yun… If you continue, I’ll ignore you from now on!”

“Old seven, I… forget it, hmph!” The muscular man was spurred by anger, and now felt he was a little overboard as well. He turned around and stopped talking.

Yun Xiao’s face blackened as he bit his lips. Then, he smiled bleakly, shook his head, and said: “Seventh sister, don’t blame big brother, what he said is true… but,” Yun Xiao looked up and said with resolve: “But no matter what, even if you cripple my legs, I will never give up on seventh sister! It is undoubtedly my fault that seventh sister was nearly assassinated this time. I will definitely train hard, and next time, I won’t allow anyone to bully seventh sister anymore. Then, you and uncle will be at ease when you pass seventh sister on to me.”

“Brother Yun…” The elf girl looked on tenderly as her eyes filled with tears.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มันไม่ใช่ความผิดของน้องสาวเจ็ด มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด" ยุนเซียวหัวแขวนลงกับใบหน้าของความผิดและ unease"เพราะคุณรู้ว่า มันเป็นความผิดของคุณ คุณดีกว่าอยู่ห่างเซเว่นเก่าจากนี้" คนกล้ามเนื้อกล่าวว่า จ้างงาน: "ถ้าไม่มีเวลาถัดไป ฉันจะตัวทำลายมือและขาของคุณ ฉันว่าฉันพูดอะไร อายุเจ็ดไม่ใช่คนที่คุณอยู่น่า... Hmph ใครรู้ซึ่งเด็ก bastard ที่คุณอยู่ จริง ๆ เลยคุณต้นแบบหนุ่มสาวของครอบครัวยุน!""พี่ใหญ่" คนกล้ามเนื้อเกิดจากใบหน้าของหญิงสาวเอลฟ์การเปลี่ยนแปลงอย่างมากเมื่อเธอมอง worryingly เสี่ยวหยุน และกล่าวด้วยความโกรธ: "วิธีสามารถคุณพูดคำดังกล่าวกับพี่ยุน... หากคุณ ฉันจะไม่สนใจคุณจากนี้""เจ็ดเก่า ผมลืมมัน hmph" คนกล้ามเนื้อกระตุ้น โดยความโกรธ และตอนนี้ รู้สึกเขาได้น้อยมาก ๆ เช่นกัน เขาหันไปรอบ ๆ และหยุดพูดยุนเซียวหน้ามืดกับเขาบิตริมฝีปากของเขา แล้ว เขายิ้ม bleakly ส่ายหัว และกล่าวว่า: "เจ็ด น้องสาวไม่โทษพี่ใหญ่ สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง...แต่, " เสี่ยวยุนมองขึ้น และกล่าวว่า มีการแก้ไข: "แต่ไม่ ว่าอะไร แม้ว่าคุณทำลายขาของฉัน ฉันจะไม่ให้ขึ้นบนน้องเจ็ด มันเป็นความผิดของฉันที่น้องเจ็ดเกือบถูกลอบสังหารขณะนี้ ฉันจะแน่นอนฝึกหนัก และครั้งถัดไป ฉันจะไม่อนุญาตให้ใครรังแกน้องเจ็ดอีกต่อไป แล้ว คุณและลุงจะสะดวกเมื่อคุณผ่านน้องเจ็ดไปฉันนั้น""ยุนพี่..." สาวเอลฟ์มองบนละม่อมเป็นดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยน้ำตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มันไม่ใช่ความผิดของน้องสาวที่เจ็ดของมันทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน." หัว Yun เสี่ยวแขวนลงด้วยใบหน้าของความรู้สึกผิดและความไม่สบายใจได้.

"เมื่อคุณรู้ว่ามันเป็นความผิดของคุณคุณดีกว่าอยู่ห่างไกลจากอายุได้เจ็ดจากนี้!" ชายกล้ามเนื้อ กล่าวอย่างเย็นชากล่าวว่า: "ถ้ามีครั้งต่อไปผมเองจะพิการมือและขาของคุณ! ฉันทำสิ่งที่ฉันพูด! อายุได้เจ็ดไม่ได้เป็นคนที่คุณมีค่าของ ... ฮึ่ม! ใครจะรู้ซึ่งมารหัวขนคุณอยู่ จริงๆคุณคิดว่าคุณเป็นเจ้านายหนุ่มของครอบครัว Yun ?! "

" น้องชายบิ๊ก! "คำกล้ามเนื้อมนุษย์ก่อให้เกิดใบหน้าของสาวเอลฟ์ในการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เธอมองไม่แยแสที่หยุนเสี่ยวและพูดด้วยความโกรธ:" วิธีที่คุณสามารถ พูดคำดังกล่าวให้กับบราเดอร์หยุน ... หากคุณยังคงฉันจะสนใจคุณจากนี้! "

" อายุได้เจ็ดฉัน ... ลืมมันฮึ่ม! "ชายกล้ามเนื้อถูกกระตุ้นโดยความโกรธและตอนนี้รู้สึกว่าเขาเป็นเพียงเล็กน้อยลงน้ำเป็น ดี. เขาหันไปรอบ ๆ และหยุดพูด.

ใบหน้า Yun เสี่ยวของดำคล้ำในขณะที่เขากัดริมฝีปากของเขา จากนั้นเขายิ้ม bleakly ส่ายหัวและกล่าวว่า "น้องสาวของเจ็ดไม่โทษพี่ใหญ่สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง ... แต่" ยุนเสี่ยวเงยหน้าขึ้นและกล่าวว่ามีการแก้ปัญหา: " แต่ไม่ว่าสิ่งที่แม้ว่า คุณพิการขาของฉันฉันจะไม่ยอมแพ้ต่อน้องสาวของเจ็ด! มันเป็นความผิดของฉันไม่ต้องสงสัยว่าน้องสาวของเจ็ดเกือบถูกลอบสังหารในครั้งนี้ แน่นอนฉันจะฝึกซ้อมอย่างหนักและในครั้งต่อไปผมจะไม่ยอมให้ใครรังแกน้องสาวเจ็ดอีกต่อไป จากนั้นคุณลุงจะสบายใจเมื่อคุณผ่านน้องสาวเจ็ดกับฉัน. "

" บราเดอร์ยุน ... "สาวเอลฟ์มองละม่อมเป็นตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่ใช่ความผิดของพี่เจ็ด ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน . " หัวยุนเสี่ยวแขวนลงมา ด้วยใบหน้าที่สำนึกผิด และความไม่สบายใจ" เมื่อคุณรู้ว่ามันเป็นความผิดของคุณ คุณควรอยู่ห่างจากเดิมเจ็ดจาก " ชายกำยำพูดเสียงเย็นชากล่าวว่า : " ถ้ามันมีครั้งต่อไปผมจะทำให้มือของคุณและขา ฉันทำในสิ่งที่ฉันพูด เก่าเจ็ดไม่ใช่ใคร คุณเป็น . . . . . . . ฮึ่ม ! ใครรู้ที่เด็กเลวนะ คุณคิดว่าคุณเป็นคุณชายของตระกูลยุน ! "" พี่ชาย ! " คำพูดของชายกล้ามโต ทำให้พรายสาวหน้าจะเปลี่ยนไปอย่างมาก ขณะที่เธอมอง worryingly ที่ยุนเสี่ยว และพูดด้วยความโกรธ " ทำไมคุณพูดแบบนั้นกับพี่ยุน . . . . . . . ถ้านายทำอีก ฉันก็จะไม่สนใจคุณแล้ว ! "" อายุ 7 . . . ช่างมันเถอะ เชอะ ! " ผู้ชายที่กล้ามเนื้อถูกกระตุ้นด้วยความโกรธ และตอนนี้รู้สึกว่าเขาเป็นเล็กน้อยเช่นกัน เขาหันไปรอบ ๆและก็หยุดคุยหน้ายุนเสี่ยวสีคล้ำ เขากัดริมฝีปากของเขา เขาก็ยิ้ม bleakly สั่นศีรษะของเขาและกล่าวว่า , " พี่เจ็ด ไม่โทษพี่ชาย สิ่งที่เขาพูดมันคือความจริง . . . . . . . แต่ " ยุนเสี่ยวเงยหน้าขึ้นพูดกับปัญหา " แต่ไม่ว่ายังไง ต่อให้คุณพิการขาของฉัน ฉันจะไม่มีวันเลิกกับน้องเจ็ด ! มันคือไม่ต้องสงสัยความผิดของฉันที่น้องสาวที่เจ็ดเกือบถูกสังหาร ผมจะต้องฝึกอย่างหนัก และคราวหน้า ผมจะไม่ปล่อยให้ใครมารังแกน้องสาวที่เจ็ดแล้ว แล้ว คุณลุงจะได้สบายใจเมื่อคุณผ่านน้องสาวที่เจ็ดในฉัน" พี่ยุน . . . . . . . " พรายสาวดูอ่อนหวานของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา