The phenomenology of architecture i

The phenomenology of architecture is the philosophical study of architecture as it appears in experience. In contrast, architectural phenomenology is a movement within architecture beginning in the 1950s, reaching its apogee in the late 1970s and 1980s, and continuing until today, which is both intellectual and an aesthetic in character. Architectural phenomenology, with its emphasis on architecture as a human experience that is historically contingent, stood in sharp contrast to the anti-historicism of postwar modernism. As a movement, it helped give new legitimacy to idea that historical buildings contained valuable experiential lessons for contemporary designers. The emphasis on history was a challenge to postwar modern architecture which eventually led to Postmodern architecture.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งปรากฏการณ์สถาปัตยกรรมคือ การศึกษาปรัชญาของสถาปัตยกรรม ตามที่ปรากฏในประสบการณ์ ตรงกันข้าม สถาปัตยกรรมทั้งปรากฏการณ์คือ การเคลื่อนไหวภายในสถาปัตยกรรมเริ่มต้นในปี 1950 ถึงจุดสุดยอดในปลายทศวรรษที่ 1970 และทศวรรษ 1980 และต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเป็นทรัพย์สินทางปัญญาและสวยงามในตัว ทั้งปรากฏการณ์สถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมเป็นเป็นประสบการณ์ของมนุษย์ที่เกิดขึ้นในอดีต การเน้นยืนในคมความเปรียบต่างเพื่อ historicism ป้องกันสมัยหลังสงคราม เป็นการเคลื่อนไหว ช่วยให้ความชอบธรรมใหม่คิดว่า ศาสตร์ประกอบด้วยบทเรียนประสบการณ์ที่มีคุณค่าสำหรับนักออกแบบร่วมสมัย เน้นประวัติศาสตร์เป็นความท้าทายการสถาปัตยกรรมสมัยใหม่หลังสงครามซึ่งในที่สุดนำไปสู่สถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่ [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรากฏการณ์ของสถาปัตยกรรมคือการศึกษาปรัชญาของสถาปัตยกรรมตามที่ปรากฏในประสบการณ์ ในทางตรงกันข้ามปรากฏการณ์สถาปัตยกรรมคือการเคลื่อนไหวภายในสถาปัตยกรรมจุดเริ่มต้นในปี 1950 ถึงจุดสุดยอดในช่วงปลายปี 1970 และ 1980 และต่อเนื่องจนถึงวันนี้ซึ่งเป็นทั้งปัญญาและความงามในลักษณะ ปรากฏการณ์ทางสถาปัตยกรรมโดยเน้นสถาปัตยกรรมเป็นประสบการณ์ของมนุษย์ที่มีความผูกพันในอดีตที่ยืนอยู่ในความคมชัดคมต่อต้าน historicism ของสมัยสงคราม เป็นขบวนการมันช่วยให้ถูกต้องตามกฎหมายใหม่เพื่อความคิดที่ว่าอาคารประวัติศาสตร์ที่มีบทเรียนจากประสบการณ์ที่มีคุณค่าสำหรับนักออกแบบร่วมสมัย เน้นประวัติศาสตร์เป็นความท้าทายที่จะสถาปัตยกรรมสมัยใหม่หลังซึ่งในที่สุดนำไปสู่สถาปัตยกรรม Postmodern ได้. [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรากฎการณ์ของสถาปัตยกรรมการศึกษาปรัชญาของสถาปัตยกรรมที่ปรากฏ ในประสบการณ์ ในทางตรงกันข้าม , ปรากฏการณ์ทางสถาปัตยกรรมคือการเคลื่อนไหวภายในสถาปัตยกรรมเริ่มต้นในปี 1950 , การเข้าถึงความสุดยอดในปี 1970 และ 1980 และต่อเนื่องจนถึงวันนี้ ซึ่งมีทั้งปัญญาและความงามในตัว ปรากฏการณ์ทางสถาปัตยกรรม กับเน้นสถาปัตยกรรมเป็นประสบการณ์ของมนุษย์ที่อาจเกิดขึ้นในอดีต ยืนอยู่ในคมชัดกับ anti Historicism สมัยใหม่หลังสงคราม เป็นขบวนการ มันช่วยให้ความชอบธรรมกับความคิดใหม่ที่อาคารประวัติศาสตร์ที่มีบทเรียนประสบการณ์ที่มีคุณค่าสำหรับนักออกแบบร่วมสมัย เน้นประวัติศาสตร์เป็นความท้าทายสงครามสมัยใหม่สถาปัตยกรรมซึ่งในที่สุดนำไปสู่สถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่ [ 1 ]